แหล่งตัวละครของเรา

ลำดับตอนที่ #30 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

REGISTER

Part I : ข้อมูลตัวละคร

บท : นักเรียน

รูป:

ลักษณะภายนอก : มีดวงตาโตสีม่วงอ่อน และผมเงิน รูปร่างเล็ก สูง 160 นำ้หนัก 49 ผิวขาวซีดมักใส่เสื้อผ้าแขนยาวสีขาวตัดดำ มักมีดาบสีม่วงอ่อนติดตัวเสมอ

จุดเด่น : รูปร่างที่เล็กและหน้าเด็กทำให้มักโดนเข้าใจผิดว่าเป็นเด็กเสมอ

ชื่อ-นามสกุล : วินเทอร์ โดโนแวน

ชื่อเล่น :  วินเทอร์ / วิส

ฉายา : เลนนี่ (ตัวเล็กแต่แข็งแกร่ง)

เพศ : ชาย

อายุ : 17

บ้านเกิด : แดนเหนือ

อุปนิสัย :

             - ขี้ร้อน ด้วยความที่อยู่ในที่หนาวๆมาตั้งแต่เด็กเลยเข้าจึงรู้สึกร้อนได้ง่าย เขาจึงมักกินอะไรเย็นๆหรืออยู่ในที่เย็นๆ

             - หลีกหนีความวุ่นวาย เมื่อมีความวุ่นวายที่ไหนที่นั้นจะไม่มีเขา เขาจะใช้ทักษะที่มีของเขาลอบออกไปอย่างแนบเนียน แต่ที่ๆเดียวที่เขาจะไม่หนีออกมาคือเด็กๆของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

             - พูดน้อย เขามักจะสรุปคำพูดออกมา เพื่อให้ได้พูดน้อยๆ บางครั้งประโยคยาวๆเขาก็สามารถตัดให้เหลือนิดเดียวได้ แต่นั้นทำให้เขามักจะสื่อสารกับคนอื่นผิดเป็นบางครั้ง

             - จะหงุดหงิดหากโดนบอกว่าเป็นเด็ก หากใครมาพูดว่าเขาเป็นเด็กเขาจะโจมตีทันที และนั้นเป็นไปอัตโนมัติ แม้ว่าบางครั้งเขาจะเผลอโจมตีจุดตายเลยทำให้สลบไป แต่เขาก็จะขอโทษที่โจมตีทุกครั้ง

             - ให้คำปรึกษาได้ดี เมื่อก่อนเขามักจะคอยดูแลเด็กๆในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าทำให้เมื่อมีใครมาปรึกษาอะไรเขามักจะเผลอเข้าโหมดพี่ชายทุกที

             - ไม่ช่วยใครเกินกำลัง เขาไม่ใช่คนใจดีขนาดที่หากมีคนใกล้ตายแล้วเขาจะเข้าไปช่วยด้วยทั้งหมดที่มี และไม่ใช่คนใจร้ายที่หากคนที่ใกล้ตายนั้นอยู่ใกล้โรงบาลแล้วไม่เอาไปส่ง ถึงแม้จะแค่เอาไปให้และออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็เถอะ

             - ไม่ค่อยแสดงความรู้สึก มักจะทำหน้าตานิ่งไม่สนใจทุกสิ่งแต่จริงๆแล้วเขาก็แสดงความรู้สึกแต่ไม่แสดงออกมาทางหน้าตา เช่น หากมีคนมาจ๊ะเอ๋ใส่ถึงจะหน้านิ่ง แต่ใจเขาตกไปอยู่ตาตุ่มและอยู่ในท่าพร้อมสู้แล้ว หรือหากเกิดเสียงระเบิดดังขึ้น เขาจะนิ่งไปเหมือนโดนกดstopและตัวสั่น แต่หน้ายังนิ่งอยู่

ประวัติความเป็นมา : 

             เป็นเด็กชายจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามีพี่ชายฝาแฝดอยู่หนึ่งคนแม้ทั้งสองหน้าตาจะเหมือนกันแต่รูปร่างของทั้งสองกลับแตกต่างกัน และวันหนึ่งระหว่างที่เขากำลังคอยดูแลเหล่าเด็กๆในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่สนามหญ้านอกบ้าน และพี่ชายกำลังทำอาหารอยู่ในครัว ก็ได้เกิดเสียงดังมากๆขึ้นในครัว เมื่อทุกคนเข้าไปดูได้เห็นว่าเกิดไฟไหม้จึงช่วยกันดับไฟก่อนที่จะเข้าไปดูด้านในกัน จึงได้พบว่ามีคนเสียชีวิตหลังจากที่วิสได้เห็นร่างของพี่ชายตัวเองจึงได้สลบไปหลังจากร้องไห้อย่างหนัก หลังจากวิสตื่นขึ้นมาจึงได้รู้ว่าสาเหตุมาจากแก๊สระเบิด มีคนเสียชีวิตไป 5 คน และหนึ่งในนั้นคือพี่ชายของวิส วิสได้เสียพี่ชายฝาแฝดที่รักมากไปในวัย 15 ปี และนี้คือเรื่องราวก่อนที่วิสจะได้รู้ว่าตัวเองมีพลังและก่อนเข้าโรงเรียน

ชอบ/เกลียด/กลัว : 

             ชอบ: ไอศกรีม | อากาศหนาว

             เกลียด : ความวุ่นวาย

             กลัว : เสียงระเบิด

เลือกมา 2 อย่างจากในนี้ : ต่อสู้แบบประชิดตัว / ลอบโจมตี

จากข้อด้านบนอธิบายทัษะมาเพิ่มเติม : 

             ต่อสู้แบบประชิดตัว : วิสจะโจมตีแบบประชิดตัวโดยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ที่จุดตายเลย หรือ โจมตีถ่วงเวลาเพื่ออ่านวิธีการต่อสู้ของฝ่ายตรงข้าม หลังจากนั้นจะหาจุดอ่อน และโจมตีโดยไม่ให้ตั้งตัว แต่หากอีกฝ่ายไม่เห็นเขา วิสจะใช้วิธีลอบโจมตีแทน

             ลอบโจมตี : วิสจะไม่เข้าไปสู้หรือโจมตีโต้งๆ แต่จะคอยโจมตีจากมุมมืด คอยจับตามองอีกฝ่าย เมื่อคลายการป้องกัน วิสจะเข้าโจมตีทันทีไม่มีการพิธีรีตองใดๆทั้งสิ้น แต่หาอีกฝ่ายไหวตัวทันก็จะใช้การต่อสู้แบบประชิดตัว

อาวุธประจำตัว : ดาบคู่ / มีดคู่(สำรอง)

ความสามารถพิเศษอื่นๆ : ทำอาหาร / เคลื่อนไหวร่างกายเร็ว

เพิ่มเติม : 

             - มีดคู่จะเหน็บไว้ตรงต้นขาทั้งสองข้าง

             - วิสถึงจะทำอาหารเก่งแต่เขาจะไม่เข้าไปทำในครัวทุกกรณีเนื่องจากมันทำให้นึกถึงความหลัง

             - จริงๆนึกภาพน้องวินเทอร์ไว้แบบใสซื่อน่ารักสมวัยมาตลอดจนกระทั่งพี่ชายเสีย จึงปิดใจตัวเอง กลายเป็นคนเย็นชาไปโดยไม่รู้ตัว(ก็ไม่มีใครแล้วอะนะ)

Part II : โรลเพลย์

            

             ณ หอพัก

             

         ตอนนี้ฉันกำลังมองทุกๆคนที่กำลังสนุกสนานกันอยู่ทางหน้าต่างทางเดินของหอพัก ถ้าหากถามว่าทำไมไม่เข้าไปเสนอหน้าละก็ ก็เพราะว่ามันวุ่นวายไงละ ตั้งแต่ที่เขาคนนั้นจากไป ฉันก็ไม่อยากจะสนิทกับใครอีกเลย

         

         ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองหรอก และก็ไม่คิดจะทำความเข้าใจด้วย

         ฉันนะไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับใครเกินไปหรอก ไม่คิดจะถามหาสิ่งที่เรียกว่าเพื่อนด้วย ทุกวันก็ยังมีแต่เรื่องน่าเบื่อนั้นแหละ

         "คุณวินเทอร์ คือว่า ทุกคนให้มาชวนคุณไปร่วมงานปาร์ตี้นะคะ คุณจะไปด้วยไหมคะ!!"

         เมื่อฉันกำลังจะเดินทางกลับห้องของฉัน ก็มีหญิงสาวคนหนึ่งมาชวนไปงานปาร์ตี้ เธอคนนี้คือใครกันนะ ฉันจำไม่ได้แล้วสิ แถมเธอคนนี้ยังเสียงดังอีก ถ้าอยู่ด้วยวุ่นวายแน่ๆ ฉันว่าฉันควรออกห่างจากเธอนะ

         เมื่อฉันคิดแบบนั้นฉันจึงเดินจากไปทันที และไม่คิดจะหันไปมอง

         "เอ่อ คุณวินเทอร์จะไปด้วยกันไหมคะ!" 

         ตอนนี้เธอวิ่งมาดักหน้าฉัน แล้วทำสายตาออดอ้อนใส่......มันไม่ได้ผลหรอกนะ ใช้มารยาแบบนี้ประจำสินะ

         "ไม่.....และอย่าใช้มารยากับฉัน"

         เมื่อผมพูดจบผมจึงเดินเลี่ยงไปอีกทาง เพื่อหลีกหนีออกจากเธอ เหมือนเธอจะทำหน้าตกใจเล็กน้อย ก่อนจะเดินตามหลังผมมา

         "คุณวินเทอร์ ออกจะตัวเล็กน่ารักนะคะ ทำไมถึงชอบพูดจาใจร้ายแบบนั้นละ"

         หลังจากที่เธอพูดจบผมก็เอามีดไปจ่อหน้าเธอทันที 

         "ให้เวลา 5 วิ ไปซะ"

         " 5 "

             

         "อ-เอ๋ เป็นอะไรไปหรอคะ"

         " 4 "

         "คุณวินเทอร์เป็นอะไรไป โกรธอะไรหรอคะ"

         " 3 "

         "อ-เออ คือว่า"

         " 2 "

         

         "ไปแล้วก็ได้ค่ะ!"

         หลังจากที่เธอคนนั้นพูดจบจึงวิ่งหนีไปทันที 

         เฮ้อ.....ทำไมพวกคนแบบนี้ถึงได้วนเวียนมาไม่หยุดกันนะ