จอมเถื่อนทะเลทราย

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่4 (100%)

ตอนที่4

เมื่อทั้งสาวสามทานข้ากันเสร็จก็ชวนกันไปดูทีวีที่ห้องนั่งเล่นกันสนุกสนานจนเวลาประมาณสี่ทุ่มกว่ามีนเลยขอตัวกลับแล้วหันมาบอกเพื่อนรักทั้งว่าเพื่อนสาวอีกคนหนึ่งใกล้ครบรอบวันเกิดหาของขวัญอะไรมาให้ดีเพราะเพื่อนสาวไม่ค่อยสนิทอะไรมากเพราะมีงานออกนอกพื้นที่บ่อยมาก นานถึง2-3เดือนจะเจอกันครั้ง

“จริงสิใกล้วันเกิดยัยนัทแล้วพวกเธอหาอะไรเป็นของขวัญวันเกิดเหรอ”

“ไม่รู้สิพวกฉันหาซื้อสร้อยจากเกาหลีเห็นบ่นว่าอยากได้”เอสเม่บอก

“แล้วมีนรู้รึเปล่าว่านัทจัดกันที่ไหน”

“น่าจะเป็นผับxxx เขาจะจัดให้เป็นปาร์ตี้สีแดงแล้วเน้นใส่สีแดงเพราะเจ้าตัวเกิดวันอาทิตย์”

“สีแดงเหรอ ฉันไม่มีชุดใส่น่ะ พวกเธอมีใส่เปล่า”

“ไม่มีหรอกเธอก็รู้ฉันสองคนไม่ชอบใสเสื้อสีแรงๆแบบนี้”เอมเม่เอ่ยสีหน้ากระอักกระอ่วนใจเพราะเธอเกลียดสีแดงสีส้ม เหมือนกับมีนเช่นเดียวกัน

“งั้นพรุ่งนี้พวกเราสามคนไปหาชุดใส่กันนะ โอเคมั้ย”ลีนบอกเพื่อนรักทั้งสองคนเพราะวันงานกระชั้นชิดเข้ามา พวกเธอเลยต้องรีบหาชุดมาก่อน ไม่งั้นเธออดได้เข้าไปในงาน

“โอเคจ้ะ  บายนะลีน เอสเม่ แล้วเจอกัน เดี๋ยวพรุ่งไปด้วยกัน”

“ว่าไง ซาเรมเธอตอนนี้ทำไรอยู่” ชีคอิมานถามคนสนิท ตอนนี้เขาพักอยู่ที่โรงแรมหรูระดับห้าดาวชั่วคราวแถวสุขุมวิท เขาตั้งใจมาเงียบไม่อยากให้ท่านแม่แล้วน้องเอสเม่รู้เรื่องนี้ แค่อยากมาดูเธอให้เห็นกับตาว่า เธอเป็นอย่างไงบ้างก็เท่านั้น

“คุณรินนารีกับเพื่อนๆเขากำลังเดินซื้อของที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อเตรียมตัวไปงานปาร์ตี้วันเกิดเพื่อนคนหนึ่งครับ”

“แล้วงานจัดที่ไหน”

“ผับxxx แต่ต้องใส่ชุดสีแดงเท่านั้นครับถึงจะเข้างานได้”

“งั้นเจ้าเตรียมชุดสีแดงไว้คืนพรุ่งนี้เราจะมีอะไรสนุกให้ทำ”

“ครับชีค”

ทั้งสามสาวเดินเข้ามาในผับทำให้เป็นที่สะดุดตาแก่พวกหนุ่มทั้งหลายโดยเฉพาะรินนารี ซึ่งเธอจะเปรี้ยวเป็นพิเศษเธอสวมชุดเกาะอกสีแดงสดใสทำให้ผิวขาวสวยดูเด่นขึ้น อีกสองสาวก็ไม่แพ้เช่นกัน เอสเม่จะสวมชุดสายเดี่ยวคล้องคอสีเลือดนก กับถุงน่องสีดำตาข่ายทำให้เซ็กซี่ไม่แพ้รินนารี ส่วนมินทิตาสวมชุดเสื้อแขนกุดเข้ากับกางเกงขาสั้นอวดขาเรียวงามทำเอาหนุ่มแทบทั้งร้านเลือดกำเดาพุ่งเพราะความเซ็กซี่ของสามสาว โดยเฉพาะอย่างยิ่งชีคอิมานตาแทบจะลุกเป็นไฟให้ได้ หึแต่งตัวอย่างนางแมวยั่วสวาท อย่างนี้ไม่เอามาเป็นเมียหรอกเหมาะกับนางบำเรอมากกว่า

“หวัดดีจ้าสามสาว แหมเซ็กซี่มาเชียวนะ”นัทธิกาหรือนัทสาวไฮโซชื่อดังเอ่ยทักทายพร้อมดึงสามสาวด้วยความคิดถึง

“แต่ก็สวยสู้นัทไม่ได้อยู่แล้วล่ะ”รินนาริเอ่ยชม

“ปากหวานจังเลยนะลีน ลีนก็สวยเหมือนกันนะ หนุ่มๆในร้านมองน้ำลายแทบหกเลย”

“เกินไปจ้ะ ไม่ถึงขนาดหรอกจ้า”รินนารีพูดถ่อมตน

“ยังไงพวกเราสามคนก็สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะนัท”รินนารีส่งของขวัญชิ้นเล็กไปให้

“ชั้นด้วยคนนะ ยังปีนี้ขอให้มีความสุขมากๆนะ”เอสเม่ส่งของขวัญขนาดกลางให้พร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจไปให้

“ชั้นด้วยอีกคนล่ะ แล้วหาแฟนให้ได้เร็วๆนะ”มีนยื่นของขวัญไปให้กับมือด้วยอีกคน

“แหม ที่จริงไม่ต้องหาของขวัญมาให้หรอก ยุ่งซะเปล่า แค่อยากให้พวกเธอสามคนมาร่วมงานกันเฉยๆก็พอน่ะ”

“ไม่เป็นไรหรอกนัทพวกเราสามคนไม่ยุ่งอะไรมากหรอก พวกเราเต็มใจซะมากกว่า”ลีนพูดด้วยความเต็มใจ ทำให้นัทซึ้งใจมากแทบน้ำตาคลอ เพราะชีวิตนี้เธอก็มีเพื่อนที่รักตั้งสามคน ไม่รู้จะหาเพื่อนแสนดีได้ที่ไหน

ประมาณเกือบเที่ยงคืนใกล้เวลาที่ร้องเพลงแฮปปี้เบิย์ดเดย์อวยพรให้แก่เจ้าของงานทั้งงานต้องปิดไฟทั้งหมดเหลือเพียงแสงเทียนบนขนมเค้กเท่านั้น

“พวกเราจับมือกันไว้เดี๋ยวแยกกันหลงยุ่งกันเปล่า”

“อืม...เฮ้ย”พรึ่บ ไฟทั้งงานดับสนิท โดยที่ทั้งสามสาวแยกจากกันเพราะแรงเบียดเสียดแทบหายใจไม่ออกจนมีแรงดึงมหาศาลได้ฉุดรินนาริแยกไปอีกทางหนึ่ง

“ขอบคุ.....อุ๊บ”ไม่ทันได้พูดจบเขากดริมฝีปากหนักๆลงบนกลีบปากนุ่มอย่าแรงไม่สนอาการดิ้นประท้วงอย่างหนัก ลิ้นเรียวควานหาความหอมหวานอย่างจวบจ้วงจนหญิงสาวอ่อนแรงยืนแทบทรงตัวไม่อยู่เกาะไหล่ไว้แน่น กลัวทรุดกองไปนั่งอยู่กับพื้น เขาฉวยโอกาสเสร็จก็ผลักเธออย่างแรงไปทันทีโดยไม่เหลียวแลแม้แต่น้อย

“บ้าที่สุด เลยคนฉวยโอกาส”ลีนพูดจบเช็ดปากแล้วจับริมฝีปากเบาบาง ทำไมเราถึงไม่รังเกียจที่เขาจูบล่ะ กลับชอบด้วยซ้ำ บ้า ลีนบ้าเราจะไปชอบคนฉวยโอกาสเราได้ไง ลืมมันซะนึกว่าหมาเลียปากแล้วกัน หมดกันจูบแรกของชั้น

“ลีนหายไปไหนมา ทำไมปากเจ่ออย่างงั้นล่ะ”มินพูดจบลีนหน้าแดงทันที

“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ เผอิญว่าคนเบียดกันเลยทำให้ชั้นชนกำแพงน่ะ”ลีนโกหกเพื่อนรักทั้งสองเพราะไม่อยากให้เพื่อนรักกังวลใจเรื่องเธอ

“แน่ใจนะ ไม่ใช่โดนใครจูบมาน่ะ”เอสเม่จับผิด ลีนสะดุ้งทันที

“ไม่มีหรอกจ้ะ”

“อืมแล้วไป”เอสเม่กับมีนพูดพร้อมกัน รินนารีถอนหายใจโล่งอกที่เพื่อนทั้งสองของเธอไม่แคลงใจเรื่องเมื่อกี้มากกว่านั้น เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อกี้ทำให้รินนารีหน้าแดงออกมา

“เป็นไรน่ะลีนหน้าแดงจัง”

“ไม่เป็นไรหรอกเราไปลานัทแล้วกลับกันดีกว่าเดี๋ยวดึก”ลีนกล่าวจบพาเพื่อนทั้งสองไปอำลาเจ้าของงานให้เหตุผลว่าพรุ่งนี้ต้องทำงานแต่เช้าโดยลืมเรื่องไว้ข้างหลัง