คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ศูนย์บัญชาการเขตตะวันออกและร้านฮาเลม
บทที่ 2
ณ ศูนย์บัญชาการเขตตะวันออก
ศูนย์บัญชาการเขตตะวันออกเป็นศูนย์บัญชาการขนาดเล็กที่ตั้งอยู่ ทางทิศตะวันออกของมหานครไมเรียนอส เป็นตึก สีขาว 3 ชั้น บริเวณข้าหน้าศูนย์บัญชาการมีต้นโอ๊กขนาดใหญ่และสวนสาธารณะขนาดเล็กไว้สำหรับบุคคลภายนอกหรือผู้พิทักษ์มาเดินเล่นและนั่งพักผ่อน
ไลท์ที่เหน็ดเหนื่อยจากการทำภารกิจ นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ริมน้ำพุในสวนสาธารณะ คนเดียว เธอมองไปยังท้องฟ้ายามค่ำคืน มองพระจันทร์ทั้งสองดวงที่ใกล้จะเต็มดวงอย่างสบายใจ พลางทำให้คิดถึงบ้าน ปกติเวลานี้เธอต้องไปเที่ยวเทศกาลกับคนในครอบครัว แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะเธอยังมีเพื่อน มีงานและยังมีหน่วยพิเศษที่ชื่อว่าฮาเลม
" ทำอะไรอยู่คนเดียว" เสียงหนึ่งดังขึ้น ไลท์สะดุ้งเล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองพลางยิ้มให้เจ้าของเสียงนั้นทันทีที่เห็นหน้าอย่างเบิกบาน แล้วพูดขึ้นว่า " โรเซน"
"นั่งด้วยคนนะ" ชายหนุ่มผมทอง นัยน์ตาสีดำดวงตาคมกริบพูดพลางขยับแว่นกรอบสี่เหลี่ยมสีดำที่ใส่อยู่
" อือนั่งซิ" ไลท์ตอบพลางเขยิบไปทางซ้ายเว้นที่ให้โรเซนนั่ง
" ขอบใจ"โรเซนนั่งลงข้างๆไลท์
" เอาไอ้โจรนั่นไปขังแล้วเหรอ"ไลท์ถาม
" อือเรียบร้อยแล้ว แล้วไลท์ทำไมมานั่งคนเดียวหละ"
" ไลท์ โรเซน" เสียงตะโกนของใครบางคนดังขึ้น ไลท์หันไปมองก็พบกลับร่างของชายหนุ่มผมสีน้ำเงิน นัยน์ตาสีฟ้า ที่ยืนอยู่หน้าศูนย์บัญชาการ
" แกมีอะไรฟาเรส" ไลท์ตะโกนถามชายหนุ่มมีน้ำเงิน
" ไปกินข้าวได้แล้ว" ชายหนุ่มตะโกนตอบแล้วเดินกลับเข้าไปในศูนย์บัญชาการ
"ไปกินข้าวกันเถอะโรเซน"
ทั้งสองลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินเข้าไปในศูนย์บัญชาการ ขึ้นลิฟต์ไปยังชั้น 6 ซึ่งเป็นห้องทำงานของหน่วยพิเศษ หน่วยพิเศษที่มีเพียงแค่หน่วยเดียวในศูนย์บัญชาการตะวันออก บริเวณชั้น6มีห้องเล็กๆ1ห้องซึ่งเป็นห้องทำงานของโรเซน ส่วนคนอื่นๆก็มีโต๊ะทำงานเป็นของตังเองที่กระจายกันอยู่ และอีกมุมหนึ่งซึ่งเป็นมุมพักผ่อนมีโซฟาสีเนื้อชุดใหญ่ตั้งอยู่ไว้สำหรับนอน นั่งรับประทานอาหาร ออกกำลังกายหรือกิจกรรมอื่นๆที่ตอนนี้กำลังใช้นั่งล้อมวงกินข้าว
" คุณโรเซน ไลท์มากินข้าวค่ะ" บาเรียเรียกเสียงหวาน ไลท์ที่ไม่ได้กินอะไรเลยมาตั้งแต่เที่ยงซึ่งตอนนี้ก็จะสี่ทุ่มแล้วรีบวิ่งเข้าไปนั่งข้างๆบาเรียส่วนโรเซนก็นั่งลงข้างๆไลท์ และดูเหมือนจะมีฟาริสกับฟาเรสนั่งกินอยู่ก่อนแล้ว
" กินหละนะ" ไลท์กวาดตาไปรอบๆโต๊ะวางอาหารทันทีเห็นของโปรดซึ่งก็นั่นก็คือน่องไก่ สไปซี่วางกองอยู่ ก็รีบหยิบขึ้นมากินอย่างบายใจ
" อร่อยใช่ไหมหละไลท์น่องไก่นะ เสียดายคุณแดนนิสไม่ได้กินด้วย" หญิงสาวผมสีน้ำตาลแดงพูดขึ้น
" ดีแล้วที่มันไม่อยู่ ไม่งั้นมีหวังฉันอดแน่" ฟาเรสที่กำลังแทะกระดูกไก่เอ่ย
" โรเซนไม่กินหรอ" ไลท์ถามพลางกัดน่องไก่
" ไม่หิวนะ"โรเซนตอบแล้วหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน
ซักพักน่องไก่ที่กองพูนอยู่ก็เริ่มน้อยลงๆจนเหลือชิ้นสุดท้ายซึ่งเป็นที่หมายตาของทุกคนโดยเฉพาะฟาเรสที่จ้องเขมง ขืนมีใครมาแย่งไปหละก็คงเกิดเรื่องแน่
" ฉันขอชื้นสุดท้ายนะยังไม่อิ่มเลย" ฟาเรสพูดขึ้นแล้วยื่นมือไปหยิบน่องไก่ทันทีแต่...
" ใครเค้าจะให้แกกัน" แฝดผู้พี่อย่างฟาริสพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์แล้วตีมือของฟาเรส
" โอ้ยอะไรของแกฉันก็บอกว่าขอแล้วไง" ฟาเรสอุทานพลางลูบมือที่ถูกตี
ไลท์ที่นั่งอยู่ในสถานการณ์เห็นท่าไม่ดี จึงสะกิดบาเรีย แล้วกระซิบเบาๆว่า
" เอาไงดีท่าทางมันจะหาเรื่องตีกันอีกแล้ว"
" บาเรียก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่าเราไปไกลๆจากตรงนี้ก่อนเถอะ"
ว่าแล้วทั้งสองก็ลุกขึ้นจากโซฟา แล้วรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ ในขณะที่ฟาริสกับฟาเรสกำลังส่งสายตาพิฆาตใส่กันโดยที่มีโรเซนที่กำลังนั่งอ่านหนังสือคั่นกลางอยู่
"ฟาริส แกจะเอายังไง น่องนี้มันต้องเป็นของฉัน"
" แล้วมันทำไมต้องเป็นของแก"
" ก็ฉันยังกินไม่อิ่มนื่"
" ฉันก็ยังไม่อื่มเหมือนกัน"
" ฉันเป็นน้องแกนะฟาริสพี่ต้องเสียสละให้น้องซิ"
"เชอะที่อย่างนี้หละก็มาเรียกฉันว่าพี่" ฟาริสกอดอกแล้วเชิดหน้าขึ้น
" ไอ้ประสาท" ฟาเรสตะโกนใส่ฟาเรสโดยไม่สนใจคนรอบข้างที่กำลังอ่านหนังสืออยู่เลยว่าจะรู้สึกอย่างไรกับเสียงที่เกินเสิบเดซิเบล
" ถ้าฉันประสาทแกก็อภิมหึมามหาประสาท" ฟาริสตะโกนตอบ ด้วยเสียงอันดังก้องเช่นเดียวกับแฝดผู้น้อง ซึ่งมันก็ทำให้คนที่อ่านหนังสืออยู่ ขมวดคิ้วเข้าหากัน
" แกกกก" คู่แฝดตะโกนออกมาพร้อมกันพลางคว้าคอเสื้อของกันและกันมาจับไว้พร้อมกับส่งสายตาพิฆาตใส่กัน
เหมือนมีประกายไฟแปลบๆอยู่ระหว่างดวงตาของทั้งคู่ คนที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ ขยับแว่นเล็กน้อยแล้วมองไปยังแฝดพี่น้องด้วยสายตาที่ไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก
" ว๊ากสองคนนั้นกำลังทำให้โรเซนโกรธ" ไลท์พูดเสียงสั้นพลางคิดไปว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
" นั่นนะซิค่ะบาเรียก็ว่างั้น"
ไลท์กับบาเรียที่หลบอยู่หลังประตูห้องน้ำหันมามองหน้ากัน
โรเซนหันไปมองคู่แฝดที่กำลังส่งสายตาพิฆาตใส่กันอย่างไม่หยุดหย่อนอีกครั้งแล้วยื่นมือออกไป ไลท์กับบาเรียที่ดูสถานะการอยู่ตกใจในท่าทีของโรเซนและลุ้นว่าชายหนุ่มจะทำอะไรเขายื่นมืออกไปยังถาดใส่น่องไก่เจ้าปัญหาแล้วหยิบเจ้าน่องไก่เจ้าปัญหามากินพร้อมทั้งอ่านหนังสืออย่างสบายใจ
คู่แฝดปล่อยคอเสื้อของกันและกันเหตุผลเพราะเห็นน่องไก่เจ้าปัญหาได้ลอยไปเข้าปาก ไอ้หัวหน้าหน่วยที่บอกว่าไม่หิวเรียบร้อยแล้ว
" ชิ" ฟาริสเชิดหน้าขึ้นแล้วเดินไปยังโต๊ะของตัวเอง ส่วนฟาเรสได้แต่นั่นเจ็บใจ ไอ้สองคนที่ทำให้เขาอดน่องไก่ของโปรด อีกด้านไลท์กับบาเรียที่เห็นเหตุการณ์มาตลอดระเบิดหัวเราะออกมา
" สมน้ำหน้าไอ้สองคนนั่นอยากทะเลาะกันดีนัก" ไลท์กระซิบบาเรียพลางหัวเราะ
" ไลท์พอแล้วน่าไลท์เรากลับบ้านกันเถอะ"
" ก็ได้ๆ" ไลท์หยุดหัวเราะแล้วคิดไปว่ามีเรื่องล้อไอ้องคนพี่น้องนั่นแล้วพอคิดแล้วเธอก็หัวเราะออกมาเบาๆออกมาอีกรอบส่วนบาเรียก็เดินขออนุญาตโรเซน
" คุณโรเซนค่ะบาเรียกับไลท์ขอกลับบ้านนะค่ะ"
" อือได้แต่เดี๋ยวบาเรีย อย่าลืมบอกแดนนิสกับเจฟด้วยว่าพรุ่งนี้ถ้าแดนนิสมาไม่ไหวก็ไม่ต้องมา"
" ค่ะ เดี๋ยวบาเรียจะบอกให้"บาเรียยิ้มแล้วเดินไปเก็บของเตรียมกลับบ้านส่วนไลท์ก็เช่นกัน
" หา พรุ่งนี้มาทำงานงั้นเหรอไหนบอกพรุ่งนี้จะหยุดพักร้อนไง" ฟาเรสถามโรเซนที่นั่งอยู่ข้างๆ
" วันหยุดเลื่อนไปอีกสองวัน พรุ่งนี้มีภารกิจ"
" อะไรกันนึกว่าจะได้หยุดแล้วแท้ๆ"ฟาเรสทำหน้าตาเหมือนหมดอาลัยตายอยากแล้วนอนนาบลงกับโซฟา
" โรเซน ฉันกลับหละ" ฟาริสพูดขึ้นในขณะที่สะพายกระเป๋าแล้วเดินดุ่มๆออกไป
" กลับเถอะ"
" คืนนี้หลับให้สบายนะค่ะ" บาเรียโบกมือพลางยิ้มหวานให้ทุกคนแล้วเดินออกไปพร้อมกับไลท์
" ไปหละนะโรเซนคืนนี้หลับฝันดีหละ" ไลท์หันหลังกลับมาโบกมือให้โรเซน
" เช่นกัน" โรเซนตอบเบาๆ
" นี่โรเซนคืนนี้ฉันขอนอนที่นี่นะไม่อยากเห็นหน้าใครบางคน"ฟาเรสพูดพลางหาว
" ตามสบายฉันก็จะกลับหละ " โรเซนเก็บหนังสือใส่กระเป๋า แล้วเดินไปตรวจความเรียบร้อยรอบๆชั้น 6
ตอนเช้าเวลาประมาณ แปดโมงเช้า
ผู้พิทักษ์ทั้งหลายที่ประจำอยู่ที่ ศูนย์บัญชาการเขตตะวันออก ต่างมาทำงานตามหน้าที่ของตัวเองซึ่งไลท์กับบาเรียก็เช่นกัน พวกเธอรีบมาแต่เช้าแล้วเดินไปขึ้นลิฟต์เพื่อไปชั้น6 ซึ่งเป็นที่ทำงานของพวกเธอ ในชั้น6ตอนนี้เงียบมาก จะได้ยินก็แต่เสียงกรนของใครบางคนที่ดังสนั่น
" ฟาเรสแกตื่นได้แล้ว" ไลท์ดึงหมอนออกจากหัวของฟาเรส เพื่อเป็นการปลุกแต่ไหงมันไม่ตื่นหลังจากนั้นก็เริ่มเอาหมอนทุบๆหัว" ตื่นๆไปอาบน้ำ"
" ไลท์ อย่าตีแรงนักซิ " บาเรียที่กำลังจัดโต๊ะทำงานปราม
" ตีเบามันจะตื่นที่ไหนหละ รักเพื่อนมันต้องตีแรง" จากนั้นก็เริ่มตีรัวและแรงขึ้นเรื่อยๆ คนโดนตี
พลักหมอนออกแล้วนอนคว่ำหน้าลง
" แกไม่ตื่นใช่ไหมได้งั้น" ไลท์ใช้สองมือลากฟาเรสลงจากโซฟาเสียงร่างของชายหนุ่มตกกระทบพื้นดังดัง "ตุบ"
" ตื่นแล้ว เจ็บๆ " ฟาเรสค่อยๆลุกขึ้นยืนแล้วบิดซ้ายบิดขวา" หลังจะหักรึเปล่าวะเนี่ย"
" ไปอาบน้ำ แกไม่ได้อาบมาตั้งแต่เมื่อวาน ไอ้ซกมกเอ้ย" ไลท์พูดขึ้น
"รู้แล้วครับคุณแม่ผมยอมรับ"
" ถ้ากลับบ้านคราวนี้ฉันจะฟ้องพี่คาเรลว่าแกมันสกปรกแค่ไหน"
" รู้แล้ว ไหนหละเสื้อผ้า" พอพูดถึงเสื้อผ้า กระเป๋าที่ดุเหมือนมีเสื้อผ้าอยู่ในนั้นก็ลอยมา โดนหน้าฟาเรสเต็มๆ
"
นี่ไงเสื้อผ้าไปอาบน้ำซะไอ้ซกมก" ชายหนุ่มผมสีดำแกมน้ำเงิน นัยน์ตาสีฟ้านามฟาริสเอ่ยหลังจากที่โยนกระเป๋าที่เจ้าตัวเตรียมมาให้แฝดผู้น้องอย่างฟาเรส
" ชิ นึกว่าเอาเสื้อผ้ามาให้แล้วจะให้อภัยเรื่องเมื่อคืนนะ" ฟาเรสพูดแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ
" ฉันก็ไม่ต้องการให้แกอภัยนิ" ฟาริสพูดแล้ววางกระเป๋าลงบนโต๊ะทำงาน
" โรเซนยังไม่มาเหรอบาเรีย" ฟาริสถาม
" ยังไม่มาแปลกปกติคุณโรเซนจะมาเช้าที่สุด" บาเรียตอบ
"ใช่แปลกมาก" ไลท์แล้วหยิบรีโมตมาเปิดทีวี
" สวัสดีตอนเช้าทุกคน" เสียงหนึ่งดังขึ้น บาเรียหันไปมอง แล้วทักตอบ
" สวัสดีค่ะคุณแดนนิส"
" บาเรีย วันนี้สวยนะ" ชายหนุ่ม ผมดำ นัยน์ตาสีดำนามแดนนิสรองหัวหน้าหน่วยฮาเลม ชมบาเรียแล้วยิ้ม
" ลุกขึ้นจากเตียงได้แล้วเหรอ" ฟาริสแซว
" ลุกไม่ขึ้นแล้วจะมายืนอยู่ตรงนี้ได้ไงวะ"
" แดนนิสแล้วเจฟไปไหนนะไม่มาด้วยกัน" ไลท์เอ่ยถาม
" อ๋อยัยนั่นนะเหรอไป..." แดนนิสยังไม่ทันพูดจบประโยคเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งก็ดังขึ้น
" นินทาอะไรฉันอยู่"
" อ่าวเจฟมาแล้ว"ไลท์พูดขึ้น
เจฟ หญิงสาวผ มทอง นัยน์ตาสีฟ้า เป็นสมาชิกอีกคนในหน่วยฮาเลม
" มากันครบแล้วทีนี้ก็เหลือแต่หัวหน้าหน่วยของเรา" ฟาริสพูดพลางจัดเอกสารบนโต๊ะทำงานให้เข้าที่ ในขณะเดียวกันฟาเรสก็ออกมาจากห้องน้ำพอดีด้วยสภาพที่ดูดีกว่าเดิม
" อ่าวเจฟ แดนนิส มากันแล้วเหรอ" ฟาเรสเอ่ยทัก
" อือ ว่าแต่นายเมื่อคืนนอนนี่หละซิ"
" ใช่ ฉันเบื่อหน้าใครบางคนนะ" ฟาเรสพูดแล้วหันไปมองฟาริสด้วยหางตา
ซักพักโรเซนก็เดินเข้ามาในห้อง หลังจากที่ไปพบคอมมาเนอร์ ผู้บัญชาการสูงสุดของศูนย์บัญชาการเขตตะวันออก เพื่อรับภารกิจ และจากนั้นหน่วยฮาเลมทั้ง 7 คนก็ออกเดินทางไปทำภารกิจที่คาดว่าน่าจะเป็นภารกิจสุดท้ายก่อนที่จะได้ไปพักร้อน จุดมุงหมายก็คือ ร้านอาหารที่ชื่อว่าฮาเลม
ร้านฮาเลมเวลาห้าโมงเย็น
" เก๊าะๆๆ"แดนนิสประตูหลังร้านฮาเลมมาเป็นเวลานานจนเริ่มอารมณ์เสียแล้วก็เริ่มกระหน่ำเคาะต่อไปเรื่อยๆ จนคนขี้รำคาญอย่างฟาริสต้องปราม" อาจจะไม่มีคนอยู่ก็ได้เคาะเบาๆหน่อย"
"จะไม่มีคนอยู่ได้ไงในเมื่ออีกสองชั่วโมงจะเปิดร้านก็ต้องมีคนมาเตรียมร้านบ้างหละ"ว่าแล้วก็เริ่มเคาะต่อไปเรื่อยๆ
"จะเคาะอะไรนักหนาวะ"เสียงจากอีด้านหนึ่งของประตุดังขึ้น แดนนิสจึงหยุดเคาะ
" เห็นไมมีคนอยู่แต่ไม่ยอมมาเปิด" แดนนิสหันไปประกาศให้ทุกคนในหน่วยรู้
" ใครอยู่ข้างในนะเปิดประตูหน่อย"
"แล้วใครอยู่ข้างนอก"
" บอกให้เปิดก็เปิดซิ" ประตูค่อยๆเปิดออกเยให้เห็นเด็กสาวอายุราวๆสิบห้าสิบหกกำลังหาวหัวฟูเหมือนพึ่งตื่นนอน
"มาหาใคร" เด็กสาวพูดห้วนๆ
" เจ้าของร้าน"
" งั้นรอแปป"
" ท่าทางกวนบาทาชะมัด" ฟาเรสพูดขึ้น
" ใช่ฉันก็ว่างั้น" ไลท์เสริม
ซักพักเจ้าของร้านก็เดินออกมา เจ้าของร้านนั้นเป็นหญิงวัยกลางคนถ้าดูจากใบหน้าของเธอนั้นอายุคงราวๆยี่สิบต้นๆแต่ดูเพียงใบหน้ามันก็ไม่แน่เหมือนกัน เธอใส่ชุดสีแดงมสีดำที่ถูกม้วนเป็นมวยดวงตาสีฟ้าซึ่งทุกองค์ประกอบของเธอจัดว่าสวยมากๆ
" สวัสดีค่ะมีอะกับดิฉันเหรอค่ะ"เธอกล่าวพลางกวาดตามองไปรอบแล้วชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะอุทานขึ้นมาว่า" ว๊าย ทุกคน"
" พี่ไอลี่"ทุกคนพูดขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
ภายในร้านฮาเลม
ในร้านถูกตกแต่งด้วยสถาปัตยกรรมอันหรูเลิศโคมไฟระย้า ชุดโต๊ะเก้าอี้วางไว้มากมาย ซึ่งส่วนมากในร้านจะเป็นสีแดง และเคาเตอร์เครื่องดื่มขนาดใหญ่ตั้งอยู่ มีภาพเขียนมากมายติดอยู่ทั่วร้านส่วนมากจะเป็นภาพของสาวงาม ที่สวยราวกับนางฟ้านั่งเล่นเครื่องดนตรีอยู่
" ร้านดูเปลี่ยนไปมากเลยนะเนี่ย"ไลท์ชื่นชมในความงามของร้านพลางมองไปรอบๆ
" แน่หละจ๊ะใช้งบไปเยอะพอสมควร"
" พี่ไอลี่ครับเดี๋ยวนี้ พี่เลื่อนขั้นเป็นเจ้าของร้านเลยเหรอครับ"แดนนิส ถามด้วนความสงสัยก็ตอนที่มาที่นี่ครั้งแรกพี่ยังเป็นแค่หัวหน้าเด็กเสิร์ฟ
"อ่าลืมบอกไปหลังจากที่เกิดเรื่องนั้นไม่นาน เจ้าของร้านก็ป่วยหนัก ก็เลยยกร้านนี้ให้พี่ดูแลแทน ที่เจ้าของร้านยกร้านให้ก็ เพราะพวกน้องนั่นและจ๊ะที่ช่วยร้านนี้ไว้"เจ้าของร้านคนสวยอธิบาย
" ยินดีด้วยค่ะ" เจฟกับบาเรียแสดงความยินดีแล้วยิ้ม
" ยินดีด้วยนะครับ" โรเซนพูดเรียบๆ
" ขอบคุณจ๊ะโรเซน "
ในขณะเดียวกันเด็กสาวที่เจอตอนแรกที่ไลท์กับฟาเรส ลงความเห็นว่ากวนบาทาก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าพี่ไอลี่
" ป้ากลับบ้านก่อนนะ อยู่นี่น่าเบื่อชะมัด" เด็กสาวพูดแล้วเดินออกไปจากร้านโดยที่พี่ไอลี่ยังไม่ได้อนุญาต
" นั่น ใครกันนะครับไม่คุ้นหน้าเลย" ฟาเรสถาม
" อ๋อ นั่นนะ อลิซหลานพี่เอง"
"ว่าแต่มีคนเรียกว่าป้าพี่ไอลี่นี่อายุเท่าไหร่ครับ" ฟาเรยกมือถาม
" เรื่องบางเรื่องก็ไม่ควรรู้นะจ๊ะฟาเรสน้อย"ไอลี่ตอบด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนัก ฟาริเห็นดังนั้นจึง"โป๊ก"เข้าที่หัวของฟาเรสแล้วสั่งอนไปนิดหน่อยว่า
" หญิงเค้าไม่ชอบให้ถามอายุเว้ย ไอ้ปากแมว"
" แกตบหัวฉันทำไม ฟาริส"
" ก็แกมีหัวฉันก็เลยตบแล้วจะทำไม"
" ดูเหมือนทั้งสองคนยังรักกันดีเหมือนเดิมนะจ๊ะ" ไอลี่ชมแต่ทุกคนที่นั่งฟังอยู่กลับคิดไปว่าท่าทางคงจะประชดละมั้ง ถ้าไอ้คู่แฝดนั่นรักกันดีปลาคงจะบินได้
" เรามาเริ่มงานกันเลยดีกว่านี่ก็ใกล้เวลาแล้ว"โรเซนพุดขึ้นแล้วขยับแว่น
" งานอะไรกันจ๊ะ นี่พวกน้องไม่ได้มาเยี่ยมพี่หรอกเหรอ"
" ครับ " แดนนิสตอบ
" นี่เกิดอะไรขึ้นที่ร้านพี่กัน"
" มีพวกค้ามอนสเตอร์เถื่อนมันจะมารับของที่นี่นะครับ"แดนนิกระซิบที่ข้างหูไอลี่
" อุ้ยตายแล้ว" ไอลี่อุทานออกมาด้วยความตกใจ
" ให้ความร่วมมือด้วยนะครับ" โรเซนพูดเสียงเย็น
" จ๊ะได้เลยพี่จะช่วยเต็มที่" ไอลี่รับคำซึ่งมันก็ทำให้ทุกคนสบายใจ
เวลา 2ทุ่ม ร้านเปิด
หน้าร้านที่ตอนนี้คนกำลังหลั่งไหลกันเข้ามามากกว่าทุกวันเพราะเป็นวันสุดท้ายของเสกาลมาดิส ลาปิสที่จัดที่ถนนพรีมิ่งเช่นเดียวกับร้านฮาเลมที่ตั้งอยู่บนถนนพรีมิ่ง เจฟและฟาเรสคอยยืนต้อนรับอยู่หน้าร้านและคอยสังเกตผู้ต้องสงสัย
อีกด้านหนึ่งไลท์กับฟาริสทำหน้าที่เสิร์ฟอาหารและสังเกตความผิดปกติของแขก ส่วนโรเซน แดนนิสและบาเรียนั่งสังเกตการณ์ทุกซอกทุกมุมของร้านด้วยคอมพิวเตอร์ขนาดเล็กและกล่องขนาดจิ๋วที่ติดไว้ทั่วร้าน
" พวกมันจะมากันตอนไหนหละเนี่ย"
" ซักพักรอหน่อยอย่าใจร้อนคุณแดนนิส"
" พวกนายมาดูอะไรนี่"โรเซนกวักมือเรียก
"นี่ไงเล่า เนล พ่อค้ามอนสเตอร์รายใหญ่นะ" โรเซนชี้ไปที่จอภาพเป็นภาพของชายองคนที่เดินมาด้วนกันส่วนเนลที่โรเซนบอกเดินนำหน้ามาส่วนอีกคนที่เดินตามหลังดูขรึมๆไร้อารมณ์อย่างบอกไม่ถูก
" หา! หมอนั่นนะเหรอ ทำไมมันหน้าตาไม่เหมือนโจรเลยวะ" แดนนิสอุทานทันทีที่เห็นหน้าเนล
" ใช่ ออกจะหน้าตาดีแน่ใจว่าใช่เหรอค่ะคุณโรเซน"
" นี่ไง" ว่าแล้วโรเซนก็หยิบรูปขึ้นมาให้แดนนิสและบาเรียดู
"ทุกคนรีบมารวมตัวกันที่ห้องควบคุม" โรเซนขยับหูฟังแล้วพูด
" ฟาเรส โรเวนเรียกไปได้แล้ว" เจฟได้ยินที่โรเซนเรียกจึงรีบลากฟาเรสวิ่งไปที่ห้องควบคุมส่วนไลท์กับฟาริสก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องควบคุมเช่นกัน
" โรเซน นายมาดูนี่" แดนนิเรียกโรเซน
" อะไร แดนนิส"
" ดูนี่ แล้วไอ้สองคนที่ใส่ชุดคลุมสีดำนี่หละ"แดนนิสชี้ไปที่จอภาพที่ตอนนี้มีชายชุดดำเดินเข้ามา
" พวกนี้มันพวกไหนกัน" โรเซนกอดอก
" หรือว่ามันจะเป็นพวกที่มาส่งมอนสเตอร์ ให้ไอ้เนลนั่น" แดนนิให้ความเห็น
" นั่นนะซิค่ะ ทีนี้เราจะทำยังไงดี" บาเรียกระวนกระวายทำอะไรไม่ถูก
แดนนิสกับบาเรียหันไปมองโรเซน เป็นเชิงว่าจะทำยังไงกันต่อ โรเซนนั่งเงียบไปซักพักเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
" เปลี่ยนแผน" โรเซนพูดขึ้นหลังจากที่เงียบไป
ในขณะเดียวกัน ไลท์ เจฟ ฟาริส ฟาเรส ก็เข้ามาพอดี
"เปลี่ยนแผนอะไรกันนะ" ไลท์ถามด้วยความสงสัย
" เอาหละจะอธิบายให้ฟัง" หลังจากนั้นก็เริ่มเล่าแผนการย่อๆแต่ซับซ้อนให้ทุกคนฟัง ทุกคนฟังแล้วเข้าใจเว้นแต่ฟาเรสที่พอจะจับใจความคร่าวๆได้ว่า ตัวเองต้องแต่งตัวเป็นผู้หญิงจึงตะโกนออกมาลั่นห้องว่า" นายจะบ้าไปแล้วเรอะไงโรเซน"
" นั่นดิจะให้ไปเป็นผู้หญิงแบบนั้นหนะนะ" ไลท์เสริม
" ไม่เป็นไรหรอก คุณฟาเรสหน้าหวานออก ส่วนไลท์ก็เป็นผู้หญิง สวยซะด้วยมันก็แค่แสดงละคร" บาเรียพูดปลอบใจแต่สองคนที่โดนปลอบกลับไม่รูสึกดีขึ้นมาเลยซักนิด
" ถ้าฉันหน้าหวาน แล้วไอ้ฟาริสหละมันก็หน้าเหมือนฉันไม่ใช่รึไง"ฟาเรสแย้งขึ้น
" ฟาเรส ไลท์ เจฟ บาเรีย ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมตัว ฟาริสไปเดินสำรวจรอบๆร้าน ส่วนนาย
แดนนิสอยู่กับฉัน" โรเซนออกคำสั่ง
" รับทราบ"
ทั้งสี่คน เจฟ บาเรีย ไลท์ ฟาเรส แยกออกไปแต่งตัวโดยมีพี่ไอลี่จัดการทุอย่างให้ ฟาเรสยังทำใจได้แล้วกับงานนี้ ที่ต้องเห็นภาพตังเองในกระจกใส่ชุกกระโปรงยาวแต่งหน้า แต่งผมเล็กน้อยภาพนี้จะเป็นภาพที่ติดตาเขาไปตลอดชีวิต ส่วนไลท์ถึงแม้จะเป็นผู้หญิงแต่ก็ดูเขินกับชุดกระโปรงที่ใส่ ก็ตั้งแต่จำความได้เคยโดนจับใส่กระโปรงไปงานโรงเรียนแค่ครั้งเดียวและจากนั้นก็ไม่ได้ใส่กระโปรงอีกเลย ส่วน เจฟกับบาเรียสองคนนั้นดูเฉยๆไม่รู้สึกอะไรแถมรู้สึกว่าจะสนุกเหลือเกินกับการเลือกชุด ถึงแม้จะไม่ค่อยเต็มใจจะทำก็ต้องทำหละนะก็เพราะมันเป็นหน้าที่ หน้าที่ที่สำคัญยิ่งกว่าสิ่งใด
ความคิดเห็น