ซะงั้น ซะงี้ เป็นยัยนี่ได้งัย

ลำดับตอนที่ #1 : วันเปิดเทอม (ภัยพิบัติเริ่มต้น~TT_TT\")

ตื่นได้แล้วค่า ๆๆๆ ตื่นซิ หนิตื่น ตื่นเซ่ ตื่นๆๆๆๆๆๆ ตื่..



\"เออ ตื่นแล้ว -O-\" หญิงสาวนางนึงเพิ่งลืมตาตื่นนอน พร้อมบิดขี้เกียจ \"เสียงอันนี้ใช้ได้ดีจิงๆ\" ใช่แล้วเทอเป็นคนอัดเสียงนี้เองแหละ



\"หนิยัยขิง เพิ่งตื่นรึงัย รู้มั้ยนี่มันวันอารัย ไอ้น้องเวร อยากไปสายใช่มั้ย\" เสียงผู้ชายตะโกนลั่นบ้านดังขึ้น ด้วยความโกรธจัดมาก ถึงมากที่สุด

\"วานเปิดเทอมมม ขออีก 5 นาทีน้า.....หา!วันเปิดเทอม ตายแล้วช้านนนนน\" เทอรีบตะกายออกจากที่นอน รีบวิ่งไปอาบน้ำแต่งตัวด้วยความเร็วติดจรวดด้วยกลัวตกรถเมล์



\"พี่ข่า ขิงไปแล้วน้า สวัสดีค่ะ\" เทอรีบวิ่งไปยั่งกับหนีไฟไหม้ \"นี่ จาไม่กินข้าวเช้าเหรอ\" พี่ชายเทอโผล่หน้าออกมาจาก น.ส.พ.

\"กินก้อดั้ย รีบจาตายอยู่แล้วจาให้กินอีก\" เทอวิ่งกลับมาแล้วเอาหนมปังปิ้งยัดปากไปแผ่นนึงแล้ววิ่งออกไป \"ปัย จิงๆแว้ว..ปัง\"

\"นี่ ปิดประตูดีๆหน่อยเดี๋ยวก้อพังอีกหรอก เฮ้อ น้องเรา ไม่รู้ทำไมมันติดสายวิทย์ เชอะเบ๊อะยั่งงี้\" ขิงยกกาแฟขึ้นมาซด แล้วบ่นปอดๆแปดๆเรื่องน้องสาวตัวเอง แล้วออกไปโรงพยาบาล (พี่เค้าเปนหมอค่า)



ที่ป้ายรถเมล์

\"รถเมล์จ๋า รอช้านด้วยยยย.......ฟิ้ววววววว\" รถเมล์ออกไปแล้ว

ทันใดนั้น \"จ้ากกกกกกกก ....\" ขิงวิ่งอน่างไม่คิดชีวิต \"ไม่เปนไรเราต้องไปทัน นี่วันแรก ช้านต้องไม่โดนตราหน้าว่ามาสาย\"



ด้วยระยะทาง 5 กิโล ผมเผ้าที่มัดไว้หลุดลุยกระเจิงไม่มีชิ้นดี ปลิวไสวไปกับสายลม \"อีกนิดเดียวน่า จาถึงแล้ว\" ด้วยภาพข้างหน้าที่ลางเลือนแว่นของเทอตกมาที่จมูก เทอตัดสินใจถอดแล้วยัดใส่กระเป๋า สายตาสั้นของเทอจึงบังเกิดแก่หายนะ



\"อ้าก! โครม\"

\"ขอโทดค่าๆๆๆๆๆ ขอตัวนะค่ะไปละค่ะ\" ขิงวิ่งไปเร็วสุดชีวิต หารู้ไม่ ชีวิตเทอกำลังจาพบกับภัยพิบัติ

\"หนิเทอ เดี่ยวเซ่\" ชายหนุ่มคนนึงที่ตอนนี่กองอยู่กะพื้นตะโกนดังลั่น \"ยัยบ้า เทอตายแน่\" เขามองด้วยสายตาโกรธแค้น \"เทอเปนใคร ไม่มีใครมาทำกับชั้นแบบนี้\" เขาพูดพลางมองร่างของหญิงสาวที่ไม่มีมารยาทวิ่งออกไปไกลลับตา แล้วเข้าไปในร.ร. ลาวาในหัวเขากำลังเดือดปุดๆ

\"เฮ้ย ไอ้เพชรแกมาทำอารัยตรงนี้\" เพื่อนหน้าตาดีของเขาเข้ามาทัก \"ง่วงถึงกะนอนบนพื้นเลย เพื่อนกรู ลุกซิวะ\"

\"เออ เราโดนคนไม่มีมารยาทชน\" เขาปัดฝุ่นบนตัว และหน้าตาอันหล่อและน่ารักของเขา แล้วมองเพื่อนด้วยสีหน้าตายๆ -_-

\"เมื่อกี้แกเห็นยัยบ้านั่นมั้ย ไอ้ต้อง\" \"ยัยบ้าไหน คนที่ชนแกเหรอ เห็นแวบนึง ใส่แว่น ผมยาว หน้าตาใช้ได้ ไม่เอา น่ารักเลยแหละ แกถามเพื่อ?\"

\"เราจาปัยฆ่ามัน เดี๋ยวมันเปนผู้หญิงชั้ยมั้ย ลดโทษหั้ยหน่อย เราจาปัยต่อยมัน -O- \"

\"ไอ้เถื่อน แกทำยั่งงั้นกะเพศแม่ไม่ได้นะโว้ย ปล่อยเค้าไปเหอะ เค้าคงไม่ตั้งใจ\" ต้องทำหน้าตาตกใจสุดชีวิต \"เป้งๆๆ..แก เข้าเรียนเร็ว ระฆังดังแล้ว\" ทั้งคู่รีบวิ่งไปเข้าแถวแล้ว



\"เทอๆดูนั่นสิ พี่เพชรกะพี่ต้อง\" \"ไหนๆๆ\" \"หาพี่เพชรกะพี่ต้อง\" เสียงแซดขึ้นมาทันใด เนื่องจากเป็นหนุ่มสุดป๊อปของร.ร.



\"ไอ้ต้อง เราเหนื่อย ถ้าพวกนั้นวิ่งมา แกลากกรูไปด้วยนะ*O* \" สายตาแห่งความหวังถูกส่งไปที่ต้อง \"กรูกำลังจะพูดยั่งงี้กะเมิงไอ้เพชร -O-\"

ทั้งสองมองหน้ากันแล้วตระหนักว่าไม่มีแรงวิ่งแล้ว เสียงเพลงชาติดังขึ้น เพชรมองซ้ายมองขวา เสียงคุ้นๆ ทันใดนั้น



\"ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย..\"  \"นั่นมัน....ยัยบ้านั่นหนิ\" เพชรสะกิดบอกต้อง \"น่ารักอ่า คนนี้เราขอแกอย่าชกเค้าน้า\"

ขิงเป็นตัวแทนร้องเพลงชาติของโรงเรียน ด้วยความที่เรียนเก่งและร้องเพลงใช้ได้ เหล่าครูทั้งหลายจึงหนับหนุน

\"ไม่ได้คนนี้ของเรา เราจะอัดมัน\" \"เออๆ ตามใจแก จาทำอารัยก้อเชิญ อย่าให้หน้าเค้าเยินเปนพอ เข้าใจ๋\"



เมื่อเข้าแถวร้องเพลงเสร็จทุกคนก้อทยอยเข้าห้อง ตามใบที่ระบุไว้ในตารางสอนที่ทุกคนได้รับ

ทุกคนภาวนาขออย่าให้เจอกับเจ๊ผกามาศ แก่ ดุ เฮียบ สายชั้น ฝ่ายปกครอง ทุกอย่างอยู่ในตัวแก แต่ปรากฏว่าขิงเรียนเก่งได้อยู่ห้อง 1 เจ๊แกก้ออยู่ห้อง 1 ปกติแกจะอยู่คุมห้องสุดท้าย \'แต่งั๋ยปีนี้เจ๊มาอยู่ห้องนี่อ่ะ\' ขิงคิดด้วยความโศกเศร้า



พอเดินเข้าห้องมีคำว่า \'ยินดีต้อนรับ\' ตัวเบ้อเริ่มอยู่บนกระดาน ขิงเห็นแล้วคิดว่า \'นู๋ไม่ยินดีกะครูหรอกค่ะ\'

เจ๊แกบอกให้ทุกคนปัยยืนรอบๆห้อง \"จาทำอารัยอีกเนี่ย\" ขิงคิด แต่คิดดังไปหน่อย เจ๊แกหันมามองหน้าขิง แต่เนื่องด้วยหน้าตาเป็นเด็กเรียนจึงรอดตาย

\"นักเรียนค่ะ ครูชื่อผกามาศนะค่ะ เป็นครูประจำชั้นของห้องนี้ ต่อไปครูจะประกาศชื่อ ว่าใครได้นั่งกับใครนะค่ะ แล้วห้ามเปลี่ยนที่นั่งนะค่ะ\"

ขิงพยายามมองหาเพื่อนแล้วก้อเจอ \'แตงกวา\' ขิงโบกเมื่อให้แตงกวาที่อยูฝั่งตรงข้ามย๋อยๆ แตงกวาก็ยิ้มให้ขิง ภาวนาให้ได้นั่งด้วยกัน ครูผกามาศประกาศชื่อไปเรื่อยๆ จนเหลือแค่แตงกวากะขิง ทั้งสองยิ้มให้กันใหญ่ แต่

\"เหลือคู่สุดท้าย มานั่งข้างหน้านี่เลยค่ะ\" เจ๊แกพูดพลางชี้ไปที่โต๊ะ แถวกลาง หน้าสุด สมรภูมิรบ จุดรับอุกกาบาต ไม่ว่าจะเรียกอารัยก้อเหอะ

ทั้งสองหน้าซีด ยิ้มแหยๆ ให้กัน แล้วไปนั่ง \'ก้อดีแหละน่า อย่างน้อยก้อได้นั่งด้วยกัน\' ทั้งคู่คิด

ตลอดชม.โฮมรูม ทั้งสองก้อนั่งรับอุกกาบาตของเจ๊แกไปเต็มที่ พออ๊อดพักดังปุ๊บ เสียงก้อแซดทั่วห้อง



\"ดีจัยจังเลยที่ได้นั่งด้วยกัน^_^\" ขิงพูด \"ดีจัยเหมือนกัน แต่เราหลบอุกกาบาตแทบไม่ทัน^_^\" \" แตงกวาพูด \"ขิงกินข้าวเช้ายัง\"

\"กินหนมปังไปแผ่นนึง งั้นไปกินกัน\" \"อืม\" ทั้งคู่ก้อเดินกันไปที่โรงอาหาร



โรงอาหาร

\"กินอารัยดี\" แตงกวาถาม \"ซื้อโจ๊กมากินด้วยกันมั้ย เรากินคนเดียวคงไม่หมด\" ขิงตอบ \"ดีๆ เราก้ออยากกิน\" ทั้งสองก้อไปซื้อด้วยกัน

ระหว่างทางขิงกับแตงกวาก้อคุยกันเรื่องปิดเทอม แตงกวาก้อดันให้ขิงถือชามโจ๊กอีก

เดินไปเรื่อยๆๆๆ ไม่ได้ดูเร่ย ข้างหน้าเพ่ ข้างหน้า ๆๆๆ เฮ่ย! บอกว่าข้าง \"โครม/อ๊าก!\"



\"ขอโทดค่ะ เลอะหมดเลย เช็ดให้นะค่ะ\" ขิงรีบขอโทดขอโพย แล้วเอาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ด แตงกวาทำหน้าอึ้งๆ

\"นี่เทอ เดินประสาคนตาบอดรึงัยมันร้อนน้า อยากตายใช่มั้ย\" เพชรพูดพลางตะโกนใส่ขิง ขิงเงยหน้ามองขึ้นมา แล้วเริ่มถกแขนเสื้อทั้งสอง

\"ก้อบอกขอโทดงัย ปากที่มีพูดดีๆไม่เป็นเหรอ คนที่บ้านไม่ได้สั่งสอนรึงัย \" ขิงพลักเพชรออกไป แตงกวาทำหน้าอึ้งเข้าไปใหญ่  

\"อยากมาว่าคนที่บ้านชั้นแบบนี้นะ\" เพชรพูดใส่หน้าขิง คนในโรงอาหาร หันมาจับจ้องที่จุดๆเดียว แล้วต้องก้อวิ่งมา

\"เฮ้ย ใจเย็นมีเรื่องอารัยค่อยๆพูดค่อยๆจาเซ่ ไอ้เพชร\" ต้องรีบมาห้ามทัพ

\"ผมขอโทดแทนเพื่อนด้วยนะครับ\" \"ไปขอโทดทำไม ยัยนี่ต้องขอโทดเรา\" ตึง ตึง ตึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ... เสียงคนวิ่งมาอย่างเยอะ แล้ว

\"พี่เพชร พี่ต้อง\" ทั้งสองมองหน้ากันแล้ววิ่งหนีกลุ่มสาวๆ และสาวไม่เส็ด พวกนั้นอย่างไม่คิดชีวิต ทิ้งขิงกะแตงกวาไว้

\"โอย ขิงเราจาเปนลม\" แตงกวาเริ่มเซ \"จัยเย็นๆนะ ไปห้องพยาบาลมั้ย\" ขิงถามแต่

เปอะ แปะ เปอะ แปะ เปอะ แปะ เปอะ แปะ

คนในโรงอาหารทั้งหมดปรบมือในความกล้าหาญของขิง ขิงยิ้มเขินๆ \"ขอบคุนค่าๆๆๆ ว้าย\" แตงกวาที่ขิงพยุงไว้เปนลมไปแล้ว

\"ขอตัวก่อนนะค่ะ\" ขิงโค้ง แล้วพยายามพยุงแตงกวาไปห้องพยาบาล



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

โอย เหนื่อย รีบพิมพ์สุดฤทธิ์เลยยย พระเอกอาจโหดปัยหน่อย ถ้าไม่ชอบก้อติชมได้น้าค้า ชมเยอะๆก้อดีค่า โพสเยอะๆ โวตเยอะๆน้าค้า

ขอบคุนค่า ^_^ แฮะๆ