ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นกน้อยตัวที่หนึ่ง 50%
"เบลล์ วันนี้ไม่มีเรียนหรือลู"
เสียทัทายใล้แบบประิัว ทำให้สาวน้อยเยหน้าึ้นาอไอแพ ที่เธอำลั้อเพื่อเล่นเมอย่าเมามัน เธอเบี่ยัวเล็น้อย และืนนั่ัวร เมื่อเ้าอเสียโอบบ่าเธออย่าสนิทสนม าลมโมอมาอย่ารู้เท่าทัน ่อนะอบเสียเรียบ
"วันนี้หยุ่อนสอบน่ะ่ะ รูให้อ่านหนัสือ"
"แนะ อ่านหนัสือแล้วทำไมมาเล่นเม" มือหนาแย่ไอแพในมือสาวน้อยไป เบลล์ หรือทอประายมอามาเียว แ่เธอ็ยันั่นิ่ พลามอพ่อเลี้ย้วยหาา
"พ่ออย่ายุ่น่า เอาืนมา"
"มาแย่ืนสิ" นารูไอแพึ้นสู ามอลูเลี้ย้วยสายาเป็นประายวาววับ สาวน้อยโถมัวเ้าแย่ นารปัป้อไปพลา มือพยามสัมผัสัวลูสาวนสวยไป้วย แม้ะมอเผินๆ เหมือนเป็นเรื่อารแหย่เย้าระหว่าพ่อลู แ่ริๆ แล้วไม่ใ่เลย มันือารสัมผัสแะ้อหาำไรัๆ
ร่านุ่มเสียสีไปมาับร่าเปรียวไ้รูป ระหว่ายื้อแย่ัน ทรวสาวนาระเปาะั้เ้า เพราะเพิ่เริ่มสาว ยามสัมผัสโนเ้า มันทำให้อารม์หนุ่มเร่ิมร้อน่า นัยน์าอนารเป็นประายวาววาม อวัยวะบาส่วนื่นเ็มาารหลับไหล เารัร่าสมส่วนเ้ามาในอ้อมแนทอประายหัวเราะิัและหอบ เธอ้อนามอพ่อเลี้ยหนุ่มที่ำลัมอเธออยู่แล้ว ้วยสายาหยาเยิ้ม
"เอาืนมา"
"เอ้า พ่อยอมแล้ว" เาเอามันืนเธอแ่โยี อ้อมแนยัไม่ลายาร่านิ่ม เา้มลใล้บริเวออหอม สูลิ่นสาวเ้าไปนเ็มปอ สาวน้อยถึับนลุเรียว เธอทำาโ ะที่นารหัวเราะเสียทุ้ม่ำ บริเวสะโพอเธอ เหมือนำลัถูอวัยวะบาส่วนุนันอยู่
"อุ้ย!"
"ใ้แป้อะไร หอมั"
"็แป้เบบี้มาย์ แบบเิมนั่นแหละ่ะ" วามใล้ินั่นทำให้สาวน้อยรู้สึใเ้นอย่าประหลา มันร้อนวูบวาบ บอไม่ถูว่าอบหรือรัเีย
"พ่ออมอีทีสิ ว่าใ่หรือเปล่า" ว่าแล้ว็สูมรแ้มใสอย่าั หนนี้ทอประายทุบไหล่เา แล้วร้อรี๊เบาๆ เพราะใ ่อนะเ้ัวออมาาัพ่อเลี้ย นารปล่อยเธอแ่โยี หัวใเ้นระรัวึั ามอวาไปามร่าแน่น้อยอวบอั ที่อยู่ในุอยู่บ้าน เสื้อล้าม าเาสั้น อวโว์เนื้อหนัอวัยสาว
ทอประายลูเลี้ยอเา หน้าาามน่ารั ผิวาวผ่อราวนมส ลิ่นายสาวหอมรุ่น ระุ้นราะ นารปิเสธัวเอไม่ไ้ว่า เาำลัิมิีมิร้ายับเ็สาว
็เ็มันน่าินออะนานี้ ใระอใไหว ิสำนึฝ่าย่ำมีัยเหนือศีลธรรม ยามเมื่อไ้ใล้ิเ็สาว เาลืนน้ำลายเมื่อ้อมอเรียวาาวๆอทอประาย ิว่าถ้าไ้ับมันพาบ่า แล้ว...
"ทำอะไรน่ะ เี๋ยวะไปฟ้อแม่" สาวน้อยแหว มือปาแ้มนวลรที่ถูสัมผัส นารแสร้หัวเราะ ใแป้วหายหื่นไปบ้า เมื่อเ็สาวพูแบบนั้น ทุวันนี้ เา้อพึ่พา ทอรุ้ในารำริวิ ะเรียเาว่าเป็นประานาวเาะ ็ไม่ผินั ืนทอรุ้ไม่พอใ ทะเลาะับเาให่โ มันะลำบา
"พ่อ็แ่หยอเล่นน่า พ่อิธรมเนียมฝรั่ แล้ว็รัหนู เอ็นูหนูเหมือนลูแท้ๆ หนูถือเหรอที่พ่อทำแบบนี้ วันหลัะไ้ไม่ทำอี" เสียอเาฟัละห้อย น่าเห็นใ น่าสสารนั ทอประาย เม้มริมฝีปา เ็น้อยหรือะรู้เท่าทันหมาป่า เธอทรุนั่ใล้เา พลาโอบลำแนแร่ บหน้าลรนั้น ใอสาวน้อยนึอยาะมีพ่อมานานแล้ว ั้แ่ำวามไ้ มารา็เปลี่ยนพ่อเลี้ยให้เธอบ่อยเสียยิ่ว่าพรมเ็เท้า เธอา และโหยหาวามอบอุ่น แบบที่ะไ้าบิา
"แหม อย่าอนสิะ หนู็แ่ใ พ่อีับหนูมา หนู็รัพ่อเหมือนัน" ำพูนั้นทำให้นารใพอโ เาเอื้อมมือไปหมายะอลูวาน้อยอีหน แ่เสียประูรั้วบ้านเลื่อนเปิ และรถแล่นเ้ามาทำให้เาะั แล้วหันไปหยิบรีโมททีวีแทน
"ูหนั่อนี้ันเถอะ ีรีย์เรื่อนี้มันมา พ่อว่ามันสนุสุๆ แนะนำเลย"
"ไหนะ หนัผีหนูไมู่นะ หนูลัว"
"ไม่มีหรอผีน่าลัวนะ มีะผี...ิน...หวน"นารทำหน้ามีเลศนัย สาวใสรู้ไม่เท่าทันำผวนทะลึ่เลยะพริบาปริบๆ
"เอ๊ะ"
"สอพ่อลู ูอะไรัน" ร่าอวบอิ่ม ไป้วยสัส่วนสะพรั่ 36 23 38 ปราัวึ้น หล่อนมีใบหน้าล้ายทอประายราวับพิมพ์ แู่ามเย้ายวนว่ามานั ุสีำเาะอ อวออิ่มยวนา เาะแนบไปับเรือนร่าแสนเ็ี่ มีเสื้อสูทสีาวล้อแนไว้ เินเยื้อรายมานั่แทรแทนระหว่านทัู้่ หล่อนึบุรสาวมาหอมแ้มเบาๆ ่อนะเอ่ยเสียหวาน
"ไปหาน้ำเย็นๆ หวานๆ มาให้แม่หน่อยสิเบลล์"
"่ะ" ร่าเล็ลุเินออไปาห้อ เมื่อเห็นว่าลับร่าบุรสาวแล้ว เล็บแหลมๆ ึเหน็บเ้าให้ที่บริเวท่อนแนอสามี
"โอ๊ย! มาหยิพี่ทำไม"
"ทำไม้อหยอล้อใล้ิันนานั้นับลูสาวรุ้ มันำลัแสาว ไม่ใ่เ็แล้วนะพี่ร"
เสียทัทายใล้แบบประิัว ทำให้สาวน้อยเยหน้าึ้นาอไอแพ ที่เธอำลั้อเพื่อเล่นเมอย่าเมามัน เธอเบี่ยัวเล็น้อย และืนนั่ัวร เมื่อเ้าอเสียโอบบ่าเธออย่าสนิทสนม าลมโมอมาอย่ารู้เท่าทัน ่อนะอบเสียเรียบ
"วันนี้หยุ่อนสอบน่ะ่ะ รูให้อ่านหนัสือ"
"แนะ อ่านหนัสือแล้วทำไมมาเล่นเม" มือหนาแย่ไอแพในมือสาวน้อยไป เบลล์ หรือทอประายมอามาเียว แ่เธอ็ยันั่นิ่ พลามอพ่อเลี้ย้วยหาา
"พ่ออย่ายุ่น่า เอาืนมา"
"มาแย่ืนสิ" นารูไอแพึ้นสู ามอลูเลี้ย้วยสายาเป็นประายวาววับ สาวน้อยโถมัวเ้าแย่ นารปัป้อไปพลา มือพยามสัมผัสัวลูสาวนสวยไป้วย แม้ะมอเผินๆ เหมือนเป็นเรื่อารแหย่เย้าระหว่าพ่อลู แ่ริๆ แล้วไม่ใ่เลย มันือารสัมผัสแะ้อหาำไรัๆ
ร่านุ่มเสียสีไปมาับร่าเปรียวไ้รูป ระหว่ายื้อแย่ัน ทรวสาวนาระเปาะั้เ้า เพราะเพิ่เริ่มสาว ยามสัมผัสโนเ้า มันทำให้อารม์หนุ่มเร่ิมร้อน่า นัยน์าอนารเป็นประายวาววาม อวัยวะบาส่วนื่นเ็มาารหลับไหล เารัร่าสมส่วนเ้ามาในอ้อมแนทอประายหัวเราะิัและหอบ เธอ้อนามอพ่อเลี้ยหนุ่มที่ำลัมอเธออยู่แล้ว ้วยสายาหยาเยิ้ม
"เอาืนมา"
"เอ้า พ่อยอมแล้ว" เาเอามันืนเธอแ่โยี อ้อมแนยัไม่ลายาร่านิ่ม เา้มลใล้บริเวออหอม สูลิ่นสาวเ้าไปนเ็มปอ สาวน้อยถึับนลุเรียว เธอทำาโ ะที่นารหัวเราะเสียทุ้ม่ำ บริเวสะโพอเธอ เหมือนำลัถูอวัยวะบาส่วนุนันอยู่
"อุ้ย!"
"ใ้แป้อะไร หอมั"
"็แป้เบบี้มาย์ แบบเิมนั่นแหละ่ะ" วามใล้ินั่นทำให้สาวน้อยรู้สึใเ้นอย่าประหลา มันร้อนวูบวาบ บอไม่ถูว่าอบหรือรัเีย
"พ่ออมอีทีสิ ว่าใ่หรือเปล่า" ว่าแล้ว็สูมรแ้มใสอย่าั หนนี้ทอประายทุบไหล่เา แล้วร้อรี๊เบาๆ เพราะใ ่อนะเ้ัวออมาาัพ่อเลี้ย นารปล่อยเธอแ่โยี หัวใเ้นระรัวึั ามอวาไปามร่าแน่น้อยอวบอั ที่อยู่ในุอยู่บ้าน เสื้อล้าม าเาสั้น อวโว์เนื้อหนัอวัยสาว
ทอประายลูเลี้ยอเา หน้าาามน่ารั ผิวาวผ่อราวนมส ลิ่นายสาวหอมรุ่น ระุ้นราะ นารปิเสธัวเอไม่ไ้ว่า เาำลัิมิีมิร้ายับเ็สาว
็เ็มันน่าินออะนานี้ ใระอใไหว ิสำนึฝ่าย่ำมีัยเหนือศีลธรรม ยามเมื่อไ้ใล้ิเ็สาว เาลืนน้ำลายเมื่อ้อมอเรียวาาวๆอทอประาย ิว่าถ้าไ้ับมันพาบ่า แล้ว...
"ทำอะไรน่ะ เี๋ยวะไปฟ้อแม่" สาวน้อยแหว มือปาแ้มนวลรที่ถูสัมผัส นารแสร้หัวเราะ ใแป้วหายหื่นไปบ้า เมื่อเ็สาวพูแบบนั้น ทุวันนี้ เา้อพึ่พา ทอรุ้ในารำริวิ ะเรียเาว่าเป็นประานาวเาะ ็ไม่ผินั ืนทอรุ้ไม่พอใ ทะเลาะับเาให่โ มันะลำบา
"พ่อ็แ่หยอเล่นน่า พ่อิธรมเนียมฝรั่ แล้ว็รัหนู เอ็นูหนูเหมือนลูแท้ๆ หนูถือเหรอที่พ่อทำแบบนี้ วันหลัะไ้ไม่ทำอี" เสียอเาฟัละห้อย น่าเห็นใ น่าสสารนั ทอประาย เม้มริมฝีปา เ็น้อยหรือะรู้เท่าทันหมาป่า เธอทรุนั่ใล้เา พลาโอบลำแนแร่ บหน้าลรนั้น ใอสาวน้อยนึอยาะมีพ่อมานานแล้ว ั้แ่ำวามไ้ มารา็เปลี่ยนพ่อเลี้ยให้เธอบ่อยเสียยิ่ว่าพรมเ็เท้า เธอา และโหยหาวามอบอุ่น แบบที่ะไ้าบิา
"แหม อย่าอนสิะ หนู็แ่ใ พ่อีับหนูมา หนู็รัพ่อเหมือนัน" ำพูนั้นทำให้นารใพอโ เาเอื้อมมือไปหมายะอลูวาน้อยอีหน แ่เสียประูรั้วบ้านเลื่อนเปิ และรถแล่นเ้ามาทำให้เาะั แล้วหันไปหยิบรีโมททีวีแทน
"ูหนั่อนี้ันเถอะ ีรีย์เรื่อนี้มันมา พ่อว่ามันสนุสุๆ แนะนำเลย"
"ไหนะ หนัผีหนูไมู่นะ หนูลัว"
"ไม่มีหรอผีน่าลัวนะ มีะผี...ิน...หวน"นารทำหน้ามีเลศนัย สาวใสรู้ไม่เท่าทันำผวนทะลึ่เลยะพริบาปริบๆ
"เอ๊ะ"
"สอพ่อลู ูอะไรัน" ร่าอวบอิ่ม ไป้วยสัส่วนสะพรั่ 36 23 38 ปราัวึ้น หล่อนมีใบหน้าล้ายทอประายราวับพิมพ์ แู่ามเย้ายวนว่ามานั ุสีำเาะอ อวออิ่มยวนา เาะแนบไปับเรือนร่าแสนเ็ี่ มีเสื้อสูทสีาวล้อแนไว้ เินเยื้อรายมานั่แทรแทนระหว่านทัู้่ หล่อนึบุรสาวมาหอมแ้มเบาๆ ่อนะเอ่ยเสียหวาน
"ไปหาน้ำเย็นๆ หวานๆ มาให้แม่หน่อยสิเบลล์"
"่ะ" ร่าเล็ลุเินออไปาห้อ เมื่อเห็นว่าลับร่าบุรสาวแล้ว เล็บแหลมๆ ึเหน็บเ้าให้ที่บริเวท่อนแนอสามี
"โอ๊ย! มาหยิพี่ทำไม"
"ทำไม้อหยอล้อใล้ิันนานั้นับลูสาวรุ้ มันำลัแสาว ไม่ใ่เ็แล้วนะพี่ร"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น