คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [SF] Evil and the Beast. [Special.] wonkyu 1013 day (NC>Story)
Evil and the Beast.
Special. wonkyu 1013 day (NC >Story)
Note : แรงบันดาลใจสืบเนื่องมาจาก...วันวอนคยู (111013) อันที่จริง...กะจะไม่แต่งฟิคฉลองวันนี้แล้ว แต่ด้วยความบังเอิญไปเจอ fanart รูปหนึ่ง...เห็นแล้ว มันมีพลัง ฮ่าๆ เลยนั่งแต่งมันซะเลย...เป็นพาร์ทที่ไม่มีสาระใดๆ ( -`д´-)
ปล. สำหรับเราวันวอนคยู คือทุกๆ วัน ฮิฮิ
thx. for fanart from KANA
แน่ใจนะ...ว่านี่คือ ชเว ซีวอน ตัวจริงเสียงจริง...ไม่ใช่หุ่นยนต์สมองกลที่จู่ๆ ก็ลุกขึ้นมาทำตัวว่าง่ายจนน่าตกใจ...
เพียงแค่ โจ คยูฮยอน ตื่นขึ้นมาในยามเช้า...พ่อคุณตัวดีก็รีบปรี่เข้ามาหา ซ้ำยังพูดจาด้วยน้ำเสียงออดอ้อนจนผิดปกติ...
“ซีวอน...เป็นอะไร...ทำตัวแบบนี้ มันน่าสงสัยรู้ไหม? นายน่ะ” ครั้นภรรยา(?)คนสวยกล่าวดักคอเข้าให้ ชายหนุ่มก็ได้แต่ส่งยิ้มขี้เล่นดวงตาคู่คมปนแฝงไปด้วยความซุกซน ไม่ต่างจากเด็กวัยประถมที่กำลังจะลงมือวางแผนแกล้งเพื่อนในห้อง
“เมื่อวาน...นายน่ะ มัวแต่ฉลองกับเพื่อนๆ จนลืมสามีให้นอนหงอยอยู่ที่คอนโดฯ นะเอ่อ...” คิ้วเรียวขมวดมุ่น...เมื่อวานเป็นงานวันฉลองราตรีบัณฑิต...เขาน่ะเอ่ยปากชวนแล้วแท้ๆ แต่ซีวอนเล่นตัวไม่ไปงานกับด้วยไม่ใช่หรือไง...พอเขาพูดจากวนประสาทเล่นๆ ว่าขืนพาซีวอนไปด้วย เพื่อนๆ จะได้แซวว่าเป็นเด็กเสี่ย ชเว ซีวอน คนเก่งก็ถึงกับหน้ามุ่ย...งอนใส่กันซะงั้น
อยากจะบอกเหลือเกิน ว่าวัยขนาดนี้แล้วมาทำหน้างอนใส่กัน...มันไม่น่ารักเลยเถอะ!
“ขอโทษเถอะ...ฉันน่ะชวนนายแล้วนะ”
“ไม่สนล่ะ วันนี้นายต้องตามใจฉัน...” แผนสูงใช่เล่น...ซีวอนทำดวงตาเปล่งประกายวิบวับ ตั้งแต่คบกันมา ใช่ว่าคยูฮยอนจะอ่านสายตาแบบนี้ไม่ออก กะอีแค่ซีวอนอ้าปากเขาก็เห็นไปถึงลิ้นไก่แล้ว มาไม้นี้...เชื่อสิ...ไอ้การตามใจซีวอนน่ะ ไม่เป็นผลดีต่อเขาแน่!
“เรื่องอะไรล่ะ...” เขาบอกปัดเสียงแข็ง พลางสาวเท้าเดินหนีหายเข้าไปในห้องครัวกันเสียดื้อๆ ไม่อยากจะอยู่ทนให้ซีวอนใช้ดวงตาอันทรงเสน่ห์สะกดจิตให้เปลืองตัว ได้ยินเสียงทอดถอนหายใจเฮือกใหญ่ลอยตามหลัง คยูฮยอนเองก็ได้แต่ยิ้มกริ่ม...
เขาน่ะ ไม่ใช่คนใจร้ายอะไร ก็แค่อยากทำตัวให้เหนือกว่า (On Top) สามีเคยเป็นเพลย์บอยมาก่อนนี่นา...จะให้ใจดีด้วยไปทุกสถานการณ์...คงเป็นไปไม่ได้ เกิดวันใดวันหนึ่งลุกขึ้นมาก่อกบฏขับไล่กัน แล้วโจ คยูฮยอนคนนี้จะทำยังไงล่ะ?
“ไม่เป็นไร...นายไม่ตามใจ...ฉันเอาแต่ใจเองก็ได้...”
“เฮ้ย!!! ชเว ซีว๊อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!”
แค่เขาเผลอไม่ถึงนาที ร่างสูงใหญ่ก็อาศัยเรี่ยวแรงมหาศาลรวบตัวเขาพลางดันให้ติดกับฝาผนังห้องครัว แขนข้างหนึ่งยกขึ้นเหนี่ยวขายาวให้เกี่ยวเอวหนาก่อนพี่ท่านจะได้ใจโน้มหน้าลงมากดริมฝีปากลงบนโหนกแก้มไล่ไต่มาหยุดอยู่ที่ขอบปากอิ่ม
“อยากกอด...” พูดตรงๆ ว่าอยากกดก็ได้...เขาไม่ว่าหรอก เพราะหน้าตาหล่อๆ มันส่อแววจนปิดไม่มิดแล้วล่ะ
“ไม่...” แกล้งเล่นตัวให้อีกคนใจเสียเล่น คยูฮยอนสะบัดหน้าหนีไปอีกทาง พลางยกมือเรียวขึ้นดันคางของอีกฝ่ายให้ออกห่าง ทว่าพอป้องกันการรุกรานที่ริมฝีปากได้ ช่วงล่างกลับโดนจู่โจมเสียอย่างนั้น ฝ่ามือหนานอกจากจะสอดอยู่ใต้ขาพับเขาไว้แล้ว มืออีกข้างยังอุตส่าห์เล่นตุกติกมาเนียนแปะอยู่ที่สะโพกอีกต่างหาก
ฮึ่ม... อยากข่วนหน้าให้หายหล่อ อยากกัดให้จมเขี้ยว อยากเตะไอ้นั่นให้สูญพันธุ์ โว้ย!
“แน่ใจนะว่าไม่...หื้ม?” ร้ายกาจมาก...ชเว ซีวอนพูดน้ำเสียงเหมือนคนถือไพ่เหนือกว่า ดวงตาไล่มองลำคอขาวที่จู่ๆ กลับขับสีเลือดขึ้นมาซะอย่างนั้น มิหนำซ้ำยังไล่ลามไปถึงใบหู ชายหนุ่มกล้ายืดอกรับแมนๆ เลยว่าเรื่องอย่างว่าระหว่างเขากับคนตัวบาง...มันเกิดขึ้นค่อนข้างบ่อย แต่เพราะช่วงนี้ต่างคนต่างทำงาน...คยูฮยอนเพิ่งได้งานหมาดๆ หลังจากเรียนจบ...ทำงานเป็นครีเอทีฟเต็มตัว ส่วนเขาต้องเข้าบริษัทไปสะสางงานแทบจะทุกวัน
พอคยูฮยอนรับงาน...ก็ต้องเข้าบริษัทไปจัดการงานเพราะยังอยู่ในช่วงฝึกงาน ไหนจะต้องออกนอกสถานที่บ่อยๆ นับๆ ดูแล้ว...พวกเขามีเวลาที่อยู่ด้วยกันน้อยลงอย่างไม่น่าเชื่อ...ถ้าเทียบกับก่อนที่คยูฮยอนเรียนจบ... ช่วงเวลานี้กับตอนนั้นมันต่างกันลิบลับ...
ถ้าไม่รีบเอาแต่ใจในวันว่างๆ แบบนี้...อีกนานเลยล่ะ กว่าที่จะได้จับคนหัวดื้อมานอนกอดให้หายอยากอีก
“ก็แค่อยากเล่นตัวเหอะ =3=” พูดน้ำเสียงดังแต่ลำคอก่อนจะเป็นร่างโปร่งเองที่ขยับเข้ามาใกล้ กระนั้นก็ยังแกล้งทำหน้ามุ่ย...ชายหนุ่มได้แต่กลั้นเสียงหัวเราะพลางหยักยิ้มมุมปาก
“ฮยอน~” ดวงหน้าขาวสุกปลั่งเมื่อได้ยินชื่อที่อีกฝ่ายเรียกพร้อมใบหน้าคมคายที่ฉีกยิ้มกว้าง ร่างไร้น้ำหนักถูกยกขึ้นลอยจากพื้น...คงไม่ต้องบอกว่าจุดมุ่งหมายเป็นที่ใด...เพราะในเมื่อดวงตาขี้เล่นของชเว ซีวอน เป็นคำตอบที่สมบูรณ์ในตัวของมันอยู่แล้ว...
ความคิดเห็น