ปิ๊งรักยัยตัวจิ๋ว

ลำดับตอนที่ #4 : ปิ๊งรักยัยตัวจิ๋ว ตอนที่ 4 ดอกรักบาน

หลังจากไปเที่ยวสวนสัตว์กันมาแล้ว วันนี้คุณครูของหนุ่มน้อยๆทั้งหลาย ได้มาประกาศข่าวดีของงานโรงเรียนที่สนุกสนานอีกหนึ่งปี งานโรงเรียนที่เด็กๆในโรงเรียนทุกคนรอคอย เพราะภายในงานจะมีกิจกรรมการจับฉลาก เล่นเกม และได้ของรางวัล แถมยังมีการแสดงบนเวทีที่สนุกสนานด้วย ปีนี้ก็เป็นอีกครั้งที่มีการจัดงานขึ้น ใช้ชื่องานว่าดอกรักบาน

“จะมีงานดอกรักบานอีกแล้วหล่ะ ดีใจจังเลย” มินมินหนุ่มน้อยตาหยีเดินเอาถาดข้าวมาวางแล้วยิ้มแก้มปริ เพราะคิดว่าปีนี้จะกวาดรางวัลให้ได้มากที่สุด

“เมื่อปีที่แล้ว ฉันได้จักรยานด้วยหล่ะ” ซองกี้คุยทับ...เนื่องจากอยากจะอวดว่าได้จักรยานคันโตไปขี่เล่นที่บ้าน

“แล้วนายหล่ะวานนี่ ได้อะไรบ้างเมื่อปีที่แล้ว” มินมินหันมาถาม ด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่ว่า...คำถามซึ่งไร้คำตอบ วานนี่กำลังเหม่อใจล่องลอย...

“วานนี่!!!” มินมินและซองกี้ ตะโกนพร้อมกับ ทำให้วานนี่สะดุ้งสุดตัว

“มีอะไรเล่า เรียกซะดังเลย” วานนี่หันหน้ามาทำหน้าเลิกลัก เหมือนว่าตัวเองไม่ได้เหม่อลอย และไม่ได้ใจลอย ได้ยินทุกอย่าง แต่แค่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยสักอย่างเท่านั้นเอง

“นี่ๆ วานนี่...ฉันรู้น๊า ที่นายนั่งเหม่อลอยแบบนี้ เป็นเพราะนั่งคิดถึงน้องมัซโซะของฉันอยู่ใช่ไหม” หลังจากพูดเสร็จซองกี้และมินมินก็หัวเราะพร้อมกัน ด้วยเสียงดังลั่น ทำเอาวานนี่แยกเขี้ยวใส่

“ไม่ใช่สักกะหน่อย ทำมาเป็นรู้ดี น้องมัซโซะของนายอ่ะไม่เห็นจะน่ารักตรงไหนเลย เช๊อะ” วานนี่รีบแก้ตัวในทันทีทันใด

“แต่ว่า...น้องมัซโซะของฉันคงจะชอบนายมากขึ้นน๊า เพราะตั้งแต่ที่นายให้ไอติมนะ มัซโซะพอได้ยินฉันบอกว่าจะพานายไปหาก็ยิ้มใหญ่เลย” ซองกี้อยากจะให้วานนี่รักน้องมัซโซะเหมือนเขาก็เท่านั้นแหละ

“น้องมัซโซะของนายเห็นแก่กินหล่ะสิ ถ้าฉันไม่ให้ไอติมก็จะมาปุ้งใส่หน้าฉันอีก” วานนี่ทำหน้างอและตักข้าวคำโตเข้าปาก

        เสียงเด็กๆ ทุกคนเงียบลง เมื่อมีเพื่อนๆ เดินเข้ามาร่วมวงกันอีกตั้งสามคน ริคกี้และจินนี่กำลังถือขนมช็อคโกแลตมาในมือเพื่อเอามาให้เพื่อนใหม่ และซอนโฮถือลูกฟุตบอลพร้อมขนมในมือหนึ่งห่อโตๆ

“เอาช็อกโกแลตมาให้กินกันหล่ะ” ริคกี้วางช็อคโกแลตไว้บนโต๊ะ ตอนนี้โต๊ะจึงเต็มไปด้วยขนมต่างๆชนิดเต็มไปหมด

“ขอบใจนะริคกี้ ความจริงแล้วมันเยอะเกินไป กินหมดต้องให้แม่พาไปให้หมอถอนฟันอีกแน่ๆเลย” ซองกี้แกล้งพูดไปอย่างนั้น เพราะเห็นขนมกองโตแล้วตาลุกวาว

“ซองกี้...คนนั้นน่ารักไหม” มินมินชี้สาวน้อยคนหนึ่งที่กำลังเลียไอติมและกระโดดเหย่งๆอยู่คนเดียว

“อ๊ะ อ่า...” ซองกี้เห็นสาวน้อยคนนั้นเหมือนกัน และไม่มีคำตอบใดๆทั้งสิ้น

        หลังโรงเรียนเลิก ทั้งหกหนุ่มมีกิจกรรมใหม่ให้ทำ แต่เป็นกิจกรรมที่พิเศษจริงๆ ปกติทุกคนจะไปเล่นเตะบอล หรือว่าเล่นวิ่งไล่จับกันอย่างสนุกสนาน เพื่อรอคุณพ่อคุณแม่มารับ แต่ว่าวันนี้...

“เดี๋ยวคุณครูจะจัดแถวให้นะ...คุณครูจะให้พวกหนูๆเต้นเพลง Brand New ของวงชินฮวา รู้จักหรือเปล่า เกิดไม่ทันหล่ะสิ มีสาวๆมาเต้นด้วยนะ คู่จับคู่ให้ก่อน” คุณครูเริ่มจับคู่ให้ทีละคน หนุ่มน้อยตาหยีมินมินได้อยู่คู่หน้าสุดเพราะว่าตัวเล็กแล้วก็ดูท่าทางจะเต้นเก่งซะด้วย ส่วนซอนโฮและวานนี่อยู่คู่ถัดมา ริคกี้และจินนี่อยู่คู่ถัดมา และซองกี้อยู่คู่สุดท้าย เพราะจากท่าทีดูแล้วท่าทางจะเต้นได้แต่ท่าปู แต่ที่สำคัญสาวน้อยที่น่ารักตอนกลางวัน ได้มาเต้นคู่กับซองกี้ซะด้วยสิ

“เอ่อ...เอ่อ...เธอชื่ออะไรหร๋อ” ซองกี้เริ่มบทสนทนาก่อน แต่ว่าตอนนี้หน้ากลายเป็นสีแดงแป๊ดไปแล้ว

“เค้าหร๋อ...เค้าชื่อฮาจิน ลีฮาจิน ชื่อเค้าเพราะไหมอ่ะ อิอิ” สาวน้อยคนนั้นชื่อฮาจิน ตอนนี้ซองกี้ได้รู้จักชื่อฮาจินแล้ว

“เราชื่อซองกี้นะ ยินดีที่ได้รู้จัก คุณครูจะให้เราเต้นด้วยกันงั้นเหรอ” ซองกี้แกล้งถามไปแบบนั้น ก็ได้ที่ยืนซะขนาดนี้แล้ว เพียงแต่ไม่อยากให้บทสนทนามันจบลงก็เท่านั้นเอง

        หลังจากซ้อมไปได้หนึ่งท่อน...คุณครูก็ปล่อยทุกๆคนกลับบ้าน แน่นอนวันนี้ซองกี้ยิ้มไม่มีหุบเลย ก็ได้คู่กับสาวน้อยน่ารักที่เห็นเมื่อตอนกลางวันแถมยังได้รู้จักชื่อด้วย

“เป็นอะไรลูก...วันนี้ยิ้มแก้มปริเลยครับ” คุณพ่อซักถามหลังจากเห็นซองกี้ยังยิ้มไม่หุบ

“ผมได้แสดงงานวันดอกรักบานฮะ แล้วก็ได้คู่กับฮาจินด้วย เธอน่ารักมากๆเลยฮะคุณพ่อ” ซองกี้เขินบิดไปบิดมา

“ว๊าว หนุ่มน้อยของพ่อกำลังตกหลุมรักซะแล้ว...เดี๋ยวพ่อต้องไปฟ้องคุณแม่ก่อนแล้ว” คุณพ่อแอบแซวอยู่ตลอดเวลา

        ถึงบ้านแล้วซองกี้ก็ยังไม่หยุดยิ้ม จนคุณพ่อต้องเล่าให้คุณแม่ฟัง น้องมัซโซะเอามือน้อยๆมาตีมือพี่ชายที่นั่งข้างๆ แต่ใจลอยไปแสนไกล

“หือ? มีอะไรมัซโซะ” ซองกี้ยังยิ้มแก้มปริ

“แอ๊ะ แอ๊ะ” น้องมัซโซะคงอยากจะรู้บ้างว่าพี่ชายของเธอยิ้มอะไรนักหนา และมัซโซะก็หยิบเป็ดสีเหลืองมาเขวี้ยงให้หัวซองกี้สักหนึ่งที ทำให้ซองกี้ตกกะใจ...

“มัซโซะอ่า...อย่าเขวี้ยงแบบนี้สิ เอาไว้ไปเขวี้ยงใส่หัวพี่วานนี่ก็พอแล้วนะรู้ป่าว ฮ่าๆๆ” หัวเราะชอบใจ พร้อมกับหอมแก้มน้องสาวแสนซนไปหนึ่งที

        วันดอกรักบานมาถึงแล้ว... ซุ้มเกมแต่ละซุ้มมีของรางวัลล่อตาล่อใจมากมาย เด็กๆถูกปล่อยให้ไปเล่นจับฉลากก่อน คุณครูนัดเจอกันตอนสิบโมงเพื่อขึ้นแสดง

“ว๊าว...ซองกี้ นายจับได้ตุ๊กตาหมีเหรอ จะเอาไปให้น้องมัซโซะหรือเปล่า” วานนี่เผลอพูดชื่อน้องสาวแสนซนของซองกี้ออกมาซะเฉยๆแบบนั้นแหละ

“ฮั่นแนนนนนนนน่... เดี๋ยวนี้ญาติดีกับน้องมัซโซะแล้วเหรอ” ซองกี้ชี้หน้าพลางล้อวานนี่จนวานนี่ทำหน้างอ

“เปล่าสักกะหน่อย ก็ตุ๊กตาแบบนี้ก็ต้องเหมาะกับเด็กผู้หญิงสิ” วานนี่แก้ตัวอย่างฉับพลัน

“ฉันรู้ๆ ซองกี้จะเอาไปให้ฮาจินหล่ะสิ” มินมินพูดแทรกขึ้นมา ทำเอาซองกี้เขินม้วนต้วนไปมา จนคนอื่นหมั่นไส้

“ทำไมเหรอซองกี้ ซองกี้ชอบฮาจินเหรอ มิน่าหล่ะ ตอนเต้นกับฮาจินหน่ะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ใหญ่เลยนะ” ริคกี้แกล้งแซวบ้าง

“ไม่ใช่สักหน่อย” การปฏิเสธของซองกี้ไม่เป็นผล เพราะหน้าตาและท่าทางมันขัดแย้งกันโดยสิ้นเชิง

        ก่อนการแสดงจะเริ่มขึ้นยี่สิบนาที ซองกี้เดินถือตุ๊กตาที่เขาจับได้ เดินตรงมาที่สาวน้อยฮาจิน ยืนบิดไปบิดมาจนฮาจินหัวเราะดังลั่น

“ฮ่าๆๆๆ อะไรหร๋อซองกี้ เธอบิดไปบิดมา บิดขี้เกียจเหรอ” สาวน้อยฮาจินไม่รู้เรื่องเลยสักอย่างว่าอาการแบบนี้เค้าเรียกว่าอาย

“เอ่อคือว่า...เราให้ฮาจินนะ” ซองกี้หน้าแดงกร่ำพร้อมยื่นตุ๊กตาหมีที่จับได้ให้ฮาจินทันที

“ให้เค้าเหรอซองกี้ ขอบใจนะ วันนี้เค้าไปจับฉลากแล้วไม่ได้อะไรเลย แย่จัง” ฮาจินทำหน้าเศร้า

“ก็นี่ไงเราจับมาให้ฮาจินแล้วนี่น่า” คำพูดของซองกี้ทำให้ฮาจินมีสีหน้าที่ยิ้มแย้มบวกกับความดีใจ

“วู๊วววววววววววววววววว” เสียงแซวจากเพื่อนๆอีกหน้าคนดังลั่นห้องเก็บตัวนักแสดง...

        การแสดงชุด Brand New กำลังดำเนินไปได้ด้วยดี วันนี้ครอบครัวของซองกี้มากันครบทุกคน รวมถึงหนูน้อยมัซโซะด้วย วันนี้ใส่ชุดสีชมพู และผูกจุกติดดอกไม้สีชมพูเข้าชุดมาเชียร์พี่ชาย เวลาเห็นพี่ๆเต้นกัน หนูน้อยมัซโซะจะทำเสียงเหมือนอยากจะไปร่วมวงด้วย

“แอ๊ะ แอ๊ะ” น้องมัซโซะกำลังดีใจที่เห็นพี่ชายเต้น

“ดีใจเหรอคะมัซโซะ เห็นพี่ซองกี้หรือเปล่า” คุณแม่ชี้ให้น้องมัซโซะดู

        หลังจากการแสดงจบ...นักแสดงยังต้องเก็บตัวสักพักในห้องเก็บตัว ฮาจินเอาตุ๊กตามาเล่นอย่างสนุกสนาน และกำลังเดินตรงไปที่...

“วานนี่ๆ มาถ่ายรูปกันนะ เค้าไปขอกล้องจากคุณแม่มา ให้คุณครูถ่ายให้” ฮาจินเดินหนีบตุ๊กตามาก็จริง แต่ว่า...ทำไมถึงไม่ได้เดินไปหาเจ้าของตุ๊กตากันนะ

“ถ่ายรูปก่าฉันเหรอ ถ่ายทำไมอ่ะ...ไม่เอาหรอก” วานนี่ปฏิเสธเพราะว่า...วานนี่ไม่ชอบเป็นนายแบบ ชอบเป็นคนถ่ายมากกว่า

“วานนี่...วานนี่ใจร้ายจัง...” ฮาจินทำหน้าเศร้า

“ก็ไปถ่ายกับซองกี้สิ เค้าอุตส่าห์ให้ตุ๊กตาเธอนะ ไปเถอะ” วานนี่กำลังรอเพื่อที่จะออกไปจากห้องเก็บตัว และอยากจะไปจับฉลากต่ออีกสักสองสามรอบ

“เค้าไม่ได้ชอบซองกี้ วานนี่ใจร้าย” ฮาจินถือตุ๊กตาและวิ่งไปหาคุณแม่ หลังจากที่เห็นแบบนี้แล้วซองกี้ก็เกิดอาการหน้าเศร้า จริงๆแล้ว...ฮาจินคงแอบปลื้มวานนี่แน่ๆเลย ปั๊บปี้เลิฟของซองกี้จบลงแล้วสินะ...

        คุณครูปล่อยให้นักแสดงออกจากห้องเก็บตัวเรียบร้อยแล้ว ทุกคนเปลี่ยนเป็นชุดพละ และวิ่งไปที่ซุ้มต่างๆ ตอนนี้มินมินและวานนี่กำลังโยนลูกบอลเพื่อให้ได้ของรางวัลชิ้นใหญ่อยู่

“วานนี่...เราได้ตุ๊กตาตัวนี้นะ พอใจไหม” คุณครูใจดีถามเสียงหวาน วานนี่ได้ตุ๊กตาหมีตัวสีน้ำตาลตัวเล็กๆ เวลาบีบตรงพุงตุ๊กตา มันจะร้องว่า “I Love You” วานนี่กำลังคิดว่า ตุ๊กตัวนี้...จะแอบเอาไปให้ใครสักคน

“จะให้น้องมัซโซะใช่ไหมล๊า...” มินมินทำไมรู้ใจวานนี่จังเลย

“ก็...เอาไป ฉันก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์ ให้น้องสาวของซองกี้ดีกว่า วันนี้ซองกี้ต้องเสียตุ๊กตาไปให้ฮาจินแล้ว ฉันก็เลยเอากลับมาคืนให้มัซโซะ ไม่เห็นแปลกเลย” วานนี่แก้ตัวน้ำขุ่นๆ หนุ่มน้อยเดินตรงไปหาซองกี้ ที่ทำหน้าเศร้าและอยากกลับบ้านเต็มทน

“ว่าไงครับ คนเก่ง ได้ตุ๊กตาซะด้วยนี่น่า” คุณพ่อของซองกี้ชมเชยวานนี่ที่โยนลูกบอลจนได้ตุ๊กตากลับมา

“ผมจะเอามาให้น้องมัซโซะฮะ วันนี้ซองกี้ก็ได้ แต่ว่าซองกี้เอาไปให้ฮาจินแล้ว น้องมัซโซะน่าจะได้ตุ๊กตาบ้าง” วานนี่ยื่นตุ๊กตาไปตรงมือของน้องมัซโซะ”

“แอ๊ะ แอ๊ะ” น้องมัซโซะหยิบตัวตุ๊กตามาถือหมับ และเขย่าตัวตุ๊กตาขึ้นลงไปมา และก็จนได้...ไม่พลาดที่จะไปโดนหัวของวานนี่ หลายรอบจนวานนี่ต้องเอามือกุมหัว

“น้องมัซโซะเอาอีกแล้ววววววววววววววววน๊า” วานนี่กุมหัวพร้อมกับตะโกนดังลั่น

“มัซโซะพี่วานนี่อุตส่าห์เอาตุ๊กตามาให้ ทำไมทำแบบนั้นหล่ะลูก” น้องมัซโซะที่ถูกคุณแม่ตักเตือน แต่รู้สึกจะไม่ได้ผล ยังเอาตุ๊กตาที่อยู่ในมือตีหัวของวานนี่เหมือนเดิม

“แอ๊ะ แอ๊ะ” ความจริงแล้วมัซโซะแค่อยากขอบคุณคะ แต่มัซโซะพูดไม่ได้ ใช้ตีพี่วานนี่ไปก่อนแล้วกันนะคะ...