แหล่งตัวละครของเรา

ลำดับตอนที่ #12 : สมัคนเรื่อง Danganronpa mission killing game 2 [รับสมัครตัวละคร]

ชื่อ : อลิส สฟริ้งเมอร์

ฉายา : นักดาบผู้ไม่เปิดเผยตัวตน (เธอพยายยามปกปิดฉายาตัวเอง)

สุดยอดนักเรียนด้าน : เต้นรำ

อายุ : 19

เพศ: หญิง

ส่วนสูง/นำ้หนัก : 162/45

ความสามาถเสริมที่ไม่ใช่ความสามารถหลัก : ฟันดาบเก่งมาก & เล่นไวโอลินเก่ง

สิ่งที่ชอบ : การเต้นรำ & สีโทนฟ้า & เหล่าแฟมิลี่ของงเธอ & ตุ๊กตา & เล่นไวโอลิม

สิ่งที่ไม่ชอบ : การฟันดาบ & คำสัญญา & คำโกหก & พวกโลกสวย

ครอบครัวหรือแก็งมีใครบ้าง : 

              แก็ง มีทั้งหมด 6 คนรวมเธอด้วย

                   - อลิส/19/หญิง (ตัวเอง)

                   -สุกิ/17/สาวดุ้น

                   -มาโกะ/10/หญิง

                   -ไบโอ/25/ชาย

                   -คุโร/16/ชาย

                   -นานะ/26/ทอม

ประวัติก่อนเข้าเรียน :

                เธออยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เธอถูกกลันแกล้งตลอดเวลา จนกระทั่งอายุได้ 8 ขวบอลิสก็หนีออกมา ไดเจอกับคน 4 คน คนที่เหมือนกับเธอไร้ที่อยู่ตอนแรกๆทุกคนก็เกลียดกัน ไปๆมาๆ ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันจนพวกเธอจึงตัดสินใจทำงานหาเงิน หาที่อยู่เป็นหลักเป็นแหล่งเป็นเหมือนแก็งแต่สำหรับเธอทุกคนคือครอบครัว พออลิสอายุได้13 ก็ได้รับเด็กอายุ 7 ขวบเข้ามาเป็นสมาชิคคนที่ 5 แม้จะมีช่วงทะเลอะกันบ้างเธอเป็นคนห้ามเสมอ แต่ก็รักกันและเธอไว้ใจแค่คน 5 คนนี้เท่านั้น ผ่านมา 2 ปีเธอได้เข้าเรียน ผ่านมา 4 ปี เธอได้เข้ามาอยู่ในเกมส์เธอสาบานกับตัวเองไว้ว่า 'จะต้องกลับไปหาทุกคนไห้ได้ แม้ว่าจะต้องฆ่าใครก็ตาม'

อยากให้ได้บท : ฆาตกร หรือ เหยื่อ (หากได้เหยื่อ ขอให้เป็นกำลังวางแผนฆ่า แต่กลับโดนฆ่าซะก่อน)

จองโพเดี้ยมที่ : 6

อยากให้ตายในคดีที่ : คดีที่ 5

คำพูดติดปาก (อย่างละ 2)

เมื่อปกติ : -เต้นด้วยกันสักเพลงไหมคะ

               -คุณนี้เก่งจังเลยนะคะ

เมื่อเจอศพ : -ไม่อยากเชื่อ....

                  -ใครทำเรื่องแบบนี้กันค่ะ...

เมื่อดีใจ : -ขอบคุณนะคะ ขอบคุณมากจริงๆ

               -มีความสุขมากๆเลยละค่ะ!

เมื่อเศร้า : -พลาดซะแล้วหรอคะ...

               -ขอโทษนะ....ทุกคน...ขอโทษจริงๆ

เมื่องสงสัย : -จะว่าอะไรไหมคะ ถ้าฉันบอกว่า สงสัยสัยคุณนะค่ะ ?

                  - จริงๆหรอคะ เป็นแบบนั้นจริงๆหรอคะ ?

เมื่อโกรธ : -พวกนายนะไม่เข้าใจความรู้สึกฉันหรอก!!

                -หยุดพูดได้แล้ว พวกนายนะ หายไปให้หมดนั้นแหละ!!

ท่าทางต่างๆ

เมื่อปกติ : นั่งฟังเพลงคลาสสิค และคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย บรรยากาศดูผ่อนคลาย

เมื่อเจอศพ : หลบหน้า

เมื่อดีใจ : ตาลุกวาวเหมือนเด็ก

เมื่อเศร้า : บรรยากาศมาคุรอบตัว กอดตัวเองแน่น

เมื่องสงสัย : เอียงคอ

เมื่อโกรธ : จากคนเรียบร้อย เปลี่ยนไปเป็นคนละคน

คำโต้แย้งในศาลชั้นเรียน :

     

              -การพูดแบบนั้นไม่รื่นไหลเลยนะคะ!

              -คุณแน่ใจเรื่องนั้นแน่นะคะ

              -คุณคงเข้าใจอะไรผิดแล้วละคะ

              -คุณ(เต้น)ผิดจังหวะแล้วละคะ!!

              -หวังว่านั้น คุณแค่ล้อเล่นนะคะ

              -ขอฉันพูดก่อนนะ

เพิ่มเติม :

              - อลิส ตลอดมาเธอหลอกตัวเองว่าที่อยู่กับทุกคน(ทุกคนในโรงเรียนยกเว้นแก็งขอเธอ) เป็นแค่การแสดงของเธอเท่านั้น

              - ก่อนที่เธอจะหนีออกมาเธอได้หยิบดาบมาฟันคนที่กลั้นแกล้งเธอโดยไม่รู้ตัว และเธอพยายามฆ่าคนที่เห็นเหตุการณ์ด้วย จึงไม่มีใครรู้ตัวคนร้าย คนที่เสียชีวิตทั้งหมด 8 ศพ คนกลั้นแกล้ง 5 คน เห็นเหตุการณ์อีก 3 คน

              - จริงๆเธอรู้สึกดีด้วยกับทุกคนในชั้น แต่ เธอพยายามตัดความรู้สึกนั้นถึงเพื่อกลับไปหาแก็งของเธอ