ตอนที่ 11 : ตอนที่ 7.1 ไม่ทิ้งกัน
มาร์ควิ่งมาถึงก่อนใคร ตอนนี้เบื้องหน้าของเขาคือโรงเพาะเห็ดที่ทำจากไม้มุงล้อมด้วยหลังคาหญ้าแฝก
“เราได้ยินเหมือนคนร้องอยู่ข้างใน แต่เราเข้าไปไม่ได้ ไฟมันลามเร็วเกินไป” คนงานสองคนที่กำลังวิ่งแบกถังน้ำมาดับไฟพูดขึ้น!
มาร์คใจกระตุก... คนอยู่ข้างในจะเป็นใครไปได้นอกจากแบมแบม ตอนนี้ไฟเบื้องหน้าของเขากำลังโหมกระพือขึ้น มันเสี่ยงเกินไปที่จะมีใครสักคนฝ่าเข้าไป เพราะถ้าเข้าไปแทนที่จะได้ช่วยออกมาอาจจะตายตามกันไปด้วย
แต่จะยอมได้หรือที่จะปล่อยให้แบมแบมตาย...
ถ้าปล่อยไปเขาอาจไม่ต้องเสี่ยงชีวิตตัวเองก็จริงและเขาจะปลอดภัยอยู่นอกกองไฟนี่
แต่เพียงแค่คิดว่าจะไม่ได้เห็นดวงตาสวยซื่อ...
ไม่ได้ยินเสียงหวานๆ...
ไม่ได้เห็นท่าทางซุกซน...
ไม่ได้สัมผัสเด็กคนนั้นอีก ก็พาลรู้สึกเจ็บปวดจนแทบขาดใจ!
“เฮ้ย! คุณเข้าไปไม่ได้นะ!” คนงานตะโกนห้ามเมื่อมาร์คคว้าถังน้ำขึ้นมาราดตัวแล้วจะวิ่งฝ่ากองไฟเข้าไป!
“ปล่อย!” / “โอ้ย!” มาร์คสะบัดและชกคนงานที่ขวางหน้าล้มลงไปกองที่พื้น จากนั้นก็ไม่รอให้ใครขัดขวางได้อีก กระโจนถีบประตูเข้าไปในกองไฟ หวังจะหาแบมแบมให้เจอ!
“แบมแบม! แบมแบม!” เสียงทุ้มตะโกนลั่น พยายามเข้าลึกไปด้านในเรื่อยๆแม้จะมีไฟขวางอยู่ก็ตาม!
“นาย! แค่กๆ...ฮึก...ฮืออออ...นาย!”
“แบมแบม! พี่มาแล้ว! พี่กำลังเข้าไป!” ใจของมาร์คกระตุกถี่เมื่อได้ยินเสียงน้องน้อยตอบกลับออกมา เธอกำลังร้องไห้และสำลักควันอยู่ แต่ก็ยังดีที่ไม่หมดสติ!
“นาย...” แบมแบมที่สำลักควันเข้าไปเยอะ เริ่มหายใจไม่ออกเจ้าตัวหน้ามืด ทรุดลงหัวเกือบจะฟาดพื้น แต่มาร์คที่เข้าถึงตัวทันคว้าร่างเอาไว้เสียก่อน
“แบมแบมนี่...หายใจผ่านเสื้อของพี่เร็วเข้า” มาร์ครีบฉีกเสื้อที่ยังเปียกชื้นจากน้ำอยู่ให้แบมแบมใช้ช่วยหายใจแบบเลี่ยงการสูดควันเข้าไป
“แค่ก แค่ก...แค่ก...นายแบมออกไปไม่ได้ ...แค่ก.. แค่ก...พี่โมล็อกประตู”
“ไม่เป็นไรพี่เปิดแล้ว เราออกไปกันเถอะ”
“ฮึก...แค่ก แบม...แค่ก แค่ก ไม่มีแรงเลย ฮึก...” ยัยหนูบอกเสียงสะอื้น ทั้งกลัวทั้งสูดควันเข้าไปเยอะจึงหน้ามืดไม่มีแรงพอที่จะพาตัวเองออกไปจากที่นี่
“ไม่ต้องร้องนะครับ ไม่ต้องกลัว พี่มาร์คอยู่กับหนูแล้ว พี่มาร์คจะพาหนูออกไปเอง มาเร็วกอดคอพี่เอาไว้แน่นๆ” แขนแกร่งสอดใต้วงแขนและขาพับอุ้มร่างเล็กขึ้นมา แล้วสั่งให้เธอกอดซบเขาเอาไว้เพื่อที่จะได้ไม่ต้องมองไฟที่กำลังลุกโชน!
มาร์คพยายามรีบพาแบมแบมออกมาจากกองไฟให้เร็วที่สุด แต่ไม้ที่ลุกไหม้อย่างรวดเร็วเป็นอุปสรรคใหญ่ เขาต้องคอยหลบหลีกไม้พวกนั้นที่ร่วงหล่นลงมา!
“จะถึงประตูแล้ว ไม่ต้องกลัวนะแบมแบม” มาร์คพูดปลอบพลางก้าวเท้าให้ไวขึ้น
“โครม!!!” / “โอ้ย!” เหมือนโชคจะไม่เข้าข้างคานที่โดนไหม้หักหล่นลงมา! มาร์คไหวเบี่ยงตัวแต่เพราะอุ้มแบมแบมอยู่จึงหลบไม่พ้น ถูกฟาดหัวและถูกทับไว้จนขยับตัวไม่ได้!
“นาย!”
“ไม่เป็นไร พี่ไม่เป็น” มาร์คพูดปลอบ ทั้งๆที่ตัวเองหัวแตกจนเลือดไหล หนำซ้ำไม้คานที่ทับก็ยังร้อนมากจนหลังรู้สึกแสบเจ็บปวดจนแทบกระอัก!
“ฮึก...ฮืออออ..พี่มาร์คเลือด...แค่ก...ออก” ยัยหนูขวัญเสียจนคำปลอบโยนของมาร์คไม่มีผล เธอพยายามเอามือกดปิดแผลให้เขา ทำเอามาร์คคลี่ยิ้ม แล้วตัดสินใจออกแรงขึ้นยกตัวดันคาน พอที่จะให้แบมแบมรอดตัวออกไปจากอ้อมอกของเขาได้
“ไปซะแบมแบม เห็นไหมประตูอยู่แค่นั้น รีบวิ่งออกไปซะ”
“แล้วนายล่ะ?”
“เดี๋ยวพี่ตามไป” แน่นอนว่ามาร์คโกหก!
คานที่ทับเขาอยู่มันหนักเกินกว่าจะดันออกไปให้พ้นกาย ที่ขยับให้เธอรอดออกไปได้เท่านี้เขาก็ใช้แรงสุดแรงจนขาสั่นไปหมดแล้ว!
แต่! แทนที่ยัยหนูจะทำตามที่สั่งเธอกลับปฏิเสธเสียงสะอื้น!
“ไม่ไป ฮึก...ฮือออ”
“แบมแบม!”
“ไม่ต้องไล่! แบมไม่ไป! แบมรู้ว่านายโกหก...แบมไม่ไปหรอก แบมจะอยู่กับพี่มาร์ค” ว่าแล้ววงแขนเล็กก็ตวัดกอดมาร์คเอาไว้แน่น ทำเอาน้ำใสๆเอ่อคลอดวงตาคม...
สถานการณ์นี้มันบีบหัวใจของเขาเหลือเกิน!
“ถ้าไม่ไปหนูอาจจะตายนะ แค่ก...แค่ก...”
“ฮือออ...ไม่เป็นไร...แบมจะอยู่กับพี่มาร์ค ฮึก...ฮึก..” ความรู้สึกมั่นคงและเด็ดขาดของแบมแบมทำให้น้ำตาใสๆที่เอ่อคลออยู่ไหลออกมาจริงๆ มีความรู้สึกบางอย่างที่ยังค้างคา เขาควรจะจัดการให้เรียบร้อยก่อนที่จะไม่มีโอกาส เขาควรจะบอกมันกับแบมแบม
“แบมแบม พี่รักแบมแบมนะ”
“พี่มาร์ค...”
“พี่รักและอยากจะปกป้องแบมแบมตลอดไป ฉะนั้น แค่ก...แค่ก...ไม่ต้องกลัวนะ” มาร์คหยุดยื้อดันคาน แล้วใช้แขนกอดตอบคนตัวเล็กในอ้อมอกแทน
“อื้อ...แบมไม่กลัว แบมก็รักพี่มาร์คเหมือนกัน” คำพูดบอกรักตอบทำให้มาร์ครู้สึกว่าตัวเองมีความสุขมากจริงๆ มันสุขจนล้นอก และไม่รู้เลยว่าเขาเคยมีความสุขมากขนาดนี้มาก่อนหรือเปล่า
“ไม่ต้องมองไฟนะแบมแบมหลับตาเอาไว้” เสียงทุ้มเอ่ยบอกแล้วกระชับกอดให้แน่น ในขณะที่ตัวเขาเองก็ค่อยๆปิดเปลือกตาลงเช่นกัน
พร้อมที่จะตายด้วยกันมันอาจไร้ค่า
แต่สำหรับคนสองคนมันคือการพิสูจน์หัวใจที่ความตายมิอาจทำให้สั่นคลอน...
“นาย!” / “ยัยหนู!” เสียงตะโกนนั่นทำให้มาร์คกับแบมแบมลืมตาขึ้นอีกครั้ง!
แจ็คสันกับคุณนิชฝ่ากองไฟเข้ามาประชิดพร้อมขวานด้ามหนาที่พอจะงัดและฟันเศษไม้ที่ขวางหน้าได้!
“แจ็คสัน!” / “พ่อจ๋า! แค่ก! แค่ก!”
“ไม่ต้องกลัวพ่อมาช่วยแล้วลูก!”
“นายครับผมกับคุณนิชจะดันคานขึ้น นายรีบขยับตัวเลยนะ” ไม่พูดเปล่าทั้งคู่ขยับเข้าหามุมดันไม้คานทันที!
“เอ้า! นับ 1 2 3!” คุณนิชตะโกนสั่งพร้อมออกแรงดันเมื่อนับลง3!
“ออกมาเลย!” มาร์ครีบดันร่างของยัยหนูและตัวเขาออกมาอย่างรวดเร็ว!
“หลุดแล้ว!”
“พี่มาร์ค!”
“พี่ไม่เป็นไร” มาร์คเอ่ยปลอบแบมแบมที่ร้องลั่นเพราะห่วงเขา
“รีบออกไปเร็วเข้า!” แจ็คสันดันหลังทุกคนให้วิ่ง เมื่อโรงเพาะเห็ดถูกเผาจนใกล้จะพังทลายลงมา
มาร์คที่สองมือยังอุ้มแบมแบมเอาไว้ถลาออกมานอกกองเพลิงก่อนใคร ตามด้วยคุณนิช และแจ็คสัน
“ยัยหนู! คุณมาร์ค!” คุณทิพย์ถลาเข้ามากอดลูกสาวกับมาร์คด้วยน้ำตานองหน้า เธอดีใจที่สุดในชีวิตที่ทั้งคู่ปลอดภัยรอดชีวิตมาได้
ที่จริงก่อนหน้าเธอกับพี่เลี้ยงแจจะวิ่งฝ่าเข้าไปแต่โดนคนงานกับคุณดอรีนยึดเอาไว้เสียก่อน คนงานยึดห้ามเพราะเพลิงลุกไหม้แรงเกินไป แต่คุณดอรีนห้ามเพราะเชื่อใจลูกชาย!
“โอ้! ดวงแข็งเหมือนกันนะตามาร์ค” นายแม่แห่งตระกูลต้วนไม่พูดเปล่า ใช้นิ้วจิ้มหัวลูกชายตรงบริเวณที่แตกเลือดออกด้วย การกระทำเถื่อนนิดๆ แต่มาร์ครู้ดีว่าแม่โล่งใจที่ตนปลอดภัย
“ยังไม่ตายครับแม่”
“แล้วทำไมไฟถึงไหม้ได้” คุณนิชถามขึ้นมาพลางหันกลับไปมองกองเพลิงที่โหมกระพือ
“ฮึก...ฮึก...แบมจุดเอง..ฮึก แบมขอโทษ...ฮืออออ...” คำสารภาพของแบมแบมทำให้ทุกคนตกใจ!
เจ้าตัวพูดออกมาก็ก้มหน้าร้องไห้ตัวโยนจนน่าสงสาร ทำให้มาร์คขยับตัวเข้าไปกอดร่างเน่งน้อยเอาไว้ ไม่ให้เธอรู้สึกแย่และเสียขวัญไปมากกว่านี้
“ไม่เป็นไรไม่มีใครดุหนูหรอก ไม่เอาไม่ร้องนะครับ”
“แบมขอโทษ มันมืดแบมออก...ฮึก...มาไม่ได้ ...ฮือออ...แบมก็เลยจะก่อกองไฟ....ฮือออ...แบมไม่ได้คิดว่ามันจะไหม้”
“ไม่เอาไม่ร้อง พี่เข้าใจหนู พี่ไม่โกรธหนูหรอก”
“ขอโทษ...ฮึก...แบมขอโทษ” ยัยหนูยังคงสะอื้นร้องไห้ด้วยความรู้สึกผิด ในขณะที่มาร์คก็พร่ำปลอบ
วันนี้มาร์คไม่ใช่แค่ได้รับความรักจากแบมแบม แต่ทุกการกระทำของเขาในวันนี้ทำให้คุณนิชกับคุณทิพย์รวมไปถึงพี่เลี้ยงคนสนิทอย่างแจยอมใจ ความกังวลที่เจ้าพ่อลาสเวกัสต้องการแค่ตัวของยัยหนูหายไปจนหมดสิ้น ทุกคนยอมรับมาร์คจากใจจริง
“ให้ตายเถอะ ไหม้จนวอดหมดแล้วเพิ่งลงเม็ด” แจ็คสันแบมือตัวเองสัมผัสกับเม็ดฝนที่กำลังเริ่มตกลงมา แล้วหันไปมองเจ้านายของตนเอง ที่จริงเจ้านายก็เจ็บอยู่ไม่น้อย จะปล่อยให้กอดท่ามกลางสายฝนต่อไปก็ใช่ที่
ยัยหนูของบ้านร้องไห้ไม่หยุด เจ้านายก็กอดไม่ปล่อย
ขืนเป็นอย่างนี้ต่อไปต้องไม่สบายกันขนาดหนักแน่ๆ
“นายแม่ครับ” แจ็คสันหันไปส่งสายตาให้ คุณดอรีนพยักหน้าเข้าใจความหมายก่อนจะหันมาสะกิดลูกชาย
“มาร์คฝนตกแล้ว แม่ว่ายังไงเข้าบ้านกันก่อนเถอะ ส่วนหนูแบมแบมเรื่องมันจบไปแล้วก็ปล่อยมันไปนะลูก อย่าคิดมาก ป่ะเข้าบ้านดูแผลกันก่อน”
“แม่ว่าเราไปโรงพยาบาลกันดีไหม? ดูท่าคุณมาร์คก็แผลเยอะ ยัยหนูก็หายใจเอาควันเข้าปอดไปไม่น้อย ไปเช็คกันในแน่ใจดีกว่า” คุณทิพย์เอ่ยขึ้น คุณนิชเองก็เห็นด้วยกับภรรยา
“นั่นสิ เราไปโรงพยาบาลกันดีกว่า”
เนื่องจากเรื่องนี้เคยลงจนจบและมีขายในรูปแบบอีบุ๊กแล้ว
ทางผู้แต่งจะลงจนถึงพิธีแต่งงาน ซึ่งจะไม่ทำให้รู้สึกว่าค้างค้า
จะไม่ลงเหตุการณ์หลังแต่งงานและตอนพิเศษค่ะ
ภายใน E-BOOK ประกอบไปด้วย
เนื้อหาตั้งแต่ 1-9
ตอนที่ 10 งั้นแบมเรียกว่าสามีไม่ดีกว่าเหรอคะ
ตอนที่ 11 เมื่อยูคยอมมาถึง
ตอนที่ 12 กำแพงของยูคยอมถูกทำลาย
ตอนที่ 13 ความร้ายกาจของยูคยอม
ตอนที่ 14 มาทำลูกกันเถอะ (จบ)
ตอนพิเศษ แจ็คสันกับพี่แจ
ตอนพิเศษ เมื่อเนียร์กลับมา
 |
|
วิธีการซื้อผ่านเว็บเบาเซอร์ในคอม คลิก
2. กดที่ร้านอีบุ๊ก
3. ค้นหาเรื่องที่จะซื้อ กดเข้าไป และกดเพิ่มลงรถเข็น
4. จะมีให้จ่ายเป็น coin แต่ถ้าไม่มีcoin ให้กด check out
5. มันจะเข้า หน้าตะกร้าสินค้า กดชำระเงิน จะมีรูปแบบการชำระเงินให้เลือกมากมาย แต่ส่วนตัวพี่เลือก ATM internet banking จากนั้นกด proceed to checkout
6. จะมีให้กรอกรายละเอียดอีกเล็กน้อย จำพวกเบอร์โทร ก็ใส่ไปค่ะ
7. จากนั้นกดทำรายการต่อ ก็จะมีรายละเอียดเงินที่ต้องจ่าย จากนั้นก็จะขึ้นรายละเอียดโอนเงิน จ่ายเงินแบบ ATM internet banking จะมีเศษสตางให้จ่ายเศษสตางด้วย
8. เมื่อจ่ายเสร็จแล้วให้เข้าแอพอีกที เข้าไปในชั้นหนังสือ ถ้ายังไม่เห็นหนังสือที่ซื้อไปให้กดรูปกรวยกรองหนังสือใหม่ค่ะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
โล่งอก
นายจัดการนังโมเลยน่ะ
ความรักที่ทั้งสองมาให้กันคือดีต่อใจมากอะ
ขอบคุณที่รักยัยหนูขนาดนี้