คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Diary หน้าที่ 2
"โ~อ้! พระเจ้าจอร์~ดมานยอดมักๆ นะ..นี่มัน หนะ...หนุ่มหล่อมากกกกกกกก! กรี้ดๆ สวรรค์ในที่สุด...ท่านก้อประทานหนุ่มหน้าตาดีมาที่ตรงสเป็คข้าน้อยมาให้ โ~อ้! ปากนิด จมูกหน่อย ตากลมโต ขนตา
งอน ผิวขาวอมชมพู แถมตายังเป็นสีน้ำตาลอีก กรี้~ด! สเป็คช่านนนนนนนเลย คริๆ แต่.......ทำไม?..นายคน
เนี่ยถึงมานอนหน้าบ้าน(บ้านของฉันอยู่ตรงหน้าซอย)ชั้นเนี้~ย อื~ม! หน้าสงสัย......" ชั้นค่อยๆเอื่อมมือไป
ลูบที่หน้าของนายนั่น
"นี่! ยัยอืด มัวทำอะไรอยู่หน้าบ้านนะ...ไม่ยอมเข้าบ้านซักที"
"เหว~อ..อ...อ!" ชั้นสะดุ้งขึ้นและรีบผละมือออก
"ไอ้พี่บ้า! ทำหนูตกใจหมด เฮ้อ~อ!…(- _-^ )"
ส่วนพี่ของฉันชื่อ อาทิตย์ ค่ะ ชื่อเล่นว่า ซันเดย์ แต่ส่วนใหญ่ทุกคนจะเรียกชื่อพี่ว่า ซัน ( ชิ! ชื่อ
น่าฟังกว่าชื่อของฉันอีก ) อย่าให้ฉันพูดเลยค่ะว่าพี่คนนี้ของฉันเนี่ยชอบแกล้งฉันเป็นที่สุดเลย สงสัยว่าถ้าไม่ได้
แกล้งฉันซักวันคงจะนอนไม่หลับ หรือไม่ก้อลงแดงตายละมั้ง ฮิฮิ (เห็นยังงี้เหอะแต่ฉันก้อรักพี่ชายคนนี้มากเลย
ละเพราะพี่คนเนี้ยปกป้องฉันมาตั้งแต่เด็กเลยละ) คิดดูซิมาไม่ให้ซุ่มให้เสียงเล่นเอาตกใจหมด
" เอ๊ะ! นี้เธอเดี๋ยวนี้ชักจะไวไฟแล้วนะเนี่ย"
" จะ..จะ..จะบ้าเหรอ! .กะ..กะ..ก็หนูเห็นเขานอนสลบอยู่บ้านเราเนี่ยหน้า..."
" อื~ม! หน้าตาดีใช่ได้เลยนี้ เข้าใจหาดีนะ"
" ก็บอกว่าไม่ช่า~ยงาย" เริ่มแล้วไง......สงสัยงานนี้คงจะจบยาก
และแล้วเรื่องนี้กว่าจะจบลงได้ก็ที่ข้างในบ้าน(ถ้าเกิดว่าไม่มีป้าข้างบ้านปารองเท้า กีโต้ มาก่อนละ
ก็ไม่งั้นเรื่องนี้คงจะอีกยาว สงสัยป้าเค้าคงคิดว่าสุนัขตรงบ้านตรงข้ามกัดกันละมั้ง เฮอะๆ) และกว่าพี่จะเข้าใจก้อ
เล่นซะเราลิ้นห้อยเลย เฮ้~อ
"แล้วเราจะทำยังไงดีอะพี่" ฉันถามพี่ไปพร้อมกับเอาผ้ามาเช็ดหน้าเช็ดตานายคนที่สลบอยู่ตรง
หน้าบ้านของฉัน
" จับฆ่าหมกส้วมเลยเป็นไง....."
"ฮิฮิ ช่ายๆแล้วเราเอาเงินมาแบ่งกะ........"
"................... เอ้ะ!"
"จะบ้าเหรองาย!" ฉันพูดพร้อมกับเควี้ยงหมอนเข้าหาไอ้พี่บ้า
" เอ้า! ก็อยากบ้าจี้เองช่วยไม่ได้ ฮ้าๆๆๆๆๆ" แล้วพี่ชายก็เดินไปที่ห้องครัวเพราะวันนี้เป็นเวรที่พี่
ชายต้องทำอาหาร
" ชิ! ไม่เคยพึงอะไรได้สักอย่างเลย"
" แต่อื~ม เมื่อกี้เหมือนได้ยินเสียงอารัยพึมพัมๆอะ"
" นี้! เมื่อกี้พี่พูดอะไรรึเปล่า...?" ฉันตะโกนถามพี่ดู
"เปล่านิ!....."
"สงสัยหนูคงจะคิดไปเองละมั่ง......." ชั้นก็ลองแง่หูฟังอีกครั้ง( พึ่งพี่ชายไม่ได้หรอก) ก็ได้ยิน
เสียงงึมงำอีกว่า.......
" นะ...น้ำ...ขะ..ขอน้ำ หน่~อย " (เปงเสียงงึมงำ)
" หวะ.....เหว~อ!" ชั้นสะดุ้งขึ้นเพราะว่า...เสียงพึมพำเมื่อกี้ คือนายที่สลบอยู่หน้าบ้านฉันเมื่อกี้
( แถมพึมพำซะ อะโฮ..น่ากัวจิง )
" พะ..พี่! ฟะ..ฟื้นแล้ว..นายคนนี้ฟื้นแล้ว ..รีบมาเร็วๆ เอาน้ำมาด้วย!"( เฮ้อๆ นี้เปงครั้งแรกที่ฉันออกคำสั่งกับพี่นะเนี่ย คริๆ แถมเชื่อฟังซะด้วย เหมือนตัวอารัยเนี่ยที่คนส่วนใหญ่มักจะบอกว่าแสนรู้เนี่ย ฮิฮิ ) ส่วนคุณพี่ชายนั้นก็รีบวิ่งออกมาจากห้องครัวพร้อมกับน้ำแร่ธรรมชาติ...แต่..นะ..นะ...นั้นมันน้ำแร่ของฉันนี้! ไอ้พี่บ้า ขนาดแค่ฉันคิดเฉยๆนะเนี่ยว่าพี่เหมือน..โฮ่งๆ ยังรู้ทันอีก แถมแก้แค้นซะเสร็จสรรพเลย ชิ!ไม่เคยชนะพี่เลยซักที่....แต่ไม่เปงไรหรอกให้คนหล่อนิพี่ไม่ได้กินเอง ..ฮิฮิ....ไม่เปงไรๆ (แต่ก้อเสียดายนิดๆอะ)
" เอ้า! ยืนมองอะไรอยู่ได้ รีบมาช่วยสิ"
" จ้าๆ" พี่ชายค่อยพยุงตัวนายคนนี้ขึ้นมา ส่วนฉันก้อค่อยป้อนน้ำให้ ดูท่าทางนายคนนี้จะตาย อดตายอยากมาจากไหนก้อไม่รู้กินน้ำแบบเฮือก เฮือก เฮือก.... ขณะที่นายคนนี้กำลังดื่มน้ำอย่างอะเหร็ดอร่อยนั้น
ชั้นก้อเหลือบไปมองพี่ชาย....ฮึๆ พี่ชายของฉันก้อกำลังดื่มน็อย่างอะเหร็ดอร่อยเหมือนกัน..ฮึ! แต่น้ำที่พี่ดื่มนั่นก้อ
เป็นน้ำแร่อีกขวดของฉันเหมือนกัน..ไม่รู้ว่าไปหยิบมาตอนไหนก้อไม่รู้...อ้า~ย! แค้นจังวุ้ยยยยย!
"เอ้า! มองอาราย! ม่า~ยเคยเห็นคนหน้าตาดีรึไง"
"เปล่า!" ชิ! ถามได้ว่ามองอะไร คงให้ทำหน้ายิ้มระรื่นมั้ง.....
" คะ..แค้กๆ"
"เฮ้ยๆ ยัยอืดเค้าสำลักน้ำแล้ว" หวะ..เหวอ! ลืมไปเลยว่าป้อนน้ำนายนี้อยู่.........ฉันรีบหยิบ
ทิชชู่ที่วางอยู่ข่างๆมาเช็ดให้นายนี้
"มะ..ไม่เป็นไรคับ....."
ความคิดเห็น