ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เด็กน้อยผู้น่าสงสาร...อ้ะป่าว (ช่วยเราด้วยยยยยย....>O
“ผมบอกว่าหยุด ฟังภาษาคนเป็นมั้ยคุณ เรียกประกันคุณมาเซ่” ข่าตะโกนใส่อย่างต่อเนื่อง
“เฮือก ค่ะ จะโทรเรียกเดี๋ยวนี้แหละค่ะ” เทอรีบควักมือถือออกมากดอย่างลุกลี้ลุกลน
ข่าก้อโทรหาประกันของตัวเองมั่ง แต่เมื่อหันไปมอง
“คุณใจเย็นหน่อยก้อได้นะ” ข่าพูดเพราะเห็นว่ามือของเทอสั่นมาก “ค่ะๆๆๆๆ” เทอตอบรัวๆ
หลังจากที่คุยเสร็จทั้งสองคนก้อมานั่งจุ้มปุ้กอยู่หน้ารถของตัวเอง สักพักข่าก้อหันมองหน้าหน้าของเทอ มันแดงแปร๊ด และยังสะอึกสะอึ้นอยู่ น้ำหูน้ำตาไหล ‘น่าเวทนาจิงๆ...เฮ้อ’ ข่าคิด
“อ่ะคุณ ใช่นี่ซะ” ข่ายื่นผ้าเช็ดหน้าให้ “ขอบคุนค่ะ”
ด้วยเจตนาที่ข่าให้คือซับน้ำตา แต่เทอผู้นี้นำมาใช้ “ปื้ดดดดดด” ....สั่งขี้มูก -_-
“จะซักคืนให้นะค่ะ” เทอพูดแล้วมองหน้าข่า
“อึ้ยย มะ..ไม่ต้องหรอกคุณเอาไปเถอะ” (=o= )( =o=)(=o= )( =o=)#
ข่าส่ายหน้าอย่างรุนแรงด้วยความสะแหยงปนสยอง....โอว เทอช่างทำไปได้....
“เออ ทำไมคุณมาจอดตรงที่เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลหละ ที่จอดรถผู้ป่วยอยู่อีกตึกนะครับ” ข่าถามด้วยความสงสัย
“คือชั้นมาเปนพยาบาลที่นี่วันแรกหนะค่ะ” ^-^
“มิน่า ผมว่าผมไม่เคยเห็นคุณ คุณทำแผนกอารัยหล่ะ”
“กุมารเวชค่ะ” ^-^ “แล้วคุณหละค่ะ”
‘ซวยแล้วงัย =_= อยู่แผนกเดียวกับยัยนี้ ล่มจมแน่กรู’
“เออคุณค่ะ คุณ คุณทำอารัย อยู่แผนกอารัยค่ะ” ^-^
“เออ คือผมนึกขึ้นได้ว่ามีธุระ เออ ผมไปก่อนนะครับ คุณ..เออ..คุณ” -_-?
“เรียกว่าพลอยก้อได้ค่ะ คุณหละค่ะ” ^-^
“ชื่อขจรเกียรติครับ เดี๋ยวคุณคุยกับประกันผมไปก่อนเลยนะครับ”
“ชื่อเล่นหละค่ะ” ^-^
‘โอยยยยยย เซ้าซี้จิงโว้ย…….=o=’ “ชื่อข่าครับ ผมไปหล่ะ สวัสดีครับ” ข่าเริ่มออกวิ่งอย่างเร็ว
“สวัสดีค่ะ” พลอยมองร่างของข่าไปจนลับตา
‘ผู้หญิงอารัยเนี่ย สุดขั้วจิงๆเลย’ ข่าคิดพร้อมวิ่งไปขึ้นลิฟท์พลางก้มมองนาฬิกาข้อมือ
“เวรแล้ว ไอ้ขิงมันรอเราอยู่จะเปนชั่งโมงแล้ว ตายๆๆ....มันเล่นเอาตายแน่...”
เมื่อถึงชั้น6ของโรงพยาบาลอันเป็นที่ตั้งของแผนกกุมารเวช ข่ามองแล้วเดินตรงไปที่หน้าห้องของตนปรากฏว่ามีเจ้าหญิงสองนาง นางนึงหลับปุ๋ยดูเปนนางฟ้าน้อยๆ อีกนางนึงกำลังกอดอก ท่าทางกำลังโกรธเปนฟืนเปนไฟ ดั่งควันจาออกหู ‘เตรียมโลงเลยดีมั้ย’ ข่าคิด
“ไอ้พี่ข่า หายไปไหนมา มีคำอธิบายมั้ย >o<=3=3=3”
“พี่ข่าขอโทดดดด พี่ข่าผิดปัยแร้ววววววว” TToTT
“ตอบมาเด๋วนี้ไอ้เพ่...>o<” “ห้าววววว....” แตงกวาตื่นขึ้นเพราะเสียงของขิง “เกิดอารัยขึ้นอ่าขิง...=o=”
“พี่ข่าเสียจัยยยยย อยากบอกว่าพี่ข่าปวดร้าวววว” TT.,TT
“หยุดน้ำเน่าแล้วตอบมา >o<” “ตอบเค้าไปก้อจบค่ะพี่ข่า=o=” แตงกวาช่วยเสริม
“อะจ๊ะ อา อะพี่ข่าตอบก้อดั้ย แต่น้ำเน่าก้อมองเห็นเงาจันทร์นะ” ToT
“สองคนสี่เท้า... จาตอบดีๆม้ายยยยย >o<”
“คือว่า คือ มียัยบ้าที่ไหนก้อม้ายยู้ มาชนรถของพี่ข่าสุดน่าร้ากกก พี่ข่าของน้องขิงก้อเลยอยู่คุยกะเค้า น้องขิงอย่าโกดพี่ข่าน้า พี่กลัว TToTT”
“เออ เท่านี้ก้อสิ้นเรื่อง แต่ในที่สุดก้อต้องเดินกลับบ้านจนได้” ขิงมองข่าแบบเหล่ๆ
“งั้นสุดสัปดาห์นี้พี่ข่าพาน้องขิงสุดที่รักไปกินหมูกระทะมั้ย” TT.,TT
“พึ่งอารัยไม่ได้เลยยยย..” ขิงยังเหล่ใส่อยู่
“หนิ ไอ้ขิง พี่ง้อแกแล้วนะ มันจามากไปและ ชักรำคาญ ตกลงแกจาไม่ไปใช่มั้ย พี่จะได้ไม่ต้องเสียตังค์ -O-”
“อะจ้า อา อะขิงย้อเย่น กินซี.. อยากกินๆๆๆๆๆไปกินน้า พี่ข่าของน้องขิง” ^TT^*
“แตงกวาก้อไปด้วยนะ”
“หือ.....ค่า” แล้วแตงกวาก้อหลับต่อ
“เฮ้ย ไอ้กวา ตื่น กลับบ้าน”
วันรุ่งขึ้นจ้า
เช้าสดใส ขิงไปร.ร.ด้วยความอารมณ์ดี ร้องเพลงไปในระหว่างขึ้นตึก
“อรุณเบิกฟ้า นกกาโบยบิน ออกหากินเริงร่าแจ่มสะ...”
“ขิงงงงงงงงงง” ToT แตงกวาวิ่งเข้ามาหน้าตั้ง “ช่วยเราด้วยยยยยย....>O<”
“อารัย ก้ออยู่ตงนี้ เรียกเบาๆก้อได้” =o=
“แย่แล้วอ่า..” ToT
“แย่อารัย” =o=
“ก้อที่ห้องอ่ะ นายเพชรกะนายต้องนั่งอยู่ตงโต๊ะเราสองคนอ่า แถมมีเหล่าสาวกมารอรับเสด็จอีกอ่ะ” TToTT
“ไหนกวา ไปดูกัน” ทั้งสองวิ่งไปหยุดอยู่หน้าห้องและแล้ว เสียงซุบซิบก้อดังขึ้น สายตาทั้งหลายมองมาที่ขิงและแตงกวา
ขิงจึงตะโกนขึ้น “มองหาพระแสงอารัย ไปไกลๆเลย ไปเซ่ ไป อยากตายใช่มั้ย”
ฝูงชนเริ่มสลายตัว ทั้งสองเดินเข้าไปในห้อง เดินไปหน้าโต๊ะของตน
“กรุณาหลบไปด้วยค่ะ” =o=* ขิงพยายามสกัดกั้นอารมณ์
“เฮ้ยไอ้เพชร เค้ามาแล้วไปกันเหอะ ก้อจบแล้วไม่ใช่หรอ”
“จบอารัยของแก” “เมื่อกี้เทอว่าไงนะ ^o^”
“กรุณาหลบไปด้วยค่ะ” =o=** ขิงหันไปกระซิบกะแตงกวา “เฮ้ยกวา นอกจากจาไม่มีสมองแล้วยังจาหูหนวกอีกแหมน่าสงสารจัง” =o=***
“ตึง” เพชรกระแทกมือลงบนโต๊ะและยืนขึ้น “เทอด่าชั้นอีกแล้วนะ”
“ด่าอารัย ชั้นแค่พูดไปตามที่เห็น เนอะ กวาเนอะ” ^-^*
“อยากเหนนักใช่มั้ย” -_- เพชรเดินเข้ามา
“ชั้นจาทำให้เทอเหน” และใกล้ขิงเรื่อย “เห็นอารัย” ขิงถาม
เพชรไล่ขิงเข้ามาจนติดกำแพง ยกแขนขึ้นมาล็อกขิงไว้ แล้วกระซิบข้างหูว่า “เหนเจ้านายคนใหม่ของเทองัย” ^o^
“เหอๆ ขำตาย” =o=# ขิงมองหน้า แล้วกำคอเสื้อของเพชร ค่อยยกขึ้น ใช้มืออีกข้างนึงผลักเพชรออกไปอย่างแรง ผลักไปไปเรื่อยๆจนไปติดหน้าต่างของอีกฝากที่ถูกเปิดไว้
“เทอจาทำอารัยหนะ” =o=
“อ๋อ ชั้นแค่รำคาญหนะ ขอขจัดความรำคาญนิดหน่อยนะ” เพชรมองลงไปยังเบื้องล่าง ความสูงตึก3ชั้น ข้างล่างเปนสระว่ายน้ำ =_=
“แล้วชั้นก้อไม่มีเจ้านาย แล้วก้อทำแบบนี้ไม่มีผลอารัยกะชั้นรู้ไว้ซะด้วย” ^o^
“ซู่......” เพชรโดนพลังช้างสารของขิงโยนลงไปเบื้องล่าง
“กรี๊ด..../ว้าย../อารัยเนี่ย....” นักกีฬาหญิงที่กำลังว่ายน้ำแตกตื่นกันใหญ่
“เฮือก” เพชรโผล่ขึ้นมาเหนือผิวน้ำ แล้วมองหน้าขิง
“วะฮ่ะฮ่าๆๆ กวาดูดิ ยั่งกะลูกหมาตกน้ำ” ^-^ “ขิงเอ้ย เด๋วก้อมีเรื่องหรอก” ToT*
“ไอ้เพชร แกเปนไรป่ะ” =o=
“อยากลงมาเองมั้ยไอ้ต้อง” –o-******
“ผมขอโทดแทนเพื่อนผมอีกครั้งนะครับ” ToT
“เด๋วเราลงไป แกใจเย็นๆนะ”
“เออ แกลงมาเร็วๆ”
“รู้จักไอ้ขิงน้อยไปซะแล้ว” ขิงมองไปรอบๆ ฝูงชนกลับมารวมตัวอีกครั้ง
“มองไร อยากลงไปแบบอีตานั่นมั้ย หา หา หา” จึงค่อยๆสลายตัว
“ขิงเอ้ย หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆเลย” =o=**
“หนิ อย่าบ่นเปนคนแก่ไปหน่อยเลยกวา ตานั่นหาเรื่องใส่ตัวต่างหากไม่ใช่เราซะหน่อย อยากมายุ่งกกะเราก้อต้องเจอแบบนี้แหละ” ^-^
“เฮ้อ” =o=****
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
โอวเย้ ในที่สุดก้อแต่งอีกตอนแล้ว ต้องขอโทดผู้อ่านทุกท่านด้วยนะค้า คือว่าไม่ได้อยู่บ้านหลายวัน ^o^#
ในตอนที่แล้วที่ข่ากะแตงกวาเถียงกันไปมาเรื่องนั้น เรื่องนี้ เรื่องนู้น
อยากรู้หละเซ่ ว่าเรื่องอารัย ติดตามต่อไปแล้วกันนะค่ะ เย้ๆๆๆ
“เฮือก ค่ะ จะโทรเรียกเดี๋ยวนี้แหละค่ะ” เทอรีบควักมือถือออกมากดอย่างลุกลี้ลุกลน
ข่าก้อโทรหาประกันของตัวเองมั่ง แต่เมื่อหันไปมอง
“คุณใจเย็นหน่อยก้อได้นะ” ข่าพูดเพราะเห็นว่ามือของเทอสั่นมาก “ค่ะๆๆๆๆ” เทอตอบรัวๆ
หลังจากที่คุยเสร็จทั้งสองคนก้อมานั่งจุ้มปุ้กอยู่หน้ารถของตัวเอง สักพักข่าก้อหันมองหน้าหน้าของเทอ มันแดงแปร๊ด และยังสะอึกสะอึ้นอยู่ น้ำหูน้ำตาไหล ‘น่าเวทนาจิงๆ...เฮ้อ’ ข่าคิด
“อ่ะคุณ ใช่นี่ซะ” ข่ายื่นผ้าเช็ดหน้าให้ “ขอบคุนค่ะ”
ด้วยเจตนาที่ข่าให้คือซับน้ำตา แต่เทอผู้นี้นำมาใช้ “ปื้ดดดดดด” ....สั่งขี้มูก -_-
“จะซักคืนให้นะค่ะ” เทอพูดแล้วมองหน้าข่า
“อึ้ยย มะ..ไม่ต้องหรอกคุณเอาไปเถอะ” (=o= )( =o=)(=o= )( =o=)#
ข่าส่ายหน้าอย่างรุนแรงด้วยความสะแหยงปนสยอง....โอว เทอช่างทำไปได้....
“เออ ทำไมคุณมาจอดตรงที่เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลหละ ที่จอดรถผู้ป่วยอยู่อีกตึกนะครับ” ข่าถามด้วยความสงสัย
“คือชั้นมาเปนพยาบาลที่นี่วันแรกหนะค่ะ” ^-^
“มิน่า ผมว่าผมไม่เคยเห็นคุณ คุณทำแผนกอารัยหล่ะ”
“กุมารเวชค่ะ” ^-^ “แล้วคุณหละค่ะ”
‘ซวยแล้วงัย =_= อยู่แผนกเดียวกับยัยนี้ ล่มจมแน่กรู’
“เออคุณค่ะ คุณ คุณทำอารัย อยู่แผนกอารัยค่ะ” ^-^
“เออ คือผมนึกขึ้นได้ว่ามีธุระ เออ ผมไปก่อนนะครับ คุณ..เออ..คุณ” -_-?
“เรียกว่าพลอยก้อได้ค่ะ คุณหละค่ะ” ^-^
“ชื่อขจรเกียรติครับ เดี๋ยวคุณคุยกับประกันผมไปก่อนเลยนะครับ”
“ชื่อเล่นหละค่ะ” ^-^
‘โอยยยยยย เซ้าซี้จิงโว้ย…….=o=’ “ชื่อข่าครับ ผมไปหล่ะ สวัสดีครับ” ข่าเริ่มออกวิ่งอย่างเร็ว
“สวัสดีค่ะ” พลอยมองร่างของข่าไปจนลับตา
‘ผู้หญิงอารัยเนี่ย สุดขั้วจิงๆเลย’ ข่าคิดพร้อมวิ่งไปขึ้นลิฟท์พลางก้มมองนาฬิกาข้อมือ
“เวรแล้ว ไอ้ขิงมันรอเราอยู่จะเปนชั่งโมงแล้ว ตายๆๆ....มันเล่นเอาตายแน่...”
เมื่อถึงชั้น6ของโรงพยาบาลอันเป็นที่ตั้งของแผนกกุมารเวช ข่ามองแล้วเดินตรงไปที่หน้าห้องของตนปรากฏว่ามีเจ้าหญิงสองนาง นางนึงหลับปุ๋ยดูเปนนางฟ้าน้อยๆ อีกนางนึงกำลังกอดอก ท่าทางกำลังโกรธเปนฟืนเปนไฟ ดั่งควันจาออกหู ‘เตรียมโลงเลยดีมั้ย’ ข่าคิด
“ไอ้พี่ข่า หายไปไหนมา มีคำอธิบายมั้ย >o<=3=3=3”
“พี่ข่าขอโทดดดด พี่ข่าผิดปัยแร้ววววววว” TToTT
“ตอบมาเด๋วนี้ไอ้เพ่...>o<” “ห้าววววว....” แตงกวาตื่นขึ้นเพราะเสียงของขิง “เกิดอารัยขึ้นอ่าขิง...=o=”
“พี่ข่าเสียจัยยยยย อยากบอกว่าพี่ข่าปวดร้าวววว” TT.,TT
“หยุดน้ำเน่าแล้วตอบมา >o<” “ตอบเค้าไปก้อจบค่ะพี่ข่า=o=” แตงกวาช่วยเสริม
“อะจ๊ะ อา อะพี่ข่าตอบก้อดั้ย แต่น้ำเน่าก้อมองเห็นเงาจันทร์นะ” ToT
“สองคนสี่เท้า... จาตอบดีๆม้ายยยยย >o<”
“คือว่า คือ มียัยบ้าที่ไหนก้อม้ายยู้ มาชนรถของพี่ข่าสุดน่าร้ากกก พี่ข่าของน้องขิงก้อเลยอยู่คุยกะเค้า น้องขิงอย่าโกดพี่ข่าน้า พี่กลัว TToTT”
“เออ เท่านี้ก้อสิ้นเรื่อง แต่ในที่สุดก้อต้องเดินกลับบ้านจนได้” ขิงมองข่าแบบเหล่ๆ
“งั้นสุดสัปดาห์นี้พี่ข่าพาน้องขิงสุดที่รักไปกินหมูกระทะมั้ย” TT.,TT
“พึ่งอารัยไม่ได้เลยยยย..” ขิงยังเหล่ใส่อยู่
“หนิ ไอ้ขิง พี่ง้อแกแล้วนะ มันจามากไปและ ชักรำคาญ ตกลงแกจาไม่ไปใช่มั้ย พี่จะได้ไม่ต้องเสียตังค์ -O-”
“อะจ้า อา อะขิงย้อเย่น กินซี.. อยากกินๆๆๆๆๆไปกินน้า พี่ข่าของน้องขิง” ^TT^*
“แตงกวาก้อไปด้วยนะ”
“หือ.....ค่า” แล้วแตงกวาก้อหลับต่อ
“เฮ้ย ไอ้กวา ตื่น กลับบ้าน”
วันรุ่งขึ้นจ้า
เช้าสดใส ขิงไปร.ร.ด้วยความอารมณ์ดี ร้องเพลงไปในระหว่างขึ้นตึก
“อรุณเบิกฟ้า นกกาโบยบิน ออกหากินเริงร่าแจ่มสะ...”
“ขิงงงงงงงงงง” ToT แตงกวาวิ่งเข้ามาหน้าตั้ง “ช่วยเราด้วยยยยยย....>O<”
“อารัย ก้ออยู่ตงนี้ เรียกเบาๆก้อได้” =o=
“แย่แล้วอ่า..” ToT
“แย่อารัย” =o=
“ก้อที่ห้องอ่ะ นายเพชรกะนายต้องนั่งอยู่ตงโต๊ะเราสองคนอ่า แถมมีเหล่าสาวกมารอรับเสด็จอีกอ่ะ” TToTT
“ไหนกวา ไปดูกัน” ทั้งสองวิ่งไปหยุดอยู่หน้าห้องและแล้ว เสียงซุบซิบก้อดังขึ้น สายตาทั้งหลายมองมาที่ขิงและแตงกวา
ขิงจึงตะโกนขึ้น “มองหาพระแสงอารัย ไปไกลๆเลย ไปเซ่ ไป อยากตายใช่มั้ย”
ฝูงชนเริ่มสลายตัว ทั้งสองเดินเข้าไปในห้อง เดินไปหน้าโต๊ะของตน
“กรุณาหลบไปด้วยค่ะ” =o=* ขิงพยายามสกัดกั้นอารมณ์
“เฮ้ยไอ้เพชร เค้ามาแล้วไปกันเหอะ ก้อจบแล้วไม่ใช่หรอ”
“จบอารัยของแก” “เมื่อกี้เทอว่าไงนะ ^o^”
“กรุณาหลบไปด้วยค่ะ” =o=** ขิงหันไปกระซิบกะแตงกวา “เฮ้ยกวา นอกจากจาไม่มีสมองแล้วยังจาหูหนวกอีกแหมน่าสงสารจัง” =o=***
“ตึง” เพชรกระแทกมือลงบนโต๊ะและยืนขึ้น “เทอด่าชั้นอีกแล้วนะ”
“ด่าอารัย ชั้นแค่พูดไปตามที่เห็น เนอะ กวาเนอะ” ^-^*
“อยากเหนนักใช่มั้ย” -_- เพชรเดินเข้ามา
“ชั้นจาทำให้เทอเหน” และใกล้ขิงเรื่อย “เห็นอารัย” ขิงถาม
เพชรไล่ขิงเข้ามาจนติดกำแพง ยกแขนขึ้นมาล็อกขิงไว้ แล้วกระซิบข้างหูว่า “เหนเจ้านายคนใหม่ของเทองัย” ^o^
“เหอๆ ขำตาย” =o=# ขิงมองหน้า แล้วกำคอเสื้อของเพชร ค่อยยกขึ้น ใช้มืออีกข้างนึงผลักเพชรออกไปอย่างแรง ผลักไปไปเรื่อยๆจนไปติดหน้าต่างของอีกฝากที่ถูกเปิดไว้
“เทอจาทำอารัยหนะ” =o=
“อ๋อ ชั้นแค่รำคาญหนะ ขอขจัดความรำคาญนิดหน่อยนะ” เพชรมองลงไปยังเบื้องล่าง ความสูงตึก3ชั้น ข้างล่างเปนสระว่ายน้ำ =_=
“แล้วชั้นก้อไม่มีเจ้านาย แล้วก้อทำแบบนี้ไม่มีผลอารัยกะชั้นรู้ไว้ซะด้วย” ^o^
“ซู่......” เพชรโดนพลังช้างสารของขิงโยนลงไปเบื้องล่าง
“กรี๊ด..../ว้าย../อารัยเนี่ย....” นักกีฬาหญิงที่กำลังว่ายน้ำแตกตื่นกันใหญ่
“เฮือก” เพชรโผล่ขึ้นมาเหนือผิวน้ำ แล้วมองหน้าขิง
“วะฮ่ะฮ่าๆๆ กวาดูดิ ยั่งกะลูกหมาตกน้ำ” ^-^ “ขิงเอ้ย เด๋วก้อมีเรื่องหรอก” ToT*
“ไอ้เพชร แกเปนไรป่ะ” =o=
“อยากลงมาเองมั้ยไอ้ต้อง” –o-******
“ผมขอโทดแทนเพื่อนผมอีกครั้งนะครับ” ToT
“เด๋วเราลงไป แกใจเย็นๆนะ”
“เออ แกลงมาเร็วๆ”
“รู้จักไอ้ขิงน้อยไปซะแล้ว” ขิงมองไปรอบๆ ฝูงชนกลับมารวมตัวอีกครั้ง
“มองไร อยากลงไปแบบอีตานั่นมั้ย หา หา หา” จึงค่อยๆสลายตัว
“ขิงเอ้ย หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆเลย” =o=**
“หนิ อย่าบ่นเปนคนแก่ไปหน่อยเลยกวา ตานั่นหาเรื่องใส่ตัวต่างหากไม่ใช่เราซะหน่อย อยากมายุ่งกกะเราก้อต้องเจอแบบนี้แหละ” ^-^
“เฮ้อ” =o=****
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
โอวเย้ ในที่สุดก้อแต่งอีกตอนแล้ว ต้องขอโทดผู้อ่านทุกท่านด้วยนะค้า คือว่าไม่ได้อยู่บ้านหลายวัน ^o^#
ในตอนที่แล้วที่ข่ากะแตงกวาเถียงกันไปมาเรื่องนั้น เรื่องนี้ เรื่องนู้น
อยากรู้หละเซ่ ว่าเรื่องอารัย ติดตามต่อไปแล้วกันนะค่ะ เย้ๆๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น