[BB+WG+SJ] Nervous Love [จบแล้ว]

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4 : แผนการร้าย 100%

ซอนเยถอนใจ..

 

พรุ่งนี้แล้วสินะ..วันแต่งงานของเธอ..

 

เจ้าสาวทุกคนควรจะตื่นเต้นและมีความสุขที่สุดในเวลานี้..แต่ทำไมเธอกลับไม่รู้สึกอะไรเลย..

 

นี่เป็นงานแต่งงานของเธอจริงๆน่ะหรือ..

 

“ซอนเย อยู่ไหมจ๊ะ”

 

เสียงหวานๆของพี่สาวคนละแม่ทำให้ซอนเยดีดตัวลุกขึ้นจากที่นอนอย่างเร็ว

 

“อยู่ค่ะ พี่เยอึนเข้ามาเลยค่ะ ประตูไม่ได้ล็อก”

“พี่ไม่มีธุระอะไรหรอก แค่จะมาบอกว่าพี่จะไปซื้อของน่ะ จะไปด้วยกันมั้ย”

 

เยอึนชะโงกหน้าเข้ามาเอ่ยปากชวน ร่างบางยิ้มนิดๆ

 

“ไปสิคะ..ชั้นกำลังเบื่อพอดีเลย”

 

ตาคมของปาร์คเยอึนมองน้องสาวอย่างเอ็นดู

 

“เพราะรู้ว่าเครียดไงถึงมาชวน รีบแต่งตัวเข้าเถอะ”

 

“ค่ะ..รอแป๊บนึงนะคะ”

*

*

*

 

ไม่นานนัก

 

รถของเยอึนก็ขับออกไปจากรั้วบ้านหลังงาม..โดยหารู้ไม่ว่า..รถคันที่ซุ่มอยู่หน้าบ้านเธอมาทั้งคืน..กำลังขับตามมาอย่างแนบเนียน..

 

“คุณควอนครับ..เป้าหมายออกมาแล้วครับ”

 

แดซองกรอกเสียงใส่สมอลทอล์กพลางขับตามรถคันสวยของเยอึนอย่างระมัดระวัง ปลายสายถามกลับอย่างกระตือรือร้น

 

“ไปที่ไหน?”

 

“ตอนนี้เลี้ยวเข้าห้างสรรพสินค้าแล้วครับ จะทำยังไงต่อดีครับ”

 

“ห้างเหรอ..ตามไปก่อนแล้วกันแดซอง ชั้นจะรีบตามไป”

 

“ครับ”

 

แดซองรับคำก่อนจะกดตัดสาย เขาหันไปที่สองพี่น้องอีกครั้ง..พอสายตาไปเจอเข้ากับเจ้าของเรือนผมสีทองที่ก้าวออกมาจากรถคันตรงหน้า...แววตากล้าก็อ่อนแสงลงอย่างชัดเจน..

*

*

*

 

 

 

“พี่เยอึนคะ..ชั้นไปดูเสื้อทางนั้นแป๊บนะคะ”

 

“รีบมานะซอนเย เดี๋ยวพี่ลองเสื้อเสร็จก็ออกไปแล้ว”

 

“ค่ะๆ”

 

ร่างบางเดินแยกออกไปอีกทางแล้ว..เยอึนเดินเข้าไปในห้องลองเสื้อพร้อมกับเสื้อตัวสวย

ในมือ มือเรียวปลดกระดุมเสื้อเพื่อจะถอดออก แต่แล้วเธอก็ชะงัก..

 

ทำไมถึงรู้สึกอึดอัดกับอากาศในนี้เหลือเกินนะ..

 

“อึก..”

 

เยอึนกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก หญิงสาวสะบัดหน้าไปมาแรงๆ

 

“เป็นบ้าอะไรเนี่ย..”

 

เอื้อมมือจะไปหยิบเสื้อที่วางไว้ข้างๆ แต่พอจับมันขึ้นมาได้..การมองเห็นกลับพร่าเลือนเสียอย่างนั้น..

 

อาการแบบนี้มัน..อะไร??

 

สติของเยอึนดับวูบไปพร้อมกับร่างที่ร่วงลงสู่อ้อมกอดของคนที่เข้ามาได้ทันเวลาพอดี..ใบหน้าคมที่คาดผ้าปิดจมูกมองหน้าสวยที่สลบไสลในอ้อมกอดด้วยความรู้สึกผิด..

 

“ขอโทษนะเยอึน..ชั้นจำเป็นต้องทำ..”

 

แดซองเอ่ยเบาๆจนเกือบจะกลายเป็นกระซิบ..มือแกร่งช้อนร่างนั้นขึ้นมาชิดอก ก่อนจะพาเธอออกมาจากห้องอย่างรวดเร็ว..

*

*

*

'ซอนเย พี่รอเธออยู่ที่รถแล้วนะ'

ข้อความที่ส่งมาจากเบอร์ของพี่สาวถูกมือเรียวหยิบขึ้นมาดูอีกครั้ง ตาคู่สวยมองไปรอบๆลานรถอย่างแปลกใจ

"พี่เยอึน..ไปไหนของเค้านะ.."

ซอนเยได้แต่ยืนเคว้งคว้างอยู่กลางลานจอดรถ เพราะไม่เห็นรถของเยอึนที่เคยจอดตรงนี้แล้ว..ไม่รู้มันหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่...

"คุณซอนเยหรือเปล่าครับ"

รถแท็กซี่คันหนึ่งจอดลงตรงหน้าซอนเย พร้อมกับคนขับที่ลดกระจกลงพูดกับเธอเสียงเรียบเฉย

"ใช่ค่ะ..ทำไมเหรอคะ"

ซอนเยตอบรับอย่างสุภาพ..สายตาก็มองคนขับอย่างสงสัย..เขาจะปิดหน้าปิดตาด้วยหมวกทำไมกันนะ..?

"คุณเยอึนรถเสีย ตอนนี้จอดซ่อมที่อู่ คุณเยอึนต้องรอรถซ่อมเสร็จ เลยสั่งให้ผมมารับครับ"

คนขับแท็กซี่บอกเสียงเรียบตามเคย...แต่ระหว่างที่พูดนั้น..เขาไม่มองซอนเยเลยสักนิด..

ท่าทางแปลกๆนั้นทำให้ซอนเยรู้สึกไม่ไว้วางใจเขาอย่างบอกไม่ถูก..

"ขอโทษนะคะ..ชั้นขอโทรถามพี่เยอึนให้แน่ใจก่อนแล้วกัน"

ร่างเล็กเอ่ยก่อนจะเดินเลี่ยงออกมากดโทรศัพท์หาพี่สาว..แต่ทว่า..

เยอึนไม่ยอมรับสาย..

"นี่มันอะไรกันเนี่ย พี่เยอึนไม่เคยเป็นแบบนี้นะ"

ซอนเยพึมพำอย่างประหลาดใจ..ร่างเล็กทำท่าจะหันกลับไป..และจังหวะนั้นเอง..มือของใครบางคนก็เอื้อมมาจากด้านหลังเธออย่างเร็ว

ผ้าเช็ดหน้าสีขาวถูกกดลงครึ่งปากครึ่งจมูกของซอนเยอย่างแม่นยำ ร่างเล็กก้าวหนีโดยอัตโนมัติ แต่ทว่ามือแกร่งรั้งเอวเธอไว้อย่างแน่นหนาเสียแล้ว ผ้าเช็ดหน้ากลิ่นฉุนๆคล้ายแอลกอฮอล์นั้นถูกเพิ่มแรงกดมากเข้าไปอีกจนซอนเยเริ่มจะหายใจไม่ออก!!

"อื้อ!! อื้อ!!!"

หญิงสาวพยายามดิ้นรนขัดขืน แต่มันก็ทำได้เพียงเท่านั้น..กลิ่นแปลกๆจากผ้าเช็ดหน้าที่เธอสูดเข้าไปกำลังทำให้เธออ่อนแรงลงเรื่อยๆ จะเอาพละกำลังจากไหนมาต่อสู้กับอ้อมแขนแข็งแรงแบบนี้ได้

"หึๆ.."

เสียงฟัวเราะดังขึ้นเบาๆใกล้ๆหู..มันใกล้เสียจนสติอันพร่าเลือนของเธอยังรับรู้ได้..

มันเป็นเสียงของคนขับแท็กซี่..

"หลับฝันดีนะ..มินซอนเย!"

*
*
*

ไรเตอร์หายไปนานไหม TOT

แบบว่าเพิ่งปิดคอร์สเรียนพิเศษค่ะ วุ่นวายมากกก 

ไหนจะมาเจอโมเมนต์ด๊องเยเข้าไปอีก เล่นเอามึนจิ้นจีเยแทบไม่ออก T^T

เมื่อไหร่จีเยจะกลับมานะ..คิดถึงจะแย่แล้วเนี่ยTT