คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Butterfly Effect : Last Chaos ตอนที่ 4
Naples : Italy 7 ปีก่อน
หิมะโรยตัวลงมาช้าๆ ทำให้ทิวทัศน์รอบบริเวณดูขาวไปหมด สีขาวของหิมะตัดกับสีส้ม สีแดงสดของใบไม้รอบข้างดูสวยแปลกตา เหมือนฟ้าดินไม่เป็นใจปลายฤดูใบไม้ร่วงเช่นนี้ ยังมีหมอกหนาและหิมะตกได้ขนาดนี้
สายลมพัดเบาๆแต่ก็ไม่ได้ทำให้หมอกหนาและความเหน็บหนาวจางหาย หิมะยังคงโปรยลงมาเรื่อยๆ แต่ทว่ากลุ่มคนในชุดสีดำที่ยืนอยู่ในที่โล่งแจ้งนั้นกลับไม่สะทกสะท้านต่อความเหน็บหนาว บนบ่าและศีรษะของทุกคนมีละอองหิมะสีขาวดพลนเกาะอยู่แสดงว่าพวกเขายืนอยู่ที่นั่นเป็นระยะเวลานานพอสมควรแล้ว สนามหญ้าทอดยาวเบื้องหน้าปรากฏร่องรอยขุดลึกลงไปในชั้นดิน ในหลุมสี่เหลี่ยมนั้นมีหีบศพขนาดใหญ่ทำจากไม้วอลนัท 1 ใบตั้งอยู่ ทุกคนดูสงบ แต่ท่ามกลางความสงบเงียบนั้นกลับปรากฏเสียงแห่งความโศกเศร้าก้องกังวานไปทั่วบริเวณ ความเศร้าโศกจากการสูญเสียอย่างใหญ่หลวง
บาทหลวงสวดจบแล้ว หีบศพค่อยเคลื่อนตัวลงไปในชั้นดินเบื้องล่างอย่างช้าๆ . . .
กุหลาบสีแดงสดหลายช่อถูกวางลงไป ชายหนุ่มผมยาวสีดำก้าวออกมาด้านหน้าวางช่อดอกไม้ลงไปที่หีบศพเป็นคนสุดท้าย ผมยาวสลวยนั้นถูกมัดรวบไว้อย่างเรียบร้อย ใบหน้างามหม่นหมองเต็มไปด้วยริ้วรอยแห่งความเสียใจ ดวงตาสีทองทอแสงแห่งความโศกเศร้าไม่แพ้กัน เขาหลับตาลง ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นเนิ่นนานเพียงเพื่อซึมซับช่วงเวลาสุดท้ายนี้ให้ยาวนานที่สุดก่อน หยาดน้ำใสหยาดหนึ่งไหลลงมา เขาปาดทิ้งไม่ใยดี ก่อนหันหลังเดินกลับไปยังกลุ่มเพื่อนที่ยืนรออยู่ ทุกคนห้อมล้อมเข้ามาทั้หญิงและชายทุกคนขยับเข้ามาใกล้ซึ่งกันและกัน ทุกคนโอบกันไว้ เข้าใจในความสูญเสียที่ได้รับเป็นอย่างดี ไม่มีเสียงพูดเล็ดลอดออกมา ทุกอย่างเงียบสงบยินเพียงเสียงกระซิกร้องไห้เบาๆของบางคน
" กลับกันเถอะ . . . " Alex กล่าวเสียงเครือด้วยท่าทางชาเย็น
ทุกคนเดินกลับมาที่รถ หากแต่ Alex ยังคงยืนนิ่ง เหม่อมองออกไปเลื่อนลอย เขาหันไปทางหลุมศพช้าๆ ทั้งที่เขาเป็นคนบอกให้ทุกคนกลับ แต่ . . .
แต่เขากลับก้าวขาไม่ออก รู้สึกเหมือนก้อนอะไรจุกอยู่ที่คอ รู้สึกเหมือนร่างกายขาดชิ้นส่วนอวัยวะสำคัญไป หัวใจเขาแตกสลาย น้ำใสๆนั้นไหลออกมาอีกแล้ว หากแต่คราวนี้เขาไม่มีแม้เรี่ยวแรงที่จะยกมือขึ้นมาปาดซับ
" Alex . . . " เสียงเพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งเรียก
" Alex . . . "
...........................................................................................................
" Alex . . . "
" Alex . . . " เสียงใสเรียกปลุกเขาให้ตื่นจากภวังค์
" Sophiria "
" พวกเรามากันครบแล้ว . . . " สาวสวยเจ้าของเสียงหวานใสพูดพร้อมส่งยิ้มให้
" ไอ้เราก็นึกว่าหลับแล้วจะมีคนปลุก จะได้ไม่ขายหน้าพวกเพื่อนๆ ที่ไหนได้ จอมเฮี้ยบอย่างนายกลับหลับซะเอง " Rei แหย่
" เอาน่า เสียใจด้วยละกันที่ทำให้นายต้องผิดหวัง . . . " Alex พูดสวนออกไปด้วยท่าทางสบายๆ
" นั่นสิ . . . " Rei อมยิ้มก่อนพูดประโยคหนึ่งว่า
" ผมเสียใจคุณก็เสียใจ "
โดยไม่ต้องรอให้ใครบอกทุกคนในห้องนั้น พูดประโยคเดียวกันนี้ขึ้นมาแทบจะพร้อมกันกับ Rei
Alex ยิ้มร่วน
Sophiria ได้ทีคว้าแขนเขาไว้พาเดินมาที่เก้าอี้อีกตัวด้วยท่าทางเริงรื่น
" นานแค่ไหนกันนะที่พวกเราไม่ได้อยู่กันพร้อมหน้ากันอย่างนี้ ตั้งแต่ . . . " เหมือนรู้ตัวว่าพูดผิดประโยคต่างๆหยุดลง พร้อมๆกับแววตาโศกของAlex ปรากฏขึ้น
" ขอโทษนะ . . . " Sophiriaรู้สึกผิดเวลาที่พวกเขาเหล่านี้จะมาเจอกันทั้งทีต้องเริงรื่นกว่านี้สิ
" ว่าแต่ . . . ที่มาวันนี้นี่คงไม่ได้เรียกฉันมากินเหล้าอย่างเดียวใช่มั้ยวะ Rei " ชายหนุ่มผมทองที่ยืนถือแก้วเหล้าอยู่อีกมุม โพล่งออกมาทำลายบรรยากาศอึมครึมนั้น
" ใช่ๆ คงมีเหตุผลอะไรดีๆกว่านี้นะ " สาวผมดำท่าทางซุกซนอีกคนหนึ่งสนับสนุน
" ชัวร์ ว่าแต่พวกนายมีกึ๋นพอรึเปล่าสำหรับงานนี้ " Rei ค่อนขอด พร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นมากระดกลงไปอย่างสบายอารมณ์
" พร้อมรึยังทุกคน . . . " Alex ถามย้ำ
" พร้อม . . . " ทุกคนตอบอย่างมั่นใจ
ทุกคนในห้องเงียบลงไปถนัดพร้อมกับเดินเข้ามาประจำที่นั่งของตน " Chronos เริ่มการประชุม . . . "
แสงไฟในห้องหรี่แสงลง ปรับความสว่างของห้องให้เข้ากับมอนิเตอร์ที่กำลังจะฉายภาพ
แสงสีฟ้าอมม่วงอ่อนๆ สว่างขึ้นแทนที่
กลางโต๊ะกลม ที่ทุกคนนั่งปรากฏภาพลอยเด่นอยู่กลางอากาศ
" ก่อนอื่นนี่คือข้อมูลเบื้องต้นที่เราทุกคนควรจะรู้ไว้ก่อน หลังจากนั้นเราถึงจะปรึกษาหารือกันทีหลัง . . . " Rei กล่าว
ภาพในจอเปลี่ยนไปเรื่อยๆพร้อมกับการบรรยายของ Rei
สีหน้าของทุกคนยังคงราบเรียบไม่มีวี่แวว หรือร่องรอยของความวิตกกังวลใดๆขึ้นมาแม้แต่น้อย จนกระทั่งการบรรยายจบ
........................................................................................................................…... To Be Continue
---------------------------------------------
ความคิดเห็น