Alastrina's red rose

TB

Alastrina's red rose

ดวงหน้าที่เคยขาวกระจ่างราวแสงจันทร์ในอดีต ยามนี้กลับซีดเซียวราวกับซากศพ เช่นเดียวกับริมฝีปากอวบอิ่มที่เคยแดงกล่ำครานี้พลันแห้งแตกชี้ให้เห็นว่าเจ้าของดวงหน้านี้ต้องการน้ำดื่มมากถึงเพียงใด —สิ่งเดียวที่หลงเหลือพอจะบ่งบอกถึงตัวตนในอดีตของร่างนี้ได้ เห็นทีจะมีก็เพียงนัยน์ตาคู่สวยที่ส่องประกายราวกับดวงดาราในคุกที่แสนมืดมิดแห่งนี้

ข้างหนึ่งสีน้ำตาลอ่อนซีดคล้ายกับเรือนผมสีบลอนด์ของเจ้าตัว ขณะที่อีกข้างกับเป็นสีม่วงอ่อนที่งดงามราวดอกไอริสท่ามกลางหิมะสีขาวโพลน

แม้ว่าทั่วทั้งร่างนี้จะคล้ายกับซากศพที่ไร้ชีพไปเสียแล้ว ทว่านัยน์ตาที่แสนงดงามคู่นั้นกลับส่องประกายคอยย้ำเตือนผู้ถูกจองจำว่าตนยังคงมีชีวิตอยู่ซ้ำไป

เหลือบมองท่อนขาเรียวยาวที่เคยงดงามไร้ตำหนิในอดีต บัดนี้ข้างหนึ่งแม้จะยังอยู่สมบูรณ์แต่กลับไร้ซึ่งความรู้สึกและมิอาจขยับได้อีก อีกข้างนั้นกลับเต็มไปด้วยความเจ็บปวดจากบาดแผลที่ถูกเลื่อยท่อนขาออกไป

หนึ่งเจ็บเจียนตาย อีกหนึ่งกลับไร้ซึ่งความรู้สึกใดอีก —ความแตกต่างที่ไม่ว่าจะเรื่องใดอย่างไรมันก็เป็นเรื่องราวแสนอัปยศสำหรับมนุษย์ผู้หนึ่ง

—อ่า หรือนางจะมิใช่มนุษย์ดั่งที่พวกเขากล่าวหากัน?

หญิงสาวแค่นเสียงหัวเราะจากลำคอที่แห้งเหือดออกมาแผ่วเบา ทว่าแม้มันจะบางเบาเพียงใดแต่เสียงนั้นกลับดังก้องไปทั่วคุกใต้ดินที่มืดมิดแห่งนี้ แต่งแต้มบรรยากาศเศร้าสร้อยให้อึดอัดชวนขนหัวลุกราวกับที่แห่งนี้คือที่คุมขังปีศาจร้าย

เอเลนเธียร์ —ต้องมีสักวันที่เธอจะได้กลับมาตอบแทนทุกสิ่งทุกอย่างที่อาณาจักรแห่งนี้มอบให้แด่อลาสธีน่า เอลิเบล โรสธีเรียคนนี้

ต้องมีสักวัน —สักวันที่พวกมันได้ลิ้มลอง