คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : - 08 - (100%)
- 08 -
Jungkook Part
.
แค่กๆ แค่กๆ
เอาแล้วสัญญาณไม่ดีมาแล้ว เพราะเมื่อวานที่พี่วีพาไปตากลม ไอเราก็รับลมมากไปหน่อยทำเอาจะเป็นหวัด โนวววววววววววววว ไม่เอานะ จองกุกไม่ชอบเป็นหวัด ต้องรีบไปซื้อยาต้องรีบไปซื้อยากินยาดักไว้ก่อนไม่ได้เดี๋ยวเป็นหนักแย่เลย
.
ณ ร้านขายยา
ผมรีบเข้าไปในร้านแล้รีบบอกหมอทันที
‘ ขอยาแก้ไอหน่อยครับ ‘ แต่ก็มีเสียงที่ผมรู้สึกคุ้นเคยกำลังเรียกหา
‘ อ้าว จองกุกไม่สบายหรอ? ‘
มาร้านชายยาคงสบายดีหรอกครับแหม่ เสียงนั้นก็ไม่ใช่ใคร พี่วีนั้นแหละครับ คนหรือผีเจอได้ทุกที่ทุกเวลาจริงๆๆ
‘ใช่ครับ รู้สึกไม่สบายนิดหน่อย กินยาไปนอนพักคงจะหายอ่า ‘
‘’งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งงง’
‘ผมเกรงใจนะครับ ไม่เป็นไรหรอกก’
‘นายเป็นหวัดเพราะพี่ ไม่ได้พี่ต้องรับผิดชอบสิ’
ผมไม่อยากให้เขาโทษตัวเองเลย..แต่เขาก็ไม่ได้ผิดนะ ผมแค่ร่างกายอ่อนแอมากกว่า พี่วีไม่ผิดอย่าคิดมากเลยนะ .. หลังจากนั้นเขาก็มาส่งผมถึงที่..ที่หน้าประตูห้อง... กลัวผมเป็นลมกลางทางหรอไง = = ;
‘เอ่อออ..ส่งแค่นี้ก็พอครับ’
‘แล้วนี้อยู่คนเดียวหรอ ? พี่ไม่กลับ พี่จะเข้าไปดูแลนายจนกว่านายจะหาย พี่จะรับผิดชอบเอง’
‘แต่มันไม่ใช่ความผิดพี่หรอกครับ พี่อย่าโทษตัวเองแบบนั้นสิ ‘
‘ไม่ ถ้านายไม่ให้พี่เข้าไปดูแลพี่คงไม่สบายใจรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตเลยนะ’พูดถึงขนาดนี้ผมคงต้องยอมแล้วสิครับ
‘งั้นก็ได้ครับ เพื่อความสบายใจของพี่ ‘
ของก็ยังไม่เก็บน่าอายจริง ใครจะคิดว่าพี่เขาจะเข้ามา ตายๆๆๆ กางเกงลิงยังตากอยู่เลย ผมรีบดึงไปหยิบเก็บทันที หวังว่าเขาจะไม่เห็นมันนะ โอ้ยย
‘ นายไปนอนพักเลยย อยากได้ไรบอกพี่’
‘ก็ได้ครับ ‘
‘เอาน้ำหน่อยมั้ย ? ‘
‘กินข้าวหรือยังเนี่ย ?’
‘กินข้าวเสร็จรีบกินยานะ ’
‘ไหวหรือเปล่าเรา ?’
พี่เขาดูแลผมทุกวิจริงๆ ถามนู้นนี้ตลอด สงสัยจะเป็นห่วงผมมากเลยแหะ ผมชักอยากแกล้งพี่เขาซะแล้วสิ ฮิฮิ
‘แค่กๆๆ แค่กๆๆๆ ‘
‘นายเป็นอะไร!!!’
‘พี่วีผมไม่ไหวแล้ว ผมคง.. ผมคง.. ‘
แล้วผมก็แกล้งนอนนิ่งไม่หาย พี่เขาก็ดูตกใจเขย่าผมใหญ่เลยย
‘จองกุกนายเป็นอะไร นายตื่นสิ อย่าเป็นแบบนี้ จองกุกพี่จะอยู่ยังไงถ้าไม่มีนาย จองกุก จองกุก ‘
ผมว่าผมเล่นแรงไปหรือเปล่าระหว่างผมกำลังคิด พี่วีก็ดึงผมไปกอดไม่ปล่อยออกห่างจากตัวเลย ทำไมอ้อมกอดของพี่วีอุ่นแบบนี้ผมไม่อยากจะปล่อยอ้อมกอดนี้ออกไปเลย.. เพราะอะไรกัน
‘ พี่ผมล้อเล่นหรอก แบร่ ‘
‘นายนี้มัน!! ทำเอาคนตกใจหมดเลยรู้ป่ะ ใครให้เล่นแบบนี้ ‘โดนโกรธเลยครับ T – T จองกุกผิดไปแล้ว ไม่คิดว่าจะขนาดนี้นิน่า ทำไงดีละทีนี้
‘ผมขอโทษวันหลังผมไม่เล่นแบบนี้แล้ว ’
ผมทั้งขอโทษทั้งดึงชายเสื้อพี่วีเป็นการอ้อนให้หายโกรธน้อยลง แต่ไม่รู้ว่าจะช่วยหรือเปล่าผมก็อ้อนไม่ค่อยเป็นด้วยแหะ
‘เฮ้อออ ไม่สบายยังจะมีริทแกล้งคนอื่นอีกนะเรา’
เขาว่าผมแล้วเอามือหนุ่มๆๆมาขยี้ที่ผมของผม หน้าร้อนอีกแล้ว..เพราะไข้หรือเปล่านะ ?
‘พี่ผมอยากดูหนังผี ดูเป็นเพื่อนผมหน่อยนะ ผมอยู่คนเดียวลยไม่กล้าดูเลย ‘
‘ได้สิ เปิดเลยมั้ย ? ‘
‘ครับบ’
อยู่ๆๆผมก็อยากดูหนังผีขึ้นมาถึงจะเป็นคนกลัวผีมากก็ตาม ถ้าดูคนเดียวยิ่งไม่เอาเลย แต่ไม่มีใครดูเป็นเพื่อนผมเลยห่างหายไปนาน วันนี้พี่เขามาก็ขอจัดสักหน่อย ป็อบคอน จ้าอยู่หนายยยยยยยย เตรียมตัวพร้อมก็นั่งดูกันพี่วีก็นั่งข้างๆผมดูไม่กลัวเลยแหะ = =
‘พี่วีไม่กลัวอ่อ ?’
‘กลัวทำไมก็พี่นี้แหละพี่ หึหึ ’
‘ไม่เอาไม่เล่นแบบนี้นะ T T ’
‘ล้อเล่นน่า...ดูไปเราอ่ะ ‘
คุยกันเสร็จหนังก็ริ่มฉาย บอกเลยครับฉากแรกมาก็หลอนแล้ว หนังผีชอบทำให้ฉากมืดกันจริง คนมองกันไม่ค่อยจะเห็นแต่พอผีมาเห็นซะเต็มจอ ใครบ้างไม่ตกใจโผล่มาแบบไม่ทันตั้งตัวด้วย ผมรู้เลยว่าทำไมคนกลัวชอบกอดคนข้างๆ มันรู้สึกอุ่นใจนิเองแต่เดี๋ยว ? อุ่นใจ ? ผมลองก้มมองสภาพตัวเองแล้วก็ได้พบว่า ผมกอดพี่วีอยู่ครับ อ่อยมากเลยผม เขาจะคิดยังไงเนี่ยผู้ชายไปกอดเขา.. แต่เขากลับเอามือมาโอบผมแล้วลูบหัวไปเรื่อยๆ ทำไมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกยังไงไม่รู้ อย่าทำแบบนี้สิครับ ผมกลัวว่าใจผมจะแอนเอียงไปหาพี่มากกว่านี้นะ..
-------- 50% --------
.
.
‘ อืม..’
ผมค่อยๆๆเริ่มตาขึ้นเพราะแสงแดดมันส่องเข้ามากระทบกับตาผมทำให้ผมต้องลืมตาตื่นขึ้น ผมรู้สึกได้ถึงอะไรอุ่นๆที่ตัวนี้ผ้าห่มลายกระต่ายสีชมพูในห้องผมมาอยู่นี้ได้ยังไง หรือพี่วีเอามาห่มให้.. จะว่าไปแล้วพี่วีหายไปไหนแล้วผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เป็นเจ้าของบ้านที่แย่จริงๆเลยผม ไม่ดูแลแขกเลย
‘ ตื่นแล้วหรอ เด็กขี้แย ‘
ระหว่างที่ผมกำลังกระวนกระวายมองไปมาหาพี่วี อยู่ๆๆ เขาก็มาจากด้านหลังเอามือมาสัมผัสที่หน้าผากของผมเลื่อนไปแก้มเลื่อนไปคอ..เขาแค่วัดอุณหภูมิคิดอะไรนะเรา
‘ อะไรกัน ใครขี้แยครับ = = ‘ผมรีบตอบก่อนที่เขาจะเอามือเลื่อนไปมากกว่านี้
‘ ก็เมื่อคืนใครกันที่มากอดแล้วน้ำตาซึมจนหลับไป ถ้าไม่ใช่คนนี้ ‘เขาพูดให้ผมตาสว่างขึ้นจริงหรอเนี่ย! เมื่อคืนผมทำยังงั้นหรอ! แล้วทำไมต้องมาบีบจมูกคนอื่นด้วยเนี่ยยยย
‘มาบีบจมูกทำไมเนี่ยยย เจ็บนะ แล้วก็ไม่ได้ขี้แยด้วย ’
‘ ปากแข็งจริงๆๆ เถียงได้แสดงว่าหายแล้วสิเนี่ย งั้นกลับดีกว่า ระวังนะตอนพี่กลับอาจจะมีคน.. ‘
ไอบ้า ไอพี่วีบ้า มาแกล้งทำไมมมมมม รู้ว่ากลัวก็มาแกล้ง โอ้ยยยย ไม่น่าดูหนังผีเลย กลัวจนไม่กล้าอยู่คนเดียวแล้วเนี่ย จะขอให้เขาอยู่ด้วยก็..จะดีหรือเปล่าเกรงใจอ่ะ อีกอย่างเดี๋ยวหาว่าป๊อดอีกเอาไงดี.. ผมจะทำไงดีเนี่ยยย
‘ดูทำหน้า ใครบ้างจะดูไม่ออกไม่อยากให้ไปก็บอกสิกลัวก็บอกสิจะปากแข็งทำไมหื้ม’
เขาพูดพร้อมกับดึงผมไปกอด อุ่นจังเลยไม่เคยคิดว่าอ้อมกอดพี่เขาจะอุ่นขนาดนี้ทำไมผมอยู่กับเขาแล้วรู้สึกสบายใจจังถึงบ้างทีเราจะเถียงแกล้งกันบ่อยๆแต่ไม่คิดว่าเขาจะมีมุมแบบนี้เหมือนคนอื่น แหะ สักพักผมก็รู้สึกตกใจเล็กน้อยเขากอดผม ? มันเป็นวิธีการปลอบหรือเปล่า ? อย่าไปคิดมากจองกุก
‘มากอดทำไมเนี่ย โรคจิตจังเลย = = ‘
‘ก็แค่เห็นเด็กขี้แย่ร้องไห้แล้วมันอดที่จะกอดไม่ได้นิจะปล่อยให้ยืนน้ำตาจะไหลก็ดูใจร้ายเกินไป’ยัง ๆ ยังไม่เลิกว่าขี้แยสงสัยคงโดนเรียกขี้แยไปตลอดแน่ไม่น่าพลาดเลยจองกุกกกกกกก
‘คนโรคจิต!’
.
.
V Part
‘ฮือออออออ น่ากลัว..’
‘ว้ากกก..’
‘มันโผล่มาแล้ววววววววว’
‘ฮือออออออออ’
.
.
ไม่ต้อง งง หรอกครับว่าทั้งหมดนี้เสียงของใคร ก็เสียงเจ้าเด็กขี้แยจองกุกไงครับ กลัวแล้วยังจะอยากดูคนเรานะคนเราแล้วปิดตาก้มหน้าขนาดนี้ จะไปดูรู้เรื่องอะไรละนั้น ผีก็ยังไม่ออกแค่ได้ยินเสียงก็ร้องแล้ว น่ารักจริงๆ น่าปลอบดีแหะ สักพักคนที่โวยวายเมื่อกี้ก็เงียบไปทั้งๆที่แขนก็กอดแขนผมอยู่แน่น กลัวขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย สงสัยจะร้องจนหมดแรงแล้วเพลียหลับไป ผมจัดแจ้งให้จองกุกนอนแล้วผมก็เดินไปหยิบผ้าห่มในห้องมาอยากจะบอกว่า ลายมุ้งมิ้งมากชมพูเชียวลายกระต่ายด้วยแต่ก็เหมาะแล้วละ ดูเข้ากันดี ผมก็จัดแจงห่มให้คนขี้แยตรงหน้ามองหน้าไปสักพัก ก็เคลิ้มดีนะทำไมหน้าน้องเขาถึงมองแล้วไม่น่าเบื่อแล้วอยากมองให้มากกว่านี้มองให้นานกว่านี้อยากมองทุกๆวันเลย ผมค่อยๆเลื่อนหน้ามองใกล้เรื่อยๆจนริมฝีปากผมก็เผลอสัมผัสกับริมฝีปากของจองกุกเข้าซะแล้ว.. ผมรีบเด้งตัวเองออกมา ชิบละถ้าจองกุกรู้จะว่าไงเนี่ยไม่เป็นไรหรอกน้องเขาหลับอยู่วีใจเย็น ผมรีบเดินไปนั่งบนโต๊ะอาหารแล้วคิดไปคิดมาหวังว่าน้องเขาจะไม่รู้ ผมทำอะไรไปฉวยโอกาศจูบน้องเขาไปแล้ว ...
__________________________________________
มาต่อแล้ววววววววววว ถึงแม้จะห้าสิบเปอร์ก็เถอะ
พอดีช่วงนี้ยุ่งๆ ว่าจะเข้ามาอัพตั้งแต่วันอาทิตย์
แต่เน็ตเล่นไม่ได้ทั้ง 2 วัน เพิ่งมาเล่นได้วันนี้
ขอโทษนะคะ (._.)
อย่าเพิ่งทิ้งเรื่องนี้กันไปน้าาาาา
ปล. ขอขคอบคุณทุกคอมเม้นท์ที่มาเม้นท์กัน ขอบคุณจริงๆค่ะ :-)
ความคิดเห็น