ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 9 นี่เหรอ แคร์ ?
คีย์การ์ดที่เสียบอยู่กับประตูห้องถูกดึงออกช้าๆ คิมยูบินก้มลงมองนาฬิกาข้อมือแล้วถอนใจ
เจ็ดโมงสี่สิบห้า...
สุดท้ายก็ต้องยอมไปโรงเรียนกับอีตานั่นจนได้สินะ...ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอต้องเกรงใจคำขู่บ้าๆ นั่นจริงๆ ...
“ยูบินหรือเปล่า?”
เสียงทักทายนุ่มๆ ที่ไม่คุ้นหูทำให้ยูบินหันไปมองเจ้าของเสียงทันที แล้วก็ได้พบกับชายหนุ่มที่สูงกว่าเธอไม่มากนักกำลังส่งยิ้มตาหยีมาให้อย่างเป็นมิตร
“แทยัง...”
คิมยูบินเอ่ยชื่อเขาออกมาอย่างงงๆ แทยังยิ้มกว้างกว่าเดิมด้วยความร่าเริง
“โห...จำพี่ได้ด้วย ไม่น่าเชื่อเลยแฮะ”
รอยยิ้มที่สดใสของเขาทำให้คนยิ้มยากอย่างยูบินยิ้มคืนให้อย่างอัตโนมัติ นักร้องคนดังประจำโรงเรียนอย่างดงยองเบคนนี้ ใครไม่รู้จักก็บ้าล่ะ..
“เอ่อ..ค่ะ..แล้ว..”
“คือไอ้คุณชเวมันไม่ว่างน่ะ เลยให้พี่มารับแทน ยูบินคงรู้นะว่าพี่เป็นเพื่อนมัน”
“รู้ค่ะ...แล้วทำไม..”
คิมยูบินเว้นวรรคคำพูดอย่างสงสัย ก็ไหนเมื่อคืนบอกว่าจะมารับเธอเองไม่ใช่เหรอ....
“คือวันนี้ไม่มีใครไปส่งบอม ไอ้ท็อปมันก็เลย..”
แทยังพูดได้แค่นั้นก็เงียบไป แต่แค่นั้นก็ทำให้ยูบินเข้าใจทุกอย่างได้ทันที
ไปส่งปาร์คบอม แล้วให้แทยังมารับเธอแทน..อย่างนั้นสินะ...
“โอเค ชั้นเข้าใจแล้วค่ะ เอาเป็นว่าชั้นไปเองได้แล้วกัน”
คนผิวแทนตัดบทง่ายๆ แล้วทำท่าจะเดินเลี่ยงไปทันที ถ้าไม่ติดว่ารุ่นพี่ผู้ใจดีคนนี้ขยับมาขวางเธอเอาไว้เสียก่อน
“โหยยย ~ ไม่ได้หรอก มันจะได้หักคอพี่เอาน่ะสิ ยูบินไปกับพี่หน่อยเถอะนะ ถือว่าพี่ขอร้องละกัน”
ยูบินมองท่าทางอ้อนวอนของชายหนุ่มตรงหน้าแล้วก็ได้แต่ถอนใจออกมาเบาๆไม่รู้ทำไมเหมือนกัน รุ่นพี่คนนี้ถึงได้ทำให้เธอรู้สึกเกรงใจซะเหลือเกิน...
*
*
*
รถสปอร์ตคันหรูของแทยังแล่นมาเรื่อยๆ โดยที่ผู้โดยสารอย่างยูบินไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไร เพราะเพลงเพราะๆ ที่เขาเปิดมาระหว่างทางพร้อมกับร้องคลอไปด้วยอย่างอารมณ์ดีนั้นทำให้เธอผ่อนคลายลงไปได้เยอะทีเดียว
น่าแปลกที่แทยังเป็นเพื่อนสนิทกับท็อปได้ ทั้งที่นิสัยจริงๆน่ะต่างกันลิบลับ..
แทยังดูเหมือนเทพบุตร ส่วนอีกคนน่ะ...
“พี่ขอแวะรับแฟนแป๊บนึงนะยูบิน”
ในขณะที่หญิงสาวกำลังคิดอะไรเพลินๆ แทยังก็เอ่ยขึ้นพลางเลี้ยวรถไปจอดหน้าบ้านแห่งหนึ่งอย่างกะทันหัน ยูบินไม่พูดอะไร หากแต่มองตัวบ้านอย่างคลับคล้ายคลับคลา...
“พี่แทยังมาสายนะวันเนี้ย ~”
สาวน้อยผมยาวชะโงกหน้ากลมๆของเธอเข้ามาในรถพร้อมกับบ่นกับคนขับด้วยน้ำเสียงน่ารัก ตาตี่ๆ คู่นั้นมองเลยแทยังไปที่ผู้โดยสารข้างๆแล้วขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ แต่ไม่ใช่แค่เธอที่ทำหน้าตาแบบนั้น เพราะคิมยูบินเองก็ขมวดคิ้วเหมือนกัน
“ไอ้ชเวมันฝากพี่ไปรับยูบินมาน่ะ พี่ก็เลยมาสายไง...”
“ยูบิน!!!”
โซฮีร้องออกมาดังลั่นเมื่อได้ยินชื่อยูบินชัดๆ ทำเอาแทยังสะดุ้งโหยง
“ชะ...ใช่...คนนี้น่ะชื่อยูบิน...”
“นั่นโซฮีใช่ไหม?”
คราวนี้เป็นคนผิวแทนที่ถามขึ้นอย่างไม่แน่ใจนัก แต่โซฮีแน่ใจยิ่งกว่าแน่ใจเสียแล้ว คนแก้มป่องวิ่งอ้อมไปเปิดประตูรถอีกฝั่งด้วยอาการลิงโลดใจเป็นที่สุด
“เธอจริงๆด้วยยูบิน!! คิดถึงที่สุดเลย!!”
โซฮีว่าพลางดึงเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันหลายปีมากอดอย่างดีใจ ยูบินหัวเราะเบาๆ กอดตอบเพื่อนรักพร้อมกับยิ้มแบบที่ทำเอาแทยังตกใจ
ตายล่ะ....ยูบินยิ้ม???
“ชั้นก็คิดถึงเธอเหมือนกัน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ อานโซฮี ^^”
*
*
*
“งั้นพี่ส่งแค่นี้นะบอม”
ท็อปพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเมื่อเดินมาจนถึงหน้าห้องเรียน ปาร์คบอมจึงหันมารับกระเป๋าจากเขาแล้วส่งยิ้มให้บางๆ
“ขอบคุณที่มาส่งนะคะพี่ท็อป ชั้นผิดเองล่ะค่ะที่ไม่บอกพ่อล่วงหน้า พ่อคงคิดว่าแทคจะมาส่ง..”
หน้าหวานเจื่อนลงเมื่อเผลอพูดชื่อคนบางคนออกมา ท็อปยื่นมือไปขยี้ผมเธอเบาๆ
“ไม่เอาน่า อย่าคิดมากเลย ไปเรียนเถอะ”
“ขอบคุณนะคะ”
เชียร์ลีดเดอร์สาวหวานยิ้มให้เขาอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าห้องไป ท็อปยิ้มน้อยๆ หันหลังจะเดินกลับ แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นใครบางคนที่ทางเดินไกลๆ...
คนผิวแทนสบตาเขาครู่เดียวก็หันหลังเดินเข้าไปในห้องเรียนตัวเอง ท็อปยืนนิ่งอยู่นานก่อนจะตัดสินใจเดินกลับไป โดยไม่รู้เลยว่าคิมยูบินที่เดินเข้าไปในห้องนั้น กำลังกระแทกตัวนั่งลงด้วยความรู้สึกหงุดหงิดในใจ.. คำพูดของโซฮีที่แอบคุยกับเธอในรถเมื่อกี้นี้ลอยเข้ามาในหัวอีกรอบ
“หา!!! นี่ตกลงว่าที่พี่แทยังมารับเธอได้ ก็เพราะพี่ท็อปสั่งเหรอ นี่พี่ท็อปคบกับเธอแล้วเหรอ!!!”
“ไม่ใช่หรอก..มันก็แค่แผนของเขา..เรื่องมันยาวน่ะโซฮี เดี๋ยวเล่าให้ฟังทีหลังแล้วกัน”
“จะแผนอะไรก็เถอะ..แต่ชั้นว่านะ...คนอย่างพี่ท็อปไม่น่าจะสั่งให้พี่แทยังมารับใครง่ายๆ..นอกซะจากว่า..เค้าจะแคร์เธอ!!”
“พูดบ้าๆ น่าโซฮี..”
“ไม่บ้าหรอก เค้าแคร์เธอแน่ๆ ต้องใช่แน่ๆ!!”
“บอกให้เพื่อนมารับ...แต่ไปรับคนอื่นแทน..เนี่ยเหรอแคร์...”
คนผิวแทนพึมพำออกมาอย่างโกรธๆ ความรู้สึกเจ็บแปลบที่ใจแบบเมื่อกี้นี้... ทั้งชีวิตไม่เคยมีใครทำให้เธอเป็นได้เลย..
นอกจาก ชเว ซึงฮยอน.. แค่คนเดียว..
*
*
*
ทันทีเสียงกริ่งหมดเวลาดังขึ้น โรงอาหารยามเที่ยงวันก็เริ่มจะจอแจไปด้วยผู้คนมากมาย เจ้าของเรือนผมสีแดงเพลิงกับใบหน้าสวยที่ราบเรียบอยู่ตลอดเวลาก็เช่นกัน เธอกำลังซื้อแซนด์วิชเพื่อไปกินระหว่างซ้อมที่ห้องเชียร์ลีดเดอร์...
“กินแต่ผัก ผัก ผัก บ้านเธอมันยากจนมากหรือไงฮะ”
เสียงที่คุ้นหูของใครบางคนทำให้คิมยูบินหันขวับไปมองทันที ร่างสูงของชเวซึงฮยอนกำลังทำท่าเลือกซื้อแซนด์วิชด้วยหน้าตายียวนกวนเบื้องล่างเป็นที่สุด...
“จะไปไหน ~ ไม่กินแล้วเหรอแซนด์วิชผักน่ะ?”
มือแกร่งคว้าข้อมือเธอไว้ทันทีเมื่อหญิงสาวทำท่าจะก้าวขาหนี แรงที่มหาศาลของร่างสูงทำให้ตัวบางๆ ของคิมยูบินเซเข้าไปปะทะอกเขาได้ไม่ยากนัก เสียงกรี๊ดดังขึ้นเบาๆ จากคนที่แอบดูอยู่จากบริเวณรอบข้าง และทำให้ยูบินยิ่งหงุดหงิด
“ปล่อยนะ..”
คนผิวแทนพูดเสียงลอดไรฟันเมื่ออีกคนยึดไหล่เธอเอาไว้แน่นจนขยับไปไหนไม่ได้ ท็อปทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ จ่ายเงินค่าแซนด์วิชแล้วดึงแขนของยูบินให้เดินตามมาอย่างรวดเร็ว
“จะพาชั้นไปไหน! ปล่อย! ชั้นมีซ้อมนะ!”
“ขาดสักวันสองวันจะเป็นอะไรไปครับ คุณหัวหน้าชมรมเชียร์ลีดเดอร์ ~”
ร่างสูงลากเสียงยาวอย่างกวนๆ ก่อนจะปล่อยแขนของหญิงสาวลงที่โรงรถ และออกคำสั่งต่ออย่างวางอำนาจ
“ขึ้นรถ”
คนผิวแทนยกมือขึ้นกอดอกแล้วมองหน้าเขาด้วยสายตาที่ตอบมาชัดเจนว่า...ไม่ขึ้น...จะทำไม?
“ลืมไปแล้วเหรอว่าเธอไม่มีสิทธิ์มาต่อรองอะไรกับชั้นทั้งนั้น อยากโดนไล่ออกจริงๆ ใช่มั้ย...ชั้นสั่งให้ขึ้นรถ!”
ชเวซึงฮยอนสั่งเสียงเข้ม เดินไปขึ้นคร่อมไบค์คันโปรดของตัวเองแล้วสตาร์ทเครื่องเสียงดังกระหึ่ม… ยูบินเม้มปากอย่างเคืองแค้น แต่สุดท้ายก็ต้องยอมขึ้นอย่างไม่มีทางเลือก
หน้าคมหันมายิ้มเจ้าเล่ห์…ก่อนจะบิดคันเร่งออกไปแรงๆ
“บรืนนนนน!!”
“กรี๊ดดดดดดด!!”
เชียร์ลีดเดอร์คนสวยหลุดเสียงร้องออกมาดังลั่นด้วยความตกใจ มือเรียวคว้าเอวของคนข้างหน้าแล้วเกาะไว้แน่นอย่างอัตโนมัติ หน้าสวยคมที่แนบกับหลังของตัวเองทำให้คนขับหัวเราะลั่นออกมาอย่างพอใจ โดยไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่า.. มีสายตาคู่หนึ่งกำลังมองมาที่พวกเขาอย่างเจ็บแค้น...
“แทค...”
ชานซองเอ่ยชื่อเพื่อนออกมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ เพราะภาพที่เห็นเมื่อครู่นี้ทำให้เขารู้สึกแปลกใจได้มากทีเดียว...และแน่นอนว่าสำหรับเพื่อนของเขา..คงไม่รู้สึกแค่แปลกใจแน่...
การที่พี่ท็อปยิ้มแบบนั้นกับคิมยูบิน...
มันก็น่าแปลกอยู่เหมือนกัน….
“พี่ชายแก...เค้า...”
“ไม่ใช่ ชานซอง ไม่ใช่”
ชานซองเลิกคิ้วอย่างงงๆ เมื่อได้ยินประโยควกวนนั้น แทคยอนมองตามรถไบค์คันใหญ่ไปด้วยแววตาแข็งกร้าว
“มันไม่ใช่พี่ชายชั้น..อีกต่อไปแล้ว!!!”
*
*
เปิดตัวบอสอานโซต้อนรับเพลงดูเอ็ทของยูโซ Super B ><ใครว่ายูบินและโซฮีร้องเพลงไม่เป็น ตบมัน! 555
อัลบั้มนี้คุ้มค่าการรอคอยจริงๆ สาวๆกลับมาได้ยิ่งใหญ่มาก ตอนนี้จีกับแด้ก็เริ่มกลับมาแล้ว หวังว่าจะมี Wonder Bang ให้ชื่นใจบ้างนะคะ เพลียเหลือเกิน วีจีมาคัมแบ็คที่เกา บีบีไปรับรางวัลที่เมกา บินสวนกันไปมา TT
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น