ความรักในรอยแค้น

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

ตั้งแต่ฉันเติบโตขึ้นมานี้ได้  ต้องขอขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ของฉัน แต่ลืมบอกไปนะค่ะพวกท่านไม่ใช่

พ่อ แม่ของฉันจริงๆหลอกค่ะ  พวกท่านเป็นเพื่อนคุณแม่ ที่ท่านฝากให้ท่านดูแลฉันก่อนที่คุณแม่ของฉันสิ้น

ใจ  ยังไงซะฉันก็รักท่านทั้ง 2  เหมือนพ่อแม่จริงๆๆของฉัน ค่ะ

    
     ฉันยังจำได้ดีกับ พ่อ(ขอเรียกพ่อ ว่าเขานะค่ะเพราะเขาไม่เหมาะสมที่จะเป็นพ่อขอฉัน) ในวันนั้นที่เขาทำ

กับแม่ของฉันต้องตายไป  ตอนนั้นฉันอายุเพียง 6 ขวบเท่านั้น ฉันยังจำได้ไม่ผิดเพี้ยน

   
       วันนั้นฉันได้ยินเสียงทะเลาะระหว่าเขากับแม่ ตอนนั้นฉันได้แต่แอบดู

"ทำไมคุณถึงทำอย่างงี้กับฉันหละ  ทำไมคุณถึงนอกใจฉัน" แม่พูดพลางร้องไห้ไปด้วย

"คืออออ...ผมพลาดไปแล้ว ผมก็แค่นึกสนุก ไม่คิดว่าผมจะตกหลุมรักเข้า"

"ทำไมคุณถึงทำอย่างงี้"

"ตอนนี้ผมมีลูกกับเขาแล้ว อายุ 2 ขวบแล้ว"

"นี้ขนาดคุณคิดว่ามันแค่สนุกหลอ มีลูกด้วยกันตั้ง 2 ขวบแล้วนิ"

"ใจเย็นๆ เราค่อยๆพูดค่อยๆจากันก็ได้นิ"

"ถ้าคุณไม่เห็นหัวฉันแล้ว คุณก็เชิญออกจากบ้านหลังนี้ไปเลย"แม่พูดพลางหยิบหนังสือต่างๆปาใส่เขา

"นี่คุณไม่ใจเย็น เราหย่ากันเลยดีกว่าไหมคุณ"

"ก็ได้แล้วแต่คุณสิ ในเมื่อตอนนี้ฉันก็เหมือนไม่ตัวตนอยู่แล้วนิ"แม่ยังคงปาหนังสือต่อไปโดยไม่มีท่าจะหยุด

"เราค่อยพูดกันวันหลังดีกว่า ในเมื่อตอนนี้คุณไม่ใจเย็นเอาซะเลย  งั้นผมขอตัวก่อนหละกัน รอให้คุณใจเย็น

กว่า แล้วค่อยโทรนัดผมหละกัน" พอเขาพูดจบ เขาก็เดินจากไปโดยไม่หันกลับมามองอีกเลย

2วันต่อมา

แม่ไม่ทานอะไรเลย2วันมาแล้ว งานก็ไม่ได้ไปทำ เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องโดยไม่พูดจากับใครเลย เพื่อนของ

แม่มาเยี่ยมเพราะคิดว่า แม่ไม่สบายและแล้วสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น   แม่หมดสติไป   เพื่อนแม่และฉันพาแม่

ไปโรงพยาบาล

หลังจากแม่เข้าไปในห้องI.C.U.  10นาทีแล้ว

"เธอเป็นไงมั้งค่ะ คุณหมอ"

"เธอโดนกระทบกระเทือนอย่างรุนแรงทางด้านจิตใจอย่างมากแต่ตอนนี้เขาขอพบคุณกับลูกสาวของเขาด้วย"

"ค่ะ ขอบคุณคุณหมออีกทีนะค่ะ" หลังจากที่หมอเดินจากไปฉันก็เดินเข้าไปในห้องกับเพื่อนแม่

"คุณแม่ค่ะ"  ฉันวิ่งเข้ากอดคุณแม่ คุณแม่ยิ้มให้ฉัน พรากบอกกับเพื่อนของแม่ว่า

"ฉันขอฝากดูแลลูกสาวของฉันไว้ด้วย ฉันคงอยุ่ดูแลแกไม่ได้อีกแล้วหละ ขอให้เธอรับแกเป็นลูกบุญธรรม

ด้วยนะ"  พอแม่พุดจบแม่ก็สิ้นลมในทันที

หลังจากงานศพของคุณแม่

"ไอรีนจ๊ะ ต่อไปนี้นะจ๊ะเรียกฉันว่าแม่นะจ๊ะ จำไว้นะจ๊ะตอนนี้หนูคือลูกของฉันแล้วนะจ๊ะ"

"ค่ะคุณแม่" แม่ยิ้มให้ฉัน ฉันก็ยิ้มให้แม่

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
                                                                                              โปรดติดตามตอนต่อไป