the diary

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 งานใหม่

หลังจากเหตุการณ์วันนั้น ผมกับเจนก็ได้พบกันบ่อยขึ้น คุยกันเยอะขึ้น  แล้วส่วนมากคนที่โทรก็จะเป็นเจนมากกว่าที่โทรมาหาผม แล้วเรื่องสำคัญอีกเรื่อง นึงคือผมนำเงินไปคืนให้กับบริษัทเรียบร้อยแล้ว แฮะๆๆ พอเธอรู้ว่าผมตกงานแล้วตกงานอีกเธอเลยชวนผมมาทำงานในบริษัทของเธอ  ผมก็ได้งานทำเพราะความสามารถของผมก็สามารถทำเรื่องอย่างนี้ได้โดยง่าย ผมกับเจนเริ่มสนิดกันมากขึ้น เเละมากขึ้นเรื่อยๆจนตอนนี้ผมเป็นเพื่อนสนิดของเธอที่แทบจะไปไหนไปด้วยกันเสมอ  เหมือนตัวติดกันเป็นปลาท่องโก๋เลย พอมีเวลาว่างซักนิดซักหน่อยเธอก็มักจะชวนผมไปในที่ต่างๆเสมอ  ไม่ว่าจะพาไปชมวิวบนชั้นด่านฟ้าบ้าง ออกไปรับลมที่ด่านฟ้าบ้างล่ะ(ด่านฟ้าของบรัทนี้ยังมีสระว่ายน้ำ  ส่วนหย่อม  และอะไรอีกมากมาย  ทำให้ผมอึ้งไปเลยที่ได้เห็น) บางทีผมก็สอนเทอเกี่ยวกับคอมฯให้เธอรู้  เอ...ทำไมน้าพ่อแม่เธอก็ทำงานด้านนี้อยู่แล้วทำไมเจนถึงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์เลยก็ไม่รู้ 

ส่วนพ่อของเจนก็เหมือนกัน  ไปๆมาๆดันติดผมเข้าไปอีกคน  ก็จะทำไมอีกล่ะ ในเมื่อความสามารถของผมมีถึงขนาดนี้แล้วและผมยังเป็นเพื่อนกับเจนอีก  ทำให้พ่อของเจนสนิดกับผมมากกว่าคนหลายๆคน  บางทีก็มาสอนเกี่ยวกับเรื่องของงานบ้าง  บางทีก็มาสอนอะไรต่างๆนาๆให้ผมได้มีความรู้เพิ่มขึ้นมาอีก  แล้วบางทีก็มาคุยเรื่องลูกสาวเค้าอีก(ไม่รุเรื่องนี้เกี่ยวตรงไหน)แต่ผมก็เออออตามพ่อของเจนไป   ดีจะได้เป็นการเข้าถึงตัวลูกสาวด้วย

แต่ที่ทำให้ผมไม่ค่อยสบายใจเท่าไหลก็คือเวลาที่ผมไปทานข้าวกับเจนเนี่ยแหละ เพราะพ่อแม่เธอจะคอยดูผมอยู่ตลอดเวลา  แล้วบรรยากาศคือ  ในห้องส่วนตัวของประธานบริษัท   ในชั้นด่านฟ้าเนี่ยแหละทำให้ผมประหม่าเล็กน้อย

“แล้วเทอช่วยชีวิตลูกสาวของเราได้ยังไงเหลอ”แม่เจนถาม  น้ำเสียงอบอุ่นของแม่ทำให้ผมลดอาการประหม่าลงไปเล็กน้อย

“อือครับ  ตอนนั้นเป็น.......”ผมเล่าเหตุการณ์ชนิดที่ลอกออกมาจากตอนที่ผมเล่าให้เจนฟัง

“ถ้าในโลกนี้มีคนดีๆอย่างแฮ็ดเยาะคงจะดีเนาะ  เราจะได้เห็นโลกพัฒนาก็คราวนี้แหละ  ฮ่าๆๆๆ”พ่อเจนพูด

“ไม่ถึงขนาดนั้นหลอกครับ   ฮ่าๆๆๆ”จากนั้นผมก็คึยเล่นกับครอบครัวเจน  เสมือนว่าผมเป้นหนึ่งมนสมาชิกของครอบครัว

หลังจากนั้นเป็นต้นมา  ผมก็เริ่มที่จะสนิดกับครอบครัวของเจนเลยๆ  จนตอนนี้ผมได้เลื่อนตำแหน่งเป็นรองประธาน  ซึ่งเป็นตำแหน่งที่สูงที่สุดและหลายๆคนก็อยากเป็นแต่มันก็คงเป็นความสามารถของผมเองมั้นนะ  เพราะฝีมือเรื่องนี้ผมมีน้อยๆที่ไหนล่ะ   และอีกอย่างที่สำคัญก็คงจะเป็นเรื่องที่  ผมสนิดกับเจนและพ่อของเจนล่ะมั้ง  จึงสามารถที่จะมาถึงขั้นนี้ได้โดยง่าย   แต่ผมถึงจะรู้ความจิงอย่างนั้นแล้วก๊เถอะผมก็ดีใจจนตัวลอยเหมือนกัน  ก็อะไรซะอีกอะ  ในเมื่อผมตกงานมาแล้วรอบที่ล้านแปดแล้วเงี้ย   อยู่ๆกลับได้เป็นถึงรองประธานนี่มันก็เกินกว่าฝันจริงๆ

“นี่แฮ็ควันพรุ่งนี้ว่างรึป่าว”จู่ๆเจนก็เดินเข้ามาถามผม  ขนะที่ผมทำงานอยู่  ผมเลยหันไปหาเจน

“อือ....ก็ว่างนี่  ทำไมเหลอ”

“งั้นพรุงนี้แฮ็คไปเที่ยวกับเจนนะ”

“งั้นตกลง อยากไปไหนเหลอ”จากนั้นเราก็นัดกันไปเที่ยวเรียบร้อย เธอบอกว่าอยากไปเดินห้าง   อยากดูหนัง และอยากอะไรต่อมิอะไรอีกมากมาย

...........................................................................................................................................