[BB+WG+SJ] Nervous Love [จบแล้ว]

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 : ทางเลือกสุดท้าย

“เรา..ไม่แต่งงานกันไม่ได้เหรอคะ??”

 

ประโยคที่หลุดออกมาจากเรียวปากบางทำให้ดงเฮถึงกับอึ้งไป ฝ่ายซอนเยเมื่อเอ่ยปากออกไปแล้วก็ได้แต่ก้มหน้า ไม่กล้าสบตาเขา

 

“ทำไมล่ะ..ซอนเยรังเกียจพี่หรือ..??”

 

เสียงทุ้มถามกลับเชิงตัดพ้อ ซอนเยส่ายหน้าทันทีที่เห็นดงเฮทำน้ำเสียงแบบนั้น

 

“เปล่าค่ะ..ชั้นแค่รู้สึกว่ามันเร็วเกินไป..ชั้นยังเรียนไม่จบเลยนะคะ พี่ดงเฮ”

 

“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่ คนที่เรียนมหาลัยแต่แต่งงานแล้วมีออกถมเถไป..พี่ว่าเป็นเพราะซอนเยรังเกียจพี่มากกว่า”

 

ดงเฮพูดพลางเมินหน้ามองออกไปนอกกระจกรถ ซอนเยถอนใจอย่างอึดอัด..

 

ไม่ใช่ว่าเธอไม่ชอบดงเฮหรอกนะ..ตอนนี้เขาเป็นผู้ชายที่เธอประทับใจมากที่สุดเสียด้วยซ้ำ..

 

เพียงแต่เธอยังไม่พร้อม..ก็เท่านั้นเอง..

 

“ชั้นก็แค่..ยังไม่แน่ใจน่ะค่ะ..”

 

“ไม่แน่ใจอะไรครับ..พี่ไม่ดีพอสำหรับซอนเยเหรอ..”

 

“เปล่านะคะ!! คือว่าชั้น…ชั้น...”

 

“ช่างมันเถอะครับ พี่ไม่บังคับซอนเยแล้วก็ได้ เดี๋ยวพี่ไปส่งบ้านแล้วกัน”

 

ชายหนุ่มตัดบทก่อนจะขับรถออกไปด้วยใบหน้าที่บ่งบอกว่าไม่พอใจ

ซอนเยหันไปมองใบหน้าบึ้งๆนั้นแล้วก็ได้แต่ถอนใจซ้ำอีกครั้ง..

 

ทำไมนะ..

 

ทำไม..ไม่มีใครคิดจะเข้าใจเธอบ้างเลย..

*

*

*

“ทำไมแกไปถามคุณดงเฮเค้าอย่างนั้น!!!!”

 

เสียงของคุณนายปาร์คที่ดังโหวกเหวกอยู่ที่ห้องโถงของบ้านทำให้คนที่นั่งทำงานอยู่ในห้องของตัวเองต้องวิ่งลงมาอย่างร้อนใจ

เยอึนชะงักฝีเท้าลงเมื่อเห็นซอนเยกำลังร้องไห้อยู่ตรงหน้าแม่ตัวเอง..นี่มันเกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย..??

 

“ก็หนูไม่พร้อมจริงๆนี่คะ..คุณน้าคะ..หนูอยากเรียนต่อให้จบ..”

 

“หุบปากไปเลยนะ!! แกไม่ต้องเอาเรื่องเรียนมาอ้างชั้น ไอ้คณะเห่ยๆของแกน่ะ จบมามันจะเป็นอะไรได้! ชั้นไม่ต้องติดหนี้หัวโตไปจนตายหรอกรึ!

จำไว้นะว่าอย่าพูดแบบนั้นกับคุณดงเฮอีก แกต้องแต่งงานกับเค้า เพราะชั้นรับปากเค้าเอาไว้แล้ว จำเอาไว้ด้วย!”

 

“ต้องแต่งงานเพราะแม่รับปากเค้า หรือแต่งเพราะแม่จะเอาเงินจากเค้ากันแน่คะ?”

 

เยอึนขัดขึ้นอย่างหมดความอดทน คนผมสีทองเดินมากอดน้องคนละแม่อย่างปลอบใจ แต่สายตาก็ยังสู้กับแม่ตัวเองไม่ลดละ

 

“แกอย่ามายุ่งนะเยอึน นี่มันเรื่องของชั้นกับซอนเย  แกไม่เกี่ยว!”

 

“แม่เป็นแม่หนู ซอนเยก็น้องหนู ทำไมจะไม่เกี่ยวคะ? หนูถามแม่หน่อยเถอะ

ที่ซอนเยยอมหมั้นกับดงเฮ มันยังไม่พออีกเหรอคะ ยังไม่สะใจแม่ใช่มั้ย แม่จะบังคับน้องไปถึงไหน?”

 

“ชั้นบังคับมันตรงไหน ดงเฮเค้ารักมัน มันก็รักเค้า ไม่อย่างนั้นมันจะยอมหมั้นกับเค้าเหรอ แล้วพอเค้าจะขอแต่งงาน มันจะเล่นตัวทำไม!!?”

 

“คนเราจะแต่งงานกัน มันไม่ใช่แค่ชอบกันหรอกนะคะแม่ ซอนเยยังไม่มั่นใจอะไรเลย ให้เวลาน้องหน่อยไม่ได้เหรอ?”

 

“ชั้นให้เวลาแกแค่เดือนเดียวเท่านั้น เดือนหน้างานแต่งจะต้องเกิดขึ้น ไม่อย่างนั้นบ้านนี้ก็จะถูกแบงก์ยึดเพราะชั้นไม่มีเงินใช้หนี้ คิดเอาเองก็แล้วกัน!!!”

 

คุณนายปาร์คทิ้งไพ่ใบสุดท้ายก่อนจะเดินหนีไปดื้อๆ ปล่อยให้ซอนเยยืนน้ำตาไหลอยู่ในอ้อมกอดของพี่สาวต่างแม่ เยอึนยกมือขึ้นลูบผมน้องเบาๆ น้ำตาพลอยไหลออกมาด้วย

 

“พี่เยอึน..ฮึก..ชั้นไม่มีทางเลือกแล้ว...ใช่ไหมคะ..”

 

“ซอนเย..พี่ขอโทษ..พี่ช่วยอะไรเธอไม่ได้เลย..พี่ขอโทษ..”

*

*

*