คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : muddle/Secret!!!!
…ผมอยากรู้ว่าผมงี่เง่ามากเลยใช่ไหม ผมเหมือนไอ้บ้าคนนึงที่ไม่สนใครทั้งนั้นนอกจาก พี่อีทึกคนเดียว ทั้งๆที่รู้มาตลอดว่าพี่เค้ามีคนรักอยู่แล้ว...
1ปีต่อมา...เมื่อผมขึ้นปี2
“นี่...เยซองๆๆ ๆๆ”ซองมิน วิ่งถือใบปลิว เข้าห้องมาอย่างรีบร้อน ทำเอาเพื่อนๆทั้งห้องเรียน ต่างพากันตื่นตกใจ
“ว่าไง ซองมิน...นายไปไหนมา ชั้นรอนายกลับห้องพักนะรู้มั้ย” เยซองทักขึ้นขณะกำลังเก็บหนังสือเรียนใส่กระเป๋าเตรียมกลับคอนโดที่ไม่หรูหรามากนัก
“แฮ่กๆ…เดี๋ยวสิ ชั้นว่าถ้านายอ่านใบปลิวนี้ นายต้องไม่อยากรีบกลับแน่ๆ”ซองมินนั่งพักด้วยความเหนื่อยหอบ พร้อมกับยื่นใบปลิวให้อ่าน
Dessert Sweet Cooking Boys Contest 2
การแข่งขันประกวดทำอาหารหวานฉ่ำ ปี2
การค้นหาหนุ่มหล่อฝีมือการทำอาหารหวาน ประจำปี
ของ YunNam boy’s high school
คุณสมบัติ - มีฝีมือ ทำอาหารอร่อย
- หน้าตาดี
- มีความสามารถพิเศษ นอกเหนือจากการทำอาหาร
นักเรียนที่สนใจสามารถติดต่อได้ที่ ห้องชมรมคณะกรรมการนักเรียน
“รีบๆ มาเข้าแข่งขันกันนะครับ แล้วผมจะลองชิม อาหารสุดหวานของทุกๆคน”
JungSu Prak.
ประธานกรรมการนักเรียน
.
.
.
“........”
“นี่ นายไม่ดีใจเลยหรอ? นางฟ้าของนายเค้าเป็นกรรมการด้วยนะ”
“ดีใจสิ แค่ได้เห็นข้อความที่พี่เค้าโปรโมท”เยซองมองออกไปทางนอกหน้าต่าง
“เน่!...ชั้นไม่เห็นนายจะดีใจตรงไหนเลยนะ แล้วนายจะลงแข่งขันมั้ย ชั้นว่านายน่าจะลงแข่งขันนะ เพราะว่านายก็ทำอาหารเก่งอยู่แล้วหนิ ”
“.......”
เยซองแอบปาดน้ำตา และพยายามหลบสายตาคู่หนึ่งซึ่งกำลังพยายามจ้องเขาอยู่
“เฮ้...นี่นายร้องไห้อีกแล้วหรอ ชั้นไม่เข้าใจนายจริงๆ”ซองมิน ส่ายหัวเล็กน้อย
‘หัวใจของผมมันสับสนและวุ่นวายมานานแล้ว ตั้งแต่ที่ผมพบนางฟ้าของผมครั้งแรก แต่ผมก็ยังไม่ชินอยู่ดี หัวใจผมบอบบางเหลือเกิน แล้วเมื่อไหร่...ผมจะเข้มแข็งกับมันซะที ถ้าผมลงแข่งขัน ผมจะดีใจหรือเสียใจ ดีล่ะ คงดีใจ ถ้าได้เจอรอยยิ้มแสนหวานของนางฟ้าของผม หรือ เสียใจที่ ผมจะได้เจอภาพเดิมๆที่ พี่คังอินและพี่อีทึกเค้า หวานชื่นกัน’
“โอเค...ฉันจะลองแข่งดู” แค่ได้เห็นรอยยิ้มของนางฟ้า มันก็คงลบความเจ็บปวดของผมได้บ้างแหละมั้ง ทนหน่อยน่า...ไอ้เยซอง
“งั้นดี ชั้นจะพานายไปสมัครตอนนี้เลย…”
“เดี๋ยวก่อน ชั้นขอไปล้างหน้าก่อน” ผมปาดน้ำตา แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ ซึ่งไม่ไกลจากห้องเรียนมากนัก
.
.
.
.
.
“ฮัลโหล ที่รักจ๋า เย็นนี้เดี๋ยวพี่ไปรับหน้าโรงเรียนนะ รอก่อนนะ เดี๋ยวอีก10นาที พี่จะออกไปแล้วนะจ๊ะ....” เสียงกระซิบดังก้องมาจากห้องน้ำทางด้านในสุด
‘ทำไมเสียงคุ้นๆจัง...ใช่เสียงพี่คังอินรึป่าวนะ’อยู่ๆความคิดของผมก็ฉุดขึ้นมาทันที
ผมเปิดก๊อกน้ำเพื่อล้างหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา ทันทีที่เขาเปิดก๊อก เสียงกระซิบนั้นก็เงียบไปครู่หนึ่ง
‘ใครกันนะ...ที่อยู่ในนั้น’
ด้วยความสงสัย เขาจึงรีบล้างหน้าแล้วออกไปแอบดักรออยู่ข้างห้องน้ำ
.
.
.
.
.
.
สักพักคนที่คิดไว้ก็ออกมา...
‘นั้นพี่คังอินจริงๆด้วย...แล้วเขาคุยกับใครในห้องน้ำกันล่ะ’
ผมจึงตัดสินใจเดินตามพี่คังอินไปห้องชมรมคณะกรรมการนักเรียนอยู่ห่างๆ...
นั้นพี่อีทึกหนิ....
แล้วพี่คังอินเค้านัดเจอใครกันนะ...
ก็ในเมื่อนางฟ้าของผมอยู่นั้นหนิ...
ภาพที่ผมเห็นมันช่างเจ็บปวดเหลือเกิน ผมเห็นเค้าสองคนกอดอำลากันแบบไม่อายคนรอบข้างเลย ผมรู้สึกอิจฉาพี่คังอินจัง ที่ได้อ้อมกอดที่อบอุ่นของนางฟ้า...ผมเห็นภาพแบบนี้จนชินตาแล้ว แต่ก็ยังไม่ชินกับความเจ็บปวดอยู่ดี
เจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่า..ไม่หายซะที...อีกนานมั้ย ที่แผลในใจของผมมันจะหายดี แล้วเมื่อไหร่...นางฟ้าของผมจะมารักษามันให้ผมซะทีล่ะ
“นายอยู่นี่นี่เอง...เจ้าบ้าเอ้ย ชั้นรอนายตั้งนาน”เจ้าซองมินวิ่งมาหาผมพร้อมกับโวยวายเสียงดัง จนพี่ทั้ง2คนหันมา
“เออ...ชั้น...”ผมไม่ทันที่จะพูดจบ อยู่ๆผมก็วูบลงไปทันที
“จองอุนๆๆ...เป็นอะไรไป...”ผมรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ไม่เคยเจอมาก่อน ผมได้ยินเสียงของคนที่ผมรักดังขึ้น ผมมองเห็นพี่อีทึกกำลังมองผมอยู่ สายตาของเธอดูเป็นห่วงผมมาก ผมมีความสุขเป็นบ้าเลยคับ
ผมอยากเก็บความอบอุ่นนี้ไว้นานๆ แต่...ร่างกายของผมน่ะสิ ตอนนี้ มันไม่ตอบรับอะไรเลย อยากจะลืมตามามองคนที่โอบกอดผมไว้...แต่ก็ทำไม่ได้อีกแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าคนธรรมดาอย่างผม จะได้อ้อมกอดของนางฟ้าที่งดงามอย่างพี่อีทึก...
ดีใจจังที่มีคนชอบเหมือนเราด้วยอ่า กร๊ากกกกกกก^^~~!!
Stargaze.
ความคิดเห็น