Want to understand

ดิฉันชอบพี่เค้าตั้งแต่อยู่ม.1 พี่เค้าก็รู้แล้วล่ะคะ จนกระทั่งตอนนี้จะขึ้นม.3แล้ว พี่เค้าอายุห่างจากดิฉัน2ปีคะ และดิฉันก็ยังรู้สึกอย่างนั้นอยู่แต่...แสดงออกไม่ได้! ทักไปคุยไม่ได้! เพราะอะไรเหรอคะ เพราะพี่เค้ามีคนคุยแล้วนะค่ะ แต่ไม่ใช่แฟนนะคะผู้หญิงคนนั้นศึกษาระดับเดียวกับดิฉันเองคะแค่คนละห้อง ผู้หญิงคนนี้ในสายตาดิฉัน ดิฉันว่าเค้าสวยนะคะ เค้าเป็นนางรำของโรงเรียนด้วยน่ะคะ ส่วนดิฉันเองก็เป็นนักเรียนมัธยมปรกติไม่ได้เด่นและมีใครรู้จักหรอกคะ เพราะสิ่งนี้ที่ทำให้ดิฉันต้องหยุดคิด มีครั้งนึงเป็นครั้งแรกที่ดิฉันจุกพูดและทำอะไรไม่ได้คือตอนนั้นเป็นคาบเรียนช่วงบ่าย ดิฉันเองปรกติก็ต้องเข้าห้องน้ำก่อนขึ้นเรียนเพราะจะทำให้รู้สึกดีขณะเรียน และก็ได้ขออนุญาตคุณครูไปเข้าห้องน้ำเดินเป็นประมาณ5เมตรเห็นพี่เค้ายืนคุยกับผู้หญิงคนนั้น พร้อมกับเพื่อนๆเค้าที่ยืนแซวเค้าทั้งสอง ในขณะนั้นความรู้สึกที่ต้องเข้าห้องน้ำจุกหมดแล้วไม่เข้าแล้ว และเราจะยืนดูเค้าสองคนแบบนี้หรอ(ในใจ) เพื่อนที่มากับดิฉันก็พยายามที่จะพูดปลอบ ดิฉันเองก็ไม่อยากให้เพื่อนต้องมาทุกด้วยจึงรีบขึ้นห้องแต่ทำไมความรู้สึกมันกลับจุกไปหมดตอนนั้นพูดไม่ออกเลยคะ แต่ก็เก็บไว้พยายามเข้มแข็งและก็คิดว่าเราคงไม่ใช่ แต่ในห้องดิฉันเพื่อนทุกคนรู้เรื่องของดิฉันกันตั้งแต่เริ่มชอบ และเค้าได้บอกกับดิฉันว่าพี่เค้าคงไม่จริงจังกับผู้หญิงอย่างนั้นหรอก มันทำให้ดิฉันสงสัยว่าทำไมถึงพูดถึงผู้หญิงคนนั้นแบบนั้น ดิฉันจึงถามเค้าทุกอย่างกับผู้หญิงคนนั้น เพื่อนดิฉันบอกว่า ''ไม่รู้หรอว่าผู้หญิงคนนี้คุยกับผู้ชายหลายคน คบมากี่คนแล้วไม่รู้เปลี่ยนเป็นว่าเล่นแต่อย่าให้ผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าดิฉันชอบเพราะผู้หญิงคนนั้นเค้าคงไม่ยอมแน่'' มันทำให้ดิฉันรู้สึกกลัวผู้หญิงคนนั้นเท่าที่คนเค้าก็เป็นคนน่ารัก เพื่อนเคยบอกดิฉันหลายครั้งว่าพี่เค้าก็มองดิฉันบ่อย แต่ดิฉันไม่เคยมองพี่เค้าเลย ดิฉันเองที่ไม่มองก็เพราะไม่อยากเจ็บ แต่ก็ใช่ว่าจะตัดใจคะ เพียงแต่อยากหยุดให้เค้าคุยกัน เพราะดิฉันคิดว่า ชีวิตรักมีได้แค่สองคนคนที่สามคือคนนอก ที่ไม่ควรเข้าไปยุ่ง และตอนนี้ดิฉันก็คิดว่าผู้หญิงคนนี้ขออย่าเป็นอย่างที่เพื่อนฉันบอกเลยคะ พี่เค้าคงรู้สึกไม่ดีแน่ #ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะอาจมีเรื่องมากกว่านี้แต่ดิฉันกลัวทุกคนจะเบื่อขอบคุณจริงๆคะ สวัสดีคะ.