คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บรรดาบุคคลที่คิดถึง
ตอนที่7
บรรดาบุคคลที่คิดถึง
ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรเย็นๆมาสัมผัสกับหน้าของฉัน ฉันเลยค่อยๆลืมตาอันหนักอึ่งช้าๆ
"อ้าว!ฟื้นแล้วหรอคะ^^"เสียงหวานๆของผู้หญิงคนนึงดังขึ้นเป็นเสียงแรกหลังจากที่ฉันลืมตาขึ้น
สิ่งแรกที่ฉันเห็นตอนที่ลืมตาขึ้นมานั้นก็คือเพดานกับหลอดไฟสีขาวสว่างตาจนถึงขั้นแสบตา....แล้วเจ้าของเสียงหวานๆก็โผล่หน้ามาให้เห็น....ผมบ๊อบสั้นน้ำตาลทอง ตาโตแอ๊บแบ๊ว สวมเสื้อแขนยาวกระโปรงยาวสีฟ้าแล้วสวมทับด้วยผ้ากันเปื้อนสีขาวบริสุทธิ์สะอาดตา
อะ...เอลิ!....นี่แสดงว่าฉันอยู่ที่คลินิกน่ะสิ
"อะ...เออคุณ.... "ฉันพยุงตัวขึ้นนั่งเพื่อที่จะได้คุยกันสะดวกขึ้น
"เอลิค่ะ^^"แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะเอ่ยปากถามจบ เธอก็ตอบเสียงใสพร้อมกับส่งยิ้มแบบใจดีมาให้
"ค่ะ...คือ ฉันเป็นอะไรไปหรอคะ? "
"คุณหมอบอกว่าคุณคงแช่น้ำนานเกินไปน่ะค่ะ เลยทำให้สลบไปโดยไม่รู้ตัว"
สลบไปหรอ?...แล้วใครพาฉันมาส่งที่นี่ล่ะ อย่าบอกนะว่ายัยผีผมเขียว-_-
"งั้นรอสักครู่นะคะ เดี๋ยวฉันจะไปบอกคุณหมอให้ว่าคุณฟื้นแล้ว"
"ค่ะ"
เอลิหันไปบิดผ้าเช็ดตัวในกะละมังใบเล็กๆ ก่อนที่เธอจะยกมันเดินออกไป...แต่แล้วก็ปรากฏร่างของบุคคลที่ฉันคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี แต่เป็นคนที่ฉันไม่ค่อยอยากจะเจอกับเขาตอนนี้สักเท่าไหร่=_=
"ไง ยัยสำออย"เฟรมโผล่หน้ามาพร้อมกับฉายาใหม่แกะกล่องของฉันที่เขาสามารถตั้งได้เพียงข้ามตอน-_-;
"นายมาทำอะไรที่นี่"
"ถ้าไม่ติดว่าฉันบังเอิญไปเจอคนบางคนนอนสลบอยู่กลางบ่อน้ำพุร้อน ฉันก็ไม่ค่อยอยากจะมาที่นี่เท่าไหร่นักหรอก"
"อะไรนะ! นายเป็นคนพาฉันมาส่งที่นี่หรอ? "
"แล้วเธอคิดว่าฉันมาที่นี่เพราะจะมานอนตีพุงเล่นรึไง"
"นายมีพุงกับเขาด้วย? "
"อย่างน้อยพุงของฉันก็คงใหญ่สู้พุงของเธอไม่ได้หรอก^^+"
ง่า~อะ....ไอมารยาททราม อะ...ไอคนพุงเล็ก-_-++
"อ้าวเฟรม! ยังไม่กลับอีกหรอ? "เสียงของเอลิดังผ่านม่านผู้ป่วยเข้ามา ก่อนที่ร่างของเธอจะปรากฏอยู่ข้างๆนายเฟรม
"อืม น้องสาวฉันไม่สบายทั้งที....แล้วไอหมอล่ะ"
"เดี๋ยวก็ตามมาน่ะ...อ่ะนั้นไง!มาพอดีเลย"
เสี่ยววินาทีที่ฉันเห็นหน้าของคนเดินเข้ามา...เขาสวมเสื้อกาวน์สีขาวสะอาดตา มีซีดี(มั้ง)แผ่นกลมๆอยู่บนหัว แต่ใบหน้าของเขาแทบจะทำให้หัวใจของฉันเกือบหยุดเต้น ใบหน้าอันคุ้นเคยที่ฉันเจออยู่ทุกๆวัน คนที่เขาทั้งรักทั้งห่วงฉัน คนที่ฉันเจอเขาก่อนที่ฉัน...จะหลุดมาอยู่ที่นี่...
"พี่เรย์!! "
สายตาทั้งสามคู่ต่างพร้อมใจกันจ้องมองมาทางฉันอย่างสงสัยว่าฉันเรียกใคร...อ้าว!ก็นั้นไงพี่ชายฉัน สูงเท่านี้ ผิวแบบนี้ ตาแบบนี้ จมูกแบบนี้ ปากก็แบบนี้....นี่มันพี่ฉันชัดๆ!!
"เธอเรียกใครน่ะ"เฟรมเอ่ยถามฉันเป็นคนแรก
"กะ...ก็"ฉันมองหน้าของเฟรมกับหนุ่มในเสื้อกาวน์สลับกันไปมา
"เขาชื่อด็อกเตอร์ มารงมาเรย์อะไรของเธอ วู้~"
ง่า~....จริงด้วยสินะ พี่เรย์เขาจะมาอยู่ในที่แบบนี้ได้ยังไงกัน นี่มันในเกมนะ....แต่ก็เหมือนพี่เรย์จริงๆอ่ะ ตั้งแต่หัวจรดเท้าเลย แถมตอนนี้พี่เรย์ก็กำลังเรียนอยู่ปีสี่คณะแพทย์ซะด้วย โอ๊ย!พูดแล้วคิดตึ๋งT^T
"อะ....เออ สวัสดีค่ะคุณด็อกเตอร์"
"สวัสดีครับคุณคนไข้"
ง่า~(รอบสาม- -)
"ฉันชื่ออลิซค่ะT^T"
"ครับคุณอลิซ เดี๋ยวผมจะให้ยาแก้ปวดหัวไปเผื่อแล้วกันนะครับ...เอลิครับ ช่วยเตรียมยาให้คุณอลิซเขาด้วย"ด็อกเตอร์บอกพร้อมกับหันไปเขียนอะไรยุกยิกๆในกระดาษ ก่อนที่จะส่งกระดาษแผ่นนั้นให้กับเอลิ
"ได้ค่ะ คุณอลิซรอสักครู่นะคะ"แล้วเอลิกับด็อกเตอร์ก็เดินออกไป ทิ้งให้ฉันกับเฟรมอยู่กัน2คน
"นี่... "เฟรมเอ่ยทำลายความเงียบก่อน
"หืม? "
"เธอคิดจะจีบไอด็อกมันหรอ? "
โห!เรียกซะเสียหมอเลย=_=
"นายแน่ใจหรอว่านั้นใช้สมองคิดน่ะ"
"อ่ะแน่นอน....ก็ฉันเห็นเธอทำตาพราวๆเวลามองหน้าไอด็อกมันก็เท่านั้นเอง"
"ฉันเนี้ยนะ? "
"ช่าย~...แถมเธอยังเรียกเขาว่าเรย์เลออะไรนั้นอีก เธอเรียกใครน่ะ"
"พี่เรย์ย่ะ....บังเอิญว่าหน้าของด็อกเตอร์ดันไปเหมือนกับพี่เรย์ พี่ชายแท้ๆของฉันอย่างกับแกะแน่ะ"
"เธอมีพี่ชายกับเขาด้วย? "
"แล้วทำไมฉันจะมีพี่ชายแบบชาวบ้านเขาไม่ได้ล่ะฮะ-_-++"
"ก็เปล่า แค่สงสัยน่ะ...แต่ฉันขอเตือนเอาไว้ก่อนเลยนะ ว่าอย่าได้คิดจะไปจีบไอด็อกมัน เพราะว่ามันน่ะมีแฟนแล้ว"
"จริงอ่ะ? ใครหรอ?....อย่าบอกนะว่า.... "
ถ้าฉันเดาไม่ผิด คนที่จะต้องคู่กะพี่ชายของฉัน เอ้ย! ด็อกเตอร์น่ะหรอ ก็คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจาก....
"ขอโทษที่ให้รอนะคะคุณอลิซ ^^"เอลิเข้ามาพร้อมกับถุงยาในมือของเธอ ก่อนที่เธอจะยื่นถุงใบเล็กๆนั้นมาให้ฉัน
"ก็อย่างที่เธอคิดนั้นแหละ... "เฟรมเอ่ยพลางทำลอยหน้าลอยตาไม่รู้ไม่ชี้
"เหอะๆ-_-"ตามมาด้วยเสียงหัวเราะแห้งของฉันและสุดท้ายก็....
"อะไรหรอคะ คิดอะไรหรอ? "เสียงของเอลิเอ่ยขึ้นมาอย่างงงๆพร้อมกับทำหน้าสงสัย...เธอจะรู้มั้ยนะว่าทำหน้าแบบนั้นแล้วยิ่งดูแอ๊บแบ๊วเข้าไปใหญ่-_-;
"ไปโบสถ์กันเหอะ"เช้าวันต่อมา นี่เป็นประโยคแรกที่ฉันพูดกับเฟรมเมื่อเจอหน้าเขา...ไม่รู้สินะ จู่ๆก็รู้สึกอยากจะไปที่โบสถ์เอาซะดื้อๆ
"จะไปทำอะไรที่นั้น? "และนี่ก็เป็นประโยคแรกที่เขาตอบกลับมาเช่นกัน
"ไม่รู้สิ"
"งั้นก็ไม่ต้องไป"
"ง่า~นะๆเฟรม นายไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ"ฉันเข้าไปเขย่าแขนเขาเบาๆเพื่อเรียกร้องความสนใจ
"ถ้านายเฟรมไม่ไป เดี๋ยวผมไปแทนให้ก็ได้นะครับคุณอลิซ"เจ้าของเสียงกำลังยืนเก๊กอยู่ที่หน้าฟาร์ม ก่อนจะส่งยิ้มมาให้ฉัน...
เกย์ เอ้ย! เกรย์=_=;
"อะ...เออ ไม่เป็นไร...ดีกว่ามั้งคะ ฉันเกรงใจน่ะค่ะ แหะๆ^^;" มาแบบนี้ตอบแทบไม่ถูกเลยฉัน- -
"ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ผมเต็มใจ...ไหนๆเฟรมเขาก็ไม่ไปอยู่แล้ว"เกรย์ยิ่งเดินเข้ามาใกล้ฉันอีกเรื่อยๆ....ถ้าไม่ติดว่าฉันยืนอยู่ข้างหลังนายเฟรมนะ มีหวังเขาคงจะเดินมาคุกเข่าต่อหน้าฉันเหมือนเมื่อวานที่เขาทำกับเฟรมแน่เลย บรื้อ~คิดแล้วสยอง
"แล้วใครบอกล่ะว่าฉันจะไม่ไป"เฟรมยักคิ้วข้างขวา(เท่ห์มากคร้า>_<:อลิซ)ส่งให้เกรย์ ก่อนที่เขาจะจับมือฉันพาเดินออกไปจากฟาร์มเพื่อที่จะได้พ้นๆจากเกรย์โดยเร็ว......ฉันควรสงสารเกร์ยเขาดีมั้ยนะ-_-;
"ไหนบอกไม่ไปไง"ฉันเอ่ยขึ้นเมื่อเขาพาฉันออกมาจากฟาร์มได้สักพัก
"ฉันพูดตอนไหนหรอ? "แล้วเขาก็หันหลับมาตอบหน้าตายเหมือนอย่างกับว่าเขาไม่ได้พูดจริงๆ.....นี่ๆคุณผู้อ่านคะ ช่วยดูบรรทัดก่อนๆทีสิว่าเขาไม่ได้พูดจริงๆอ่ะเปล่า
"แล้วนี่จะไปทำอะไรที่โบสถ์น่ะ"
"ไม่รู้สิ...เมื่อวานพอฉันเจอคนที่หน้าเหมือนกับพี่ชายของฉันแล้ว ฉันก็เลยคิดว่าฉันน่าจะเจอใครที่หน้าเหมือนคนในโลกของฉันอีก"
"แล้วทำไมถึงต้องไปที่โบสถ์"
"ไม่รู้สิ...รู้แต่ว่ามันอยากไป"
"รู้ตัวมั้ยว่าเธอกำลังกวนประสาทฉันอยู่-_-++"
"ไม่รู้สิ.... "
"งั้นฉันกลับ"ว่าจบเฟรมก็หันหลังกลับทันใด
"ฮะ....เฮ้ย!เดี๋ยวสิ ไปเป็นเพื่อนฉันก๊อนนนน~....โอเคๆฉันไม่กวนนายแล้วก็ได้"ฉันรีบหันไปคว้าแขนเฟรมเอาไว้ ก่อนที่เขาจะทิ้งฉันแล้วกลับไปคนเดียวจริงๆ....ถามจริง ฉันไปกวนประสาทอะไรเขาหรอ?
"ทำน้อยใจไปได้ ถึงหน้าโบสถ์แล้ว ไม่ต้องกลับไปเลยนะ-3-"ฉันมองเฟรมแล้วแอบทำเสียงค้อนเล็กๆที่เขาทำให้ฉันเหนื่อยกับการต้องลากเขามาถึงที่นี่
แอ๊ด~
"อ้าว!เฟรมคุงกับคุณน้องนี่ อรุณสวัสดิ์ครับ"บาทหลวงคาร์เตอร์ผู้ดูแลโบสถ์เอ่ยทักทายขึ้นเมื่อเห็นพวกเราเปิดประตูเข้ามา
"อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณคาร์เตอร์ ฉันอลิซนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ^^"
"เช่นเดียวกันครับคุณน้อง^^"คุณคาร์เตอร์ยิ้นตอบกลับมาให้...ดูๆไปแล้วเขาก็หล่ออ่ะนะ น่าจีบชะมัด555+
"คุณคาร์เตอร์ครับ....นั้นใครน่ะ"เฟรมที่ยืนเงียบๆอยู่ข้างหลังฉันเอ่ยขึ้นพลางชี้ไปทางผู้ชายคนนึงที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้แถวหน้าสุดของโบสถ์
"อ๋อ!..สักครู่นะ"แล้วคุณคาร์เตอร์ก็เดินไปเขย่าตัวชายคนนั้นเบาๆเพื่อให้เขารู้สึกตัว
"ขะ...ขอโทษครับคุณคาร์เตอร์ ผมเผลอหลับไปน่ะฮะ"แล้วชายคนนั้นก็หันมาทางฉันและเฟรม...
และเพียงเสี่ยงวินาที(อีกและ)ที่ฉันเห็นหน้าของเขา ฉันก็แทบอยากจะกระโดดเข้าไปกอดให้มันหายคิดถึงซะจริงๆ....โอ้พระเจ้า ใช่เขาจริงๆด้วย
พี่เคน!!!
"ผมคลิฟฟ์ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก^^" คลิฟฟ์(คนหน้าเหมือนพี่เคนสุดรักของฉัน)เดินเขามาเอ่ยทักทายฉันและเฟรม
"เช่นกันค่ะพี่เคน เอ้ย!คุณคลิฟฟ์....ฉันอลิซค่ะ^^"
"ครับคุณอลิซ...ละ...แล้วคุณเอออ~"
"……."ตาเฟรมเขาเงียบเจ้าค่ะ- -
"อะ...อ๋อ!เขาชื่อเฟรมน่ะค่ะ ปะ...เป็นพี่ชายของฉันเองค่ะ"และก็เป็นฉันที่ต้องมาแนะนำตัวแทนเขา หน้าที่ฉันหรอ? ได้ข่าวว่ามันไม่ใช่นะ-_-;
"สวัสดีครับครับคุณเฟรม^^;"
"หวัดดีครับ.... "
อ่านะ อึดอัดยังไงก็ไม่รู้สิ- -
"เออ~เฟรมคุง ผมมีเรื่องอยากจะถามหน่อยน่ะ"จุ่ๆคุณคาร์เตอร์ก็เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าพวกเราต่างก็รู้จักกันหมดแล้ว
"อะไรหรอครับ"
"คือว่าคลิฟฟ์คุงเขามาที่เมืองนี่เพื่อจะมาหางานทำน่ะ ผมวานฝากเขาไปทำงานที่ฟาร์มของพวกเธอหน่อยได้มั้ย? "
"หา~!!คุณคาร์เตอร์ครับผะ...ผม..."คลิฟฟ์เมื่อได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับร้องลั่น...
อ๋อ!ไอเหตุการณ์นี้นี่เองสินะ...
"เออ....ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงจะให้อยู่หรอกนะครับ แต่ว่า....ตอนนี้ผมมีน้องสาวของผมเข้ามาช่วยงานที่ฟาร์มแล้ว ต้องขอโทษด้วยจริงๆครับ"
"มะ...ไม่เป็นไรครับคุณเฟรม คือผมก็เกรงใจพวกคุณสองคนเหมือนกันน่ะครับ"คลิฟฟ์รีบตอบ
"อืมๆ....แต่ถ้ามีอะไรก็ขอให้ช่วยได้เสมอนะ ผมต้องขอตัวไปห้องสารภาพบาปก่อนก็แล้วกัน"คุณคาร์เตอร์พูดจบก็เดินจากพวกเราแล้วเข้าประตูห้องสารภาพบาปไป
"กลับกันได้แล้วยัยสำออย... "แล้วเมื่อเห็นว่าไม่มีธุระจำเป็นอะไรที่จะอยู่ต่อ นายเฟรมเลยเรียกให้ฉันกลับ
"....งั้นฉันกลับก่อนนะคะคุณคลิฟฟ์ แล้วเราคงได้เจอกันอีกนะคะ^^"ฉันหันไปลาคลิฟฟ์ ก่อนจะส่งยิ้มไปให้เขา
"คะ...ครับคุณอลิซ O////O"
"อะแฮ่ม!!ลากันเสร็จรึยังฮะ ฉันไม่ว่างมากขนาดนั้นนะ"เฟรมที่กำลังยืนเก๊กหล่ออยู่หน้าประตูหันมาขัดจังหวะการสนทนาของฉันและคลิฟฟ์...นายเป็นบ้าอะไรของนายนะ ทีกับสาวๆ(ยกเว้นฉันนะ)ล่ะมนุษสัมพันธ์ดีกันจั๊ง
"ไปเดี๋ยวนี้แหละ อย่าเร่งนักได้มั้ยเล่า"ฉันรีบวิ่งตามเขาไป ก่อนที่เขาจะทิ้งฉันให้กลับเองคนเดียว
"เหมือนใครอีกล่ะคนนี้... "เมื่อเดินออกมาจนใกล้จะถึงฟาร์ม จู่ๆเฟรมก็เอ่ยขึ้นถามฉันที่กำลังเดินตามหลังเขาต้อยๆ
"หืม?...คนนี้ที่นายว่าน่ะใคร"
"ก็ไอคงไอคลิฟฟ์อะไรนั้นน่ะ เห็นเธอเรียกชื่อเขาว่าเคนเคินอะไรนั้นด้วยนิ"
"อ๋อ!รุ่นพี่ที่โรงเรียนของฉันน่ะ ฉันสนิทกับเขามากเลยนะ...เขาเป็นคนที่น่ารักมากๆเลยล่ะ"
และก็เป็นคนที่จะมาเป็นสามีฉันในอนาคตด้วยล่ะ อิอิ
"คงผิดหวังมากล่ะสิที่ฉันไม่ให้เขาเข้ามาทำงานที่ฟาร์ม"
"ก็ไม่นี่ เฉยๆ...ยังไงๆนายก็มีฉันเป็นทาสค่อยช่วยงานอยู่แล้วทั้งคนนี่-_-++"
"......"
"แล้วถ้าเขาเข้ามาช่วยล่ะก็นะ ฉันว่านายต้องใช้งานเขาหนักพอๆกับฉันแน่เลย....สู้ให้เขาอยู่เฉยๆยังจะดีซะกว่า-3-"
"......."
เฟรมเงียบแล้วก็เงียบอีก ปล่อยให้ฉันพูดอยู่คนเดียวจนถึงฟาร์ม...นายเป็นอะไรของนายเนี้ย ฉันพูดอะไรผิดหรอ? เฮ้อ~แต่อย่างน้อยความคิดของฉันก็เป็นจริงล่ะนะ...พี่เรย์....พี่เคน เฮ้อ~ฉันอยากจะกลับไปที่โลกของฉันไวๆจังเลย...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
13นี่จะไปสัมพาดแล้วน้า ตื่นเต้นๆ ว้าวๆ55+
ในทึ่สุดก็สอบติด เฮ้อ~ขอแสดงความเสียใจกับคนที่แอดไม่ติดด้วยนะคะ
เราขอเป็นกำลังใจให้ สู้ๆน้า~equal
girlz-
-
ความคิดเห็น