ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : STAFF LOVE : ตอนที่ 3
STAFF ?LOVE นายหน้าหวานของซุปตาร์แบดบอย
???
???
แอ๊ดดด~~?
"ช็อคโค ชั้นกลับมาแล้วน่ะ" ร่างบางตะโกนเรียกเพื่อนสนิทที่หนีขึ้นแท็กซี่กลับบ้านมาก่อน
ตึงๆๆๆๆ
เสียงฝีเท้าใหญ่ยักษ์(?) ที่เร่งรีบกำลังลงบันได เพื่อนรักรีบเร่งฝีเท้ามาหาเพื่อนที่โดนซุปตาร์ลักพาตัว(?)ไป
"ไอ้เมลล!!"ร่างเล็กกระโดดกอดเพื่อนรักราวกับว่าจากกันมาหมื่นปี(?)
"แคกๆ...ช็อคโค่ ชะ ชั้นหายใจไม่ออก"
"โทษที นึกว่านายโดนไอ้ซุปไก่ เอ้ย!ซุปตาร์นั้นตุ๋ยซะแล้ว"
"จะบ้าหรอ! เขาเป็นผู้ชายน่ะ จะมาชอบผู้ชายด้วยกันได้ไง///"ร่างบางพูดพรางหน้าแดง
"มึงหน้าแดงนะ"ช็อคโค่จับอาการผิดสังเกตได้ ร่างบางถึงกับทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว
"ปล่าววว~( ///--//)"เมลหลบสายตาเพื่อนพรางหันหน้าไปทางอื่น
"จริง?"
"จริงสิ"
"จริงน่ะ"
"จริง~"
"จริงแน่น่ะ?"
"จริงแท้แน่นอน...จองหน้าชั้นทำไม😧?"ช็อคโค่ยื่นหน้าจ้องตาอยู่นาน ก่อนจะตามหลังด้วยประโยคที่มั่นใจในเซ้นต์ตัวเองว่า..."กรูไม่เชื่อ"(และคุณน้องจะถามทำไมซะยาวค่ะ//โดนเตะออกนอกโลก)
"มึงมีอะไรก็พูดมาไอเมล มึงเป็นเพื่อนกรูมา 10 ปีแล้วน่ะเว้ย"
"คือว่า..."
ร่างบางเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟัง แต่ไม่ได้บอกว่าร่างสูงนั้นทำอะไรกับตนไว้
"โค่ นายจะลาออกจากที่นั้นไหม?"
"ก็ได้ เพื่อความสบายใจของเพื่อน"
"แล้วเราสองคนจะทำงานที่ไหนดีหละ?"
"กรูมีงานพิเศษน่ะ โอ๊ะ!นี้ก็ใกล้เวลางานแล้ว กรูไปก่อน"ร่างเล็กรีบวิ่งออกจากบ้านไปโดยเร็ว ทิ้งความให้ร่างบาง "นายทำงานพิเศษอะไรอ่ะ? ช่างเหอะ เดี๋ยวกลับมาค่อยถาม" ร่างบาละทิ้งความสงสัย แล้วเดินเข้าไปในครัว เพื่อหาอะไรทาน
. . . . . . . . . . . . . .
........................
......................
....................
..................
............
.........
......
...
SAY: ช็อคโค่🍫
ที่นี่คือที่ที่ผมทำงาน ยามดึกจะมีหญิงสาวและชายหลายๆคนมารวมตัวกัน ทุกคนต่างเต้นตามจังหวะเสียงเพลง บางคนก็มาดื่มของมึนเมากันที่นี่ เพราะที่นี่คือ ผับ ที่ผมทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟที่นี่เอง ถ้าไม่ใช่เพราะเงินดีน่ะ ป่านนี้ผมนอนสบายอยู่ที่บ้านนานแล้ว
"โค่ มาแล้วหรอ"เพื่อนร่วมงานสาวเอ่ยขึ้น
"ยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ ยังจะมาถามว่า'มาแล้วหรอ'อีกหรอ เจน"
"จ๋าๆ ว่าแต่ชั้นรบกวนนายอย่างหนึ่งได้ไหม?"หญิงเอ่ยประเด็น
"ว่ามา"
"นายน่ะ ช่วยเอาออเดอร์ที่ลูกค้าสั่งไปให้ที่ห้อง VIP3 ได้ไหม?"
"ไหมอ่ะ?ชั้นต้องเอาออเดอร์นี้ไปให้ลูกค้าห้อง VIP1 เหมือนกันน่ะ"ผมชูถาดที่วางเครื่องดื่มแอลกอแอลกอฮอล์มากมายให้ดู แต่มันสั่งอะไรเยอะแยะนักหนาฟร๊ะ จะค้างที่ผับหรือไง? หนักโว้ยย
"เหอะน่า~มาๆเดี๋ยวชั้นเอาของนายไปให้ลูกค้าเอง นายเอาของชั้นไปน่ะ ok อย่าลืมเคาะประตูห้องก่อนน่ะ"หญิงสาวรีบวิ่งไปโดยเร็ว อะไรฟระ?
"เฮ้อ~"มันอะไรนักหนาเนี่ย กะอีคือ เอาออเดอร์ที่ลูกค้าสั่งไปให้แค่นี่
ร่างเล็กเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องVIP3 เอื้อมจะจับลูกบิดประตู
.....
แต่ทว่า
.......
มาสนุกกันเถอะค่ะ คุณบลู
น่าคร้าาา~
ผมชะงักทันทีเลย มันต้องมีอะไรกันอยู่แน่ๆ แต่ทำผมรู้สึกคุ้นกับไอ้ชื่อ'บลู'นักว่ะ แต่ช่างเถอะ ถึงว่ายัยเจนมันไม่กล้ามาห้องนี้ หนอย~ไอหมอนี้ท่าจะหัวงูไม่ใช่เล่น ควบสองเลย แมร่ง!ไม่ต้องคงต้องเคาะประตู_่าอะไรแล้ว เปิดแมร่งเลย!
ปังงง!!!
กรี๊ด!
ว้าย!
หญิงสาวแต่งตัวรัดรูปสองคนที่กำลังเอานมซิลิโคนทับอกแกร่งหมอนั้นตกใจเสียงผมเปิดประตู แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นหรอก ประเด็นจริงๆไอผู้ชายใส่แว่นดำที่จ้องหน้าผมต่างหาก
"ทำไมไม่เคาะประตู"ชายแว่นดำเอ่ยเสียงเรียบ แต่แฝงความหงุดหงิดเอาไว้
"มือไม่ว่าง ของที่สั่งได้แล้ว ชั้นไปละ"ผมรีบเดินออกจากห้อง แต่โดนไอหมีจับข้อมือไว้
"พวกเธอสองคนออกไปได้แล้ว อย่าลืมปิดประตูด้วยล่ะ"ไอหมียักษ์พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด หญิงสาวสองคนรีบวิ่งออกจากห้องโดยเร็ว และไม่ลืมที่จะปิดประตูให้
ปัง
บรรยากาศภายในห้องตอนนี้เงียบสนิทดีแล้ว ร่างโปร่งจึงเริ่มอ่ยปาก
"ชั้นว่า ชั้นบอกพนักงานที่ผับนี้แล้วว่า ให้เอาพนักสาวสวยๆมาเสิร์ให้ ไหงกลายเป็นเธอไปได้ละเนี่ย หือ~"ร่างสูงถอดแว่นดำออก พรางตรวจสอบร่างกายร่างเล็ก
"คงเสียใจมากละสิ"
"ก็นิดหน่อย แต่ตอนนี้...ไม่แล้วล่ะ"ร่างโปร่งเหวี่ยงร่างเล็กให้นอนโซฟา และร่างโปร่งค่อยคร่อมตัวตาม
"จะทำอะไรน่ะ"ร่างโปร่งไม่ตอบแต่เอามือขวาลูบต้นขาขาว ส่วนมือซ้ายก็รวบข้อมือบางทั้งสองข้างไว้เหนือหัว
"ปะ...ปล่อย!ชั้นจะกลับบ้าน"หนอย~ไอ้หมีนี้ ไปเอาแรงช้างสารมาจากไหนฟระ ยกมือไม่ได้เลย
"กลัวหรอ?"ร่างโปร่งกระซิบข้างใบหูเล็ก ก่อนจะเป่าลมใส่หูร่างเล็ก
"อึก!ปล่อย"ไอ้หมีมันปล่อยผมให้เป็นอิสระ ก่อนจะตะโกนบอกให้ผมออกจากที่นี่ "รีบไป ก่อนที่ชั้นจะอดใจไม่ไหว"
ผมรีบวิ่งออกจากห้องด้วยความกลัว วันนี้มันวันบ้าอะไรเนี่ย!
ทางด้านบลู
ร่างสูงพยายามสงบสติอารมณ์ หึ เกือบไปแล้วไหมล่ะ ผมหยิบป้ายชื่อที่ติดอยู่ตรงอกคนสวยมาดู "นายณัฐชา รักษ์บริสุทธิ์" หืม ชื่อเพราะดีนี้นา แล้วชื่อเล่นจะเป็นไงน่ะ "ช็อคโค่ น่ากินเหมือนชื่อจริงๆ"หวังว่าเราคงจะได้เจอกันอีกนะ ของหวานของชั้น
-----------------------------------
ช่วงinterview กับ character💻
ไรท์ : สวัสดีจ้า ช่วงinterviewกับcharacterที่รอคอยมาถึงแล้วค่ะ แขกรับเชิญวันนี้คือ หมีบลู กับ ช็อคโค่เด็กปากร้าย ค่ะ
ช็อคโค่ : สวัสดีครับ
บลู(ผู้มีบทสักที) : สวัสดีคร้าบ
ไรท์ : ค่ะ เมื่อมาอยู่กันพร้อมหน้าแล้ว ขอเริ่มสัมภาษณ์คุณช็อคโค่ก่อนเลยนะค่ะ คุณช็อคโค่ค่ะ รู้สึกยังไงกับบทบาทคุณบลูในตอนนี้ค่ะ
ช็อคโค่ : ดูโหด นะครับ คงหงุดหงิดเพราะโดนขัดใจ //หรี่ตามองบลู
บลู : ก็จริง เวลาผมโดนขัดใจอะไร ผมรู้สึกหงุดหงิด ขี้โมโหครับ แต่ผมรักเดียวใจเดียวกับโค่ คนเดียวเท่านั้น ไรท์รีบแต่งให้ผมคุยกับช็อคโค่ปรกติไม่ได้หรอ ไม่เห็นต้องเปิดตัวมาผมเลวเลย
ไรท์ : ช่วยไม่ได้นิ ก็นายได้รับบทเป็นแบดบอยเฮฮา เดี๋ยวค่อยๆเป็นค่อยๆไปเอง ไม่ต้องห่วง
บลู : เร็วหน่อยนะครับ นิสัยผมจริงๆนะ แฮปปี้ ไม่โหด และไม่หื่นด้วย จริงไหมครับเมียจ๋า //เข้าไปกอดเมีย พรางเอามือลูบต้นขา
เพี๊ยะ!!!!!(โดนเตะเจ้าค่ะ)
และแล้วคุณบลูก็หายสาบสูญไปไหนก็ไม่รู้
ไรท์ : งั้นขอจบรายการเพียงเท่านี้ค่ะ สวัสดีค่ะ
ช็อคโค่ : สวัสดีครับ //รีบกลับบ้านโดยไม่สนใจสามีที่โดนตัวเองเตะไป
ณ อวกาศอันไกลโพ้น
บลู : ว้ากกก ช่วยผมด้วยครับ รีดเดอร์
ตืดดดดดด~~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น