ไว้เตือนใจตัวเอง

ลำดับตอนที่ #1 : หัวข้อ : เพื่อนต้องกล้าเตือนเพื่อน?

หัวข้อ : เพื่อนต้องกล้าเตือนเพื่อน?

ระหว่างการไม่ก้าวก่ายกับชีวิตของเพื่อน
กับการบอกเพื่อนให้รู้ถึงสิ่งผิดพลาดที่เขากำลังจะทำ
เราจะเตือนสติเพื่อนดีหรือไม่?...
---------------------------------------------------

คนที่เราจะเรียกว่าเพื่อนได้
อย่างน้อยต้องมีอะไรบางอย่างที่เหมือนกับเรา
คือมีความชอบในสิ่งเดียวกัน
หรือมีกิจกรรมที่พอจะทำร่วมกันได้

แต่เพื่อนอาจไม่จำเป็นต้องคิดเหมือนกันไปหมด
และเออ-ออไปด้วยทุกความเห็น

หากเรามีเพื่อนรัก และได้รู้ว่า
เขากำลังจะทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง
การไม่พูดอะไรเลย
และปล่อยให้เขาได้ตัดสินใจทำสิ่งนั้นไป ทั้งๆที่รู้ว่ามันผิด
เพียงเพราะคิดว่านั่นเป็นชีวิตของเขา

ฉันมองว่า มันเหมือนเป็นการนิ่งดูดาย
และไม่รับผิดชอบต่อมิตรภาพดีๆที่เรามีต่อกัน

............................

บางคนอาจจะคิดว่า
การที่เราเข้าไปก้าวก่ายกับชีวิตส่วนตัวของคนอื่น
เป็นเรื่องที่ไม่มีใครเขาทำกัน
และยิ่งในสังคมปัจจุบัน
ที่มีความเป็น "ตัวใครตัวมัน" สูงด้วยแล้ว ยิ่งไปกันใหญ่

การไม่ตัดสินใคร ถูกยกย่องว่าเป็นคนที่มีใจกว้าง
รู้จักเข้าใจ และให้โอกาสคนอื่น

แต่สำหรับเพื่อนที่ฉันรักแล้ว
ฉันยินดีถูกมองว่า เป็นคนใจแคบ
ที่จะโต้แย้ง ที่จะตัดสิน และเตือนสติ

..................................

เมื่อรู้ว่า ทางเดินที่เพื่อนกำลังจะไป
ล้วนแต่เต็มไปด้วยอันตรายและไม่ปลอดภัย

ฉันมีความเชื่ออยู่อย่างหนึ่งว่า
สิ่งที่ผิดพลาดต่างๆที่เกิดขึ้น
จะได้รับการแก้ไขก็ต่อเมื่อเรายอมรับเสียก่อนว่า
"มันผิดพลาด"

และฉันก็มีสิทธิ์ที่จะบอกเพื่อนให้รู้ถึงสิ่งผิดพลาดที่เขากำลังจะทำ
ถึงเขาจะโกรธฉัน - - ก็ไม่เป็นไร
เพราะฉันถือว่า...
ได้ทำหน้าที่เพื่อนของเพื่อนที่รักแล้ว...
...ก็เท่านั้น...

-----------------------------------------------------
ปูปรุง. "โลกสวยงามขึ้นเมื่อเดินช้าลง". กรุงเทพฯ : ใยไหม, 2546. หน้า 116-117.