คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : งานมอบหมายใหม่^o^
ว๊าย..ฉันสายแล้ว O_O ทำยังไงดีล่ะเนี่ย วันนี้ต้องรีบไปให้ทัน บ.ก.
นัดไว้ด้วย เห็นว่าวันนี้ทุกคนต้องไปรอแต่เช้า เพื่อไปให้ทันงานเปิดตัว
พ๊อกเกตบุ๊กของดาราชื่อดัง คิบุระ ฮานาโกะ ด้วย คนอื่นคงไปพร้อมกันหมด
แล้ว เหลือแต่ฉันคนเดียว ฮือๆ เมื่อคืนไม่น่าอยู่ทำงานจนดึกเลย
ตื่นสายแล้วมั้ยเนี่ย -*-
ฉันชื่อ คุโรซาวะ เมอิ เป็น นักข่าวบันเทิงของหนังสือพิมพ์
เอนเตอร์เทนรีพอร์ต ฉันใช้เวลาทำงานไปกับการเบียดเสียดกับนักข่าวบันเทิง
ของที่อื่นๆ เพื่อยื่นจ่อไมโครโฟนไปสัมภาษณ์พวกเหล่าคนดัง
ฉันรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที ไม่องไม่อาบมันแล้วน้ำอ่ะ ฉันรีบใส่เสื้อเชิด
กับกางเกงยีน ใช้หวีจัดการปราบผมที่หยักศกฟูฟ่องของฉันให้พอเข้าที่ จาก
นั้นก็รีบเผ่นออกจากบ้าน งานเปิดตัวพอกเกตบุ๊กจะจัดขึ้นที่ห้างซาโตว์ ซึ่งอยู่
ไม่ไกลจากที่ทำงานของฉันนัก
กริ๊ง กริ๊งงงงงง กริ๊ง กริ๊งงงงงง
ระหว่างที่ฉันขับรถอยู่โทรศัพท์ก็ดังพอดี มาดังอะไรกันตอนนี้ บ.ก.
แน่เลย ฉันกำลังไปอยู่นี่ไง เอาล่ะ รับก็รับ
"ฮาโหล เมอิพูดค่ะ"
"ยัยเมอิ!!! งานเริ่มแล้วนะ ไม่มีเธอใครจะไปสัมภาษณ์นักข่าวให้ มัว
ไปเหลวไหลที่ไหนอีก เราแย่แล้วนะ ทุกคนรออยู่ มาเดี๋ยวนี้เลย เสร็จงานนี้
เธอเดือดร้อนแน่!" เหวอ บ.ก. ตวาดเสียงเขียวเลยฮือๆ
"ค่าๆ ขอโทษค่ะ จะรีบไปเดี๋ยวนี้" ฉันกดวางสายทันทีเพราะไม่อยาก
ได้ยินอะไรอีกแล้ว โถ่ทำไมเราต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้ด้วยนะ
ห้างซาโตว์เป็นห้างที่กว้างขวางมาก ใหญ่โตละหรูหรา เหมาะสำหรับ
คนกระเป๋าหนักมาช็อบปิ้ง แต่ไม่ใช่ฉันแน่ T_T ข้าวของในห้างนี้แพงๆทั้ง
นั้นเลย แต่ช่างเถอะ ไม่มีเวลามานึกอะไรไร้สาระพวกนี้ ฉันต้องทำงาน
นั่นไง ฉันเจอเพื่อนร่วมงานของฉันแล้ว โอ๊ยขอบคุณพระเจ้า
"นาโอกิ ไม่โครโฟนฉันล่ะ" นาโอกิเพื่อนร่วมงานของฉัน เขาเป็น
ตากล้องที่ถ่ายออกอากาศทางทีวี
"โถ่ เมอิ เธอมาสายตั้งสองชั่วโมงนะ บ.ก. อยู่ตรงโน้น ท่าทางเขาโกรธ
จัดน่าดู อะนี่ไมโครโฟน แล้วไปกับฉันตรงโน้น เราจะดักสัมภาษณ์คุณ ฮานา
โกะ กัน"
ฉันรับไมโครโฟน แล้ววิ่งไปตรงหน้าบันใดลงของเวทีกับนาโอกิ
พอฮานาโกะเดินลงมาจะได้ดักสัมภาษณ์ได้ทันที
"ยังไงดิฉันก็ขอฝากผลงานพ๊อเกตบุ๊คเล่มนี้ไว้ด้วยนะคะ เรื่องราวทั้ง
หลายของฉันก่อนการมาเป็นนักแสดงและเบื้องหลังการดูแลสุขภาพรวมอยู่ใน
เล่มนี้ ขอบคุณค่ะ" ฮานาโกะพูด เสียงปรบมือหน้าเวทีดังก้อง นั่นไงเธอเดิน
มาแล้วได้เวลาเตรียมตัวจ่อไมค์
"สวัสดีค่ะคุณฮานาโกะ จุดมุ่งหมายของการเปิดตัวหนังสือเล่มนี้คือ
อะไรคะ" ฉันรีบจ่อไมค์ไปแล้วสัมภาษณ์ตามบททันทีก่อนที่เธอจะก้าวลง
บันใดซะอีก จากด้านหลังฉันเห็นนาโอกิกำลังแบกกล้องจับภาพของฮานาโกะ
อยู่ ภาพของฮานาโกะจะต้องไปปรากฏอยู่บนข่าวบันเทิงในทีวีของคืนนี้ และ
หนังสือพิมพ์เอนเตอร์เทนรีพอร์ต ฉันรีบสัมภาษณ์ต่อไปอย่างรวดเร็ว เริ่มมี
นักข่าวของหนังสือพิมพ์อื่นเบียดเข้ามาบ้างแล้ว ในนี้อึดอัดจัง หัวฉันฟูอยู่แล้ว
ยิ่งฟูเข้าไปใหญ่ ฉันไม่อยากเห็นสภาพตัวเองตอนนี้เลย บรรดาฝูงนักข่าว
บันเทิงและตากล้องกำลังเคลื่อนตัวไปทีละนิด ตามฮานาโกะ ที่ค่อยๆเดินออก
ไปที่ประตูทางออก ฉันทำงานอย่างทุลักทุเลทีเดียว และในทีสุดเมื่อจบการ
สัมภาษณ์ก็ออกมาได้
"โอ๊ย เหนื่อยจัง จบซะทีนะงานเนี้ย" ฉันเอ่ยขึ้นพลางเดินออกไปในที่
ที่โล่งๆ จะได้หายใจหายคอสะดวกขึ้น
"เมอิ" นาโอกิวิ่งมาหาฉัน แต่ดูแล้วเขาไม่เหนื่อยเลย
"เราได้สกู๊ปเด็ดแล้วนะ รอแค่เสนอให้ บ.ก. เท่านั้น แต่นี่ ถ้าเธอมาเร็ว
กว่านี้นะ เราจะได้คำสัมภาษณ์ที่มากกว่านี้ หนังสือพิมพ์เราจะทำเงินได้
มากกว่านี้ แล้วก็สัมภาษณ์ได้สะดวกกว่านี้มากเลย แต่เธอก็มาสายเราเลยอด
ทั้งหมด บ.ก. โมโหเธอมาก นี่ไปคุยกับเขาก่อนดีมั้ย บางทีเขาอาจจะหาย
โกรธแล้วนะ นี่ เมอิ นี่เธอฟังฉันอยู่รึเปล่า เมอิ" นาโอกิเรียกฉันที่เห็นฉันนั่ง
เงียบไป ฉันค่อยๆหันหน้ามาทางเขา บ.ก. ต้องไล่ฉันออกแน่
"นาโอกิ ฉันจะทำยังไงดี ฉันยังไม่เคยมีปัญหากับ บ.ก. เลย เธอคิดว่า
เขาจะไล่ฉันออกมั้ย"
" ไม่หรอกนะ ถึงยังไงบ.ก.จอมโหดของเราก็ไม่ร้ายถึงขนาดนั้นหรอก ถ้า
เขาสั่งอะไรโหดๆกับเธอเดี๋ยวฉันจะช่วยพูดให้เธอเอง" เขายิ้มให้ฉัน จากนั้น
เราก็ค่อยๆเดินไปหาบ.ก. ด้วยกัน
บ.ก. ฮาจิเมะ เธอหรือเขา เป็นสาวประเภาทสองจอมเฮี๊ยบแห่งแวดวงข่าว
บันเทิง เธอควบคุมลูกน้องของเธออย่างเข้มงวด เพราะอย่างงี้ฉันจึงกลัวเธอไง
-*- แต่ไม่ว่ายังไง ฉันเองก็อยากพบเธอ อยากรู้ว่าเธอจะลงโทษอะไรฉัน-o-
"มาแล้วเหรอนังตัวดี ฮึ! รู้มั้ยว่าเธอทำอะไรลงไป ยอดขายหนังสือพิมพ์
เราต้องลดลงแน่ รู้มั้ย ว่าที่อื่นเขาได้ทั้งเนื้อหาและภาพข่าวมากกว่าเราตั้งไม่รู้
กี่เท่า เพราะเธอคนเดียวแท้ๆ ฉันคิดว่าเธอไม่เหมาะกับงานนี้แล้วแหละ คุ
โรซาวะ เมอิ"
ตายแล้ว ฉันใจไม่ดีกับคำพูดนั้นเลย 'เธอไม่เหมาะกับงานนี้แล้ว'
หมายความว่าไง ToT นี่หรือจะหมายความว่า ม่ายยยยย อย่าไล่ฉัน
ออกนะ!
" เดี๋ยวครับ บ.ก. ครับ คือผมคิดว่าแค่เรื่องมาสายแค่วันเดียวเองนี่ไม่น่า
จะร้ายแรงอะไรขนาดต้องไล่เธอออกเลยนะครับ ผมคิดว่าเราน่าจะให้โอกาส
เธอสักครั้งนึงนะครับ" นาโอกิพูดแทรกขึ้นมาทันที เหมือนจะอ่านใจฉันได้
ขอบใจมากนะนาโอกิคุง
"อะไรกันฮะ ฉันไม่ได้จะไล่เมอิ ออกซักหน่อย แต่อยากจะให้เธอไป
ทำงานแผนกอื่นแทนต่างหาก เป็นนักข่าวสัมภาษณ์คนบันเทิงอย่างงี้ไม่ไหว
คนตื่นสาย หรือไม่ตรงเวลา แบบเนี้ยขึนเป็นบ่อยๆ บริษัทเราไม่แย่เหรอ ก็ได้
ฉันจะให้โอกาสเธอสักครั้งนึงแต่... ฉันจะให้เธอไปอยู่แผนกอื่นแทน เอา
แผนกไหนดีล่ะ ฮึ ว่าไงคุณเมอิ"
บ.ก.จ้องมาที่ฉัน ฉันเหงื่อแตกตัวสั่นพูดอะไรไม่ออก อึ๋ย!ทำไงดี
"ให้เธอเป็นช่างภาพ กับผมก็ได้นะครับ" นาโอกิโพล่งออกมา
"เออ..ไม่ดีกว่านาโอกิ" ฉันแทรกขึ้นมา "ฉันเป็นผู้หญิงให้มาแบกกล้อง
หนักๆเบียดกับคนเยอะๆคงจะไม่ไหวนะ"
"งั้นจะให้เธอเป็นอะไรดีล่ะ" บ.ก.ฮาจิเมะ ขมวดคิ้ว "เฮ้อ..ฉันล่ะเหนื่อย
กับพวกเธอจริงๆ คุยตรงนี้คงไม่สะดวก เอาเป็นว่าทุกคนกลับไปที่สำนักงาน
กันก่อน เดี๋ยวฉันจะจัดการเองว่าจะให้เธอทำแผนกไหน"
พอบ.ก. พูดจบก็เดินสะบัดก้นออกประตูไป
ฉันกลับขึ้นรถด้วยความรู้สึกสับสนเป็นบ้า แต่ก็ยังไงก็เถอะ เป็นไง
เป็นกัน fight!
ในที่สุดฉันก็มาถึงบริษัท แล้วเดินคอตกเข้าไปในสำนักงาน เลขาบอก
ให้ฉันเข้าไปในห้องของบ.ก.ด่วน
"เชิญนั่งก่อนสิ" บ.ก.บอกฉัน เขานั่งหันข้างให้ฉันพร้อมกับรื้อเอกสาร
อะไรบางอย่าง
"เออ...ข..ขอบคุณค่ะ" ฉันนั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆฉัน ห้องของบ.ก.รกเป็น
บ้าเลย มีหนังสือพิมพ์ฉบับเก่า ๆ วางกองกันกันเป็นปึกๆเต็มห้องไปหมด
เห็นงี้แล้วอึดอัดจัง
"คุณเมอิ ระหว่างทางนั่งรถกลับฉันตัดสินใจแล้วว่าจะให้งานอะไรกับคุณดี"
"………"
"ดูจากลักษณะคุณแล้ว คล่องแคล่วว่องไวดี ปราดเปรียวในทุกๆเรื่อง
ยกเว้นอย่างเดียวคือไม่ตรงต่อเวลา เป็นผลเสียอย่างมากต่อธุรกิจของบริษัทเรา
ฉะนั้น.." เธอจ้องหน้าฉัน "เธอไปคอยถ่ายภาพพวกคนดังให้ฉันแล้วกัน"
"หมายความว่าไงคะ"ฉันไม่ค่อยเข้าใจที่เธอพูดเท่าไหร่ O_O "ถะ..ถ่ายภาพ"
"ใช่ ถ่ายภาพเด็ดๆของคนดังมาให้ฉัน ภาพที่เขาไม่เคยให้เราได้เห็น
มาก่อน เขาไปไหนหรือควงกับใคร ถ่ายมาเก็บไว้ให้หมด และไม่ให้เขารู้
ตัว"
อ๊ะ อะไรกันจะให้ฉันไปทำงานแบบนั้น " เป็นช่างภาพแอบถ่ายเหรอคะ"
"ปาปาราซซี่" คุณบ.ก.พูดแทรกขึ้นมา "ใช่แล้วเมอิ งานนี้เหมาะกับเธอ
มาก เริ่มงานพรุ่งนี้เลย โต๊ะทำงานของเธออยู่ตรงโน้น"เธอชี้ไปตรงมุมๆหนึ่ง
ของสำนักงาน มีคนอยู่ สองสามคนแถวๆนั้นนั่งอยู่
" ย้ายของ ของเธอซะ แล้วพรุ่งนี้เช้ามาหาฉันที่นี่ ตอนแปดโมง อย่า
สายอีกล่ะ โอเค...เธอไปได้แล้ว"
ฉันเดินออกมาจากห้องของบ.ก. รู้สึกวิงเวียนอย่างบอกไม่ถูก จะให้ฉัน
ทำงานแบบนั้นจริงๆ เหรอ ฉันเก็บข้าวของบนโต๊ะทำงานของฉัน ไปวางไว้ที่
โต๊ะว่างๆ ตรงมุมที่บ.ก.พึ่งชี้เมื่อกี้ คนสองสามคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นมองฉัน
"หวัดดีเมอิจัง บ.ก. บอกให้เธอย้ายมาใช่มั้ย ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันโรโกะ"
ผู้หญิงตัวสูงๆคนนั้นเดินเข้ามาพูดกับฉัน
"เธอก็เป็นปาปาราซซี่เหมือนกันน่ะเหรอ"
"ใช่ ถ้าเราทำงานด้วยกันต้องสนุกแน่ ไค กับ ยามาดะ ก็เป็นปาปา-
ราซซี่เหมือนกัน เธอพูดแล้วหันไปมองผู้ชายสองคนด้านหลังเธอ พวกเขายิ้ม
ให้ฉัน
"หวัดดี" ไคทักยิ้มๆ
"ตอนนี้แผนกเรามีแค่ 3 คนเองนะ รวมเธอด้วยเป็น 4 ฉันเป็น
หัวหน้าแผนก ถ้าถ่ายภาพเด็ดๆอะไรได้ก็เอามาให้ฉัน ฉันจะเอาไปให้
บ.ก. เอง"
ยามาดะอธิบายซะยาวเชียว แต่เขาก็ดูเป็นมิตรดี
เฮ้อ..เอาล่ะ ฉันจะพยายามทำความเข้าใจกับงานพวกนี้แล้วกัน ท่าทางจะต้องเหนื่อยกันน่าดูเลย -_- "
ความคิดเห็น