คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : คนแคระจ๋า มาจัดงานเลี้ยงน้ำชากันเถอะ^0^/
ตอนที่ 13
คนแคระจ๋า มาจัดงานเลี้ยงน้ำชากันเถอะ\^0^/
"พี่เคน!!! "
"ไอริน!!! "
ระ...เรียกไอรินแบบนี้แสดงว่า ปะ...เป็นพี่เคนจริงๆด้วย....แล้วทำไมพี่เคนถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ!!
"พะ...พี่เคนมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ"ฉันถามพี่เคนเสียงสั่น ก็คนมันดีใจนี่นา>w<
"อย่าเพิ่งถามพี่เลย พี่มารับไอรินกลับบ้านนะ"
"คะ...ค่ะ!!....อ่ะ! เดี๋ยวก่อนนะคะพี่เคน "ฉันค่อยๆหันไปทางเฟรมที่ยืนเงียบอยู่พักใหญ่
"เฟรม...ฉันต้องไปแล้วล่ะ"
"………………"เฟรมไม่พูดอะไร ได้แต่ทำหน้านิ่งเงียบตามแบบฉบับของเค้า
"ลาก่อนนะ.... "ฉันเอ่ยได้แค่นั้นเฟรมก็ค่อยๆขยับตัวแล้วเดินมาหาฉันช้าๆก่อนที่จะ.....!!!
โป๊ก!!!
"อะ...โอ๊ยเจ็บ!!"เฟรมเข้ามาโขกหัวฉันให้ตื่นจากพวัง...ใช่! ฉันคิดอะไรเป็นตุเป็นตะไปเรื่อยเองแหละ....ได้แค่คิด เฮ้อ~
"มัวแต่ยืนเหมออะไรขอเธอยัยเบ๊อะ คุณคลิฟเค้าเรียกเธอตั้งหลายรอบไม่ยอมตอบ"
หา? คุณคลิฟน่ะหรอ?
ฉันหันไปเจอคุณคลิฟกำลังยืนยิ้มแป้นอยู่ตรงหน้าบันได....เหอะๆ จะว่าไปก็เป็นพี่เคนจริงๆนั้นแหละนะ เพียงแต่คนนี้น่ะคู่แฝด555
"สวัสดีค่ะคุณคลิฟ….บังเอิญจังเลยนะคะที่มาเจอกันที่นี่^^"
"ครับ ผมก็มาเดินเล่นเรื่อยๆน่ะครับ...แต่สงสัยจะเหมอไปหน่อย มารู้ตัวอีกทีก็โผล่มาอยู่ที่นี่ซะแล้ว^^; ...อ๋อใช่! คุณคาร์เตอร์ฝากมาบอกว่าถ้าว่างๆก็แวะไปที่โบสถ์บางนะครับ"
"ค่ะ!^^ "
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ
"...งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ คุณคาร์เตอร์ส่งข้อความมาเรียกน่ะครับ"
"ค่ะ...เดินทางดีๆนะคะ^^"ฉันโบกมือลาพร้อมกับส่งยิ้มให้ ส่วนอีตาเฟรมก็ยังคงเงียบและทำหน้านิ่งเรียบตามแบบฉบับพระเอก=_=
"....โบสถ์หรอ? "เมื่อคลิฟจากไปได้สักพัก ยัยเทพธิดาก็ออกมาจากที่ซุกซ่อนแล้วเอ่ยขึ้นพลางทำหน้าสงสัย
"ทำไมหรอครับ"ตามมาด้วยเสีงของเฟรมที่หุบปากเงียบมานาน
"อืม...ฤดูใบไม้ผลิแล้วนี่ เฟรมได้ไปงานเลี้ยงน้ำชาที่บ้านคนแคระรึยังล่ะปีนี้"
อ่ะ!!จริงสิ ลืมไปเลยนะเนี้ย
"ยังเลยครับ ลืมไปแล้วนะเนี้ย...นี่!ตามฉันมาเร็วยัยเบ๊อะ"เฟรมเข้ามาคว้ามือฉันแล้วจ้ำอ้าวออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ยัยเทพธิดาทำหน้าบูดอารมณ์เสีย(เพราะอิจฉาที่เฟรมจับมือฉัน)อยู่แบบนั้น
"สวัสดีครับ คุณคาร์เตอร์"
"อ้าว!คุณเฟรม คุณน้อง สวัสดีครับ...พอดีเลย ผมมีอะไรจะให้ช่วยสักหน่อยน่ะครับ"
เรียกพวกฉันมาเพื่อจะใช้งานรึไงนะ-_-;
"มีอะไรรึเปล่าครับ"
"คือผมว่าจะออกไปซื้อของสักหน่อยน่ะครับ เลยจะให้คลิฟไปช่วยถือของให้ แต่ปัญหาคือ...ไม่มีคนเฝ้าที่โบสถ์น่ะสิครับ"
ที่โบสถ์มันมีอะไรให้ขโมยด้วยหรอคะ?-_-
"พอดีเลยครับ ผมก็ว่าจะไปซื้อของที่ซุปเปอร์เหมือนกัน ส่วนเรื่องคนเฝ้าโบสถ์เดี๋ยวให้น้องสาวของผมเฝ้าให้ก็ได้ครับ"
"หา!? "ฉันไปตกลงกับนายตอนไหนยะ!!>0<
"จริงหรอครับคุณน้อง ขอบคุณนะครับ"คุณคาร์เตอร์พุ่งพรวดเข้ามาจับมือฉันเป็นการใหญ่...เล่นขอบคุณซะแบบนี้ใครมันจะไปปฏิเสธลงกันล่ะเจ้าค่ะ=_=
"ดะ...ได้ค่ะ"ฉันได้แต่พยักหน้าตอบกลับไป….แง้
"งั้นเราไปกันเลยดีกว่าครับ จะได้ไม่เสียเวลา"คุณคาร์เตอร์พูดจบก็เดินนำออกไป
"เอ่อ...ให้ผมอยู่เป็นเพื่อนมั้ยครับคุณอลิซ? "คลิฟเข้ามาถามฉันด้วยสีหน้าอาการเป็นห่วง
"ไม่ต้อง!น้องฉันดูแลตัวเองได้"แล้วเสียงของเฟรมก็ดังแทรกมาทันใด ทำให้คลิฟยิ้มเจือๆแล้วเดินตามคุณคาร์เตอร์ออกไป
"ดูแลตัวเองดีๆล่ะ อยู่คนเดียวน่ะ"
หนอย!!ยังจะทำมาเป็นห่วง แล้วเมื่อกี้ไอตัว(?)ไหนกันนะที่บอกว่าฉันน่ะดูแลตัวเองได้-_-++
ทั้งสามคนเดินออกไปแล้ว เหลือแต่ฉันเพียงคนเดียวในโบสถ์...วังเวงชะมัด-_-.....ฉันมองไปรอบๆโบสถ์ก็บ๊ะเข้ากับประตูห้องสารภาพบาป!!
เคยสงสัยมั้ยว่าในห้องนั้นมันมีอะไร?...เวลาเล่นเกมจำได้ว่าเข้าไปแล้วก็มืด360ด้าน(8ก็พอมั้ง) ประเด็นคืออยากรู้ว่ามันจะเป็นแบบนั้นจริงๆรึเปล่าน่ะสิ....แล้วจะมามัวแต่คิดทำไมล่ะเจ้าค่ะ ก็เข้าไปพิสูจน์มันซะเลยสิก๊ะ!!
"แอ๊ด~"
ง่ะ!!...มืดจริงๆด้วย...ข้างในมันไม่มีอะไรเลยรึไงนะนอกจากความมืด=_=
ฉันค่อยๆเดินคลำๆตามกำแพงของห้องอย่างช้าๆ....มันต้องมีสิน่าสวิตไฟน่ะ
"อ่ะ!!เจอแล้ว"
ฉันจัดการกดสวิตไฟโดยเร็วแต่ว่า.....
คลิ๊ก
"........"
คลิ๊กๆ
เอ่อ......
คลิ๊กๆๆๆๆๆๆ
เฮ้ย!!!ทำไมมันไม่ติดเล่า เสียรึไงนะ- _-+++
"แอ๊ด~"เสียงประตูจากหน้าโบสถ์ดังขึ้น...สงสัยพวกนั้นจะกลับมากันแล้ว ออกไปดีกว่า ว่าแต่....ประตูมันอยู่ไหนกันล่ะ แง้!!
"อ้าว!ไม่มีใครอยู่เลยแหะ"เสียงของคนที่เข้ามาดังขึ้น แต่เอ๊ะ!ไม่ใช่เสียงของคุณคาร์เตอร์กับคลิฟ แล้วก็ไม่ใช่เสียงของอีตาเฟรมด้วย...แล้วมันใครกันล่ะ อย่าบอกนะว่า....ขโมย!!!
ตึกๆๆ
เสียงฝีเท้าเริ่มใกล้เข้ามาเรื่อยๆก่อนที่เขาจะเปิดประตูห้องสารภาพบาปเข้ามา!!....แต่เพราะความมืดจาดในห้องฉันเลยมองไม่เห็นหน้าของเขา รู้แต่ว่าเขาโผกผ้าไว้บนหัวด้วย...เขาเดินตรงดิ่งมาทางฉันซึ่งอยู่ข้างๆกับสวิตไฟ ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปกดสวิตไฟตัวข้างๆจากตัวที่ฉันกดแล้วก็....
พรึบ!!
"O.O"
"^_^;"
"ฮะ....เฮ้ย! นะ...นางฟ้า! "
"หา!? "นายเรียกคนที่เพิ่งจะเจอหน้าหลังจากเปิดไฟในห้องที่มืดมิดว่านางฟ้างั้นหรอ?
เขาเดินถอยหลังไปเรื่อยๆเนื่องจากฉันเดินหน้าไปเรื่อยๆเพื่อที่จะออกจากห้อง จนในที่สุดเราสองคนก็ออกมาอยู่หน้าห้องสารภาพบาปเป็นที่เรียบร้อย แต่ประเด็นคือ....สีหน้าของเขาเนี้ยสิยังดูตกใจสุดขีดมิเสื่อมคลาย-_-;
"เอ่อ...คุณคะ"
"อะ...อะไรหรอครับคุณนางฟ้า มีอะไรให้ผมช่วยหรอครับ"
ผู้ชายผิวคล้ำสวมเสื้อยืดสีขาว สวมทับด้วยเสื้อกั๊กสีม่วงแล้วตบท้ายด้วยผ้าโผกหัวสีม่วง.....ง่ะ เกย์ชัดๆ-[]-
"ก่อนอื่นช่วยเลิกเรียกฉันว่านางฟ้าก่อนจะได้มั้ยคะ? ฉันเป็นคนค่ะไม่ใช่นางฟ้า^^;"
"ได้ครับคุณ...เอ่อ... "
"กลับมาแล้วครับคุณน้อง! "เสียงของคุณคาร์เตอร์ดังมาขัดจังหวะทันเวลา
"คุณน้อง? "
"อ้าว!ไค มาทำอะไรในฤดูใบไม้ผลิแบบนี้ล่ะ ยังไม่ถึงฤดูร้อนเลยนี่นา"คุณคาร์เตอร์เดินนำลิ่วมาคนเดียว ไร้ซึ่งวี่แววของบุรุษอีกสองนายที่ไปด้วยกัน
"อะ...เออ พอดีผมมีเรื่องกลุ้มใจนิดหน่อยน่ะครับ ว่าจะมาระบายที่ห้องสารภาพบาปสักหน่อย"
"ระบายหรอครับ?....ห้องสารภาพบาปไม่ใช่ที่ให้ระบายความทุกข์นะครับ^_^++"ออร่าสีเพลิงถูกปล่อยออกมารอบๆตัวของคุณคาร์เตอร์....หวาย!นักบวชโกรธมันเป็นแบบนี้เองรึนี้
"อ๊ะ! ผมพูดแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กันครับ ผมจำได้ว่าผมไม่ได้พูดนะ สงสัยคุณคาร์เตอร์คงหูฝาดไปล่ะมั้งครับ"ไคยิ้มแห้งๆก่อนจะพูดต่อ
" ผมคงต้องกลับแล้วล่ะครับ คุณพ่อคงเป็นห่วงผมแย่ ไปก่อนนะครับ^^"ไคโบกมือลาให้กับคุณคาร์เตอร์ที่กำลังจะอ้าปากเถียงว่าเขานั้นแหละเป็นคนพูด....ผู้ชายบ้าอะไรกันนะ ตอแหลได้โล่ฝังเพชรเลย=_=
โครม!!
"ขอโทษครับ เหวอ!ใครเนี้ย"ไครีบวิ่งออกไปโดยไม่มองทางทำให้ชนกับใครบางคนเข้าอย่างจัง ทำให้ข้าวของที่เขาคนนั้นถือมากระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นไปหมด...แล้วเขาคนนั้นก็คือคลิฟนั้นเอง
"ผะ...ผมชื่อ.... "แต่ยังไม่ทันที่คลิฟจะได้แนะนำตัว ไคก็รีบวิ่งออกจากโบสถ์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"นั้นไคไม่ใช่หรอ? รีบไปไหนน่ะ"เฟรมที่ถือห่อของขวัญพะรุงพะรังเดินเข้ามาถาม
"อย่าไปสนใจเลยเฟรมคุง ขอบใจนะที่ไปช่วยถือของให้"คุณคาร์เตอร์เป็นคนตอบ ตอนนี้ออร่าสีเพลิงได้หายไปอย่างสิ้นเชิง เหลือแต่ใบหน้ายิ้มแย้มที่ผิดกับเมื่อกี้ลิบลับ....ง่ะ!น่ากลัว=_=
"ถือดีๆหน่อยยัยเบ๊อะ เดี๋ยวของข้างในเสียหายหมด"เสียงของเฟรมบ่น เมื่อเห็นว่าฉันกำลังพยายามถือกล่องของขวัญจำนวนสี่กล่องให้ถนัดมือที่สุด
ตอนนี้พวกเราอยู่ที่หน้าบ้านหลังเล็กๆของบรรดาคนแคระค่ะ...ตอนนี้ก็เป็นเวลาบ่ายสองโมงกว่าแล้วด้วย
"ก็มันเยอะนี่นา นายถือเข้าไปได้ไงเนี้ย"ฉันตอบพลางมองไปที่เขาที่ถือของขวัญสี่กล่องได้สบายๆแบบไม่สะทกสะท้านเหมือนอย่างฉัน[ ป.ล. สิ่งของที่ห่อของขวัญแล้ว ไม่สามารถนำใส่กระเป๋ารึมือถือได้นะเจ้าคะ : Charming_Cat]
"ฉันน่ะสามารถ เธอน่ะมันพวกขาดความสามารถ เอามานี้มายัยเบ๊อะ"เฟรมว่าจบก็เดินเข้ามาหยิบกล่องของขวัญจากมือฉันออกไปสองกล่อง
กล่องของวัญแปดกล่องที่เฟรมซื้อมาจากซุปเปอร์เมื่อครู่ ฉันอยากรู้จังว่าข้างในมันจะมีอะไร ถ้าให้คนแคระก็คงจะเป็นแป้งล่ะมั้ง?....ฉันสงสัยจริงๆเลยว่าทำไมคนแคระถึงได้ชอบแป้งทำขนมนี้จังเลย กินแล้วจะเป็นอมตะรึไงกันนะ=_=
แต่ที่สงสัยยิ่งกว่าเนี้ยสิ ในบรรดาแปดกล่องนั้น มีกล่องนึงที่ห่อสีไม่เหมือนกล่องไหนๆเลยแล้วที่สำคัญ...คนแคระมันมีเจ็ดคนนะ นายจะซื้อมาทำไมแปดกล่องมิทราบยะ!!!
"บ่ายสามแล้ว เข้าไปกันเถอะ"
เฟรมเดินนำฉันเข้าไปในบ้านของคนแคระ ประตูบ้านก็ช่างสมกับเป็นบ้านคนแคระจริงๆ เราสองคนต้องก้มหัวเพื่อเดินเข้าไปในบ้านคนแคระ.....
"สวัสดีครับคุณเจ้าของฟาร์ม^^"คนแคระสวมเสื้อสีแดงเอ่ยขึ้น....ฉันไม่เคยคิดที่จะจำชื่อเด็กน้อยทั้งเจ็ดนี้เลย จำแต่สีเสื้อเอาฮะๆๆ
"นี่ครับของขวัญ"เฟรมยื่นกล่องของขวัญให้กับคนแคระเสื้อสีแดงก่อนจะเดินไปหาคนแคระเสื้อสีเหลืองแล้วก็ยื่นกล่องของขวัญให้อีก เขาเดินวนไปรอบบ้านจนตอนนี้ของขวัญที่เขาเตรียมมาก็เกือบหมดแล้ว เหลือแค่กล่องของขวัญสีแปลกพวกที่เขาถือไว้ไม่ยอมให้ฉันแตะต้อง จะหวงไรนักหนานะ=_=
"คุณเจ้าของฟาร์มว่างรึเปล่าครับ เราอยากจะชวนคุณมาร่วมงานเลี้ยงน้ำชากับพวกเราน่ะครับ"คนแคระเสื้อสีน้ำเงินพูดกับเฟรม หลังจากที่เฟรมยื่นของขวัญให้เขาเป็นคนสุดท้าย
"ครับ…"เมื่อเฟรมพูดจบบรรดาคนแคระเสื้อหลากสีก็เดินมานั่งประจำที่ของตนแล้วไม่ลืมที่จะยกเก้าอี้สองตัวมาให้พวกเรานั่งด้วย
สักพักเค้กและน้ำชาก็ถูกลำเลียงมาไว้บนโต๊ะอย่างพร้อมเพรียง ว้าว!เค้กน่ารับประทานม๊ากมากค่ะ...แต่เสียดาย อันมันเล็กไปอ่ะ(ก็เค้กของคนแคระนี่นา-3-)....กินแล้วมันจะได้เศษเสี่ยวของกระเพาะฉันมั้ยเนี้ย? แต่ชาก็รสเลิศใช้ได้ นี่น่ะหรอชารีแลกซ์ ได้ลิ้มลองแล้วอยากจะขึ้นสวรรค์ซะไม่มีอ่ะ>w<(เวอร์ไปๆ)
"ขอบคุณที่มาร่วมงานเลี้ยงน้ำชากับพวกเราน่ะครับ...นี้ครับของที่ระลึกสำหรับพวกเรา"คนแคระเสื้อแดงยื่นถุงชาสองถุงมาให้ฉันและเฟรมก่อนที่ทั้งเจ็ดจะแยกย้ายกลับไปที่เดิม
"นี่....กล่องนั้นน่ะข้างในมันมีอะไรหรอ? " ฉันถามเฟรมในขณะที่เราทั้งสองกำลังเดินผ่านลานกว้างโรส
"อยากรู้หรอ? เอาไปเปิดดูเอาสิ"เฟรมว่าพลางยื่นกล่องของขวัญมาให้ฉัน
"จะบ้าหรอ นายต้องเอาไปให้คนอื่นไม่ใช่รึไง ฉันจะแกะดูได้ไงกันเล่า....แค่บอกว่าข้างในมันเป็นอะไรก็พอแล้ว-3-"
"ก็นั้นแหละ ก็แกะดูเอาเองสิ โอ๊ย!!พูดไม่รู้เรื่องรึไงเนี้ยยัยเบ๊อะ"เฟรมว่าจบก็เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นนำหน้าฉันไป
"เดี๋ยวก่อนสิ ก็แค่บอกแค่นี้เองว่าข้างในมันเป็นอะไร นายอย่าทำมาเป็นเดินหนีฉันนะ!!"
"………"เฟรมไม่ตอบ แต่เขากลับเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ
เร็วขึ้นเรื่อยๆ....เรื่อยๆ....จนตอนนี้เขาเปลี่ยนจากเดินเป็นวิ่งไปแล้ว!!!
"ดะ....เดี๋ยวสิยะ อะไรของนายเนี้ย รอฉันก่อนเซ่!!!! "ฉันวิ่งตามเฟรมไปจนถึงในบ้าน ส่วนเขาก็วิ่งเข้าไปในห้องนอนของเขาเป็นที่เรียบร้อย-_-
"นี่เฟรม! นายออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ กะอีแค่บอกว่าในกล่องของขวัญนี่มันมีอะไรแค่นี้นายถึงกับต้องวิ่งหนีฉันเลยหรอ?....นายเป็นอะไรของนายเนี้ยฮะ!! "
"ฉันก็บอกเธอแล้วไง ว่าถ้าอยากรู้นักก็แกะดูเอาเองเซ่!! "เฟรมตะโกนตอบกลับมาในขณะที่ตอนนี้เขาอยู่ในห้อง
"ก็นายซื้อมาให้คนอื่นแล้วฉันจะแกะได้ไงกันเล่า!! "ฉันยืนตะโกนอยู่หน้าห้องเขาปาวๆๆ...ชิ!คิดแล้วก็เคือง จะเอาไปให้สาวๆที่ไหนอีกล่ะ!!
"ฉันบอกตอนไหนว่าฉันจะซื้อไปให้คนอื่น.... "เฟรมตอบกลับมาเสียงแทบกระซิบ
"....อะไรนะ? "
"..............."สักพักประตูห้องก็ถูกแง้มออกมาเล็กน้อยพอให้เจ้าของห้องยื่นหน้าออกมาได้
"ฉะ....ฉันซื้อให้เธอนั้นแหละยัยเบ๊อะ... "
ปัง!!
เฟรมพูดได้แค่นั้นแล้วเขาก็ปิดประตูใส่หน้าฉัน......มะ...เมื่อกี้เขาว่าอะไรนะ ซื้อให้ฉันงั้นหรอ?
ฉันรีบแกะกล่องของขวัญที่ถูกห่ออย่างดี ก่อนจะพบว่า...
มันมีอีกชั้น=_=....ฉันควรจะดีใจกับของขวัญชิ้นนี้ดีมั้ย?
ฉันได้แต่พึมพำกับตัวเองก่อนจะแกะกล่องของขวัญกล่องนั้นอีกที.....
"สะ....สวยจังเลย"ฉันมองของขวัญที่อยู่ในมือพลางชื่นชมมันเต็มที่
ของขวัญที่เฟรมให้คือ....ขวดโหลที่ข้างในบรรจุด้วยดอกหญ้าสีเขียวดอกใหญ่หนึ่งต้นที่ขึ้นในฤดูนี้ ล้อมรอบด้วยดอกทอยสีขาวบริสุทธิ์....ถึงมันจะดูเหมือนไร้ค่า แต่ความสวยของมันก็ไม่ได้ดูไร้ค่าตามมันไป
ฉันเดินไปที่หน้าประตูห้องของเฟรม ก่อนจะเอ่ยออกไปเหมือนกับว่าเขาอยู่แค่ตรงข้ามประตู...
"ขอบคุณนะ... "
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพแล้วคร้า!!!!\^o^/
ขอโทดจิงๆน้าที่อัพช้าอย่างนี้ ตั้งแต่กลับมาจากมอก็ขี้เกียจตัวเปงขนเลยล่ะ555
ไม่ได้เขียนมา 5 เดือน สงสัยฝีมือคงจะตกซะและ แง้ๆT^T
ขอบคุณที่ติดตามชมนะคะ^w^
ความคิดเห็น