คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 เรื่องวุ้นในบ้าน(รึปล่าว)
พอเข้ามาถึงในบ้านผมก็แทบจะก้าวขาไม่ออกเลย ก็มันใหญ่โตจนผมแทบอึ้งเลยอะ
“โหใหญ่จริงๆนะเนี่ย”ผมทึ่งในความใหญ่โตของบ้านหลังนี้อยู่นานเลยละครับคุณผู้อ่านทุกคน
“นี่แล้วทีหลังเค้าขอไปที่บ้านแฮ็คบ้างนะ”
“ไม่ดีกว่านะ เจนไม่ชอบหลอก ”
“ไม่เอา ไงเจนก้อต้องไปให้ได้” ผมละหนายกะท่าทีของเทอจิงๆ มันทำให้หัวใจผมม่ข็งแรงอยู่เลยๆเลยครับ
“อือ ก็ได้ ๆ แล้วถ้าว่างวันไหนก้อไปละกัน” เทออ้อนผมจนผมใจอ่อนเลย
“เย้ๆๆ ดีใจจังเลย” แล้วเมอก้อโบกมือไปมา “งั้นมากินอะไรกะเจนหน่อยสิ เดี่ยวเจนทำให้นะ” ว่าแล้วไม่รอช้าเทอไปที่ครัวแล้วก้อหยิบขนมติดไม้ติดมือมา ระหว่างทางที่ผมเดินไปจนถึงโซฟาของเจนนั้น ผมประหม่าจนแทบเดินชนนู้นชนนี่มัวไปหมดเลย แล้วก็ทักทายพวกแม่บ้านทั้งหมดที่ผมเห็นในขนะนี้ ไม่รู้ว่าที่นี่มีคนใช้ทั้งหมดกี่คนนะ แล้วเจนก็เดินมาพร้อมกับขนมเล็กๆ น้อยๆ
“มา เรามานั่งกินจนกว่าพ่อแม่เจนจะมาเลยนะ”เทอหันมาพูดกับผมแล้วยิ้ม ก่อนจะหยิบขนมชิ้นนึงเข้าปาก
เราก็นั่งกินกันได้ยาวเลย ผมก็นั่งคุยกับเจนจนเพรินไม่รุ้เวลาเลยครับ เจนเป็นคนที่คุยสนุกมากเลย ไม่ว่าอะไรเทอก็คุยกับผมไปทุกเรื่องเลย ทำให้ผมไม่เบื่อที่จะคุยกับเทอเลยซักนิด จนผมมารู้สึกอีกทีก็เมื่อพ่อของเจนมาข้างหลัง แล้วเอามือมาแตะที่บ่าของผม แล้วก็พูดว่า
“หวัดดีแฮ็ค เป็นไงบ้างไปเที่ยวกับลูกสาวของอา สนุกไหม”
“อ้าว คุณอาสวัดดีคับ”
“อ้าว คุณพ่อสวัดดีค่ะ”ผมกับเจนพูดพร้อมกัน พ่อของเจก็หัวเราะกับการกระทำของผมมากกว่า
ผมกับเจนหันมามองหน้ากันแล้ว หน้าแดงจนผมต้องหันไปทางอื่นแล้วเจนก้อพูดต่อ
“คุณพ่อมาตอนไหนอ่ะค่ะ”
“พ่อก็พึ่งมาอะแหละ โอ้ยหิวแล้ว มีอะไรให้พ่อกินบ้างไมลูก แฮ็คนี่ก็ดึกแล้วอยู่ทานข้าวด้วยกันสิ” พ่อเจนชวนผมอยู่ต่อซะงั้น
“ไม่ดีกว่าครับ”ผมรีบปฏิเสทไปเพราะ ถ้าหากดึกเกินไปแล้ว ผมจะกลับบ้านลำบาก “น้า อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนเถอะนะ แล้วพรุ่งนั้ค่อยกับก็ได้”พ่อของเจนพูดแล้วก็ยิ้มแบมีเลนนัย “ถ้าอยากจะอยู่ต่ออ่ะนะ ก็อยู่ได้ อาไม่ว่าหลอก”
“โหคุณอาครับ” ผมแทบจะสำลักน้ำลายที่กลืนลงคอไปเมื่อกี้นี้เลย
“ไม่ต้องเกรงใจกันหลอกน่า คนกันเองแท้ๆ นะ”
“น้า~แฮ็คนะ ถ้าแฮ็คอยู่อ่ะ เดี่ยวเราจะลงมือทำอาหารห็กินเอง”ว่าแล้วไม่รอคำตอบใดๆทั้งสิ้น เจนก็ลุกออกไปที่ครัว ปล่อยให้ผมนั่งเหวออยู่ตรงนั้น พอผมรู้สึกตัวได้ก็ถอนหายใจซะเฮือกใหญ่ แล้วหันหน้าไปยิ้มกับพ่อของเจนพร้อมบอกว่า
“โอเคครับ งั้นไงวันนี้ผมก็ขอฝากตัวด้วยนะครับ”
“ฮ่าๆๆ ให้มันได้อย่างนี้สิ”ว่าแล้วก็เอามือมาตบที่หลังของแฮ็ค
แล้วผมกับพ่อของเจนก็นั่งคุยกันไปสารพัดเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน เรื่อง ที่พักอาศัย ทั้งเรื่องภาหนะ ฯลฯ แล้วพ่อเจนก็ถามผมเรื่องมอไซ
“เออ แฮ็ค เจนบอกว่าแฮ็คขี่มอไซเหลอ อยากไดรถขับไหมล่ะ”
“อืม ถ้าได้มันก็ดีอ่ะครับ เพราะเวลาขี่มอไซมาทำงานก็ทั้งเสื้อยับบ้างล่ะ ผมยุ่งบ้างละ มันทำให้ดูไม่ดี แต่ถ้ามีรถปัญหาตรงนี้มันก็ลดลง แต่ก็นะ ผมไม่มีเงินพอที่จะซื้อได้หรอกครับรถเนี่ย”ผมพูดอธิบายข้อดีข้อเสียของรถทุกประการชนิดที่ว่า เป็นเซลแมนไปขายรถให้เศรษฐีเค้ายังยอมเลยล่ะเนี่ย (เพราะเคยเป็นเซลแมนขายรถเหมือนกันแต่ว่าเป็นได้แค่ สี่วันเท่านั้น)
“ถ้าอย่างนั้น เอารถอาไปใช้ไหมล่ะ มีรถที่ไม่ค่อยได้ใช้อยู่น่ะ จะได้ไปทำงานสะดวกไง”ว่าแล้วก็หัวเราะ แต่ผมเนี่ยเหลอ อึ้งสิครับใครจะไปคิดว่า จะได้รถมาแบบฟรีๆ ได้ง่ายขนาดนี้ ว่าแล้วไม่รอช้า พ่อของเจนก็ลุกขึ้นแล้วพาผมตรงไปที่โรงงรถซึ่งมีประมาน 20 กว่าคันเห็นจะได้ ผมก็ทำตัวไม่ถูก ได้แต่เดินตามหลังพ่อของเจนไปเรื่อยๆ จนมาหยุดที่ โรงรถหลังหนึ่ง พอพ่อเจนหยิบรีโมทมากด เปิดแล้วก็มองเข้าไปเห็นรถ ซึ่งถูกคุมไว้ด้วยผ้ากันฝุ่น คุมไว้อยู่ ทำให้รู้แค่ว่า เป็นรถเก๋งทรงสปอต แค่นั้น
ฟึบ!!
ผ้าคุม เริ่มหลุดออกมาจากตัวรถ ผมเห็นเป็นภาพช้า ผ้าค่อยลอยออกมา เผยให้เห็นรถคันหนึ่ง สีของมันเป็นสีดำสนิด แลดูน่าเกรงขาม บวกกันตราสัญลักษณ์รูปม้ายืน สองขาตรงหน้ารถ เฟอร์รารี่!! พระเจ้าช่วย รถในฝันของผมเลยนะเนี่ย ไม่น่าเชื่อว่า พ่อของเจนจะเอารถแบบนี้มาให้ ผมมองไปทางพ่อของเจน
“คุณอาครับ”พ่อของเจน หันมายิ้มให้ผม แล้วบอกางอย่างทำให้ผมอึ้งจนขยับไม่ได้เลย
“สงสัยจะไปผิดที่ ไม่ใช้คันนี้หลอก ฮ่าๆๆ”พร้อมด้วยเสียงหัวเราะ เสียงดัง มันทำให้ผมมีความรู้สึกว่า ความฝันแตกสลาย หน้าแตกแบบหมอม่รับเย็บเลยแหละ ผมมองค้อนไปทางพ่อของเจน
“โห คุณอาอ่ะ”
“ล้อเล่นน้า คันนี้แหละ หึๆ เห็นแฮ็คทำหน้าอึ้งขนาดนั้นเลยอยากแกล้งเล่นบ้างนะ”แสบนัก ผมก็ฝืนยิ้มให้กับคุณอา พ่อของเจนก็ล้วงเข้าไปหยิบกุณแจ แล้วก็พูดต่อ “อ๊ะ จากนี้ไป รถคันนี้ก็จะเป็นของเธอแล้วนะ รักษามันดีๆละ”
“ขอบคุณมากครับ คุณอา”ผมรีบวิ่งเข้าไปกอดพ่อของเจน ด้วยความตื่นเต้า และดีใจสุดๆๆไปเลย แล้วก็หยิบกุญแจมาดูแล้ววิ่งตรงเข้าไปที่รถทันที ผมมีความรู้สึกว่า ผมเหมือนเด็กได้ของเล่นใหม่ยังไงไม่นะ แต่ว่าอารมณ์นั้นแล้ว ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้วผมสตาร์ทเครื่อง นั่งฟังเสียงเครื่องด้วยความตื่นเต้า แล้ว…..
ตูม!!
ป่าวครับ มีคนเล่นพุอยู่ไกลๆออกไปนิดนึง ไม่ใช้ผมขับชนหลอก เสียงเครื่องยนต์เงียบมากเลย ไม่น่าเชื่อว่าคนธรรมดาอย่างผม จะมีโอกาสได้นั่งรถอย่างนี้ด้วย ไม่น่าเชื่อจริงๆ ต้องขอบคุณโชคชะตา ที่ทำให้ผมได้พบกับเจน และทำให้ผมมาจนถึงที่ๆผมอยู่นี้ อาจเห็นแก่ตัวหน่อย แต่ในเมื่อเป็นความสุขที่สุดอย่างนี้ ก็ขอ ไขวค้ามันมาไม่ว่าจะด้วยวิธีใดกาม มันก็เป็นเรื่องธรรมดา ของมนุษย์อยู่แล้ว ผมขับวนรอบบ้านหนึ่งรอบแล้วก็วนกลันเข้าไปจอดที่เดิมที่มันเคยอยู่ แล้วก็เดินกลับไปกับคุณอา เข้าไปที่บ้านพร้อมกับคุยกันไปตรอดทาง พอไปถึงห้องโถง ก็เห็นโต๊ะอาหาร ถูกจัดเรียงไว้อย่างเรียบร้อยแล้ว พร้อมที่จะทานกันได้ทุกเมื่อ
“โห อาหารหน้ากินมากเลย ลูกหรือแม่ทำเนี่ย”
“ก็ต้องหนูอยู่แล้วสิค่ะ คุณพ่อ คิกๆ นี่สุดฝีมือเลยนะเย”ว่าแล้วเจ้าตัวก็หัวเราะด้วยความภาคภูมิใจ
“น่ากินจัง ทำเก่งเหมือนกันนะ เจนก็ไม่เคยบอกเราเลยนะ ว่าทำอาหารเก่งเนี่ย”ผมชมจากใจจริงของผมเลย แต่ไม่รู้ทำไม ผมถึงเห็นเจนหน้าแดงด้วยก็ไม่รู้ ช่างเถอะ
“เอ้า มากินกันได้แล้ว แม่เร็วๆเอ้าลูกนั่งๆเร็ว หิวแล้ว แฮ็คไปนั่งใกล้ๆเจนเลยน่ะ อ่ะ ครบแล้ว งั้นกินเลยละกัน”
งั้ม
ยังไม่ทันที่ผมจะนั่งเลย คุณอาก็กินอาหารคำแรกเข้าไปแล้วทำไห้ผมรีบเข้าไปนั่งเหมือนกัน
“ทานแล้วนะครับ”แล้วก็ตักกับข้าว เข้าปาก แล้วก็ต้องอึ้งอีกครั้ง อาหารอร่อยมากๆ ไม่น่าเชื่อเลยว่าเจนจะทำอาหารเก่งอย่างนี้ “อร่อย จริงๆนะ”ผมหันไปชมเจนที่นี่งข้างๆผม แล้วจัดการโซ้ยอาหารที่อยู่ข้างหน้า ด้วยความเร็ว ..ปานกลางเพราะต้องรักษามารยาทไว้หน่อยนึง ถึงในใจจะคิดอยากจะกินเร็วๆก็เถอะ
ไม่นานอาหารก็อัตรธารหายไปจากจารอย่างรวดเร็ว อาหารที่เจนทำ อร่อยทุกอย่างเลย ผมก้มไปมองนาฬิกาข้อมือ ซึ่งบอกเวลาขนะนี้ว่ามันดึกพอควรแล้ว ผมจึงคิดว่าจะกลับยังไงดี พ่อเจนก็พูดขึ้นมาเลย
“วันนี้ก็ดึกแล้ว แฮ็คนอนค้างที่นี่ไปเลยสิ จะได้ไม่ต้องเสี่ยงอันตรายตอนคึกๆอย่างนี้”ใจมันอยากนอนนะ แตต่ว่าต้องรักษามารยาทนิดนึง
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมกลับก็ได้ครับ”
“ไม่ต้องเลย อย่ามันอันตรย แล้วมันก็ไม่ได้รบกวนอะไรด้วย”
“ครับ งั้นก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”ผมก็ค้องแอบความดีใจเล็กๆไว้ในใจแล้วเดินไปช่วยเจนล้างจาน เสร็จแล้วเจนก็พาผมไปที่ห้องนอน พอเข้าไป ก็พบกับความอึ้งอีครั้ง เป็นครั้งี่เท่าไหล่ม่รู้ตั้งแต่เข้าบ้าน(รึป่าว)หลังนี้มา
ห้องที่ผมนอน เป็นประมาน โรงแรมประมาน เก้าดาวเลยก็ว่าได้ มีทั้งอุปกรณ์เครื่องเสียงครบชุด แล้วทีวี จอมโหราน คอมฯอีกเครื่องนึง แล้วอะไรสารพัด มีโซฟาที่เป็นเพดารกระจกเห็นดาวระยิระยับเต็มท้องฟ้า เจนก็เดินเข้ามาเอาเสื้อผ้า ผ้าเช็ดตัว แปลงสีฟัน มาให้ผม
“งั้นถ้าแอ็คอาบน้ำเสร็จแล้ว เจนมาหานะ”แล้วก็เดินไปที่ห้องข้างๆพร้อมโบกมือให้แล้วก็เดินเข้าห้องไป
ผมก็จัดการกับตัวเอง อาบน้ำ สระผม เช็ดตัวแปรงฟัน โกนหนวด เครา เรียบร้อยทั้งหมดแล้วก็ใส่เสื้อผ้าในห้องน้ำเลยพอออกมาก็เห็นเจนั่งรออยู่ที่ดซฟานั่งมองดาวมองวิวไปรอบๆอยู่ แล้วก็หันมาทัก
“อาบเสร็จแล้วเหลอ พ่อหนุ่มเจ้าสำอาง อ่ะใส่เสื้อได้ด้วยอ่ะ เสื้อนอนของเจนเอง เจนไม่รู้ให้แอ็คใส่อะไรดี”
“ก้อไม่เป็นไรนิ ใส่แล้วก็ดูดีไปอีกแบบนะ”แล้วผมก็ยิ้มน้อยๆ “มาเล่นอะไรเหลอ”
เจนยิ้มมุมปากเล็กน้อยแล้วก็ชวนผมเล่นนุ้นนี่ไปเรื่อยๆเลย จนเวลาล่วงเลยไปถึงเที่ยงคืนโดยไม่รู้ตัวเจนก็ขอตัวเข้านอนก่อน
“งั้น เจนนอนก่อนนะ เจอยู่ห้องข้างๆนี่เองนะ ฝันดีนะ คิกๆ ฝันถึงเจนบ้างก็ได้นะ”แล้วก็แลบลิ้นออกมานิกหน่อย โอ้อออ น่ารักสุดบันยายจริงๆ ครับ
“อืมจะพยายามนะ เจนก็ฝันดีละกันครับ”แล้วก็ยิ้มกลับไปให้เจน
“อืม”แล้วเธอก็โบกมือให้ผมแล้วก็เข้าห้องไป
ผมเดินไปถึงเตียงแล้วก็คิดในใจไปเรื่อยเปื่อย ว่า วันๆหหนึ่งที่เรามีความสุคเนี่ย มันช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน ทั้งที่ผมอยากจะให้เวลามันค้างอยู่กับที่ แล้วผมอยู่กับความสุคอย่างนี้ตลอดไป แต่ในเมื่อเวลามันไม่อยุดให้ มันยังเดินต่อไป การกระทำผ่านไป แต่ความทรงจำนั้นยังไม่จางหายไป เราก็เก็บภาพความทรงจำดีๆที่มีความสุขนี้ไว้ตลอดกาลมันก็เป็นไปได้ แล้วตอนนี้ผมก็มีความคิดอีกอย่างนึงเข้ามาในหัวสมอง นั่นก็คือ ผมง่วงเต็มที่แล้ว คงต้องขอตัวนอนแล้วละครับ
………………………………………………..
ความคิดเห็น