ตอนที่ 7 : ตอนที่ 3.2 โชว์ฝังเข็มครั้งแรก
“แน่ใจว่าผมพูดจริงครับ” ชินอ๋องพูดด้วยคำพูดหนักแน่นขึ้น ด้วยกลิ่นอายความเป็นเจ้าคนนายคน ทำให้ความเคลือบแคลงสงสัยหายไปในทันที
“ถ้าอย่างนั้นปู่จะลองดู”
“คุณปู่นอนลงเลยครับ”
“อืม” ปู่ต้วนนอนลงตามที่หลานชายบอก จากนั้นการฝังเข็มก็เริ่มขึ้น ใช้เวลาเพียงนาทีเศษทุกอย่างก็จบลง
“เล่นขายของชัด ๆ” อาหญิงใหญ่พูดออกมา พลางมองไปทางชินอ๋องด้วยแววตาดูแคลน
“สงบปากสงบคำด้วยครับ” ชินอ๋องไม่นิยมชมชอบหญิงปากมากอยู่แล้ว จึงปรายตามองอีกฝ่ายด้วยแววตาเย็นยะเยือก
“เฮือกกก!” และนั่นส่งกับอาหญิงใหญ่โดยตรง เธอรู้สึกตื่นกลัวขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูก ริมฝีปากเม้มเข้าหากันราวกับได้รับคำประกาศิต
“โอ๊ะ... ฉันปวดท้องแล้ว!” ปู่ต้วนดีดตัวลุกขึ้นจากโซฟา ก่อนจะรีบก้าวเท้าไปยังห้องน้ำทันที ท่ามกลางความประหลาดใจของทุกคน
“การฝังเข็มมันได้ผลจริง ๆ ใช่ไหม?” อาหญิงเล็กกระซิบถามแจ็คสัน
“ผมก็ไม่รู้ครับ”
“ไม่จริงหรอก บางทีคุณพ่ออาจจะแกล้งเอาใจหลานรักก็ได้ ฉันตามไปดู” อาหญิงใหญ่ดันทุรังกว่าใคร เธอรีบตามปู่ต้วนไปทันที คนอื่น ๆ ส่ายหัวเอือมระอา แต่ก็ตามเธอไปเช่นกัน
ปู๊ดดด ป๊าดดด
เสียงไม่น่าอภิรมย์ดังออกมาจากห้องน้ำ ทำเอาคนที่ตามมาสังเกตการณ์หน้าประตู พากันวางสีหน้าไม่ถูก
“มาร์คทำได้จริง ๆ” อาหญิงเล็กพึมพำออกมา ใจของเธอเต้นแรง เพราะความหวังถูกจุดประกายขึ้นมา
“น้าลองให้มาร์ครักษาดูก็ได้นะครับ เผื่อว่าอะไร ๆ มันจะดีขึ้น” แจ็คสันพูนขึ้น
“นั่นสิ น้าว่าน้าไปหามาร์คมาร์คดีกว่า” อาหญิงเล็กกลับไปที่ห้องนั่งเล่น
ชินอ๋องที่ยังคงนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นไม่ตามคนอื่นไปฟังปู่ต้วนถ่ายหนัก หัวเราะเย้ยหยันในลำคอเบา ๆ เมื่อเห็นว่าอาหญิงเล็กได้ย้อนกลับมาด้วยแววตาเปล่งประกาย
“มาร์ค เธอช่วยรักษาให้อาที” คำพูดนี้ไม่ใช่การร้องขอ แต่มันเป็นการออกคำสั่ง สีหน้าและแววตาของชินอ๋องเย็นชาขึ้นทันที
“...”
“มาร์ค อาสั่งไม่ได้ยินหรือไง?” เธอช่างเหมือนบรรดาฮูหยินปากมากของพวกขุนนางไม่มีผิด คิดว่าทุกอย่างหมุนรอบตัว ไม่ได้เกรงใจ หรือเอาใจเขามาใส่ใจเรา ชินอ๋องเลยทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วแยกสมุนไพรเงียบ ๆ ต่อไป
“น้ำเสียงของอาเล็กไม่น่าฟังเลย” มาร์คัสพูดขึ้นเสียงเบาหวิว แต่ผู้ใหญ่ทั้งสองคนก็ได้ยินอยู่ดี
“เจ้าเด็กนี่...”
“นี่คือกิริยา ของที่มาขอร้องให้ช่วยเหรอครับ?” ชินอ๋องไม่ถามเปล่าจ้องมองเธอด้วยแววตากดดันและเย็นชา ทำเอาเธอขนลุกเกรียวไปทั้งตัว ก่อนจะก้มหน้าหลบสายตา
“อะ... อา... ขอโทษ”
“...” ชินอ๋องไม่ได้ตอบอะไรออกไป เขาแยกสมุนไพรต่อเงียบ ๆ ทำให้อาหญิงเล็กร้อนใจมากกว่าเดิม
“มาร์ค เธอคงไม่โกรธอาหรอกใช่ไหม?” เธอด้วยสีหน้าแววตาประจบประแจง ผิดจากเดิมที่ยโสโอหัง
“ไม่หรอกครับ เอาเป็นว่าผมจะรักษาคุณอาก็แล้วกัน”
“ขอบใจนะ”
“แต่” พอมีคำว่า ‘แต่’ ออกมา อาหญิงเล็กก็หน้าแข็งค้าง
“แต่อะไรเหรอจ๊ะ?”
“ครั้งเดียวมันรักษาไม่หายหรอกนะครับ มันต้องทำหลาย ๆ ครั้ง”
“เรื่องนั้นไม่เป็นไร ขอแค่หาย จะกี่ครั้งก็ได้”
“แล้วก็อาจจะเจ็บนิดหน่อย”
“อายินดีจ๊ะ เริ่มเลยไหม?”
“อาทิตย์หน้าเถอะครับ ตอนนี้ผมกำลังยุ่งอยู่” ชินอ๋องไม่ได้เริ่มรักษาทันที เพราะส่วนหนึ่งไม่ชอบนิสัยปากมาก จึงปล่อยให้รอไปก่อน
“สมุนไพรนี่สำคัญกว่าอีกเหรอ?” ทันทีที่เธอถามเช่นนี้ ชินอ๋องก็มองหน้าด้วยแววตาเยือกเย็น ราวกับกำลังย้อนว่า ‘ยังมีหน้ามาถามอีกหรือ?’ ทำเอาเธอก้มหน้าด้วยท่าทางสงบเสงี่ยมอีกครั้ง
“เฮ้อออ โล่งจริง ๆ ” ปู่ต้วนที่ถ่ายหนักเสร็จแล้ว เดินยิ้มกลับมา ส่วนลูกหลานที่ไปเฝ้าสังเกตการณ์ก็ตามกลับมาด้วย
อี้หลางกับลอรีนดีใจที่ลูกแสดงความความสามารถพิเศษออกมาลบล้างคำครหาว่าเสเพล และไร้ค่า
อาหญิงใหญ่รู้สึกร้อนรน กลัวว่ามาร์คจะได้ดีกว่าลูกตัวเอง
ส่วนแจ็คสันนั้นโล่งใจ ที่ลูกพี่ลูกน้องคนนี้เป็นผู้เป็นคนขึ้นมาแล้ว
“คุณปู่กินยาสมุนไพรตามนี้ก่อนนอนนะครับ จะเป็นตัวช่วยสำคัญ แล้วก็จากนี้ไปทานผักให้มากกว่าเดิมด้วยนะครับ” มาร์คดันห่อยาสมุนไพรที่เพิ่งจัดเสร็จให้กับปู่ต้วน
“อืม อาหลิน เดี๋ยวจัดการต้มให้ฉันดื่มด้วยนะ” ปู่ต้วนหันไปสั่งหัวหน้าแม่บ้าน
“เจ้าค่ะ”
“แล้วนี่ลูกจะรักษาอาหญิงเล็กเลยไหม?” อี้หลางถามขึ้น ใจเขาอยากให้ลูกแสดงฝีมืออีก
“ยังครับ ผมขอเป็นอาทิตย์หน้า ตอนนี้อยากจะจัดการกับสมุนไพรพวกนี้ก่อน”
“ลูกน่าจะช่วยอาของลูกก่อนนะ” ลอรีนช่วยพูด เมื่อน้องสามีส่งสายตาขอร้องมาให้เธอ
“ยังไม่ได้หรอกครับ เข็มพวกนี้ก็ต้องทำความสะอาดฆ่าเชื้อด้วย รออาทิตย์หน้าดีแล้วครับ”
“นั่นสิ หลานมันเพิ่งออกจากโรงพยาบาลมา ควรพักผ่อนเถอะ ๆ เธอก็อย่าเพิ่งไปกวนใจหลานมันเลยน่า” ปู่ต้วนพูดขึ้นแบบนี้ ก็ไม่มีใครกล้าขอร้องมาร์คอีก
“ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวเอาสมุนไพรพวกนี้ไปศึกษาก่อนนะครับ”
“อืม... ผู้เชี่ยวชาญที่ปู่เรียกมาน่าจะช่วยหลานได้นะ” ปู่ต้วนผายมือไปยังชายชราคนหนึ่ง ชินอ๋องรู้ทุกอย่างจากหนังสือที่ขอให้อี้หลางหามาให้แล้ว แต่เขาก็ไม่ได้ดูถูกผู้เชี่ยวชาญ
“ตอนนี้ผมขอศึกษาเองก่อนครับ เอาไว้อีกสามวันเราค่อยมาคุยกันในจุดที่ผมไม่แน่ใจก็แล้วกันนะครับ”
“ได้ครับ” ผู้เชี่ยวชาญพยักหน้ารับคำ
“ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวแม่ช่วยดูมาร์คัสให้นะ” ลอรีนอาสาดูแลหลานชายที่กำลังเกาะติดผู้เป็นพ่อไม่ยอมปล่อย
“ขอบคุณมากครับ”
“คุณพ่อ...” มาร์คัสรู้สึกไม่ยินยอม พยายามดึงเสื้อของผู้เป็นพ่อเอาไว้
“เดี๋ยวตอนกลางคืนพ่อไปกล่อมนอนดีไหม?”
“ก็ได้ฮะ...” พอรู้ว่าพ่อจะมากล่อมนอน แววตาของเด็กชายตัวน้อยก็เปล่งประกายอย่างมีความสุข ยอมปล่อยเสื้อที่ยึดเอาไว้
“เด็กดี” ชินอ๋องจึงลูบหัวชมเชยอีกฝ่าย ก่อนจะสั่งให้คนช่วยขนสมุนไพร ไปไว้ในห้องว่าง ๆ ชั้นบน
เมื่ออยู่ตามลำพังแล้ว ชินอ๋องก็เลือกสมุนไพรออกมา เขาตั้งใจจะปรุงยาเลื่อนระดับพลัง แม้จะไม่เก่งกาจเท่าเมื่อก่อน แต่ก็น่าจะแข็งแรงทรงพลังมากกว่าตอนนี้ จะได้ไปจัดการพวกพี่เฟยอะไรนั่นได้
“ขาดแค่เตาหลอมยา” ชินอ๋องขมวดคิ้วเข้าหากัน ที่ภพนี้ไม่มีการบ่มเพาะฝึกตน จึงไม่มีเตาหลอมยา ชินอ๋องจึงคิดหาของที่ใช้ชดเชยกันได้
“จะว่าไป หม้อสามขาก็ใกล้เคียง” เขาเห็นว่ามีหม้อสามขาโบราณตั้งโชว์อยู่ในบ้านจึงสั่งให้แม่บ้านช่วยเอาไปทำความสะอาดให้
“คุณมาร์ค... เตานั่นเป็นของโบราณของนายท่านนะคะ” แม่บ้านหลินอิดออด เธอไม่กล้าแตะต้องมัน
“ทำตามที่ฉันสั่ง ไปเอามา” ชินอ๋องสั่งด้วยท่าทางและน้ำเสียงแบบเดียวกับตอนที่ตนสั่งบ่าวไพร่ในภพก่อน แม่บ้านธรรมดาอย่างแม่บ้านหลินไม่สามารถขัดขืนพลังอำนาจที่แผ่ออกมาได้ เธอจึงก้มหน้าก้มตาไปเอาหม้อสามขาโบราณนั้นมา
เนื่องจากมันต้องใช้ความร้อนในการหลอมยาค่อนข้างสูง ชินอ๋องจึงรอให้ทุกคนในคฤหาสน์หลับคนหมด จากนั้นก็ยกหม้อไปที่สวนหลังบ้าน
เขาสลักยันต์ที่ก้นหม้อ ให้มันทนทานกว่าเดิมจากนั้นใช้ถ่านหินหลายสิบก้อนแทนหินไฟสำหรับหลอมยา
ในการหลอมยานี้ ชินอ๋องต้องใช้ทั้งปราณอันริบหรี่ของตน และพลังวิญญาณควบแน่นสมุนไพรในหม้อ ดึงเอาสรรพคุณอันเป็นเลิศ กำจัดสิ่งตกค้างออกไป จนใบหน้าของชินอ๋องแดงก่ำเลือดกำเดาไหลออกมา
“อึก” แม้จะทรมาน แต่ชินอ๋องก็ทน ชาติก่อนเป็นยอดคน ชาตินี้ย่อมไม่ยินยอมจะเป็นคนธรรมดา!
เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ!
เสียงเม็ดยาลั่น ชินอ๋องคลี่ยิ้มด้วยใบหน้าซีดเซียว การหลอมเม็ดยาในครั้งนี้สำเร็จแล้ว!
จึงกัดนิ้วให้เลือดออกและวาดยันต์ต้านความร้อนกลางอากาศ จากนั้นให้สองมือตบให้มันพลังนั้นเคลือบมือทั้งสองข้าง แล้วยกหม้อออกจากกองไฟ
ครืดดด
เขาเปิดฝาหม้อออก เห็นเม็ดยาเรียงกันสามเม็ด ก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ แม้ยานี่จะใช้กับร่างกายได้แค่ครั้งเดียวก็ตาม แต่ที่เหลือเขาสามารถ เก็บไว้ให้ชายารักกับลูกได้
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
คิดถึงเรื่องนี้มากๆค่ะ เข้ามาอ่านรอบที่ร้อยได้ 5555 /// จะรอวันคุณนักเขียนมาลงตอนต่อนะคะ
รอจ้าาาา
คิดถึงมาก
รออยู่นะค่ะ