ตกหลุมรักใจนายบอดิการ์ดสุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #2 : บอดิการ์ด! มันมาแล้ว

   เช้าวันต่อมา (วันอาทิตย์)
  
   ฉันเดินมาชั้นล่างของบ้านป๊ากำลังทานข้าวอยู่
   " ป๊า โมมีอะไรจะถาม  เรื่องไอ้บอดิการ์ดอะไรนั่นน่ะ "  ฉันเริ่มพูดประเด็นที่จะถาม
   " มีอะไรล่ะ  ถามมาเลย  ป๊าพร้อมแล้ว ^_^ " ป๊าพูดแล้วยิ้ม
   " ป๊า  ไอ้บอดิการ์ดอะไรนั้นน่ะ ชื่ออะไร อายุเท่าไร หน้าตาก็คงจะไม่เหมือนหมาเน่าลอยขึ้นอืดหรอกนะ " ฉันพูด
   " ฉันคงไม่หน้าเหมือนหม้าเน่าลอยขึ้นอืดหรอก " และแล้วก็มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น  ฉันหันไปมองทันที
     โอ้โห! หล่อจริง อึหือ! หล่อจัง เอ้ยไม่ใช่ โรคบ้าผู้ชายกำเริบอีกแล้วฉัน แค่หล่อนิดหน่อยเอง
     แค่ด้านข้างเหมือนชีวอน ซูเปอร์จูเนียร์  แล้วไอ้หน้าหล่อ โอ๊ะ! ไม่สิพี่แม็ธหล่อกว่ามั้ง ไอ้หน้าใสนี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่
    " อ้าว มาแล้วเหรอ อ่ะยัยหนูมีอะไรจะถามก็ถามซะ ป๊าไปก่อนนะ " ป๊าพูดแล้วก็ยิ้มเหมือนโรคจิตแล้วก็เดินออกไป
     ว่าพ่อว่าหน้าเหมือนโรคจิตนี่จะตกนรกรึเปล่าเนี่ย
    " นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย " ฉันถามนายหน้าใสนั้น 
    " ก็มาทันที่เธอว่าฉัน ว่าหน้าเหมือนหน้าเน่าขึ้นอืดนั่นแหละ " นายนั่นพูดพร้อมกับยักคิ้วกวนส้น Teen 
    " เออ นายชื่ออะไร  อายุเท่าไร " ฉันถาม ถ้าจะให้ฉันคาดคะเนล่ะก็คงจะรุ่นเดียวกับฉันนั้นแหละ
      เพราะนายเนี่ยหน้าใสกิ๊งเลยอ่ะนะ แถมหน้าไม่มีรอยตีน raven (ก็ตีนกาไง)
    " ฉันชื่อ ลิฟว์   อายุ 17 ปี " นั่นไงฉันคาดคะเนถูกด้วย คนอะไรเก่งจริง ฮ่าๆๆๆ (หลงตัวเองด้วย:คนแต่งเองจ้า)
    " อืม เออ นี่นายไปเอานำมาให้กินหน่อยสิ " ฉันใช้นายหน้าใสนั้น
    " เหอะ.... ขอโทษนะ ยัยสมองนิ่ม พ่อเธอก็บอกไปแล้วนี่ว่า ฉันมีหน้าที่ควบคุมเธอ ไม่ใช้คนใช้เข้าใจมั้ย " กรี๊ดดด!!!
     ไอ้ทุเรศ แกกล้าว่าฉันเหรอ ใครจะไปยอมกันล่ะ
    " นี่ถ้าฉันสมองนิ่ม นายก็สมองกลวงแล้ว " ฉันด่าไอ้บ้านั้นกลับไปบ้าง
    " ฉันเนี่ยนะ สมองกลวงเธอรู้มั้ย ฉันน่ะเรียนได้เกรด3ขึ้นนะ" นายจะเรียนได้เกรดอะไรมันก็เรื่องของนายสิวะ
     แต่กล้ามาว่าฉันแบบนี้ ฉันไม่ยอมหรอกเฟ้ย
    " แล้วนายว่าฉันสมองกลวง นายรู้มั้ยฉันไม่เคยได้ตำกว่า3.5นะเฟ้ย" ฉันโม้กลับไปบ้าง อย่างมากฉันได้แค่2.85เอง
    " เหอะ เด็กเลี้ยงแกะ พ่อเธอบอกว่าเธอไม่เคยได้ถึงเกรด3เลย วิชาที่ได้เยอะก็แค่วิชาพลศึกษา นอกนั้นก็ห่วย"
      โธ่ !  ป๊านะป๊า แล้วแบบนี้ฉันจะโม้อะไรได้ล่ะเนี่ย เล่นเล่าให้ไอ้บ้านั้นฟังซะหมดเลย
    " แต่ต่อไปเธอไม่ต้องห่วง ฉันจะทำให้เธอได้เกรด3เอง" ไอ้หน้าใสโม้ เหอะขนาดพ่อฉันเอาของเป็นสิบมาล่อฉัน
      ฉันยังทำไม่ได้เลย แล้วนับประสาอะไรกับนาย
    " เชอะ !  คนอย่างนายเนี่ยนะ จะทำได้โม้อ่ะดิ "ฉันพูดเพราะคิดว่านายนั่นอาจทำได้แต่ตัวฉันเองนี่สิ ฉันไม่มั่นใจ
      เรื่องเรียนเลยจริงๆ
    " งั้นช่วงสอบ เธอคอยดู ฉันจะติวให้เธอเอง " นายหน้าใสยังไม่เลิกโม้
    " เออ! ฉันจะคอยดู " ถ้าทำได้นะ นายอยากได้อะไรเดี๋ยวฉันจัดให้ หึหึ ฉันแค่คิดเล่นๆนะ
    " แล้วถ้าฉันทำได้ล่ะ เธอจะให้อะไรฉัน " เอาแล้วไง นี่ฉันแค่คิดในใจนะ นายได้ยินรึเปล่าเนี่ย
    " นายอยากได้อะไรก็บอกมาได้เลย" อ้าว! ตายแล้ว ปากเร็วกว่าความคิดอีก ขอให้อย่าได้เกรด3เลยเถิด สาธุ!
                                             .........................................
                 
                                 โปรดติดตามตอนหน้าในตอน first kiss (จูบแรก)