ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1ดาดฟ้า
ตอนที่่1ดาดฟ้า
ณ ห้องเรียน
ฟิ้ว!
"เฮ้ย!"ไวเท่าความคิดหน้าผมรีบหลบแปรงลบกระดานที่เฉียดหน้าผมไปทันที บ้าสิ!ใครโยนมาวะ
"โอ๊ะโอ!"เสียงของไอ้พินหัวหน้าห้องร้องออกมาอย่างตกใจก่อนจะรีบหลบทางให้ผมที่ตอนนี้หน้าผมมันคงน่ากลัวสุดๆไปเลยละนะ
"ไอ้บ้าที่ไหนโยนแปรงลบกระดานมาวะ"ผมรีบโวยขึ้นมาทันทีเมื่อเดินเข้ามาในห้องเรียนแล้ว ทุกคนมองหน้ากันเลิ่กลั่กก่อนที่ทุกนิ้วจะชี้ไปที่ไอ้เรียว
<-----------เรียว
...................................................เดี๋ยวมาต่อนะค่ะ.............................................................................................
"ไอ้เชี่ยเรียว!"ผมรีบเดินไปด่ามันทันทีไอ้นี่!
"อะไร"มันเพียงแค่ทำหน้ามึนๆใส่ผมก่อนจะเดินไปนั่งเก้าอี้ตัวเองเฉย ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะเรียนของมันแล้ว...
ผัวะ!
ผมเสยปากมันด้วยหมัดของผมเต็มแรง มันเพียงแค่หน้าหันเท่านั้น ชิเสียดาย ทำไมไม่ตกเก้าอี้วะ!
"ไอ้โชตะ"โคจิที่ยืนดูอยู่นานเดินมาคั่นกลางระหว่างผมกับเรียวทันที ก่อนจะหันมาส่งสายตาตำหนิใส่ผม เหอะ!สนรึไง
"ทำบ้าอะไรนะไอ้โช"โออิหันมาว่าผมก่อนจะเดินมาตบหัวผมแรงๆ1ที
"อ้าว!ก็มันโยนแปรงลบกระดานมาก่อนนี่หว่า"
"แล้วมันโดนหรอ"โคจิถามด้วยเสียงหงุดหงิดนิดๆแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมสำนึกผิดเลย ดูก็รู้ว่ามันจงใจ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของไอ้เรียวส่องประกายเหมือนอยากจะหัวเราะเยาะกับความโง่เขลาของผมที่ชอบวู้วามไม่คิดหน้าคิดหลังเหมือนทุกๆที หนอย!ไอ้ปีศาจ!!
"โดนไม่โดนกรูไม่รู้ แต่ที่กรูรู้ กรูเกลียดมัน!!!!"ผมชี้ไปที่มันด้วยความแค้นสุดฤทธิ์สุดเดช ทำเป็นตัวเองชนะไปเถอะ คอยดูอย่าให้ถึงตากรูก็แล้วกัน!!
"ชิ"ผมสบถเบาๆอย่างอารมณ์เสียก่อนจะเดินออกมาจากห้องโดยไม่ได้ฟังเสียงเรียกของโคจิ และโออิเลยสักนิดเดียวในเมื่ออยู่ในห้องแล้วมันทำให้หงุดหงิดนักก็ไปที่สูงๆแล้วก็โล่งๆแม่งเลยจะได้อารมณ์เย็นขึ้น เฮ้อ!!
อีกด้านหนึ่งในห้องเรียน
โคจิและโออิเมื่อถูกเมินจากโชตะ ทั้ง2ก็เดินออกมาที่สวนสาธารณะก่อนจะนั่งลงที่ม้าหินอ่อนตัวที่นั่งเป็นประจำเหมือนทุกที
"โคจิ"
"หืม"โคจิหันมาหาโออิเมื่อถูกเรียก
"แกคิดว่าไอ้โชมันโกรธเราไหม"
"ไม่...มั้ง"โคจิพูดติดตลก แต่โออิไม่ได้หัวเราะเลยสักนิด โชตะจะเป็นยังไงบ้างนะ ?
"ทำไมอะ ห่วงมันหรอ"โคจิพูดอย่างอารมณ์ดีโออิพยักหน้ารับก่อนจะทำหน้าบึ้งจนโคจิอดหัวเราะไม่ได้
"เฮ้ย!ทำไมทำหน้างั้นอะ"
"ก็มันเครียดนิ เราไม่น่าไปทำเป็นปกป้องไอ้เรียวเลย รู้ทั้งรู้ว่าไอ้โชเกลียดไอ้เรียวจะตาย"
"555พวกเราไม่ได้ปกป้องใครสักหน่อย ก็แค่ทำสิ่งที่ถูกก็เท่านั้นเอง"
"แต่ถ้าการที่เราทำสิ่งที่ถูกแล้วทำให้เพื่อนเราโกรธ ฉันว่าเราทำผิดดีกว่า"
"อย่าบ้าหน่า ยังไงซะเดี๋ยวโชตะก็ใจสงบเองละ ไม่แน่อาจจะไปบนดาดฟ้าก็ได้"
"ไปดาดฟ้า?"
"อืม ใช่ ก็เหมือนทุกทีที่มันเทลาะกับไอ้เรียวไม่ใช่รึไง ทุกครั้งมันก็ไปที่ดาดฟ้าทุกทีพอลงมาก็จะอารมณ์ดีเองนั่นละ"
"อืมก็ขอให้เป็นอย่างงั้นอะนะ"โออิถอนหายใจเบาๆก่อนจะคิดในใจอย่างเป็นห่วงแล้วชวนโคจิให้กลับห้องด้วยกันทันที
ขออย่าให้เกิดอะไรขึ้นกับโชเลยนะ
..........................................................................................................................................................................สั้นอีกแล้ว คิคิ^^
ยังไงก็ช่วยกันติชมด้วยนะค่ะ ถือว่าขอนะค่ะ
เมื่อมีเวลาจะมาลงให้ต่อนะค่ะ ออมมี้จะมาต่อแน่นอนค่ะ
ออมมี้สัญญาค่ะว่าจะมาต่ออาจจะช้านิดนึง แต่รับรองว่ามาต่อแน่ค่ะ
ช่วยเป็นกำลังใจให้ออมมี้ด้วยนะค่ะ^^
ณ ห้องเรียน
ฟิ้ว!
"เฮ้ย!"ไวเท่าความคิดหน้าผมรีบหลบแปรงลบกระดานที่เฉียดหน้าผมไปทันที บ้าสิ!ใครโยนมาวะ
"โอ๊ะโอ!"เสียงของไอ้พินหัวหน้าห้องร้องออกมาอย่างตกใจก่อนจะรีบหลบทางให้ผมที่ตอนนี้หน้าผมมันคงน่ากลัวสุดๆไปเลยละนะ
"ไอ้บ้าที่ไหนโยนแปรงลบกระดานมาวะ"ผมรีบโวยขึ้นมาทันทีเมื่อเดินเข้ามาในห้องเรียนแล้ว ทุกคนมองหน้ากันเลิ่กลั่กก่อนที่ทุกนิ้วจะชี้ไปที่ไอ้เรียว
<-----------เรียว
...................................................เดี๋ยวมาต่อนะค่ะ.............................................................................................
"ไอ้เชี่ยเรียว!"ผมรีบเดินไปด่ามันทันทีไอ้นี่!
"อะไร"มันเพียงแค่ทำหน้ามึนๆใส่ผมก่อนจะเดินไปนั่งเก้าอี้ตัวเองเฉย ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะเรียนของมันแล้ว...
ผัวะ!
ผมเสยปากมันด้วยหมัดของผมเต็มแรง มันเพียงแค่หน้าหันเท่านั้น ชิเสียดาย ทำไมไม่ตกเก้าอี้วะ!
"ไอ้โชตะ"โคจิที่ยืนดูอยู่นานเดินมาคั่นกลางระหว่างผมกับเรียวทันที ก่อนจะหันมาส่งสายตาตำหนิใส่ผม เหอะ!สนรึไง
"ทำบ้าอะไรนะไอ้โช"โออิหันมาว่าผมก่อนจะเดินมาตบหัวผมแรงๆ1ที
"อ้าว!ก็มันโยนแปรงลบกระดานมาก่อนนี่หว่า"
"แล้วมันโดนหรอ"โคจิถามด้วยเสียงหงุดหงิดนิดๆแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมสำนึกผิดเลย ดูก็รู้ว่ามันจงใจ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของไอ้เรียวส่องประกายเหมือนอยากจะหัวเราะเยาะกับความโง่เขลาของผมที่ชอบวู้วามไม่คิดหน้าคิดหลังเหมือนทุกๆที หนอย!ไอ้ปีศาจ!!
"โดนไม่โดนกรูไม่รู้ แต่ที่กรูรู้ กรูเกลียดมัน!!!!"ผมชี้ไปที่มันด้วยความแค้นสุดฤทธิ์สุดเดช ทำเป็นตัวเองชนะไปเถอะ คอยดูอย่าให้ถึงตากรูก็แล้วกัน!!
"ชิ"ผมสบถเบาๆอย่างอารมณ์เสียก่อนจะเดินออกมาจากห้องโดยไม่ได้ฟังเสียงเรียกของโคจิ และโออิเลยสักนิดเดียวในเมื่ออยู่ในห้องแล้วมันทำให้หงุดหงิดนักก็ไปที่สูงๆแล้วก็โล่งๆแม่งเลยจะได้อารมณ์เย็นขึ้น เฮ้อ!!
อีกด้านหนึ่งในห้องเรียน
โคจิและโออิเมื่อถูกเมินจากโชตะ ทั้ง2ก็เดินออกมาที่สวนสาธารณะก่อนจะนั่งลงที่ม้าหินอ่อนตัวที่นั่งเป็นประจำเหมือนทุกที
"โคจิ"
"หืม"โคจิหันมาหาโออิเมื่อถูกเรียก
"แกคิดว่าไอ้โชมันโกรธเราไหม"
"ไม่...มั้ง"โคจิพูดติดตลก แต่โออิไม่ได้หัวเราะเลยสักนิด โชตะจะเป็นยังไงบ้างนะ ?
"ทำไมอะ ห่วงมันหรอ"โคจิพูดอย่างอารมณ์ดีโออิพยักหน้ารับก่อนจะทำหน้าบึ้งจนโคจิอดหัวเราะไม่ได้
"เฮ้ย!ทำไมทำหน้างั้นอะ"
"ก็มันเครียดนิ เราไม่น่าไปทำเป็นปกป้องไอ้เรียวเลย รู้ทั้งรู้ว่าไอ้โชเกลียดไอ้เรียวจะตาย"
"555พวกเราไม่ได้ปกป้องใครสักหน่อย ก็แค่ทำสิ่งที่ถูกก็เท่านั้นเอง"
"แต่ถ้าการที่เราทำสิ่งที่ถูกแล้วทำให้เพื่อนเราโกรธ ฉันว่าเราทำผิดดีกว่า"
"อย่าบ้าหน่า ยังไงซะเดี๋ยวโชตะก็ใจสงบเองละ ไม่แน่อาจจะไปบนดาดฟ้าก็ได้"
"ไปดาดฟ้า?"
"อืม ใช่ ก็เหมือนทุกทีที่มันเทลาะกับไอ้เรียวไม่ใช่รึไง ทุกครั้งมันก็ไปที่ดาดฟ้าทุกทีพอลงมาก็จะอารมณ์ดีเองนั่นละ"
"อืมก็ขอให้เป็นอย่างงั้นอะนะ"โออิถอนหายใจเบาๆก่อนจะคิดในใจอย่างเป็นห่วงแล้วชวนโคจิให้กลับห้องด้วยกันทันที
ขออย่าให้เกิดอะไรขึ้นกับโชเลยนะ
..........................................................................................................................................................................สั้นอีกแล้ว คิคิ^^
ยังไงก็ช่วยกันติชมด้วยนะค่ะ ถือว่าขอนะค่ะ
เมื่อมีเวลาจะมาลงให้ต่อนะค่ะ ออมมี้จะมาต่อแน่นอนค่ะ
ออมมี้สัญญาค่ะว่าจะมาต่ออาจจะช้านิดนึง แต่รับรองว่ามาต่อแน่ค่ะ
ช่วยเป็นกำลังใจให้ออมมี้ด้วยนะค่ะ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น