คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มเรื่อง
"ไชโย!!!!! สอบเสร็จแร้ว" ฉันตะโกนอย่างดีจัย เมื่อการสอบวิชาสุดท้ายของปีนี้สิ้นสุดลง
"นี่ ไอ ' พุดดิ้ง ' เบาๆหน่อย อาจารย์ยังนั่งอยู่นะเว้ย " ยัยแตงโม เพื่อนสนิทของฉันเตือน เราเปนเพื่อนกันมาตั้งแต่ ป สาม จนตอนนี้เราอยู่ ม สาม แร้ว เราก้อยังเปนเพื่อนกันอยู่ แตงโมเปนเด็ก โยธวาทิตหน้าตาดี ที่มีแต่หนุ่มๆมารุมล้อม
"สอบเสร็จแล้ว ไปกินสเวนเซ่นกันเหอะ" ฉันชวนเพื่อนอีกเจ็ดคนของฉัน ^ ^
"ไปดิ แต่เราต้องไปตัดผมกันนี่นา" กุ๊กกิ๊ก เพื่อนอีกคนพูด
"เออ รีบไปเหอะ เด๋วไม่ทัน" พราว เพื่อนสมัย ป สามอีกคนพูดด้วยความไม่พอจัย
"กัวจะไม่ได้ไปรึงัย ชั้นอุตส่าห์ชวนนะเว้ย ! " ฉันพูด ก้อร้อวันพันปีฉันเคยไปเที่ยวกะพวกมันที่ไหนล่ะ
ฉันเงียบ ก้อมันโมโหนี่นา คนอุตส่าห์ชวน นี่ก้อจะไม่ได้เจอกันทุกวันแล้วด้วย จะจากกันแล้ว ขอไปเที่ยวด้วยกันก้อไม่ได้ ก่อนที่นำตาของฉันจะไหล อเล็กซ์ เพื่อนกระเทยที่ฉันรักมากก้อพูดขึ้นก่อน
"งั้นก้อไปกินที่ เซ็นทรัล บางนาดิ" มันบอก
"ไปไม่ได้หรอก มันไกล ไม่เปนไร ไม่ต้องไปแล้ว ไปตัดผมกันเหอะ ว่าแต่คัยเหน เดอร์ บ้าง" ฉันพูด พร้อมกับมองหา พาวเดอร์ เพื่อนที่เดินกลับบ้านด้วยกัน
"ดิ้ง ก้อไปดิ ไปๆ" กุ๊กกิ๊ก พูด แต่ฉันแอบเหนไอพราวทำหน้าไม่พอจัย
"ไม่เปนรัย ไปเหอะๆ เจอกันวันประกาศผลนะ บ๊ะ บาย" ฉันพูด แล้วรีบเดินออกมา
จากนั้นเราก้อแวะ เซเว่น เพื่อไปอ่านหนังสือฟรี
"ดิ้งๆ นี่งัย กอล์ฟ ไมค์ อ่ะ ที่เราบอกว่าไมค์ร้องไห้งัย คืนนี้แร้วนะ" เดอร์ชี้ให้ฉันดูหนังสือเล่มนึง
"โธ่ ไมค์จะร้องทำมัยนะ" ฉันเกือบจะร้องไห้ตามแน่ะ (เรื่องจิง)
"นี่กะจะไม่ซื้อเลยใช่มั้ยเนี่ย" ไอแตงพูด
"ใช่!!!!" ฉันกะเดอร์ ตอบพร้อมกัน(หน้าด้านจิงๆ)
แร้วในที่สุดเราก้อออกจากเซเว่น แระกลับบ้านโดยสวัสดิภาพ
------------
สองทุ่ม กว่าๆ ฉันกำลังนั่งจ้องหน้าทีวี เพื่อรอดู กอล์ฟ ไมค์
"มาแล้วๆ" ฉันร้องอย่างดีจัย เหมือนได้เงินล้าน "คนรัยไม่รุ น่ารัก แถมยังเก่งอีก น่ารักๆๆๆ"
ฉันนั่งดูไปก้อบ่นพึมพำไปด้วยความปลื้มสุดๆ
"เฮ้ยๆๆไมค์ อย่าร้องนะ อย่าๆๆๆดิ" ฉันดูไปถึงตอนที่ไมค์กำลังร้องไห้ ฮือๆๆๆ ฉันร้องตามแร้ว แงๆ น่าสงสาร
----- คือ คัยๆก้อชมแต่พี่กอล์ฟ ครูฝึกก้อชมพี่กอล์ฟ ไมค์ก้อทำเต็มที่แร้วนะ แต่มันก้อไม่ได้เท่าพี่กอล์ฟนี่ -----
T^T ฮือๆๆไมค์ ฉันร้องไห้อยู่หน้าทีวี ก้อมันน่าสงสารนี่ ตอนนี้พี่กอล์ฟ ก้อร้องอีกคนด้วยความสงสารน้อง เอ้า เอาเข้าไป T_____T
ฉันนั่งดุรายการจนจบ แร้วจึงเข้านอน ยิ่งดูรายการวันนี้ฉันก้อยิ่งรักไมค์เข้าไปอีก น่ารักจิงเรยน๊า
-----------
ผ่านมานานมากมากหลังจากวันนั้น วันนี้ฉันไปฟังผลมาว่า ไม่ตก เหอๆ แอบดีจัย ^^^^ กลับมาบ้านฉันก้อโท ไปขอบัตรงานบอยๆปาร์ตี้ ของฮอตเวฟ แระฉันก้อได้มันมา โฮะๆๆๆ เมื่อถึงวันงาน ฉันก้อได้เหนหน้ากอล์ฟ ไมค์ตัวเปนๆ ครั้งแรก เหอๆ (อยากจะบอกว่าอยู่หน้าสุดเรย) อ่ะโห น่ารักมากมายเรยอ่ะ แต่ผอมจังทำงานหนักแน่เรย น่าสงสารจังง่ะ งืมๆ รักษาตัวดั้ว อย่าหักโหม
-----~~…..แระวันเน้ คอนเสิร์ตใหญ่ของลิง
ฉันอยากจะบ้าตายซะตอนนี้เรย ทำมัยน่ะหรอ ก้อเพราะฉันม่ะได้ไปดูอ่ะดิ แงๆๆตายดีก่า อ๊ากกกกกกกก
"ดิ้ง!!" เสียงหนุงเพื่อนข้างบ้านฉันเรียกมาจากข้างล่าง
"ว่างัย~" ฉันค่อยๆ คลานออกมาจากที่นอนหยั่งกะผีตายซาก
"เฮ้ย แกไม่สบายหรอ" หนุงพูด เมื่อเหนฉัน หึ หึ คงตกจัยมากซินะ
"ป่าวๆ มีรัย"
"ออ เราจะไปแระนะ"
"ห่ะ ไปไหนอ่ะ "
"อยู่กะป้า บาย"
"เออ บาย"
ฉันลาหนุง อะรัยเนี่ย นี่ช้านต้องอยู่คนเดียวตลอดปิดเทอมหรอเนี่ย อ๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตอนนี้ อีก 1ชม คอนจะเริ่ม อ๊ากกกกกกกกกก ตายดีก่าาาาาาาา
-----------
วันนี้ฉันจะไป พารากอนกัน ทั้งครอบครัว เพื่อที่จะไปโอเชี่ยน เวิลด์
"เฮ้ยๆตัวรัยอ่ะ เบ(ลูกพี่ลูกน้อง)" ฉันถามเบ พอเหนตัวอะรัยก้อไม่รุในตู้
"จะรุมั้ย" ไอเบตอบ ขอบจัย!!!
หลังจากที่ดูปลาบนเรือเสร็จ ฉันก้อให้เบรออยู่หน้าอุโมงค์ เพราะฉันปวดฉี่ เหอๆ
ฉันเดินเข้าห้องน้ำไป เอ๊ะ! ทำมัยเปนห้องรวมอ่ะ อ๋อ นั่นงัยเค้าแยก ญ/ช ออกไปอีกนี่นา อืมๆๆ ปวดฉี่ๆ อ๊ะ!ผู้ชายสองคนนี่คุ้นๆแฮะ ทำงัยถึงได้สูงขนาดนี้นะอิจฉาโว้ย! ตาบ้าเอ๊ย!
ฉันยืนทำหน้าทำตาใส่หลังสองคนนั่น แร้วเค้าก้อหันมาทางฉัน โอ้ แม่เจ้า!!!!!!!! นี่มัน ๆๆๆกอล์ฟ ไมค์ นี่นา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ฝัน…ฝัน… ฝัน ใช่แร้วฉันกะลังฝันอยู่แน่นอน ฉันตบหน้าตัวเอง ' ตื่นดิ พุดดิ้ง ตื่นๆๆๆๆๆ' แต่ฉันยังไม่ยอมตื่น กอล์ฟ ไมค์ ในฝันของฉันเดินมาหาฉัน
"ตื่น!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ฉันตะโกนออกมาอย่างดัง กอล์ฟ ไมค์ในฝันตกจัย แร้วยิ้มขำๆใส่ฉัน
"ตื่นอะรัยคับน้อง" กอล์ฟในฝันพูด ขณะที่ไมค์ในฝันยิ้ม อ๊ากๆๆ น่ารัก
"เอ่อ คะ? " แน่นอนว่าฉันกะลังเบลอ (เบลอว่ารักแถบ กร๊ากๆ) "พี่คือกอล์ฟ ไมค์ หรอคะ"
"อ่อ คับ^^" พี่กอล์ฟ พี่ไมค์พูดพร้อมกันแร้วยิ้ม เหอๆ น่ารัก
"แร้วมีรัยให้ช่วยมั้ยคะ" ฉันก้อถามไปงั้น จะได้ฝันยาวๆ (ฉันคิดว่าฉันกะลังฝันอยู่)
กอล์ฟ ไมค์ หุบยิ้มแร้วทำหน้าเครียดทันที เฮ้ย ฉันพูดรัยผิดอ่ะ?
"คือเราทำมือถือหายอ่ะคับ 2 คนเรย ไม่รุจะทำงัยดี" พี่กอล์ฟ พูด "หายไปได้งัยไม่รุ แย่เรยงานทั้งนั้น"
ให้ตายเหอะ ทำงัยพี่กอล์ฟ พี่ไมค์ของฉันถึงได้เซ่อซ่า หยั่งงี้ ของสำคัญขนาดนี้ทำหายได้ยังง้ายยยยยย
"ถ้างั้น-เอาของหนูโท เข้าก้อได้ค่ะ ถ้าไม่รังเกียจ เสร็จแร้วค่อยลบเบอออก" ฉันยื่นมือถือของฉันให้ พี่กอล์ฟ
"รบกวนด้วยนะคับ" พี่กอล์ฟพูดแร้วรับไป "คิดว่าอยู่แถวนี้แหละคับ" ว่าแร้วพี่กอล์ฟก้อกดเบออย่างรวดเรว
"ติดมั้ยคะ?" ฉันถามอายๆ ก้อวอลเปเปอร์ฉันมันเปนรูปพี่สองคนอ่ะดิ >/////<
"ติดคับ ไมค์ฟังดิ๊" พี่กอล์ฟ พูดยิ้มๆ พี่ไมค์เงี่ยหูฟังอย่างตั้งจัย
เหมือนฉันจะได้ยินแฮะ ทางตู้เก็บไม้กวาด นี่งัย!เจอแว้ว แต่........อยู่ในถังขยะง่ะ
"พี่ๆคะ มาทางนี้ค่ะ เจอแร้ว^^" ฉันกวักมือเรียกพี่ๆ "ใช่มั้ยคะ?"
"ใช่คับ ใช่ๆๆ เย้ เจอแร้ว^^" พี่ไมค์ร้องอย่างดีจัย แร้วล้วงลงไปหยิบทันที กล้าหาญมากค่ะ
"โอ้ย!เจอซะที คัยเค้าเอามาไว้ในนี้เนี่ย ฮึ่ย! ขอบคุนนะคับ น้อง....เออ ว่าแต่น้องชื่ออะรัยคับเนี่ย?" พี่กอล์ฟ ถามฉัน
"เอ่อ ชื่อ พุดดิ้งค่ะ >/////<" เขินๆๆ
"แหม ชื่อน่ากินจังคับ^^" พี่ไมค์พูด ว๊าย! อย่ามาทำหน้าแบบนี้นะ >////<
">/////<" ฉันก้อเรยเขินใหญ่
"งั้น… น้องพุดดิ้งหิวมั้ยคับ เด๋วเราพาไปเลี้ยง " พี่กอล์ฟ พูด พี่ไมค์พยักหน้า
"ออ ไม่รบกวนล่ะค่ะ แม่รออยู่ต้องรีบไป" ฉันพูด (แต่จัยจิงอยากไป)
"มากะคุนแม่หรอคับ น่ารักจัง^^" พี่ไมค์พูด
">////<" อายจัง
"แร้วพี่สองคนมาทำรัยที่นี่คะ?"
"มาทำงานน่ะคับพอดีว่างแปบนึงเรยมาดูปลาฉลาม^^" พี่กอล์ฟบอก "งั้นเราคงต้องไปแร้วอ่ะคับ ขอบคุนอีกครั้งนะคับน้อง
พุดดิ้ง"
"ค่ะ"
"บายคับ" แร้วพี่สองคนเค้าก้อสวมหมวก แระแว่น ก่อนไปพี่ๆก้อหันมาหาฉันแระเอามือแนบหูตะเอง แระก้อ บ๊ะ บายฉัน
เหอๆ ภาษาใบ้หรอเนี่ย เออ แปลว่ารัยนิ อืม..........มันเหมือนโทราสับ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก จะโทมาหรอ? เฮ้ยยยยยยยยยยย จิงอ่ะ?
รึให้ฉันโทไป??? อ๊ากกกก ช้านไม่โทหรอกน๊าาาาาาาาาา
ในที่สุดฉันก้อได้ฉี่ หึ หึ พึ่งนึกได้ว่ามาฉี่ ป่านนี้เบรอแย่แร้ววววววววววววว
"อ๊ากกกก พี่ดิ้ง!!! มัวทำอะรัยอยู่หาาาาาา" พอฉันออกมาหา เบ มันก้อวีนใส่ฉันใหญ่ทันที
"ขอโต้ด น้องเลิฟ อย่าโกดน๊า^^" ฉันรีบขอโทดมัน (มันไม่โกดนานหรอก)
แระมันก้อหายโกดฉันห้านาทีหลังจากนั้น (ฉันไม่ได้บอกมันเรื่อง พี่น้องมั้งกี้) แระเราก้อแยกย้ายกันกลับบ้าน
ฉันนั่งพักอย่างอ่อนแรง(ก้อเล่นเดินซะทั่วสยาม) สักพักโท ของฉันก้อดัง
---ตกลงว่าเทอนั้นรักช้าน หรือมานแค่ขามๆ--
+ฮะโหล+
+น้องพุดดิ้งหรอคับ?+
ห่ะ? นี่มันเสียงพี่ไมค์นี่นา อ๊ากกกกกกกกก ทำงัยดีๆๆ
+เออ คัยคะเนี่ย?+ เหอๆ ฟอร์มไปก่อง
+ไมค์คับ แค่นี้ก้อจำกันม่ะได้+
+ออ ค่ะๆ+
+ทำรัยอยู่อ่ะคับ?+
+พึ่งกลับถึงบ้านค่ะ เรยนั่งพัก พี่ไมค์อ่ะคะ?+
+ไมค์อยู่ในรถตู้คับ กะลังจะไปทำงานต่อ+
+โห ไม่เหนื่อยหรอคะทำแต่งาน+ เปนห่วงของแท้นะเนี่ย
+ไม่หรอกคับ แค่ไมค์ได้ยินเสียงน้องพุดดิ้งก้อหายเหนื่อยแย้ว^^+
+>//////< พูดเปนเล่น+
+ม่ะได้พูดเล่นนะเนี่ย+
--ไมค์ เอามาคุยมั่งดิ๊!!--
เสียงพี่กอล์ฟนี่นา มันดังแว่วๆเข้ามาอ่ะ
+โนๆๆๆๆไปไกลๆเรยพี่กอล์ฟ ไปๆ+
อ่าวไล่พี่ซะงั้น พี่ไมค์นิ
--เออ ไอน้องอกตัญญู รู้งี้ไม่ให้เบอน้องเค้าไปก้อดี--
+อย่าสนจัยคับ น้องพุดดิ้ง ว่าแต่น้องพุดดิ้งอายุเท่ารัยแระคับ+
+14 จะ 15 แร้วค่ะ+
+ห่างกันแค่ปีสองปีเอง งั้นไมค์ขอเรียกว่า พุดดิ้ง เฉยๆนะคับ ส่วนพุดดิ้งก้อเรียกไมค์เฉยๆก้อด้าย+
+ค่ะ ไมค์+ อ๊ายๆๆๆ หนิดหนม
+นี่ๆ ดิ้งรู้ป่ะ พอจากกันตอนนั้น เราก้อรอโท จากดิ้งตั้งนาน แต่ดิ้งก้อไม่โทมาอ่ะ นี่ไมค์เรยโทมาหา+
+ก้อดิ้งไม่ชอบโทหาผู้ชาย มันดูน่าเกลียด+
+ดิ้งพูดเหมือนรังเกียจไมค์เรยอ่ะ
+ป่าวนะ ที่ดิ้งได้คุยกะไมค์ตอนนี้มันก้อนับเปนบุญของดิ้งเองแร้วล่ะ+
+อย่าพูดขนาดนั้นเรย แต่ดิ้งไม่รังเกียจไมค์จิงนะ+
+อื้อ!!^^+
+ดิ้งน่ารักจัง^^ แต่จะว่าไปแร้วนะ ถ้าดิ้งโทมาหาเราสองคนตอนนั้น ไมค์ก้อคงจะไม่ชอบดิ้งหรอก ถ้าเปนคนอื่นคงโทมานานแร้ว+
+หมายความว่างัย ไม่ชอบ?+
+ก้อหมายความว่า......ป่าวๆๆๆ ไม่ได้หมายความว่ารัยเรย+
+ไมค์ทำงานมากเกินไปนะเนี่ย+
น่าเปนห่วงจิงๆเรย
+แฮะ แฮะ+
--คุยนานเกินไปแร้วววววววววว-- พี่กอล์ฟตะโกนเข้ามา
+ยุ่งน่าพี่กอล์ฟ+ +เนอะดิ้ง เนอะ^^+
+ม่ายรุ >/////<+
--กร๊ากกกก ถึงแร้ว ไอไมค์ วาง!!--
+ถึงแร้วอ่ะดิ้ง งั้นเด๋วไมค์โทหาใหม่นะคับ"
+ค่ะ+
+ไปพี่กอล์ฟ!!!!!+ +บ๊ะ บาย จุ๊บๆ+
+ค่ะ บ๊ะ บาย+
แร้วฉันก้อวางโทสับ เฮ้อออ ไม่อยากจะเชื่อเรย โอ๊ะ โทมาอีกแระ
+ฮะโหล+
+ดิ้ง เมมเบอไมค์ไว้นะ เฮ้ย!!พี่กอล์ฟ!!+
+ดิ้ง เมมเบอพี่ไว้ด้วยนะ เบอในเครื่องดิ้งมีหนิ พี่ไม่ได้ลบ แระคุยกัน-เฮ้ย!!เด๋วดิไมค์!!!+
+ดิ้ง ไม่ต้องเมมเบอพี่กอล์ฟหรอกนะ แร้วคุยกันคับ+
"เฮ้ออออ งง จิงๆพี่น้องคู่นี้" ฉันวางโทสับ
"คัยโทมา ดิ้ง" แม่ถามฉัน
"แม่จ๋าหนูไม่อยากจะเชื่อเรยยยยยยยยยยยย" ฉันร้องแร้วเริ่มเล่าทุกอย่างให้แม่ฟัง
------------------------
“ไม่อยากจะเชื่อ แน่ใจนะว่าไม่ได้โม้” แม่พูด
“หนูไม่ใช่สมรักษ์นะแม่ มะกี้แม่ก้อเหนว่าเค้าโทมา” ฉันบอกแม่ ขณะที่เมมเบอของพี่น้องมั้งกี้เอาไว้
“เออๆ แล้วแต่ลูกเถอะนะ ระวังตัวแล้วกัน”
%
ความคิดเห็น