ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 เพราะผู้หญิงคนนั้น...
เช้าวันต่อมาที่โรงเรียนมัธยมอินซอง..
ชายหนุ่มผมสีดำสนิทเดินผิวปากมาตามทางเดิน ทรงผมอันเป็นเอกลักษณ์นั้นดึงดูดสายตาทุกคนได้เป็นอย่างดี เขายิ้มให้สาวๆที่ยืนจับกลุ่มกันอยู่แถวนั้นอย่างเป็นมิตร ทำเอาหลายคนเพ้อกันไปเป็นแถว
“พี่แทยังเท่มากกกก>< ชั้นจะละลายแล้วนะแก ยิ้มแต่ละทีชั้นล่ะอยากบ้าตาย><”
นักเรียนหญิงคนหนึ่งพูดพลางบิดไปบิดมา เพื่อนคนข้างๆได้แต่ส่ายหัว
“ชั้นว่ากรี๊ดพี่ชเวดีกว่าเหอะ พี่แทยังคงไม่ชายตามามองแกหรอกว่ะ บ้าแฟนตัวเองซะขนาดนั้นน่ะ”
เพื่อนสาวพูดอย่างรู้ดี..ก็ตอนนี้ใครๆก็รู้กันทั้งโรงเรียนแล้วล่ะว่าหนุ่มฮอตอีกคนของโรงเรียนอย่างแทยังมีแฟนเป็นดาวของโรงเรียนอื่น นั่นก็คือผู้หญิงที่ชื่ออานโซฮี และดูท่าเขาจะจริงจังกับแฟนคนนี้มากเสียด้วย
แทยังชะโงกหน้าเข้ามาในห้องเรียนที่ตอนนี้วุ่นวายไปด้วยบรรดาเพื่อนๆเหมือนเช่นทุกวัน ดวงตาสดใสของเขาไปหยุดอยู่ที่ร่างสูงของคนหน้าคมที่โต๊ะข้างหน้าต่าง..เขากำลังมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอย..
“อรุณสวัสดิ์ครับคุณชเว วันนี้คุณชเวมาเช้าจังเลยนะครับ >O<”
แทยังทิ้งตัวลงนั่งลงข้างๆท็อปพร้อมกับส่งเสียงแซว แต่คนถูกแซวกลับไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ
“ทำไมคุณชเวไม่ตอบวะ..เฮ้! ไอ้ท็อป! แกได้ยินชั้นมั้ยเนี่ย!”
แทยังตบไหล่เพื่อนแรงๆ ทำให้ร่างสูงตื่นจากภวังค์ หน้าคมหันมาที่เพื่อนงงๆ
“แกมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย..”
“อ้าว..นี่แกเป็นอะไรวะท็อป ดูเบลอๆ มึนๆ คิดอะไรของแกอยู่ฮะ”
หน้าหล่อเอียงคอถามอย่างฉงนสงสัย ก็เพื่อนเขาคนนี้มันเคยเป็นแบบนี้ซะที่ไหนกันล่ะ มีใครทำให้ชเวซึงฮยอนคนนี้คิดมากขนาดนี้ได้ด้วยเหรอ?
“เปล่า..ไม่มีอะไร”
“แน่จ๊ายยย?”
แทยังถามเสียงสูง ท็อปมองสายตานั้นแล้วก็รู้ว่า..ยังไงก็โกหกไม่ได้แน่
“เดี๋ยวเล่าให้ฟังละกัน”
“ไม่ต้องด๋งต้องเดี๋ยวล่ะ เล่ามาตอนนี้เลย”
อีกคนเอ่ยเร่งรัด อยากรู้เต็มทีแล้วว่าอะไรที่ทำให้ท็อปเครียดได้ขนาดนี้
“ปาร์คบอมเลิกกับแทคแล้ว”
ท็อปเอ่ยเสียงเบาให้พอได้ยินกันแค่สองคน และประโยคนั้นก็ทำให้แทยังอึ้งไปไม่น้อยเหมือนกัน..
แน่นอนว่าเขารู้ทุกอย่างดี..รู้ว่าท็อปคิดอย่างไรกับปาร์คบอม..
และรู้ว่าท็อปกลัวเรื่องแทคจะขอเลิกปาร์คบอมที่สุด..เพราะเขาไม่อยากเห็นปาร์คบอมต้องเสียใจ
แต่ถึงอย่างนั้น..แทยังก็ยังอดสงสัยไม่ได้อยู่ดี..
“เพราะยูบินเหรอวะ”
ทันทีที่เพื่อนเอ่ยชื่อฮอตสตาร์สาวขึ้นมา ตาคมของท็อปก็ฉายแววเกลียดชังขึ้นมาอย่างชัดเจน
“ใช่..เพราะยัยนั่น..เพราะยัยบ้านั่นคนเดียว!”
แทยังถอนใจเฮือก..มองเพื่อนครู่หนึ่งแล้วตัดสินใจถามต่อ
“มันมีเรื่องอะไรอีกหรือเปล่า?”
คราวนี้คนถูกถามเป็นผ่ายนิ่งไปบ้าง..หน้าคมเมินออกไปนอกหน้าต่างอย่างอึดอัดใจที่จะพูด
“ว่าไงวะ..ตกลงมีเรื่องอะไรอีกใช่หรือเปล่า”
“ปาร์คบอมขอร้องให้ชั้น..แยกยูบินออกมาจากแทคยอน”
ดวงตาสีเข้มของคนฟังเบิกกว้าง…แยกยูบินออกมาอย่างนั้นเหรอ???
“ด้วยวิธีไหน..”
“ทุกวิธี..จนกว่าจะสำเร็จ..”
ร่างสูงตอบเสียงพร่า..ตาคมไม่ได้หันมาสบตาเพื่อนแม้แต่น้อย
“แกจะทำเหรอวะ?”
แทยังท้วงเสียงไม่สบายใจ..ไม่อยากเห็นเพื่อนต้องลงไปอยู่ในเกมส์นี้.. เกมส์ที่ทำเพื่อคนอื่นแต่ตัวเองมีแต่เจ็บกับเจ็บ..
และที่สำคัญ..แทยังรู้สึกลึกๆว่า..
ยูบินไม่ใช่คนผิด..
“ชั้นต้องทำ..”
“แกไม่จำเป็นต้องทำก็ได้..ต่อให้แกแยกยูบินออกมาจากแทค แต่ถ้าหัวใจแทคมันอยู่ที่ยูบิน ยังไงมันก็ไม่กลับไปหาปาร์คบอมหรอก”
“ถ้าชั้นไม่ทำ..ปาร์คบอมอาจจะฆ่าตัวตายอีกก็ได้”
“อะไรนะ!!?”
“เมื่อวานที่แทคบอกเลิกปาร์คบอมเกือบจะฆ่าตัวตาย..ถ้าชั้นไปไม่ทันป่านนี้คง..”
แทยังกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น..เรื่องนี้มันร้ายแรงขึ้นทุกทีแล้วนะ..
“แกจะเริ่มวันไหน..”
“วันนี้….”
*
*
*
“ให้ตายเถอะ ร้อนชะมัด”
เยจินบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด สาวเจ้ากระแทกตัวลงนั่งที่ม้านั่งในห้องซ้อมพลางโบกมือไล่ลมเข้าหาตัวเอง ฮโยริผู้เป็นหัวหน้าทีมจึงต้องเอ่ยปากปลอบใจ
“ทนเอาหน่อยนะ แอร์เสียวันเดียวเท่านั้นล่ะ พรุ่งนี้เค้าคงมาซ่อมให้แล้ว ทนใช้พัดลมไปก่อนละกัน”
สาวๆเชียร์ลีดเดอร์พากันบ่นพึมพำ มีเพียงคนผิวเข้มที่ไม่โวยวายอะไร หากแต่เดินไปคว้าน้ำมาดื่มอย่างกระหาย..
มือเรียวยกขวดน้ำขึ้นเทลงบนหน้าตัวเองเพื่อดับร้อน หยาดน้ำสีใสที่ชุ่มโชกอยู่บนเส้นผมสีแดงเพลิงไหลเรื่อยผ่านใบหน้าที่ชื้นไปด้วยเหงื่อ ลำคอสีแทนเนียนสนิท จนกระทั่งหายไปในสาบเสื้อคอลึกนั่น..
ผู้ชายด้านนอกร้องฮือด้วยความคลั่งไคล้ แต่คนอย่างยูบินน่ะหรือจะแคร์...แม้แต่หันมามองคนข้างนอกพวกนี้ เธอก็ยังไม่เคยทำเลยด้วยซ้ำ
“คนบ้าอะไรวะหัวเปียกๆยังงั้นยังสวยเลย เซ็กซี่เว้ยยยยยยยย >O<”
“พี่ยูบินนน> < เลือดกำเดาผมจะพุ่งแล้วนะคร้าบบบบT.,T”
ขณะที่บรรดานักเรียนชายพากันร้องโอดครวญด้วยความคลั่งไคล้ในตัวคนผิวแทน หนึ่งในนั้นกลับยืนเฉย..ท็อปที่พรางตัวด้วยหมวกมองยูบินด้วยสายตาดูถูก..
“ผู้หญิงอะไร..ชอบยั่วสวาทผู้ชาย..”
หน้าคมพึมพำเสียงเข้มแต่เบา..ทำให้มีแต่แทยังที่ยืนอยู่ข้างๆเท่านั้นที่ได้ยินเขาได้แต่ส่ายหัวไปมา
“ชั้นไม่เห็นว่ายัยนั่นจะจงใจยั่วตรงไหน แค่เอาน้ำราดหัวเพราะร้อนเวลาเล่นบาสแกก็ทำออกจะบ่อย”
“อย่างน้อยชั้นก็ไม่ได้ยั่วให้ผู้ชายมันหื่นขนาดนี้ก็แล้วกัน”
“แต่แกทำให้พวกผู้หญิงมันหื่นแทน ฮ่าๆๆ”
แทยังพูดพลางหัวเราะ ท็อปทำหน้าดุอย่างไม่ขำด้วย
“ไม่ตลกนะเบ้ ดูปาร์คบอมสิ..เชียร์ลีดเดอร์เหมือนกันไม่เห็นจะทำให้ผู้ชายมันคลั่งขนาดนี้เลย..มันจะอะไรถ้าไม่ใช่เพราะยัยนี่ชอบยั่ว..ชอบโปรยเสน่ห์”
“ชั้นว่าแกอคติมากไปแล้วมั้งท็อป ยัยนั่นก็แค่โชคร้ายที่เกิดมาเซ็กซี่เท่านั้นเอง..เอ๊ะ..เปาเปาโทรมาว่ะ สงสัยรออยู่ร้านอาหารแล้วล่ะ..งั้นชั้นไปก่อนนะเว้ย”
“เฮ้ย! ได้ไงวะ! ไหนว่าจะช่วยกันไง”
“ไม่ช่วยแล้วเว้ย จะปล่อยให้เปารอได้ไงล่ะ..ฮัลโหลโซฮี..พี่กำลังจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ รอแป๊บนึงน๊า>O<”
แทยังพูดโทรศัพท์พลางยิ้มหวาน ชายหนุ่มดึงฮูทมาปิดๆหน้าก่อนจะแทรกตัวออกไปจากฝูงชน ท็อปมองตามเพื่อนอย่างหมั่นไส้
“ไอ้คนเห็นแฟนดีกว่าเพื่อน..ฮึ..”
หน้าคมหันกลับมามองเข้าไปภายในห้องกระจกอีกครั้ง ยูบินกำลังซ้อมรอบสุดท้ายกับคนอื่นๆโดยไม่มีปาร์คบอม..เธอไม่มาเพราะลุกไม่ไหว..คนอย่างปาร์คบอมอ่อนแอเกินกว่าจะรับมือกับคนร้ายกาจอย่างนั้นได้..
“ชั้นไม่ยอมให้เธอมาทำร้ายน้องชายชั้นกับปาร์คบอมแน่ๆ..คิมยูบิน!!”
*
*
*
เลิกเรียน..ที่ห้องเก็บของชมรมเชียร์ลีดเดอร์
“ครืด…”
ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกด้วยมือของคนผิวแทน ร่างบางเดินไปที่ล็อกเกอร์ของตนเพื่อเอาของที่เก็บไว้ในนั้น แต่แล้วก็ต้องชะงักกึก..
...กุญแจที่เสียบไว้อยู่ตรงนี้หายไปไหน?
“หาไอ้นี่อยู่หรือเปล่า”
เสียงกวนๆที่ดังมาจากข้างหลังทำให้ยูบินหันกลับไปมองทันที..ตาคู่สวยฉายแววแปลกใจวูบหนึ่งเมื่อได้เห็น..แขกไม่ได้รับเชิญ..
ชเวซึงฮยอน..ถือกุญแจล็อกเกอร์ของเธออยู่..
“ที่นี่ห้ามคนนอกเข้า..ออกไปได้แล้ว”
“อ้าวเหรอ..ออกไปก็ได้..ขอโทษที่มารบกวน”
ท็อปพูดเสียงสูงแล้วเดินออกไปอย่างยียวน ยูบินถอนใจหนักๆ
“เอากุญแจชั้นคืนมาก่อน”
“อ้าวเหรอ..กุญแจเธอหรอกเหรอ..”
เขายังคงกวนเสียงสูงเช่นเดิม ยูบินจ้องหน้าอย่างเริ่มไม่พอใจ
“เอาคืนมา”
มือเรียวเอื้อมไปคว้ากุญแจ ทว่าคนตัวสูงกว่าไม่ยอมให้เอาไปง่ายๆ เขาเบี่ยงตัวหลบได้อย่างสบาย
“นายมีปัญหาอะไร?”
ตาคมเหลือบลงมาสบสายตาเอาเรื่องคู่นั้นแล้วเขาก็ยิ้มอย่างเยาะหยัน
“คิดว่าชั้นมาตื๊อเธอเหมือนไอ้หน้าโง่คนอื่นๆน่ะเหรอ..ฮึๆ..บอกไว้ก่อนเลยว่าไม่ใช่”
“เอาคืนมา”
ร่างบางเขย่งตัวเพื่อแย่งกุญแจแต่ก็ช้ากว่าอยู่ดี..คนตัวสูงหลบหลีกได้อย่างง่ายดายเสียทุกครั้งเขาหลอกล่อให้เธอพยายามหลายครั้งจนเริ่มเหนื่อย
“ทำไมหยุดซะล่ะ..ชอบไม่ใช่เหรอเรื่องแย่งของคนอื่นเนี่ย..”
“พูดบ้าอะไร..งี่เง่า”
ยูบินสบถเบาๆก่อนจะขยับอีกครั้ง..แต่คราวนี้เป้าหมายไม่ได้อยู่ที่กุญแจแล้ว..
อยู่ที่คนตัวสูงกว่าต่างหาก..
“อ๊ะ!”
ท็อปร้องออกมาเบาๆ เมื่อถูกกระแทกโดยไม่ทันตั้งตัว ร่างสูงถึงกับเซไปหลายก้าว เปิดโอกาสให้ยูบินคว้ากุญแจไปจนได้ มือใหญ่ดึงแขนของคนผิวแทนไว้ได้แต่ก็ถูกศอกเล็กๆสวนมาจนหลบแทบไม่ทัน
“ปั่กกกก!”
ร่างเล็กกว่าถูกเหวี่ยงมากระแทกผนัง คนตัวสูงตรึงแขนทั้งสองข้างของเธอไว้กับผนังแล้ว… ยูบินเม้มปากเมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด..
“ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก..”
เสียงทุ้มๆดังขึ้นใกล้ๆหู..ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดใบหน้าอย่างกระชั้นชิด..
ท็อปคิดว่าตัวเองกำลังเป็นต่อ..หากแต่ความจริงไม่ใช่แม้แต่น้อย..
“ออกไป..”
คนผิวแทนพูดลอดไรฟัน.. แต่ร่างสูงไม่ส่งเสียงตอบ..เพราะเผลอไปจ้องตาสวยคู่นั้นเสียแล้ว..
ท็อปมองลึกเข้าไปในดวงตาคู่ที่สู้สายตาเขาไม่ลดละ..
ให้ตายเถอะ..
เธอมันน่าหมั่นไส้นัก..คิมยูบิน..
“ปึ่ก!!”
ร่างเล็กกว่าออกแรงกระแทกอีกครั้ง คราวนี้ท็อปกลับปล่อยเธอได้อย่างง่ายดาย ยูบินคว้ากุญแจในมือเขาแล้วเดินเร็วๆออกไปทันที
“เดี๋ยวสิ! ชั้นมีเรื่องจะพูดกับเธอ”
ร่างสูงคว้ามือยูบินไว้อีกครั้ง เธอสะบัดออกพร้อมกับพูดห้วนๆ
“นายมี ชั้นไม่มี!”
“เธอต้องมีฟังให้ดีนะคิมยูบิน..อย่ามายุ่งกับน้องชายชั้นอีก อย่ามาทำลายความรักของน้องชายชั้น”
ร่างบางชะงัก..หน้าสวยหันกลับมามองเขาอีกครั้งเต็มๆตา..
พอจะได้ยินข่าวมาจากเชียร์ลีดเดอร์คนอื่นบ้างแล้วว่าแทคยอนบอกเลิกปาร์คบอม…
แต่ไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริงแบบนี้..ก็เธอปฏิเสธแทคยอนไปแล้วนี่..
“หวังว่าเธอคงได้ยิน..เลิกยุ่งกับน้องชายชั้นได้แล้ว!”
“น้องนายน่ะ..คนไหนล่ะ?”
ยูบินถามเสียงเรียบเฉย แต่ทำให้ท็อปหน้าบึ้งทันที
“มั่นใจมากไปหน่อยมั้ง..ที่จะบอกว่าไม่รู้จักชั้นกับน้องชาย”
“งั้นนายก็มั่นใจมากไปหน่อย..ที่คิดว่าตัวเองดังจนทุกคนรู้จัก”
“คิมยูบิน!”
ร่างสูงคำรามอย่างโมโห มือแกร่งบิดแขนเล็กจนเธอต้องขืนตัวออก
“ปล่อย!”
“อย่ามายุ่งกับอ๊กแทคยอน..อย่ามาทำให้ความรักของน้องชั้นต้องพังลงเพราะความมักง่ายของเธอ!”
เพียะ!!!
ฝ่ามือเล็กฟาดลงที่แก้มท็อปอย่างถนัดถนี่..แรงกระแทกของมันทำให้หน้าคมถึงกับสะบัด หยดเลือดเล็กๆไหลซึมออกจากมุมปาก..
“ไปห้ามน้องชายนายให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาดูถูกชั้น!”
ร่างเล็กก้าวออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว..ตาสีเข้มของท็อปฉายแววโกรธชัดเจน เขายกหลังมือขึ้นปาดเลือดที่มุมปากออกอย่างแรง
“ไม่ยอมสินะ..หึ..เธอบังคับให้ชั้นต้องทำแบบนี้เองนะยูบิน!”
*
*
*
กะจะอัพเมื่อวานฉลองวันเกิดคุณคิม แต่คอมค้าง T^T I'm so sorry ~~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น