[GOT7] Alone | MarkBam [จบ]

ลำดับตอนที่ #2 : Intro - แอบจิตน่ารังเกียจ

“อย่าหันไปมองมันนะ เดี๋ยวก็โดนมันฆ่าเอาหรอก” เสียงซุบซิบดังขึ้น เมื่อร่างเล็กสวมเสื้อนักเรียนตัวโคร่ง ผมสีดำสนิทปิดหน้าปิดตา หนำซ้ำยังสวมแว่นหนาเตอะ เหมือนคนแอบจิตขนานแท้เดินผ่านหน้า

“โอ้ย! ใครจะกล้ามองล่ะ ขนาดคนในครอบครัวยังกล้าทำ แล้วพวกเราไม่โดนมันฆ่าหั่นศพเอาเหรอ ไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมโรงเรียนเราถึงได้รับมันเข้ามา”

“เขาว่าพ่อมันรวย อย่างว่าถึงลูกจะโรคจิต แต่ก็คงตัดไม่ขาดมั้ง”

“ก็เข้าใจนะ แต่ไม่เห็นใจคนเสี่ยงอย่างพวกเรานี่ไม่ไหวเนอะ”

“เราโชคดีแล้วล่ะที่ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับมันอ่ะ” คำพูดพวกนั้นดังขึ้นไม่หยุดแม้ว่าคนถูกกล่าวถึงจะเดินจากไปนานแล้ว ทำให้แจบอมที่ดำรงตำแหน่งเป็นประธานนักเรียนอดไม่ได้ที่จะถามน้องในกลุ่ม

“ยูคยอม ยองแจ นายสองคนอยู่ห้องเดียวกับหมอนั่น มีอะไรเกิดขึ้นบ้างหรือเปล่า?”

“ไม่มีนะพี่ ถึงจะแผ่รังสีประหลาดออกมาตลอดเวลา แต่ก็ไม่เคยอาละวาดทำร้ายใคร”

“อย่างที่ยูคบอกนั่นแหละ หมอนั่นก็แค่นั่งเงียบๆท้ายห้อง ไม่พูดไม่จากับใคร”

“ถ้างั้นก็ดีไป พวกนายก็อย่าไปยุ่งอย่าไปเข้าใกล้ล่ะ เกิดอะไรขึ้นมามันไม่คุ้ม” งานนี้จินยองเลขาของประธานนักเรียนเป็นคนพูดขึ้น รู้สึกไม่ชอบใจเหมือนกันที่ทางโรงเรียนรับคนอย่างนั้นเข้ามา โดยไม่นึกถึงความปลอดภัยของนักเรียนคนอื่นๆ

“พวกเราควรจะทำอะไรสักอย่างนะ ปล่อยให้คนโรคจิตแบบนั้นมาอยู่โรงเรียนเดียวกับเราได้ไงกัน”

“แล้วจะให้ทำยังไงล่ะแจ็คสัน หมอนั่นยังไม่ได้ทำอะไรผิดในโรงเรียนนี้ ผอ.ไม่มีทางไล่ออกหรอก” แจบอมพูดขึ้นทำให้ทุกคนที่ร่วมเงียบยกเว้น...

“ก็หาหลักฐานสิ” ร่างสูงผมแดงใบหน้าหล่อเหลาเอ่ยขึ้น

“พูดง่ายแต่มันทำยากนะพี่มาร์ค”

“ถูกของยูค แค่นั่งใกล้ก็ฝันร้ายแล้ว จะให้ตามติดหาหลักฐานผมไม่เอาด้วยคนหนึ่งแหละ” สองน้องเล็กในกลุ่มส่ายหัวหนีหน้า คนอื่นๆก็มองหน้ากันเหมือนเกี่ยงกันไปเกี่ยงกันมา

“งั้นคงต้องรอให้เกิดคดีขึ้นก่อน พวกนายถึงจะเริ่มเคลื่อนไหวงั้นสิ?”

“ที่มาร์คพูดมามันก็ถูกนะ หมอนั่นทำให้พี่ชายของมันตาบอดเชียวนะ พวกเราไม่ควรปล่อยเอาไว้ พวกเราต้องทำอะไรสักอย่าง ใช่ไหมมาร์ค?” แจ็คสันพูดจาสนับสนุนมาร์ค ให้เพื่อนๆและน้องๆในกลุ่มคิดและกระทำการเคลื่อนไหวมากกว่านั่งอยู่เฉยๆ

“สรุปคือพวกเราต้องเดินหน้าจัดการสินะ”

“จะดีเหรอพี่แจบอม ผมไม่อยากเลยอ่ะ เนอะยูคเนอะ” ยองแจกระเง้ากระงอด ส่วนยูคยอมที่โดนเพื่อนสะกิดก็ทำหน้าเหมือนโดนยาเบื่อ แต่รู้ว่าหากประธานนักเรียนตัดสินใจลงมือทำแล้ว มันยากที่จะเลิกล้มได้ ฉะนั้นพวกเขาทำได้แค่เตรียมตัวเตรียมใจรับมือกับไอ้โรคจิตนั่น!