ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [BB+WG] Bad Boy’s Hunter

    ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6 เข้าใจผิด/คู่กัด??

    • อัปเดตล่าสุด 5 เม.ย. 55


    งานเลี้ยงสิ้นสุดลงแล้ว

     

    จียง ซอนเย และจีฮยอน กำลังส่งแขกเหรื่ออยู่ที่หน้างาน คนผมสั้นมองท็อป แทฮรา และยูบินที่เดินมาด้วยกัน ก่อนจะหันมาสบตาว่าที่แม่สามีด้วยความรู้สึกที่ไม่แตกต่างกันนัก....

     

    ผมกลับก่อนนะครับ

     

    ท็อปเอ่ยกับหญิงวัยกลางคนที่เขานับถือไม่ต่างจากแม่ด้วยน้ำเสียงสุภาพ ควอนจีฮยอนคลายยิ้ม

     

    จ้ะ ขอให้โชคดี รักกันไปนานๆ มีหลานมาให้แม่ชื่นใจบ้างนะ

     

    ร่างสูงอึ้งไปเล็กน้อย หันไปสบตาภรรยาอย่างไม่ได้ตั้งใจ ยูบินเองก็ทำหน้าไม่ถูก แต่กลับเป็นแทฮราที่เอ่ยขึ้นมาก่อนอย่างไม่มีความละอายแม้แต่น้อย

     

    อีกไม่นานหรอกค่ะ มีแน่....

     

    หญิงสาวในชุดแสคสีแดงหันไปยิ้มให้ยูบิน ซอนเยหัวเราะเบาๆอย่างสมเพช

     

    บางทีผู้ชายเค้าก็เลือกแม่ของลูกเหมือนกันนะคะ

     

    มินซอนเย

     

    จียงส่งเสียงกระซิบปราม แต่คนผมสั้นไม่แม้แต่จะสนใจ หญิงสาวจ้องแทฮราด้วยสายตาเชือดเฉือน ท็อปขยับตัวอย่างอึดอัด

     

    งั้นผมลาล่ะครับ

     

    จ้ะ โชคดีนะลูก โชคดีนะหนูยูบิน

     

    ควอนจีฮยอนพูดพร้อมกับพยายามกลั้นหัวเราะ แทฮราชักสีหน้า ขยับเข้าไปคล้องแขนท็อปแล้วเดินกันไปเพียงสองคน ยูบินโค้งลาจีฮยอนอีกครั้ง ร่างบางส่งยิ้มให้มินซอนเยที่ยักคิ้วให้อย่างรู้กัน ก่อนที่คนผิวแทนจะเดินเลี่ยงไปอีกทาง

     

    แต่เดินได้เพียงไม่กี่ก้าวก็ต้องชะงัก....เพราะเสียงทุ้มที่ถามขึ้นอย่างห่างเหินของคนเดิมคนนั้น....

     

    จะไปไหน

     

    ไปหาเพื่อนน่ะค่ะ...พี่ท็อปกลับก่อนเลยก็ได้นะคะ เดี๋ยวชั้นให้เพื่อนไปส่งก็ได้

     

    เจ้าของร่างสูงตาคมมองเธอด้วยสายตาที่ยากจะหยั่งถึง ยูบินหลบตาเขา....เพราะรู้แก่ใจดีว่าเป็นแค่ข้ออ้าง เธอไม่อยากกลับไปกับเขา...ไม่อยากเห็นภาพบาดตาแบบนั้นอีก....

     

    เค้าไม่ไปก็ไปกันเถอะค่ะ คืนนี้อยู่เป็นเพื่อนชั้นด้วยนะคะ

     

    แทฮราเอ่ยพร้อมกับรั้งแขนชายหนุ่ม ท็อปไม่พูดอะไรแต่เดินออกไปโดยไม่หันมามองยูบินอีก คนผิวแทนยิ้มให้กับตัวเองอย่างขมขื่น เดินไปที่โต๊ะค็อกเทลที่ตอนนี้ซึงรีกับซอนมีกำลังเปิดสงครามน้ำลายมากกว่าจะเก็บข้าวเก็บของ

     

    ซอนมี แทยังกับโซฮีล่ะจ๊ะ

     

    ขนของไปขึ้นรถกันอยู่น่ะค่ะ ตรงนี้ไม่ค่อยยุ่งเท่าไหร่พี่แทยังเลยลากเปาไปช่วยแทน ปล่อยหนูไว้กับอีตาแพนด้าหื่นนี่คนเดียว โอ๊ย!!”

     

    ซอนมีพูดไม่ทันขาดคำขนมปังก้อนกลมๆก็ลอยมากระแทกหัวเธออย่างจังจนหน้าคะมำ ยูบินไม่ทันได้มองเพราะเดินออกไปแล้ว เด็กสาวหันไปโวยวายมือโยนอย่างไม่พอใจ

     

    ของซื้อของขายเอามาโยนเล่นยังงี้เรอะ!!!”

     

    ถ้าทำให้ยัยกวางดาวปากมอมหัวโนได้มันก็คุ้มแหละน่า!!”

     

    *

    *

    *

     

    ที่ลานจอดรถ...

     

    โซฮีกำลังเช็คจำนวนแก้วพลาสติกที่หลังรถอย่างขะมักเขม้น เด็กสาวใช้ปากกาวงกลมรอบตัวเลขก่อนจะชะโงกหน้าออกมาบอกเจ้านายเสียงใส

     

    เฮีย แก้วเหลือเยอะกว่าที่คิดไว้อีกอ่ะ

     

    ร่างที่นั่งอยู่บนกระโปรงรถอีกคันไม่หันมาตามเสียงของเธอ ตาคู่คมเหม่อลอยไปไกล.... คนแก้มป่องเดินอ้อมมายืนตรงหน้าเขาแล้วเอานิ้วจิ้มแขนเบาๆ

     

    เฮีย ได้ยินชั้นมั้ยเนี่ย

     

    ได้ยิน มีอะไรก็พูดมาสิ

     

    แทยังตอบสั้นๆ แต่ตายังไม่หันมามองคู่สนทนา โซฮีหัวคิ้วชนกันโดยอัตโนมัติ...

     

    ก็พูดไปแล้วแต่ไม่ฟังนี่....ยังอกหักกับฉากพระเอกนางเอกเต้นรำอยู่เหรอ

     

    มั่วอีกละ ไอ้เด็กเมื่อวานซืน

     

    แทยังว่าพร้อมกับผลักหัวเธอเบาๆ โซฮีจิ้มแขนเขาอีกรอบ

     

    อกหักก็บอกมาดีๆ เดี๋ยวน้องไปซื้อน้ำใบบัวบกมาให้ โอ๊ย!!”

     

    ขาดคำของโซฮีคนแก้มป่องก็ร้องลั่นเพราะโดนมะเหงกเขกลงมาเต็มๆ เด็กสาวคลำหัวตัวเองป้อยๆ ในขณะที่แทยังมองเธอด้วยแววตาหมั่นไส้

     

    แก่แดดใหญ่แล้วนะเรา เดี๋ยวเถอะ

     

    ชั้นไม่ได้แก่แดดนะ แล้วชั้นก็ไม่ได้เป็นเด็กเมื่อวานซืนด้วย ชั้นโตพอที่จะรู้แล้วว่าอกหักคืออะไร ชั้นก็แค่เป็นห่วงเฮียเฉยๆ มันผิดด้วยเหรอ

     

    อานโซฮีพูดรัวเป็นชุดอย่างอึดอัดใจ จนเมื่อเงยหน้ามาเจอสายตาอึ้งๆของแทยังแล้วเธอก็ต้องหุบปากเงียบ...

     

    นี่ยังไม่ได้หลุดอะไรออกไปใช่มั้ย....

     

    ไม่ผิดหรอก...ขอบใจนะ

     

    แทยังเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบพร้อมกับส่งมือไปขยี้หัวเธอเบาๆ โซฮีลอบถอนใจอย่างโล่งอก เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมอีกครั้ง แต่ตอนนี้เขาละสายตาไปจากเธอแล้ว เพราะเห็นใครบางคนเดินมาทางนี้พอดี..

     

    ยูบิน..ยังไม่กลับอีกเหรอ

     

    แทยังกระโดดลงจากรถไปหาคนผิวแทนทันที อานโซฮีถอนใจเบาๆ เดินเลี่ยงไปอีกทางโดยไม่ส่งเสียงอะไร ยูบินส่งยิ้มให้คนตรงหน้าบางๆ

     

    ยัง กะจะมาช่วยเก็บของน่ะ ว่าจะติดรถไปกินนมปั่นที่ร้านอีกสักแก้วด้วย

     

    ไม่มีปัญหากันมาแน่นะ

     

    แทยังถามขึ้นด้วยแววตาไม่ชอบใจนัก ยูบินส่ายหน้ายิ้มๆ

     

    ไม่มีอะไรหรอกน่า นี่เก็บของเสร็จหรือยัง ให้แดซองกับเยอึนเฝ้าร้านแทนไม่ใช่เหรอ รีบกลับกันดีกว่านะ

     

    ยูบิน....

     

    แทยังเอื้อมมือไปคว้ามือเรียวขึ้นมากุมไว้ หญิงสาวที่กำลังจะเลี่ยงไปก็เลยต้องหยุด ดวงตาคมจ้องมาที่เธออย่างจริงจัง

     

    อย่าปกปิด...ถ้ายังเห็นว่าชั้นเป็นเพื่อนเธออยู่ เจ็บก็บอก อยากร้องไห้ก็ร้อง ไม่ต้องอายใครทั้งนั้น

     

    ชั้นไม่ได้ปกปิดหรอก....แต่ตอนนี้ชั้นไม่ได้อยากร้องไห้ ชั้นชินแล้ว.....นายก็รู้ว่าชั้นควรจะชินมาตั้งนานแล้ว

     

    ยูบินพูดพร้อมกับยิ้มให้ตัวเองอย่างขมขื่น แทยังบีบมือเธอเบาๆ หญิงสาวยิ้มให้เขาอย่างจริงใจ

     

    ขอบใจที่เป็นห่วงนะ หลายปีที่ผ่านมานี่ ชั้นไม่เคยผิดหวังกับนาย แดซอง แล้วก็เยอึนเลย ขอบใจจริงๆ

     

    แทยังยิ้มตอบเธอบางๆ แม้จะรู้สึกเจ็บแปลบกับความหมายที่ซื่อตรงในประโยคนั้น....ประโยคที่สื่อว่ายูบินไม่เคยคิดอะไรมากไปกว่านี้เลยจริงๆ

     

    แค่เพื่อน...

     

    ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้นเลย...จริงๆ....

     

    แทฮรามองภาพที่อยู่ไม่ไกลนักด้วยแววตาสะใจเป็นพิเศษ....หญิงสาวหันมามองคนที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยข้างๆเธอ...ชเวซึงฮยอน....กำลังมองผู้ชายอีกคนกุมมือยูบินด้วยแววตาว่างเปล่า....

     

    ท่าทางจะได้หลานเร็วๆนี้จริงๆด้วยนะคะ

     

    หญิงสาวในชุดแสคสีแดงพูดกลั้วหัวเราะเหมือนกำลังเล่าเรื่องตลก ท็อปไม่พูดอะไร ร่างสูงเหยียบคันเร่งจนมิด พารถหรูคันนั้นทะยานออกไปโดยไม่แม้แต่จะเหลียวหลังกลับมามอง

     

    *

    *

    *

     

    ที่ร้านเบเกอรี่ของแทยัง...

     

    ร่างสูงของผู้ชายผมสีทองคนหนึ่งกำลังนอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟา สายตาจับจ้องไปที่การถ่ายทอดสดฟุตบอลในทีวีจอแบนตรงหน้าอย่างจดจ่อ แต่แล้วจู่ๆ หน้าจอที่กำลังแสดงเกมการแข่งขันอันดุเดือดก็มีอันต้องดับพรึ่บลงไป....

     

    คังแดซองลุกพรวด หันมามองหญิงสาวผมสีแดงที่ถือรีโมตอยู่ด้วยท่าทางเอาเรื่อง

     

    ปิดทำไม ชั้นดูบอลอยู่นะเว้ย

     

    เรื่องของแกสิ ตอนนี้แกต้องมาช่วยชั้นล้างแก้ว เดี๋ยวนี้!!”

     

    อะไรกันหนักหนาวะ บอกให้เก็บโต๊ะก็เก็บแล้ว นี่ยังจะใช้ล้างแก้วอีกเหรอ ใช้งานหนักไปหรือเปล่าเนี่ย

     

    แดซองพูดแล้วทำท่าจะลุกไปเปิดที่ตัวเครื่อง แต่เยอึนไม่ยอมง่ายๆ หญิงสาวกระแทกเขาด้วยเข่าทำเอาร่างสูงต้องกลับไปนอนในท่าเดิม ปาร์คเยอึนขยุ้มคอเสื้อของร่างสูงขึ้นมาด้วยใบหน้าโหดๆ

     

    อะไรของแกอี๊ก!!”

     

    ไม่ต้องมาโวย วันนี้ทั้งวันชั้นต้องทำกาแฟให้ลูกค้าจนหัวหมุน แต่แกกลับเอาเวลาไปเจ๊าะแจ๊ะกับลูกค้าสาวๆ ใครกันแน่ที่ทำงานหนัก หา!!”

     

    เรื่องนั้นมันก็ช่วยไม่ได้ บังเอิญชั้นมีให้เลือกนี่หว่า

     

    แดซองพูดพร้อมกับลุกขึ้นปัดคอเสื้อของตัวเอง คำพูดนั้นทำให้เยอึนเบ้ปากอย่างหมั่นไส้

     

    หล่อเลือกได้ว่างั้น ทรุ้ยยย ผู้หญิงที่มาชอบแกมันตาต่ำ อย่าหลงตัวเองไป๊~”

     

    ปากดีแบบนี้มันต้องตบจูบซะหน่อยแล้วมั้ง

     

    แดซองขู่พร้อมกับย่างสามขุมเข้าหา แต่เพื่อนตัวดีไม่ถอย แถมยังยืนรออย่างท้าทายเพราะคิดว่าอีกฝ่ายไม่กล้าแน่ๆ

     

    ลองจูบสิ ชั้นจะตบแกให้หายหล่อเลย....อุ๊บ!!”

     

    ปาร์คเยอึนพูดได้แค่นั้นเสียงก็กลืนหายไปในลำคอจนหมด เพราะแดซองคว้าตัวเธอมาจูบจริง....จูบจริงๆ แบบไม่ใช่แค่ปากแตะปากเสียด้วย...

     

    รสจูบที่ไม่คาดฝันดำเนินไปอยู่นาน ก่อนที่แดซองจะถอนริมฝีปากออก มองเยอึนที่ตายังเบิกกว้างแล้วฉีกยิ้ม

     

    ฮืม....ปากแกหวานดีม๊ากกกก^^”

     

    โครม!!!”

     

    คนผมทองยิ้มหวานได้ไม่กี่วินาทีตัวก็ลอยเพราะแรงถีบของผู้หญิงตัวสูงตรงหน้า แดซองกุมท้องด้วยความจุก

     

    ไหนว่าตบไงวะ โอย...ทีนหนักไม่เคยเปลี่ยน

     

    แก...แก...แกทำบ้าอะไรของแกเนี่ย อี๊ หยะแหยง!!”

     

    ปาร์คเยอึนโวยวายปากคอสั่น วิ่งเข้าไปล้างปากในห้องน้ำอย่างเอาเป็นเอาตาย แดซองรีบเดินโขยกเขยกตามไปเยาะเย้ยทั้งที่ยังจุกไม่หาย

     

    หยะแหยงอาร้าย....เดี๋ยวบ่อยไปก็บอกว่าชอบบบ ^^”

     

    หุบปากแกไปเลยนะ ชั้นเป็นเพื่อนแกนะเว้ย ทำไมทำอะไรอุบาทว์ๆแบบนี้ โอ๊ยยย หยะแหยง!!”

     

    เยอึนโวยวายเสร็จก็หันไปเช็ดปากต่อเหมือนจะเอาให้ถลอกกันไปข้าง แดซองหัวเราะลั่น

     

    ก็เพราะเป็นเพื่อนไงถึงได้สงเคราะห์ให้ ที่จริงแกต้องขอบใจชั้นน้า เพราะบางทีชาตินี้ทั้งชาติแกอาจจะไม่ได้ถูกใครจูบอีกเลยก็ได้ พูดง่ายๆว่า แกอาจจะซื้อที่อยู่บนคานทองอย่างถาวรหลังจากวางเงินมัดจำมานาน ฮ่าๆๆ เฮ่ยๆ แกเล่นบ้าอะไรของแกอีกเนี่ย!!”

     

    แดซองหัวเราะได้ไม่นานก็ต้องถอยหนีเมื่อคนผมแดงเริ่มพาล คว้าสายยางมาฉีดน้ำใส่เขาอย่างเอาเป็นเอาตาย ชายหนุ่มเปิดน้ำที่ก๊อกแล้ววักใส่เธอคืนบ้าง สงครามสาดน้ำเริ่มขึ้นอย่างดุเดือด แต่ดูเหมือนแดซองจะแพ้เสียมากกว่า

     

    สงเคราะห์เหรอ...คานทองเหรอ...วางเงินมัดจำเหรอ....ล้างปากสักหน่อยเถอะแก

     

    ปาร์คเยอึนพูดลอดไรฟันพร้อมกับเร่งน้ำให้แรงขึ้นอีก กลุ่มของแทยังที่เพิ่งมาถึงต่างพากันยืนมุงที่หน้าห้องน้ำอย่างงงๆ เจ้าของร้านมองเพื่อนทั้งสองที่ยังสาดน้ำกันไม่ลืมหูลืมตาแล้วส่ายหน้าไปมา

     

    กัดกันอีกแล้วเหรอเนี่ย

     

    คอยดูนะ ชั้นจะมีแฟนให้ได้ภายในสามเดือน แล้วชั้นจะเอามาเย้ยแก!!”

     

    เยอึนตะโกนท้าอย่างเคืองแค้น แดซองวักน้ำกลับพร้อมกับท้าอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน

     

    ให้มันได้จริงๆ เหอะ ชั้นจะแก้ผ้าเต้นโนบอดี้ให้แกดูเลยเว้ย!!”

     

    ขาดคำของแดซอง น้ำก็หยุดลงเพราะซึงรีเดินไปปิดวาล์ว คู่กัดทั้งสองที่ตอนนี้หัวหูเปียกปอนไปหมดจ้องหน้ากันอย่างท้าทาย

     

    แกพูดเองนะ ถ้าถึงเวลาจริงอย่ามาเบี้ยวแล้วกัน

     

    ชั้นทำแน่ แต่ถ้าแกหาแฟนไม่ได้ แกต้องมาให้ชั้นจูบอีกรอบ เอามั้ยล่ะ??

     

    คำท้าของทั้งสองคนทำให้ทั้งหมดมองหน้ากันอย่างตกใจ จูบอีกรอบ....?

     

    เออ แต่ถ้าชั้นทำได้ แกก็อย่าลืมแล้วกันว่าแกต้องแก้ผ้าเต้นโนบอดี้ให้ชั้นดู ไอ้แดปากสุนัข!!!”

     

    *

    *

    *

    แดอึนเป็นคู่กัด??

    กัดอะไร?? คงรู้กันแล้วเนอะ -.,-

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×