ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    STAFF Love นายหน้าหวานของซุป'ตาร์แบดบอย [YAOI]

    ลำดับตอนที่ #3 : STAFF LOVE :ตอนที่ 2 (100%)

    • อัปเดตล่าสุด 19 เม.ย. 58


    STAFF 💝LOVE นายน้าหวานของซุป'ตาร์แบดบอย

    ☕☕☕☕☕☕☕☕☕☕☕☕☕☕


             ไม่มีการสนทนาใดๆภายในรถ ทั้งสองต่างเงียบกัน ร่างบางตื่นตระหนกกับร่างสูงที่นั่งข้างคนขับ ถึงจะดารา แต่อยู่ๆมาอุ้มขึ้นรถอย่างงี้ต้องหวาดกลัวเป็นธรรมดา  ร่างสูงก็เกรงว่าร่างบางคงตกใจ ที่อยู่ๆก็อุ้มเขามา หลังจากเงียบอยู่นานในที่สุดร่างบางก็เริ่มสนทนา

           " นี่ คุณดาร์ก คุณจะพาผมไปไหนฮะ?"ผมถามด้วยน้ำเสียงกล้าๆกลัวๆ แต่ในใจตอนนี้ผมกลัวมากๆเลยฮะ รีดเดอร์ช่วยผมด้วยToT

           " บ้านชั้น"(ง่ายๆสั้นๆสมกับเป็นนายน่ะ:ไรท์)

           " ผมจะกลับไปที่ทำงานผม ปล่อยผมเถอะฮะ" 

           " กลับไปโดนเหล่าแฟนคลับ รุมถามเกี่ยวกับชั้นนะสิ "ดาร์กพูดด้วยเสียงเบื่อหน่าย

           " มีแฟนคลับเยอะๆก็ดีสิฮะ ทำไมต้องหนีด้วย" ดาร์กนิ่งไปชั่วขณะ 

           " เดี๋ยวชั้นจะเหล่าให้ฟัง"ร่างสูงพูดอย่างไม่เต็มใจนัก

       ณ คฤหาสน์ของดาร์ก

           " ถึงแล้วครับคุณดาร์ก"

           " นี่บ้านคุณหรอเนี่ย?!?"ผมแทบอิจฉาคนร่างสูงเหลือเกิน ทั้งหล่อ ทั้งรวย บ้านก็ใหญ่โต สาวๆคงชอบผู้ชายเพอร์เฟ็คแบบนี้

           "จะอึ้งอีกนานไหม?รีบลงมาได้แล้ว"

           "ฮะๆ"เสียอย่างเดียวคือดุไปนิด?

             ผมเดินก้าวเข้าไปในบ้าน แม่เจ้า!!!ใหญ่เว่อร์  เฟอร์นิเจอร์หรูหราเกิ๊น  ผมอยากได้อ่ะ? แต่คงอีกสัก 50 ปีมั้ง ผมถึงจะมีเงินเก็บพอซื้อของพวกนี้ได้

           "มานั่งสิ"ร่างสูงกล่าวขึ้น เมื่อเห็นร่างบางนั้นยื่นอึ้งอยู่นาน

           "ฮะ"ผมรีบมานั่งข้างๆคุณดาร์ก คุณดาร์กหน้าแดงนิดๆเขาไม่สบายหรอฮะ 

           "เออ...คุณดาร์กไม่สบายหรอฮะ"ผมเอาหน้าผากผมไปทาบกับหน้าผากคุณดาร์ก ทำไมคุณดาร์กหน้าแดงกว่าเดิมละฮะ หน้าผากเขาก็ไม่ร้อนนิฮะ

           "ปะ...ปล่าว///"ร่างสูงรีบปฎิเสธ ร่างบางก็ไม่เอะใจอะไร จึงถอยกลับไปนั่งที่เดิม

           "เอาล่ะ จะถามอะไรชั้นก็ว่ามา"ร่างสูงรีบเปลี่ยนกริยาตัวเอง ก่อนจะเริ่มเข้าเรื่อง

           "คุณหนีเหล่าแฟนคลับทำไมฮะ ทั้งๆที่แฟนคลับต่างชื่นชอบคุณมาก"ร่างสูงเงียบกับคำถาม แต่สุดท้ายก็ต้องตอบอย่างไม่เต็มใจนัก

            "โดยปรกติทางสถานีไม่ให้ดาราไอดอลออกมาเที่ยวทำอะไรข้างนอกกันหรอก ซึ่งชั้นแอบหนีออกมา"

            "ทำไมเขาไม่ปล่อยให้ออกมาเที่ยวละฮะ?"

            "กลัวเกิดข่าวแบล็คเมล กลัวว่าจะเสียหายกับสถานีโทรทัศน์นะสิ"ร่างสูงพูดอย่างเซ็งๆ

            "อ๋อ ผมเข้าใจแล้วฮะ แต่ทำไมต้องพาผมมาด้วย"

            "ชั้นอุตส่าห์ใส่หมวกโม่ง ใส่แว่น กะจะนั่งดื่มกาแฟสบายๆซะหน่อย แต่ดันมาเกิดเรื่องแบบนี้ซะได้"ร่างสูงอย่างเซ็งๆ ร่างบางสะอึกใจเล็กน้อย กับความผิดของตน

            "ผมขอโทษ..."ร่างสูงมองหน้าร่างบางเล็กน้อย ก่อนจะหันไปทางอื่น

            "ช่างเหอะ เรื่องมันเกิดขึ้นมาแล้วนิ"ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่นั้นก็ทำให้ร่างบางคิดมากไปอีก "แต่ตอนนี้มีเรื่องที่น่าห่วงกว่านี้แล้วละ"ร่างสูงพูด้วยความเหนื่อยใจ

            "อะไรหรอฮะ?"

            "เธอคงต้องเลิกทำงานที่ร้านนั้นแล้วล่ะ พร้อมกับเพื่อนรักของเธอแล้วล่ะ"ร่างสูงพูดราวกับเป็นเรื่องปรกติ แต่สำหรับร่างบางนั้นมันก็เหมือนบ้านหลังที่สองของเค้า

            "ไม่น่ะฮะ แล้วทำไมผมต้องทำตามที่คุณบอกด้วย!!!"

            "เธอคิดว่าหลังจากนี้ชีวิตของเธอจะเป็นปรกติเหมือนเดิมหรอ"ร่างสูงแสดงสีหน้านิ่งออกมา ทำให้ดูไม่ออกว่าตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ "พรุ่งนี้พอเธอกลับไป เหล่าแฟนคลับคงแห่มารอที่ร้านนายแล้วล่ะ คงวุ่นวายน่าดู แล้วคงจะถามรู้จักกับพี่ดาร์กตอนไหน ทำไมเขาถึงต้องอุ้มนายไปด้วย อะไรทำนองนี่แหละ"

            "..."

            "ตกลงจะเลิกทำงานที่นั้นไหม?"

            "ผมจะลองคิดดูอีกทีฮะ"

            "หึๆ ดีมาก"ร่างสูงยื่นหน้าเข้าไปใกล้ร่างบาง ซึ่งทำให้ร่างบางตกใจมาก จึงพยายามถอยหนี แต่ร่างสูงนั้นกลับคว้าข้อมือบางทั้งสอง ทำให้ร่างบางเสียหลักล้มตัวนอนโซฟา ร่างสูงจึงใช้โอกาสนี้คร่อมตัวร่างบางพร้อมกับตรึงข้อมือกับโซฟา แล้วก้มหน้าเพื่อกระซิบ "ผมจะรอคำตอบพรุ่งนี้นะครับ คุณเมลคนสวย"ร่างสูงเลียใบหูเล็กน้อย ก่อนจะปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระ

            "จะ..จะให้ผมรอที่ไหนหรอฮะ///"ร่างบางตระกุกตระกักเล็กน้อย แต่ก็พยายามทำตัวปรกติ

            "รอผมที่หน้าสวนสาธารณะตรงหน้าสถานีโทรทัศน์Aที่ผมทำงาน และก็..."ร่างสูงยื่นโทรศัพท์คืนร่างบาง ร่างบางรีบคว้าโทรศัพท์ทันที "ผมเมมเบอร์โทรของผมไว้แล้วนะครับ คนสวย"

            "อะ! ตอนไหนเนี่ย?"ร่างสูงไม่ตอบแต่เปลี่ยนเรื่องทันที 

            "ผมมีธุระ จะให้ไปส่งไหมครับ"ร่างสูงถามพรางยิ้มเจ้าเล่ห์
     
            "มะ...ไม่ต้องหรอกฮะ ผมลาละฮะ💨"ร่างบางรีบวิ่งออกจากบ้านโดยเร็ว ทิ้งไว้ให้ร่างสูงขำกับพฤติกรรมของร่างบาง
     
    ----------------------------
        
            ช่วง interviewกับcharacter 💻

    ไรท์  : สวัสดีค่ะ ช่วงinterviewกับcharacter พบกันได้หลังท้ายนิยายนะค่ะ วันนี้จะมาสัมภาษณ์กับเหล่าตัวละครกันนะค่ะ
     
    เมล  :  สวัสดีฮะไรท์ สวัสดีฮะรีดเดอร์ทุกคน😺//ความเคะเข้าตา
     
    ดาร์ก : ดี (ไอ้นี้ โนมารยาทสุดๆ:ไรท์)
     
    ช็อคโค  : สวัสดีครับ😶
     
    บลู(ผู้ที่ยังไม่มีบท) : สวัสดีคร้าบ
     
    ไรท์  : ในเมื่ออยู่กันพร้อมหน้าแล้ว เริ่มจากคำถามชิวๆก่อนนะค่ะ คุณเมลชอบคุณดาร์กรึเปล่าค่ะ
     
    เมล : เออ...ก็ชอบอยู่นะฮะเขาทั้งนิสัยดี(?) และเก่งทุกอย่าง(เรื่องบนเตียงด้วยสิน่ะค่ะ:ไรท์) สาวๆคงปลื้มผู้ชายแบบนี้มาก
     
    ดาร์ก : ไม่!!!ชั้นมีแต่เมลคนเดียว  //ทั้งคู่ตาจ้องตากันอย่างหวานชื่น พรางจับมือกัน
     
    ไรท์  : (รู้สึกมดขึ้นจอ)
     
    ช็อคโค :  (เหมือนพวกเราเป็นตัวประกอบไปเลยแฮะ😑)
     
    บลู : (อยากทำอย่างนั้นกับช็อคโคจัง แต่ยังไม่มีบทเลยToT)

    ไรท์  : พอๆค่ะ มาเข้าเรื่องกันเถอะค่ะ คำถามคือ ตอนที่คุณคร่อมเมลนั้น คุณดาร์กรู้สึกยังไงค่ะ?//คำถามนี้ ไรท์ตั้งหน้าตั้งตารอคำตอบเป็นพิเศษเลยค่ะ😀
     
    ดาร์ก : สามีภรรยาเขาก็ทำได้กันทั้งนั้นแหละ //พูดจบก็คร่อมร่างบางพรางปลดกางเกง
     
    ไรท์  : เห้ย!
     
    ช็อคโค :  พรวดด //สำลักน้ำที่กินเมื่อกี้
     
    บลู : โอ้ว!ขาวกว่าเมียผมอีก เพียะ!!//โดนคุณเมียตบกระบาน
     
    เมล : ย...อย่าจับตรงนั้นน่ะ อะ อาา~อ๊าา
     
    ไรท์  : ขอจบรายการเพียงเท่านี้ก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ
     
     
                ตืด~~
     
      
            

            
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×