คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ หญิงแพศยา [1]
ำเือน
นิยายเรื่อนี้มีาปูเรื่อวามเป็นไป วามรัที่พระนาเยมีให้ันในอี่อน้ามา
ใรไม่อบแนวนี้อให้ผ่านไปเลยนะะ
อย่ามา่าไร์เลย ไร์หัวใบอบบา
ถ้าไม่อบปิออไปอย่าสร้าวามุ่นเือใให้ันเลยนะะ
บทนำ หิแพศยา [1]
ใบเมเปิ้ลสีเหลืออมส้มปลิปลิวไปามสายลม
ลอยละล่อราวับำลัเริระบำเื้อเิสายลมหนาวที่ำลัมาเยือนในไม่้า ่อนะร่วหล่นทาบทับลบนผืนแผ่นินที่รั้หนึ่เป็นสีเียวีให้แปรเปลี่ยนเป็นสีส้มทออร่ามา
บริเวเนื้อที่ว่าห้าสิบไร่ในฤหาสน์ทริสันเ็มไป้วย้นไม้สูให่ปลุมฤหาสน์ให้รอพ้นาสายาอนภายนอ
ไม่มีใรไม่รู้ัทริสัน
ะ้วยื่อเสียเลื่อลือเี่ยวับอัมีเลอ่า
หรือเพราะวามหล่อเหลาราวับเทพเ้ารีอทายาททริสันทั้สาม็าม
‘ทริบเฟน’
บุรายนลาอระูลทริสัน
ผู้ึ้นื่อว่าเป็นหนอนหนัสือ รัสบ และไม่อบยุ่เี่ยวับผู้ใ
ทันทีที่เาเรียนบแพทย์เา็เินทาไปทำานเป็นแพทย์อาสาที่แอฟริาท่ามลาเสียั้านอบิา
‘บานเนอร์’
ประมุอระูล
ผู้ที่หวัอยาให้บุรายทั้สามผนึำลัันบริหารบริษัททริสันให้ยิ่ให่
หาใ่ไปทำานลำบาเสี่ยายโยไ้เินเือนน้อยนิเสียยิ่ว่าพนัานในบริษัททริสันเสียอี
แู่เหมือนว่าบานเนอร์ะพอมีวามหวั
เมื่อทริบเฟนเินทาลับมาที่ฤหาสน์ในเ้าวันหนึ่
แ่แล้ววามหวัอเา็ับวูบลเมื่อบุรายแ้วามำนว่าะลับมาเรียน่อแพทย์เพาะทา
แล้วลับไป่วยเหลือผู้้อยโอาสให้มาที่สุ
วามหวัอบานเนอร์ับลพร้อมับร่าที่ล้มลหมสิ
ทริบเฟนเสียใที่ทำให้บิา้อผิหวันล้มป่วย เาำ้อให้สัาับบิา
ว่าะไม่ลับไปที่ะวันออลาแ่ะทำานอยู่ในโรพยาบาลรัที่อเมริาแทน นั่นละอาารอบานเนอร์ึีึ้น
มือหนาทว่าเรียวยาวอย่ามือไม่เยรำานหนัพลิระาษเพื่อเปิอ่านหน้า่อไปอย่าร่ำเร่
วามภายใ้รอบแว่นสีำสนิทลอไปมา้าๆ ไล่เรียอ่านัวหนัสืออย่าใ้วามิ
“พั่อนเถอะ่ะพี่ทริบเฟน
พี่อ่านหนัสือมาั้แ่เ้าแล้วนะะ”
เสียหวานัมาาทา้านหลัส่ผลใหุ้หมอหนุ่มละสายาาหนัสืออย่าว่า่าย
่อนะหันไปส่ยิ้มให้หิสาวรูปร่าบอบบา ผิวาวเหลืออย่านเอเีย
ทว่าวามเ้มราวับสาวแนภาระ วหน้ามนรูปไ่รับับผมำหยัศสลวย
“หอมั” ายหนุ่มย่นมูน้อยๆ ่อนะสูลิ่นอาหาราถาอาหารที่หิสาวบรรวาลบนผ้าสีาว
“พาส้าีฟู้อบีสับน้ำส้มั้นเย็นื่นใ
่วยให้พี่ทริบเฟนหายเหนื่อยแน่นอน่ะ”
หิสาวยอบายลบนผืนผ้าสีาวแล้วัแวาอาหารล
ผิวเนียนละเอียแระเรื่อเมื่อรับรู้ไ้ว่าวาอุหมอหนุ่ม้อับมาที่ใบหน้าอเธออย่าไม่วาา
เธอะพริบเปลือา้าๆ
่อนะ้อนวาลมโสุใสระยิบระยับเปี่ยมล้นไป้วยีวิีวาึ้นสบาเา
ทว่าวามภายใ้รอบแว่นแ่เรียนลับทำให้เธอเินอายน้อเบือนหน้าไปทาอื่น
่อนะว้าแอปเปิ้ลึ้นมาถือไว้ “มีแอปเปิ้ลลูโรสหวาน้วย่ะ
เี๋ยวหยะปอให้พี่ทริบเฟนทานนะะ”
นายแพทย์หนุ่มเอื้อมมือไปับมือบาทีุ่มแอปเปิ้ลเอาไว้
่อนะรั้มือบามาริมฝีปาหนาไ้รูป เลื่อนริมฝีปาผ่านหลัมืออเธอไป้าๆ
แล้วัลบนผลแอปเปิ้ล่อนะยอมปล่อยมือเธอ
“หวานริๆ ้วย” วาใ้รอบแว่นพราวระยับะเี้ยวแอปเปิ้ลเ็มปา
“พี่ทริบเฟนอบแล้หยเรื่อยเลย”
หยทิพย์หน้าแระเรื่อนถึใบหู แสร้มอ้อนนัวโอย่าไม่ริันั
“พี่ไม่ไ้แล้ พี่พูริามที่รู้สึ”
ทริบเฟนยับเ้าไปใล้่อนะาแน้าหนึ่ไปโอบร่าบาเอาไว้
แล้วระิบล้าหูแผ่วเบา “อนนี้ัอยารู้แล้วสิว่าูบอน้อหยะหวานว่าแอปเปิ้ลหรือเปล่า”
เมื่อระิบเสร็็ใ้ริมฝีปาเม้มเบาๆ ลที่ิ่หูอหิสาวอย่าหยอเย้า
เรื่อราวอพี่น้อบ้านทริสันมีทั้หมสาม 3 นะะ
(ลิอ่านที่ื่อเรื่อไ้เลย่ะ)
1. อสูรบัารั << ลิ เรื่อราวอุนไ์ นัธุริหนุ่มอมอ่อย อมยั่ว
2. พราใอสูร << ลิ เรื่อราวอทริปเฟน ุหมอถูผีวายเ้าสิ
3. ับัวิวาห์อสูร << ลิ เรื่อราวอฮิเนไนท์ เพลย์บอยหนุ่มมีปมในใ
ื้ออีบุ๊ ลิที่รูปภาพเลย่ะ
ฝาอีบุ๊เปลือยหัวใ้วย่ะ
แนวนัวเนีย ละมุน 20+ ิ้มที่รูปไ้เลย
ความคิดเห็น