คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : chapter2
Chapter2
จัส
หลังจากที่พี่ต้นไป .. เฮ้อ ไอ้ชาเอ่ยย .. คาใจวะ .. ทำไงดีวะ ? ผมยื่นอยู่จุดๆเดิม นานและนานและนานเท่าไหร่ไม่รู้
พอสายตาเลื่อนไปจ้องนาฬิกาเท่านั้น ..19.00 น. .. .O[]O .. . เท้ามาราทอนมันก็เริ่มทำงานทันที ...วิ่งอย่างไม่คิดชีวิตแล้วกู . . ลุงยาม เห้ย! ยังอยู่ .. . ร้อยเมตรข้างหน้า .. ไอ้ชาเอ่ยย มึงจะได้ไปแข่งวิ่งโอลิมปิกก็คราวนี้แหละวะ
"วิ่งสู้ฟัด ตั๊ดสู้ฟุตเว้ยยยย" ให้กำลังใจตัวเองก่อนออกพร้อมวิ่ งแต่เห้ยย !! ลุงยามล๊อคประตูทำไม แล้วลุงจะขี่มอเตอร์ไซด์ไปไหน ? .. . . เห้ยย ... อีกแค่ห้าสิบเมตร.. . ยี่สิบห้าเมตร .. สิบเมตร .. ห้าเมตร .. เท่านั้น!!
สุดท้ายแม่.งจากลุงยามกลายเป็นควันรถที่เหลือให้ไอ่ชาคนนี้ได้สูดดม - ., -
"เชี้ยยยยยยยยยยยยยยยยครับ .. ผมโดนขังแล้ว"
TTTTTTTTTTTTTT ^ TTTTTTTTTTT
ผ่านไปสิบนาที..ผมได้สติจากการที่โดนน้องยุงดำขมิบกัดและจัดการบดขยี้มันแหลกคามือ - - ข้อหานี่อภัยให้ไม่ได้
โทษฐานกัดคนหล่อโดยไม่ได้รับอนุญาติ .. โทษอย่างเดียว .. ประหาญชีวิต !!
ผมพยายามกระโดดปีนขึ้นกำแพงรร.รอบที่เก้าสิบเก้า .. ส่วนสูงกูคงขึ้นแทนก่อนออกจากรร.ได้ เริ่มปวดขาแล้วนะเว้ยย ..
หลังจากที่เหงื่อโชกโชนเต็มหน้าผม .. นี่เหงื่อหรือล้างหน้ามาใหม่วะเนี้ย .. แล้วใช้หลังมือเช็ดหยาดเงื่อบนใบหน้า ..
. .. ผมนั่งลงแล้วใช้หลังพิงผนังกำแพงรร.
" เหนื่อยนัก .. พักนะ " .. . ผมฟังเพลงลุลาแล้วสบายใจจริง ๆ
ฟึ่บ .. ๆๆ .. ฮ่าฮา .. ฮิฮิยะฮู้วว
" งื้ม ๆ .. ๆ ต้นไม้หัวเราะ? ต้นไม้ตบหัวผม? " เสียงอื้ออึงและคำพูดในความคิดมันกำลังสะท้อนออกมา ..
ให้คนที่อยู่บริเวณนั้นได้ยิน .. แต่เอ่อ มึงคือใคร ? . .. .
O___________________O; ;;;;; ;; ;
ผมตกใจลืมตาตื่นขึ้นมา .. เห้ย! พอมองนาฬิกา สามทุ่ม .. เจ๊ลุลาทำผมเคลิ้มหลับได้นานขนาดนี้ .. .
แล้วเมื่อกี่มันเสียงหัวเราะใครวะ.. แล้วอะไรมันโดนหัวผม?
คำถามมากมายสามารถเกิดขึ้นได้ในขณะที่คนเราเกิดคำว่า "กลัว" อยู่ในห้วงความคิด
แต่หัวผมคงแปลกกว่าคนอื่น เพราะมันคิดได้อย่างเดียว .. . ผะ ผะ ผีแน่เลยเว้ยย !!!!!
ฟึ่บ .. ครืด ๆๆ ..
"เห้ยยยยยยยยย!!!! พุ่มไม้มันขยับได้ มันขยับได้ มันขยับได้!!!!!! ทั้ง ๆที่ไม่มีลม"
ปากผมตอนนี้เหมือนถูกรีเพลย์ให้พูดประโยคเดิมซ้ำๆแล้วก็ดังขึ้นเรื่อย ๆ .. เพื่อควบคุมความ"ป๊อด"ของตัวเอง .
. .. ผมเลยหยิบก้อนหินแถวนั่นแล้วขว้างไปที่พุ่มไม้ดู
" โอ้ยยยย ฮือออ ๆ เจ็บจังเลย ฮือออ อะไรตกใส่หัวผม " .. เสียงคนแน่นอน .. เพราะผมเคยอ่านว่า ถ้าคนตายจริง ๆ จะไม่รู้สึก ..
อะฮึ่ม ไปดูสักหน่อยดีกว่าา .. ใครวะ มันมากล้าแกล้งผม!
พอเดินไปใกล้ ๆ เท่านั้น .. เป็นเด็กผู้ชายขนตาแพรแก้มอมชมพู กำลังร้องไห้อย่างหนัก ...
ลูกเต้าเหล่าใครวะเนี้ยย .. ยอมรับว่ามันหล่อกว่ากูไปครึ่งเซน ..
อีกอย่างหนึ่งที่คนอย่างไอ้ชาแพ้เสมอ .. เด็กน้อยผู้น่ารัก >[]<
" น้อง ๆ พี่ขอโทษ เจ็บมากไหม ? " เด็กน้อยหันมามองผมแล้วจับมือผมให้คลำดูรอยปูดบนหัว
"เจ็บสิฮับพี่สาว พี่เล่นโยนก้อนหินมา ถ้าเป็นขนมปังนุ่มๆผมจะไม่ว่าอะไรเลย"
" เฮ้ย พี่ขอโทษจริงๆ .. เดี๋ยวพี่พาไปทำแผลนะ แล้วเดี๋ยวเลี้ยงหนมพร้อมส่งบ้าน " ผมทำมือโอเคให้เด็กน้อย
แต่เด็กน้อยนั้นกลับสะบัดหน้าเชิดไปอีกทาง ..
พ่อคูณ .. คชาต้องก้มหัวให้เด็กตัวสูงไม่ถึงเอวแล้วหรือเนี้ย =[]=^
หลังจากที่ง้อมานาน .. จนสุดท้าย ผมเลยต้องเป็นเล่นบทเป็นแฟนสาวจำเป็นให้ไอ้เด็กเจ้าเล่ห์คนนี้ ในเวลาสามเดือน ..
ผมพยายามจะบอกมันหลายรอบว่า .. ผมเป็นผู้ชาย แต่มันไม่เชื่อ .. เกือบจะได้เปิดสังเวียนออนเดอะฟอร์บนพื้นหญ้าซะแล้วว ..
แต่ถ้าไม่ติดมันเอาหัวปูดเท่าลูกเทนนิสขนาดย่อมมาโชว์
.. กูแพ้เด็กไง TT
"ว่าแต่น้องชื่ออะไร .. " ผมถามจากทายาที่หัวของไอ้เด็กนี่เสร็จ .. ยาที่ได้ไม่ได้มาจากนอกรร.หรอก มาจาก
ห้องพยาบาลของรร.ผมเนี้ยแหละ กว่าจะเข้าได้ .. ผมใช้พลังเท้าแสนตีนถีบจนกระเด็น 55
" ผมชื่อจัสครับ.. . เป็นน้องของพี่เจมส์ ดาราชื่อดัง พี่รู้จักปะ "
ผมส่ายหัวกลับไป .. ดารงดาร่าคนไหนก็ออร่าไม่จับเท่าพี่เต๋าของผมหรอกเว้ยย ..
มีของดีอยู่รร.เดียวกัน .. จะไปเบียงเบนสายตาให้คนอื่นทำไม
" เฮ้อ ดีละ ที่พี่ไม่รู้จัก .. ผมละเบื่อคนที่ชอบมายุ่งกับพี่เจมส์จริง ๆ พวกเค้าแย่งความรักของพี่เจมส์ไปจากผม ผมเป็นโรคหวงพี่ชายไม่อยากให้ใครยุ่ง .. เนี้ยวันนี้พี่เค้าก็ไม่อยู่ .. ผมเลยแอบหนีเที่ยวมารร.นี้ดู "
ไอ้เด็กนี่ร่ายยาวเป็นหางว่าวกันที่เดียว .. . เวิ่นเยอะไปปะ .. . .
" แล้วน้องเข้ามาได้ไง ประตูรร.ปิดแล้วนะ "
" อ่าวพี่ .. ทุกวันนี้พี่คิดว่า ทางเข้าออกมีแค่ประตูรึไง "
" เออ .. พี่คิดแค่นั้นวะ " .. ตั้งแต่จำความได้ .. ผมได้ยินแต่คนเค้าพูดว่า เข้า - ออก ทางประตู
ไม่เคยได้ยินต้องเข้าทางอื่นนิ่หว่า ..
"โหยยย แล้วพี่ไม่เคยได้ยินกำแพงมีรู ประตูมีช่อง ? "
ผมจัดการโบกหัวจัสไปทีหนึ่ง
"เค้าเรียกว่า กำแพงมีหู ประตูมีช่องเว้ย " ไอ้เด็กนั่นเงยหน้ามา .. เหมือนจะเอาเรื่อง
"แค่นี้ก็ต้องตบหัวผมด้วย .. อย่ามาสร้างแผลใหม่ให้ผมได้ปะ"
เหมือนมันจะงอน .. แต่คงอยากพูดให้จบประโยคก่อน
" ผมไม่ได้พูดผิด แต่ผมตั้งใจจะบอกใบ้พี่ต่างหากละ .. ผมแค่บอกว่า กำแพงรร.พี่อะ มันมีรูใหญ่มาก ตรงพุ่มไม้ . . . สงสัยพี่คงเคยคิดอยู่แต่ในกรอบ ไม่เคยออกนอกกรอบเลยอะดิ่ .. หัวโบราณชะมัด"
อู้วววววววววววววววววว ไอ้ชา .. วันนี้มึงโดนเด็กสั่งสอนวะ
สั่งสอนจนกูบรรลุ - - มึงมันเด็กอัจฉริยะ .. ไอ้เด็กจัส!!!!
หลังจากเสร็จการเก็บกวาดห้องพยาบาลแล้วดึงเอาประตูให้เข้าที่เหมือนเดิม .. ไม่อยากจะคิด หึหึ คนที่เปิดประตูคนแรกของพรุ่งนี้ .. อาจจะหล่นทับตัว .. หรือมึงอาจจะได้จ่ายค่าซ่อมประตูตัวนี้ไปโดยปริยาย ..
ผมพยายามมุดตัวออกจากรูที่จัสว่ามันเข้าทางนี้มา .. อือหืม ? รูใหญ่มาก(ประชด) ตอนที่รอด คิดอย่างเดียว ถ้ากูออกไปได้
สลิมอัฟเซนเตอร์คือที่แรกที่กูจะลงคอร์ส T^T
พอเอาตัวออกมาได้ ไอ้เด็กจัสนั้นหายไปไหนไม่รู้ .. สงสัยคงวิ่งกลับบ้านไปแล้วแน่ ๆ
เฮ้อออ ตอนนี้ห้าทุ่ม .. ไอ้ชาเอ่ย .. สังขารเริ่มไม่เที่ยง ปวดไปทั้งตัวแล้วว
ผมเดินกลับบ้านอย่างอิดโรย .. เหนื่อยวะ .. เลยแวะซื้อน้ำข้างทางกิน .. "อ่าส์ !! " เย็นสดชื่อจริง ๆ
ในขณะนั้นเอง .. สายตาผมก็เลือบไปเห็นตู้โทรศัพท์สาธารณะ ..
โทรศัพท์มันมีเพื่อให้เราได้โทรหาใครคนนึง .. แล้วสิ่งสำคัญก็คือ "เบอร์โทรศัพท์ "
ผมนำพาตัวเองเข้าไปอยู่ในตู้ .. ทำไมรู้สึกใจเต้นแรงเมื่อเห็นเบอร์มือถือที่อยู่ในมือนี่จังวะ
ผมพรมคถาใส่โทรศัพท์สารธาณะนี้อย่างเต็มที่ .. ทั้งหงาดเหงื่อที่ผมสะบัดไปมาและน้ำที่เป็นฝอยออกจากปากของผมได้เกาะตามตู้
เอาวะไอ้ชา .. ลองดูสักครั้ง!!!
ผมจัดการกดเบอร์มือถือแล้วรอฟังเสียงสัญญาณโทรศัพท์ ... . ใจผมเต้นเกิน 120 ต่อนาทีแล้วมั้งเนี้ยย
" ตืด ... . ตืด .. "
ในขณะนั้นเอง
"ไอ้เฟรม เดี๋ยวกูไปขี้แปบนะมึง ป๊อบคอร์นรสลาบมึงทำพิษวะ"
"เออ ๆ รีบไป ๆ .. มัวแต่ยืนเขินหน้าแดงบิดตัวไปมาให้กูอยู่นั้นแหละ .. เห็นแล้วอุบาทว์วะ 555555 "
ส่งลงมาให้ฉันสักคนได้ไหม ส่งคนรักฉันมาได้แล้ว
โปรดเถอะฟ้าฉันรอมาแสนนาน
ไม่ต้องนางฟ้าให้มันต้องเลิศเลอ แค่คนธรรมดาละกัน
ส่งวันนี้หรือว่าจะเมื่อไหร่ ก็เหงาอยู่มากมาย "ณ. จุดนี้"
เสียงริงโทนผมดังขึ้นหลังจากที่ไอ้เต๋าแม่.งปิดห้องน้ำเสร็จพอดิบพอดี
" ฮัลโหล สวัสดีครับ "
" .. .. . .. . .. . . "
" ฮัลโหล สวัสดีครับ " ผมเน้นย้ำไปอีกรอบ ดูเหมือนคนโทรมาจะใบ้กินปะเนี้ยย
"ถ้าไม่พูดผมจะวางแล้วนะครับ "
"ดะ ดะ เดี๋ยวๆ ก่อนครับ .. ขอสายพี่เต๋าหน่อยครับ "
" หืมไอ้เต๋าหรอ .. มันเข้าห้องน้ำอยู่ น้องมีอะไรรึเปล่า "
"ไม่มีอะไรหรอกครับ "
" จริงเหรอ ? ว่าแต่น้องชื่อไรละ .. เดี๋ยวถ้าไอ้เต๋าออกจากห้องน้ำ พี่จะบอกให้มันโทรกลับก็ได้ ถ้านอกไม่สะดวกบอกพี่ "
" เออ ๆ .. ผมชื่อ .. . " ไอ้ชาเว้ยยย แค่ชื่อก็บอกเค้าไปสิ่ .. .. แต่อีกใจหนึ่งก็กลัวนี่หว่าา
ทันใดนั้น .. ลูกของแม่ค้าขายน้ำก็เดินออกมาร้องเพลง ..
ก๊าบ ก๊าบ ก๊าบ เป็ดอาบน้ำในคลอง
ปลาก็จ้องแลมอง เพราะในคลองมีหอยปูปลา ...
"ผมชื่อ. ... เป็ด !!!.. . .ครับ . "
ความคิดเห็น