คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : โจรเวหา
ตอนที่ 7
โจรเวหา
หลังจากการซดบะหมี่ที่เป็นอาหารเที่ยงของทั้งเก้าคนก็จบลงโดยที่หม้อที่ใส่บะหมี่นั้นเกลี้ยงเกายังกะล้างเรียบร้อย ทุกคนก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเองเช่นในห้องนั่งเล่น โรเซนนั่งอ่านหนังสือ บาเรียยังนั่งชมวิวอยู่ ส่วนฟาเรสนอนกรนอยุ่บนโซฟาครบสูตรหนังท้องตึงหนังตาก็หย่อย ไลท์กับเจฟเข้าไปในห้องพักของผู้หญิงแล้วหลับอย่างสบายใจ สบายกาย แดนนิสวุ่นอยู่ในห้องครัวกับการทำอาหารว่าง ส่วน เรดส์ กับแอลริคก็อยู่ในห้องพักที่ดีที่สุดในยาน เรดส์นอนหลับอยู่บนเตียงแสนนุ่ม แอลริคยังคงนั่งพิมพ์อะไรบางอย่าง อย่างขมักเขม้น อยู่บนโต๊ะทำงาน และอีกคนที่ท่าจะเห่อของใหม่เอามากๆยังคงนั่งอยุ่ในห้องเครื่องสำรวจโน่นสำรวจนี่
“ เฮ้ วู้ หยุดยานมันซ้า ฟังให้ดีนะ พวกเราคือ ขบวนการโจรเวหา” เสียงสนั่นดังลั่น จนทำเอายานสั่น ดังขึ้นฟาเรสที่นอนอยู่สะดุ้งโหยงขึ้นมาส่วนคนอื่นๆก็ไม่ต่างกันเว้นแต่โรเซนที่ยังนิ่งอยู่ส่วนไลท์ เจฟ แดนนิสก็รีบวิ่งมารวม
“ นี่มันเกิดอะไรขึ้น” ฟาเรสพูดขึ้น
“ ใช่เกิดอะไรขึ้นเสียงดังสนั่นนี่มันอะไรกัน”ไลท์เสริม
“บาเรียว่าเรื่องใหญ่แน่รู้สึกว่ายานจะหยุดนะค่ะ” บาเรียเสริมอีกคนเพราะคนอื่นไม่น่าจะรุ้ว่ายานหยุดบินยานลำนี้บินอยู่ก็เหมือนไม่ได้บินนิ่งมากที่บาเรียรู้ก็เพราะนั่งชมวิวมาตลอดทาง นั่นเอง
“ อ้าฮ้ายู้ พังประตูมันเข้าไปเลย ประกาศข้าคือว่าที่เจ้าแห่งโจรเวหา มีสมบัติเตรียมส่งมาให้ข้าทั้งหมด อ้า”เสียงแหลมสูงของใครบางคนดังขึ้น
“ มันพูดบ้าอะไรเนี่ย”เจฟพูดขึ้น
“ นั่นซิปัญญาอ่อนชะมัด” ฟาเรสเสริมแล้วอมยิ้ม
“ มีผู้บุรุกเว้ย” เสียงของฟาริสดังขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมองอย่างประหลาดใจ
“ อะไรของแก” ฟาเรสถามด้วยน้ำเสียงหาเรื่อง
“ มีผู้บุกรุกเว้ย ไอ้พวกโจรเวหาตอนนี้มันล้อมยานเราอยู่ “
“ หา!” ทุกคนตะโกนออกมาพร้อมกันอย่างมิได้นัดหมายยกเว้นคุณหัวหน้าหน่วยที่นั่งอ่านหนังสืออย่างสบายใจอยู่
“ หา อะไรของพวกแกมันจะเข้ามาแล้วนะเว้ยจะทำไงดี “ ฟาริสท่าทางร้อนใจสุดๆ แล้วหยิบรีโมตขึ้นมากดๆแล้วภาพโดยรวมของยานทั้งหมดก็ปรากฏบนจอภาพขนาดใหญ่
“โอ้ยไม่เห็นยากมันเข้ามาเราก็ซัดมันเลยดิ” ไลท์ออกความเห็นเป็นคนแรก
“ ใช่ซัดมันเลย” ฟาเรสว่าแล้วกำหมัดแน่น
“ แต่ว่าบาเรียไม่เห็นด้วยนะ พวกมันท่าทางจะเยอะนะค่ะไม่เชื่อก็ดูซิ” บาเรียชี้ไปที่จุดที่เธอเคยยืนอยู่มันเป็นกระจกใสสามารถมองออกไปข้างนอกยานได้ ซึ่งตอนนี้มียานลำใหญ่จอดอยู่
“ ก็จริงของเธอนะฉันว่าเราควรใจเย็นวางแผนก่อนดีไหม”เจฟให้ความเห็น
“ นี่จะบ้ารึไง ใจเย็นมันจะเยอะแค่ไหนเราก็จัดการมันได้น่าฉันมั่นใจ” ไลท์ค้าน
“ แล้วนายว่าไงโรเซน”แดนนิสหันไปถามโรเซน
เขาปิดหนังสือลงแล้ววางมันไว้บนโต๊ะก่อนจะลุกขึ้น
“ เราก็ใจเย็นๆ เปิดประตูให้มันเข้าแล้วก็นั่งรอแค่นี้หละ” โรเซนพูดเสียงเย็น เจฟกับบาเรียอึ้งมากกับแผนของโรเซน ส่วนไอ้ตัวตั้งตัวดีที่บอกให้ซัดมันทั้งสองคนกระโดดดีใจ เพราะกำลังคันไม้คันมืออยุ่พอดี
“ ฉันเห็นด้วยนะ” แดนนิสว่า
“ อือเอาไงเอากัน” พอพูดจบฟาริสก็รีบวิ่งไปที่ห้องเครื่องทันที
มติเป็นเอกฉันท์ห้าต่อ สองถึงแม้ไลท์กับฟาเรสไม่ได้พูดอะไรแต่ท่าทางมันฟ้องอยู่แล้วเตรียมวอร์มกันเต็มที่
ภายในห้องนอนของแอลริคกับเรดส์
แอลริคยังคงนั่งพิมพ์อะไรบางอย่างอยู่อย่างสบายใจส่วนเรดส์ก็นั่งจิบของเหลวสีแดงสดอยุ่บนเตียง
“ เมื่อกี้เสียงอะไรนะแหลมๆฟังแล้วบาดหูนายได้ยินไหมแอล”เรดส์เอ่ยขึ้น
“เสียงน่ารำคาญนั่นนะเหรอคงจะเป็นเสียงพวกข้างนอกมั้ง” แอลริคตอบเรียบๆ
“ แต่เอ๊ะทำไมเล่นอะไรโจรเวหา เอาสมบัติมาให้หมดฉันว่ามันแปลกนะ”เรดส์ลุกขึ้นจากเตียงแล้วบิดซ้ายบิดขวาซึ่งมันก็ทำให้ผมสีแดงเพลิงส่องสว่างเจิดจ้าขึ้น คงเป็นเพราะร่างกายของชายหนุ่มแข็งแรง
“ อย่าไปสนใจเลยน่าตอนนี้ธุรกิจเรากำลังรุ่ง” แอลริคพูดแล้วยิ้มอย่างสบายใจเรดส์
“ จริงเหรอไหนดูซิ” เรดส์รีบวิ่งไปเกาะไหล่แอลริคทันที
“ คราวนี้เอาไปคนละยี่สิบล้านนะไอ้น้องฮ่าๆ”
“ ว๊าวคราวนี้น้องๆคงจะสบายกันแล้ว”เรดส์กระโดดดีใจ
“ ฉันร่วมด้วยเอาไปซักล้าน”
“ ดีๆ มิน่าหละปกติได้ยินเสียงโวยวายนิดหน่อยนายก็โกรธ จนเสียวไปหมด”
บนยานของโจรเวหา
“ หัวหน้าครับ บุกเลยไหมครับ” เสียงแหลมของชายวัยกลางคนดังขึ้น
เขามีผมสีชมพูปนเขียว นัยน์ตาสีฟ้า
“ บุกเลยซิ เบคอน คราวนี้หละท่านพี่ต้องเห็นผลงานของฉันฮิๆฮึๆ” ชายผู้ถูกเรียกว่าหัวหน้าเอ่ยขึ้น ชายผู้นี้มีผมสีทองหวีเรียบนัยน์ตาสีเขียวมรกต การแต่งตัวของเขาดูจะแตกต่างจากคนอื่นๆในยาน เขาใส่ชุดสีดำผ้าคลุมสีแดงมีเครื่องประดับมากมายเช่นสร้อย แหวนต่างหู สร้อยข้อมือสารพัตรชนิด อยู่บนตัว แต่งมากซะยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนซะอีก รวมไปถึงไม่เท้าสีเงินที่ตรงกลางเป็นรูปดาวสีทองดูเหมือนของเล่นที่วางขายตามตลาด
“ ท่านออดีสครับผมมีเรื่องจะรายงาน” ชายหนุ่มผิวดำคนนึงวิ่งร้อยเมตรมายืนตรงหน้าชายผมทอง
“ อะไร” ชายผมทองถามขึ้น
“ พะพวกมะมัน” ชายผิวดำพูดตะกุกตะกักเพราะรีบวิ่งมารายงานเจ้านายสุดชีวิตซะจนเหนื่อย
“ อะไรของแก เดี๋ยวปีดเหนี่ยวเอาดีๆ”ชายผมสีชมพูปนเขียวนามเบคอนที่ยืนอยู่ใกล้พูดขึ้นพลางยกำปั้นขึ้นตั้งท่าจะต่อย
“ ตอนที่พวกผมกำลังจะระเบิดประตูอยู่ดีๆประตูมันก็เปิดเองครับ” ชายผิวดำรายงานอีกรอบ
“ เอ๊ะทำไมมันเปิดเอง” ชายผมทองที่ถูกเรียกว่าออดีสเอ่ยขึ้นลอยๆ
“
ฮ่าๆสงสัย มันจะเกรงบารมีหัวหน้าก็เลยรีบเปิดนะครับ” เบคอนพูดด้วยเสียงแหลมสูงอย่างเคย
“ ฮิๆฮ่าๆมันคงจะเกรงข้าจริงซินะข้านี่สุดยอดจริงๆโฮะๆ” ออดีสหัวเราะอย่างบ้าคลั่งแล้วกระโดดโหยงเหยง โดยที่มีเบคอนร่วมด้วย ทั้งสองคนนี่ชั่งเป็นหัวหน้าหน่วย2กับรองหัวหน้าโจรเวหาจริงๆเลย
“งั้นสั่งบุกเลยนะครับ” ชายผิวดำโผลงขึ้น เพราะเริ่มจะเซงไอ้ความหลงตัวเองแล้วไอ้ท่าทางไม่เต็มแบบนี้เต็มทน
“ บุกเลย ไปซัก สิบคนก็พอนะโฮะๆ”ออดีสตะโกนสั่ง ชายผิวดำเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งออกไปจากห้องทันทีแล้วปฏิบัติตามคำสั่งของออดดีสที่บอกให้ไปแค่สิบคนพอ สิบคนที่กำลังจะชะตาขาดในอีกไม่นาน
“ โฮะๆยานลำนั้นท่าทางจะของเยอะก็ยานหรูขนาดนั้นแสดงว่าเจ้าของคงไม่ธรรมดาจริงไหมครับหัวหน้า”
ไม่ธรรมดาจริงๆนั่นแหละ...
“ ท่านพี่ต้องเห็นความสามารถของฉันก็คราวนี้แหละ”
“ ใช่ครับหัวหน้า หัวหน้ามีความสามารถไปซะทุกด้านไม่ว่าจะเป็นหน้าตาที่แสนจะหล่อ ต่อสู้ก็เฉียบ ความรู้รอบตัวก็ยอด ไม่มีใครเทียบ”
“ ถูกของนายเบคอนโฮะ”
แต่แล้วการใช้ความสามารถที่เรียกว่าเลียแข้งเลียขาก็ต้องจบลงเมื่อชายผิวดำคนเก่าวิ่งเข้ามาอีกรอบด้วยท่าทางร้อนรนกว่าคราวก่อน
“ หะหัวหน้าแย่แล้วคนของเราถูกจัดการหมะหมด”
“ ว่าไงนะ” ออดีและเบคอนตะโกนออกมาพร้อมกันอย่างมิได้นัดหมาย
“ ส่งคนไปอีกยี่สิบคน” ออดีสตะโกนสั่ง
“ ครับ” ชายผิวดำรับคำสั่งแล้เวรีบวิ่งไปอีกรอบ
” หัวหน้าครับคราวนี้ไม่รอดแน่”เบอคอนยิ้มแล้วรินไวท์ใส่แก้วแล้วส่งให้ออดีส
“ ใช่พวกมันมีกันแค่เก้าคนเองนิ คราวนี้รับรองไม่พลาด”ออดีสว่าพลางจิบวายอย่างสบายใจแต่หารู้ไม่ว่าตัวเองคิดผิดถนัด
เวลาผ่านไป5 นาที
“ หัวหน้าครับ” เสียงของชายผิวดำคนเดิดังขึ้นอีกรอบพร้อมกับร่างที่กำลังวิ่งหอบหนักกว่าเดิมเข้ามา
“ จัดการเรียบร้อยเลยใช่ไหม” เบคอนรีบถามขึ้น
“ ครับ” ชายผิวดำตอบแล้วทรุดลงกับพื้น
“ เห็นไหมยังไงคนของเราก็เจ๋งแถมมีเจ้านายดีๆอย่างท่านหัวหน้าอีก” เบคอนประจบเต็มที่
“ ไม่ๆไอ้ที่จัดการเรียบร้อยคือพวกมันจัดการเราเรียบร้อยแล้วครับ”
“ ว่าไงนะ” ออดีสถึงกับพ่นไวท์ใส่หน้าเบคอนเต็มๆ
“ส่งคนไปอีกสาม”
แต่ยังไม่ทันจะพูดจบเสียงของชายหนุ่มผมสีทองสวมแว่นใบหน้าหล่อเหลาที่ดูเรียบเฉยตลอดเวลาก็ดังขึ้น
“ คงไม่ทันแล้วหละ”
“ กะแกเป็นใคร” ออดีสถามขึ้นแล้วชี้หน้าของโรเซน
“ ชี้หน้าคนอื่นแบบนี้มันไม่สุภาพเลยนะรุ้ไหม “ ฟาริสที่กำลังเดินเข้ามาในห้องเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงกวนๆ
“ หัวหน้าฉันถามว่าพวกแกเป็นใคร” เบคอนย้ำคำถามของหัวหน้าตนที่ตอนนี้ยืนทื่ออยุ่กับที่
“ พวกเราเป็นแค่หน่วยพิเศษที่ตอนนี้อยู่ระหว่างการพักร้อนแต่ดันมาเจอโจรดักปล้นกลางทาง” โรเซนตอบเรียบๆ
ก่อนที่ฟาริสจะเสริมขึ้นว่า” โจรกระจอกที่โง่ซะไม่มีที่ติ”
“ ท่านหัวหน้าเราซวยแล้วหนีเถอะครับ” เบคอนกระซิบที่ข้างหูหัวหน้าของตน
“ จะหนียังไงเล่าเบคอนแต่ถ้าโดนจับเราตายแน่”ออดีสหันไปกระซิบตอบลูกน้องจอมประจบ
“ งั้นเอาอย่างนี้ครับเราลุยมันเลย ยังไงซะหัวหน้าก็ฝีมือไร้เทียมทานพวกมันสู้ไม่ได้หรอกครับ”
ดวงตาสองคู่ของโรเซนและฟาริสสหันมาสบกันเป็นเชิงว่าไอ้พวกนั้นมันกระซิบบ้าบอกอะไรกัน ชักจะเบื่อเต็มทีแล้วก่อนจะจ้องไปที่ไอ้โจรเจ้านายกับลุกน้องที่ยังคงไม่รุ้ว่าโดนมองด้วยสายตาสมเพชและรำคาญสุดๆ
“ งั้นดีเบคอนนายจัดการไอ้หน้าปลาจวดนั่น” ออดีสหันไปมองฟาริสแล้วชี้ นิสัยส่วนตัวของเขายังแก้ไม่หายเห็นใครหน้าตาดีหรือหล่อกว่าไม่ได้มักเอาไปเปรียบกับปลาหลากชนิดหรือไม่ก็สัตว์อื่นๆที่เจ้าตัวคิดว่าน่าเกลียดและพอใจที่จะด่า
“ อะไรของมันชี้มาทางนี้ทำไม”ชายหนุ่มผมสีดำปนน้ำเงินสบถกับตัวเองเบาๆแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อไหร่มันจะกระซิบกันเสร็จชักจะเบื่อรำคาญอย่าวัดมันเต็มทีแล้ว
“ ส่วนฉันจะจัดการไอ้แว่นปลาน้ำจืดนั่น” ออดีสชี้ไปทางโรเซนที่ยืนกอดอกนิ่งอยู่
“ ครับ” เบคอนรับคำแล้วกำหมัดแน่นจ้องมาที่ฟาริสตาเขม็ง
“ลุย”หัวหน้ากับลูกน้องที่แสนจะรักกันตะโกนขึ้นพร้อมกันก่อนจะวิ่งเขาหาเป้าหมายของตน ฟาริสถึงกับผงะที่เห็นท่าทีของทั้งสองไม่ใช่เพราะเขากลัวแต่ตกใจกับท่าทางบ้าบอๆไม่เต็มต่างหาก
“ ตายไอ้หน้าปลาจวด”เบคอนตะโกนก่อนจะพุ่งหมัดใส่ฟาริส ชายหนุ่มผมดำน้ำเงินหมุนตัวหลบทันก่อนจะซัดหมัดออกไปเข้าที่ท้องน้อยของเบคอนพอดี ชายหนุ่มผมสองสีถึงกับหน้าถอดสีเพราะความจุกกับหมัดอันหนักหน่วง แล้วทรุดฮวบลงกับพื้น
“ กระจอกหวะไอ้หัวสองสี”ฟาริสเยาะเย้ยแล้วคว้าคอเสื้อของเบคอนก่อนจะใช้เชือกชนิดพิเศษผูกที่มือทั้งสองที่โดนรวบเข้าหากัน
เชือกไนลอคที่ทำการคิดข้นขึ้นเป็นพิเศษเพื่อใช้ในการจับคนร้ายเชือกชนิดนี้ไม่ว่าอาวุธชนิดใดก็มันตัดไม่ขาด
ยิ่งคนร้ายดิ้นเชือกยิ่งรัดแน่นขึ้นเรื่อย เชือกชนิดนี้ต้องใช้เวทมนตร์ในการแก้เชือกเท่านั้น
ทางด้านออดีสที่ตั้งท่าจะซัดโรเซนเต็มที่แล้วตะโกนข่มขวัญไปว่า “ ไอ้แว่นปลาน้ำจืด”แต่ยังไม่ทันจะถึงตัวโรเซนก็ชนปึ้งเข้ากับกำแพงเวทของชายหนุ่มผมทองอย่างแรงจนสลบไป
“ หัวหน้าครับ “ เสียงอ่อยของลุกน้องผู้ ซื่อสัตย์เรียกหัวหน้าที่สลบเหมือดไปเรียบร้อยแล้ว
“ ไอ้หน้าปลาจวดไอ้แว่นปลาน้ำจืดจำไว้” เบคอนตะโกนด่า
“ไอ้หัวสองสีปากมาก” ฟาริสหัวเสียกับคำด่าของเบคอนก่อนที่จะใช่ฝ่ามือซัดไปที่ทายทอยและแล้วชายหนุ่มหัวชมพูปนเขียวก็สลบไป
“ เอาไงต่อโรเซน” ฟาริสหันไปถามโรเซนที่ตอนนี้กำลังใช่เท้าเขี่ยๆร่างของออดีส
“ นายช่วยไปบอกไลท์กับบาเรียบอกสองคนนั่นให้ พาท่านแอดริคกับท่านเรดส์ล่วงหน้าไปก่อนส่วนพวกเราที่เหลือจะพาโจรพวกนี้ไปส่งให้กับศูนย์บัญชาการเขตนี้”
หลังจากนั้นฟาริสก็รีบวิ่งบอกไลทืกับบาเรียให้ไปล่วงหน้าไปก่อนส่วนพวกเค้าที่เหลือก็แยกย้ายกันขึ้นยานที่พวกโจรนั่งมาคุมพวกนั้นไป โดยที่โรเซนกับฟาริสไปด้วยกันบนยานอำนวยการของพวกโจร ที่มีลุกสมุนที่โดยอัดสะน่วมประมาณยี่สิบคนรวมถึงหัวหน้ากับรองหัวหน้าของพวกมันที่นอนสลบเหมือดไม่ได้สติ และยานอีกลำได้แก่ แดนนิส ฟาเรสแล้วก็เจฟคุมพวกโจรประมาณสามสิบคนแต่ท่าทางจะไม่สงบเหมือนยานอำนวยการ ที่พวกโจรเห็นหน้าของโรเซนกับฟาริสก็กลัวจนหัวหดไม่กล้าพูดอะไร แต่ยานลำนี้กับวุ่นวายเต็มไปด้วยเสียงตะโกนด่าโหวกเหวก มันเริ่มขึ้นก็เพราะ
ฟาเรสดันไปได้ยินพวกโจรนินทาตัวเองว่าหน้าตาเหมือนกะเทยก็เลยเดือดพราดๆส่วน เจฟกับแดนนิสก็พลอยเป็นไปด้วยเริ่มจากไอ้โจรท่าทางแต๋วๆคนนึงแซวว่าทั้งคุ่เป็นแฟนกันหลังจากนั้นทั้งสองก็ตะโกนลั่นประมาณว่า “ แกคิดว่าฉันตาบอดเหรอ” ออกมาพร้อมกัน
ส่วนทางด้านไลท์กับบาเรียที่ไลท์แสนจะเซงที่ต้องมาจมปลักอยู่กับไอ้น้องชายเจ้านายจอมเอาแต่ที่ตอนนี้นั่งวางกล้ามอยู่บนโซฟาที่เธอกะว่าจะใช้เป็นที่นอนพักซะหน่อยแต่ทันทีที่จะหย่อนก้นลงไปไอ้หมอนี่มันก็รีบเดินมานั่งตัดหน้าทันทีแถมยังตวาดซะเธอแทบเสียสมดุล
ออกไปจะนอนเกะกะ...
เธอก็เลยต้องระเหดไปนั่งกับพื้นเพราะโซฟาอีกตัวถูกบาเรียกับเรดส์ที่ไม่รุ้ไปสนิทกันตอนไหนจองไอ้สองนี้ก็เอาแต่คุยกันบ้าบอคอแตกอะไรไม่รุ้ สงสัยคุยกันเรื่องเมื่อกี้ที่พวกโจรมันบุกเข้ามาหละมั้งเพราะไอ้น้องชายเจ้านายกับเรดส์ก็ออกมาลุยกับเค้าเหมือนกันซึ่งทั้งสองก็ทำให้เธอได้รู้ว่าไม่ธรรมดาเลยสองคนนี้ แต่พอได้ฟังเหตุผลที่ไอ้น้องชายเจ้านายออกมาช่วยมันก็ดันบอกว่ารำคาญพวกเสียงดังนี่
“บาเรียฉันไปนอนหละนะมีอะไรก็เรียกนะ” ไลท์ลุกขึ้นจากพื้น เธอคิดว่าความจริงน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วนะไม่น่านั่งกับพื้นเลยด้วยซ้ำ
“ จ้าคงไม่มีอะไรหรอก” บาเรียรับคำแล้วหันไปคุยกับเรดส์ต่อ
แต่ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าไปเสียงของไอ้บ้าน้องชายเจ้านายก็ดังขึ้น
“เดี๋ยวเธอนะไปหยิบไวท์มาให้หน่อยซิ”
ให้ตายเถอะไอ้บ้านี่….
ไลท์ไม่รู้จะตอบโต้ไปด้วยวิธีไหนดีก็เลยได้แต่ทำตามโดยที่บ่นอุบอิบไปตอลดทาง เธอหยิบไวท์ในตู้แช่แล้วรีบเดินเอาไปยื่นให้แอลริคแต่
“ นี่เธอจะให้ฉันดื่มทั้งอย่างนี้เลยรึไงแก้วนะมีไหม”
หมั่นไส้...
ไลท์รีบวิ่งไปหยิบแก้ววายอย่างอารมณ์เสียสุดๆแล้วเอามายืนให้แอลดริคแต่ชายหนุ่มกับเบือนหน้าหนี
“ อะไรอีก” ไลท์พูดเสียงแข็ง
“ริน” แอลริคชี้ไปที่แก้วแล้วนอนราบลงกับโซฟา
หญิงสาวค่อยๆรินไวท์ใส่แก้วแล้ววางลงกับโต๊ะ
“ ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม”เธอถามอย่างเบื่อๆ
“ อืม” ชายหนุ่มตอบเบาๆแล้วจิบไวท์ต่ออย่างสบายใจ
ไลท์ที่ได้ยินดังนั้นรีบบึ่งไปที่ห้องพักทันที ก่อนที่ไอ้น้องชายเจ้านายตัวแบจะหาเรื่องกวนประสาทเธออีก วิ่งจับโจรซะดีกว่าให้เธอมาทำอะไรแบบนี้ซะอีก
จากนั้นเธอก็ล้มตัวลงนอนกับเตียงที่ตอนนี้เป็นสิ่งที่เธอต้องการมากที่สุด ทั้งเหนื่อยทั้งง่วงไอ้เหนื่อยเพราะซัดไอ้พวกโจรเวหากระจอกๆไปเกือบสิบคนนะไม่เท่าไหร่ เหนื่อยไอ้ตรงที่ต้องมาคอยทำอะไรบ้าๆที่ตัวเองดันบ้าไปยอมรับผิดแบบโง่
“ นอนได้ซักทีนะเรา”ไลท์พุดกับตัวเองเบาๆแล้วหลับไปในที่สุด....
ความคิดเห็น