คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Beginning/ one sided love:1
ตุ้บ!!!!
“โอ้ย!!!!” หนุ่มเสียงหวาน ถูกวัตถุทรงกลมกระทบหัวอย่างจัง
“เฮ้! ไอ้กลุ่มที่เล่นบอลอยู่ชั้น3น่ะ ลงมานี่สิ”หนุ่มร่างใหญ่ ตะโกนขึ้น
และแล้วเด็กผู้กล้าก็ลงมาแค่2 ใน 8 คนเท่านั้น....เด็กทั้ง2ได้แต่ก้มหน้า ไม่กล้าที่จะมองหน้ารุ่นพี่ที่เป็นโจทย์
“ลงมาแค่นี้เองหรอ ทำไมเด็กปี1ถึงได้ขี้ขลาดกันชะมัดนะ…ชิส์”รุ่นพี่ร่างใหญ่ เอ่ยปากอย่างดูหมิ่น
.
.
.
.
ผมอยากจะเงยหน้าขึ้นไปมอง แต่ก็ไม่กล้า...ก็ผมกลัวหนิ โรงเรียนนี้ ไม่ว่ารุ่นไหนๆ ก็ไม่มีใครกล้าท้าทายกับรุ่นพี่ตัวเองกันทั้งนั้น ผมและเจ้าซองมินยิ่งเป็นนักเรียน ปี1อีกด้วย...เฮ้อ คำที่ผมและเพื่อนๆผมกลัวกันที่สุดก็คือ คำว่า ‘รุ่นพี่’~~
“นี่...คังอิน อยากไปว่าน้องเค้าเลย เค้าคงไม่ได้ตั้งใจที่จะเตะลงมาโดนชั้นหรอกน่า”พอผมได้ยินเสียงหวานๆของรุ่นพี่คนนี้ อยู่ๆก็ทำให้ผมหัวใจเต้นแรง จนผมต้องเงยหน้าขึ้นไปจนได้
‘อ๊ากกก สิ่งที่ผมเห็นอยู่นี่ ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม นี่นางฟ้าชัดๆ พี่เค้าไม่น่าจะเป็นผู้ชายด้วยซ้ำ น่าจะเป็นนางฟ้ามากกว่านะ’
.
.
.
.
“ไม่ได้นะ...ก็เจ้าพวกนี้ ทำนายเจ็บหนิ ชั้นต้องจัดการ ” รุ่นพี่คังอินผู้แข็งเกร็ง คนอย่างเขาไม่มีวันยอมแพ้อะไรทั้งนั้น ยกเว้น...
“พอเถอะ...คังอิน ถ้านายรักชั้น นายต้องยอมฟังชั้นสิ”รุ่นพี่อีทึก เจ้าของเสียงแสนหวานนั้นเอง
อีทึก ผู้อ่อนโยน คนนี่แหละ...ที่ทำให้คนอย่างคังอิน ต้องยอมเพื่อเขา
“ก็ได้...”และแล้วหนุ่มร่างใหญ่ ก็เดินจากไปอย่างหัวเสีย
“น้องครับอย่าไปถือสาอะไรกับพี่คังอินเลยนะ ยังไงพี่ก็ขอโทษแทนเค้าด้วยนะครับ”รุ่นพี่อีทึกพูดกับรุ่นน้องทั้งสองอย่างอ่อนโยน
“ไม่เป็นไรหรอกครับพี่”ซองมินเอ่ยปากอย่างเต็มใจ พร้อมกับส่งยิ้มหวานๆให้แก่รุ่นพี่อีทึก
“งั้นพี่ไปก่อนนะ...หวังว่าคงได้เจอกันอีกนะครับ”รุ่นพี่อีทึกส่งยิ้มให้ทั้งสอง ก่อนจะเดินจากไป
“พี่ครับ!!! เจ็บรึป่าวครับ!!?”เยซองตะโกนสุดเสียง ก่อนที่น้ำใสๆของจะออกจากตาของเขา
รุ่นพี่อีทึกวิ่งมาปลอบเขาอย่างตกใจ“เป็นอะไรรึป่าวครับน้อง! นี่น้องร้องไห้ทำไม!”
“ฮือๆ พี่ครับ! ผม...ขอโทษ ที่ทำให้พี่เจ็บนะครับ”เยซองปล่อยโฮออกมา
“โธ่ๆ...พี่ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย พี่ก็ไม่เจ็บมากเท่าไหร่หรอก หยุดร้องได้แล้วน่า ไม่อายคนอื่นบ้างหรอ”
.
.
.
‘จริงๆแล้วผมทั้งรู้สึกผิดและรู้สึกเหมือนว่าผมตกหลุมรักพี่นางฟ้าเข้าแล้ว แต่ก็ดีใจนะที่พี่เค้าเข้ามาปลอบผม ทั้งๆที่ผมเป็นคนเตะบอลพลาดไปโดนเค้าแท้ๆ ฮือๆ’
สักพักผมก็หยุดงอแง ส่วนพี่นางฟ้าเค้าต้องรีบไปสอบวิชาเคมี
ผมเลยขึ้นไปบนห้องและนั่งคุยกับเจ้าซองมิน เพื่อรออาจารย์เข้าสอนช่วงบ่าย
“ฮ่าๆ นายทำตัวเหมือนเด็กชมัดเลย”เจ้าซองมินซึ่งเป็นเพื่อนสนิทผมตั้งแต่ป.4 ล้อผม
“นายก็ล้อชั้นเหมือนเด็ก เหมือนกันนั้นแหละ ชิส์”
“…แง่ว!~~”
“เออ..นิ นายว่ารุ่นพี่อีทึกน่ารักมั้ย”
“ก็ทั้งน่ารัก ทั้งยังนิสัยดีอีกด้วย เอ๊ะ...นายไม่เคยถามชั้นแบบนี้มาก่อน แสดงว่านายชอบพี่เค้าล่ะสิ อิอิ”
“เออ...ก็...ฮ่าๆ...ป่าวหรอก ชั้นก็แค่ถามนายไปงั้นแหละ ฮ่าๆ”
สายตาจับพิรุตของเจ้าซองมินจ้องมาทางผม
“นายแน่ใจนะ...ว่านายแค่ถามอ่ะ”
“…กะ ก็ใช่น่ะสิ”
“อื้ม...ใช่ๆ ชั้นจำได้ละ รุ่นพี่อีทึกที่เค้ามากล่าวต้อนรับน้องใหม่ ในวันแรกไง วันนั้นนายไม่มาไม่ใช่หรอ” จริงสิ วันแรกของการเปิดเทอมผมดันตกรถเข้าเมืองซะนี่
“ฮ่าๆ นั้นสินะ เออ...แล้วนายพอจะรู้มั้ยว่ารุ่นพี่ที่ชื่อคังอินน่ะ เค้าเป็นอะไรกับรุ่นพี่อีทึกรึป่าว”ผมชักใจไม่ดีแล้ว ที่ถามไปแบบนั้น แต่ก็ต้องถามให้รู้เรื่อง เพราะดูเค้าสนิทกันเหลือเกิน
“อันนี้ไม่แน่ใจนะ เพราะชั้นได้ยินคนในห้องเรา เค้านินทากัน ว่าพี่สองคนนั้นเค้าเป็นแฟนกันมาได้หลายปีแล้วล่ะ”
“จะ...จริงหรอ…”ผมพูดด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน
“ทำไมนายต้องนิ่งแบบนี้ด้วยล่ะ”
“………..”
“เฮ้ พูดอะไรกับชั้นหน่อยสิ”
“……”ผมไม่อยากพูดอะไรทั้งนั้น ผมมองไปนอกหน้าต่าง มันช่วยทำให้ผมผ่อนคลายได้หลายเรื่อง
“เยซอง...ในฐานนะที่ชั้นเป็นเพื่อนกับนายหลายปี บอกชั้นมาตรงๆ ว่านายปิ๊งรุ่นพี่อีกทึกใช่มั้ย” ความเครียดเริ่มปกคลุมผมและซองมินเข้าแล้ว
“…….”
“ว่าไงล่ะ หวังว่านายคงไม่ใช่...”
“ซองมิน...ชั้นไม่รู้ว่า ในตอนนี้ชั้นเป็นอะไร...”ผมปล่อยโฮอีกครั้ง
ซองมินดึงตัวผม เข้ามากอด ทั้งๆที่ซองมินไม่เคยให้อ้อมกอดแก่ผมมาก่อนเลย ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมา
“ฟังนะ ไม่ว่านายจะสับสนแค่ไหน ไม่ว่านายจะเป็นอะไร ชั้นจะคอยอยู่เคียงข้างนายเสมอ เพราะนายคือเพื่อนที่ชั้นรักที่สุดในชีวิตของชั้น ชั้นจะไม่ปล่อยมือจากนาย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม และชั้นจะเป็นเพื่อนนายตลอดไป ชั้นสัญญา…”
“ซองมิน ขอบคุณ...ชั้นขอบคุณนะ ที่นายพยายามเข้าใจชั้น”ผมกอดซองมินแน่นกว่าเดิม พร้อมร้องไห้ออกมาอีกครั้ง
ผมไม่นึกเลยว่าเพื่อนของผม จะรักผมได้มากขนาดนี้ ซองมินพูดออกมา ด้วยใจจริง
“เอาล่ะ...นายหยุดร้องได้แล้ว เจ้าบ้า” ซองมิน ปาดน้ำตาให้ผม พร้อมกับยิ้มปลอบใจ
“ขอโทษนะซองมิน...ชั้นคิดว่า ชั้นตกหลุมรักรุ่นพี่อีทึกเข้าแล้ว”
“ชั้นเข้าใจ...แต่...รุ่นพี่เค้ามีคนรักอยู่แล้วนะ”
“ก็ทำไงได้ล่ะ...ชั้นกำลังเริ่มจะรักรุ่นพี่เค้า เข้าแล้ว ชั้นยอมรักข้างเดียวนะ…”
“งั้นชั้นจะคอยช่วยนายล่ะกัน...มีอะไรให้ช่วยก็บอกชั้นได้นะ”
‘หัวใจผมวุ่นวาย ตั้งแต่ เจอกับนางฟ้าครั้งแรก บางครั้งเธอก็ทำให้ผมเจ็บปวดทั้งๆที่เธอไม่รู้ตัว บางครั้งเธอก็ทำให้ผมมีความสุขได้ เมื่อเธอยิ้ม เธอหัวเราะ ผมเก็บทุกอย่างที่เป็นของรุ่นพี่อีทึก ทั้งภาพถ่าย รูปภาพ ใบปลิว ของที่เธอใช้ ผมก็ซื้อมาให้เหมือนของ ของเธอ’
เมื่อผมได้เจอรุ่นพี่อีทึกตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ผมก็แอบคอยตามรุ่นพี่มาตลอดและทุกครั้งที่ผมแอบตาม ผมก็มักจะเห็นรุ่นพี่คังอินอยู่กับพี่อีทึกตลอดเวลา นับวันผมรู้สึกว่าผมยิ่งเจ็บปวดลึกลงไปทุกที ผมยิ่งเห็นเค้ารักกันเค้าใกล้ชิดกันมากเท่าไหร่ เหมือนผมกำลังทำร้ายตัวเองมากเท่านั้น แต่ถึงยังไง ผมก็จะขอรักนางฟ้าของผมตลอดไป...
…ผมอยากรู้ว่าผมงี่เง่ามากเลยใช่ไหม ผมเหมือนไอ้บ้าคนนึง ที่ไม่สนใครทั้งนั้นนอกจาก พี่อีทึกคนเดียว ทั้งๆที่รู้มาตลอดว่าพี่เค้ามีคนรักอยู่แล้ว...
ไม่ได้แต่งฟิคมาเป็นปีแล้ว พอมาครั้งนี้เลยเปลี่ยนนานปากกาใหม่ซะเลย
ชอบเยทึกคู่นี้มานานแล้วค่ะ อิอิ แต่ไม่มีโอกาสได้แต่งจิงๆจังๆซะที เหอๆ
ก็เลยอยากฝากฟิคนี้ให้ลองติดตามกันดูนะคะ
Stargaze.
ความคิดเห็น