คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 7 : My Competitor in September
I Will Still Love You Tomorrow…
How wonderful life is now you’re in the world
#ficloveutmr
Chapter 7 : My Competitor in September
" มยอู๋า..." อยอลาเยิ้ม
" ๋า..."
" อีโฮวอนหุบปาไป !!! " อยอล่าโฮวอน " อาารย์ิเรียพบน่ะ "
เปิเทอมไ้หนึ่อาทิย์ว่าแล้ว าราเรียนใหม่แทบะเหมือนเิมทุประาร ิับวิทย์ยัเรียน่อัน เพียแ่เทอมนี้้อเรียนุมนุม้วย ลุ่มสามนออยอลแยย้ายันไปามใอบ ไม่มีใรอยูุ่มนุมเียวันสัน และแน่นอนว่ามยอูอยูุ่มนุมฟุบอล
เลือไ้ลามา ! เยี่ยม !! = =
เรื่อที่ีริๆมัน็มีนะ อย่าเ่น..มยอูยั้อิวิให้อยอล่อไป อร้า ~
" แล้วนี่ะให้ไปิววันไหนหรอ ? " อยอลถามมยอูที่ลุึ้นะไปหาอาารย์
" วันพฤหัส " มยอูอบสั้นๆแล้วเินไป
วันนี้วันอัาร...อีั้สอวันว่าะถึ TT
" ันะั้ารอเลยล่ะ...." อยอลบอมยอูแล้วเินลับไปนั่ที่โ๊ะัวเอ
" วันนี้อนเย็นไปื้อนมปั แม่บอให้ื้อไป้วย " อูฮยอนบออยอลับอูที่ลว่าะไป้วย
วันนี้เป็นวันสบายๆ ทุอย่าเป็นไปามปิ ไม่มีอะไรมามายนั เรียนหนัสือ ิน้าว ไปหามยอู ลับบ้าน เทอมสอไม่่อยมีิรรมให้ทำมามายนัึไม่่อยยุ่เท่าไหร่ เรียนๆเล่นๆ็สนุี
หลัเลิเรียนทั้สามรีบออาห้อเพราะว่าะไปื้อนมปั
" อีอยอล ! ะไปไหน ! " ฮยอนมาวาไว้ " ไปลบระานเี๋ยวนี้ "
" ไม่ลบ !! วันนี้ไม่ว่า !! " อยอลเสียั " หลบไปเลยนะ ! "
" ้อลบ !!! " ฮยอนเสียับ้า
" เอ่อ....ันว่าแลบเถอะ มันบแปลิวไ้เลยนะ " อูมอฮยอน " เี๋ยวรอ้านอ "
" ไอ้อ้วนนิสัยไม่ี ! " อยอลบ่นไปลบระานไป " อให้ไม่มีเพื่อนบ "
อยอลโยนแปรลบระานลับโ๊ะแล้วออไป้านอทันทีที่ฮยอนเผลอ
ร้านนมปัั้อยู่ใล้ับสี่แยสัาไฟราร อยอลที่เินมาับเพื่อนเห็นมยอูยืนอยู่ริมถนนพอีึวิ่เ้าไปทั
" มยอู !! " อยอลวิ่มายืน้าๆ " ยืนทำอะไรหรอ ? รอใรหรอ ? รอเอันหรอ...ริหรอ !! "
มยอูทำหน้าโรเบื่อโลใส่อยอล
" หวัีฮะ...เพื่อนพี่มยอูหรอฮะ ? " มีเ็ม.้นนนึเินมาหามยอูแล้วมออยอลาแป๋ว
" เป็นแฟ..."
" นี่ !!!! "
" เป็นเพื่อน็ไ้ " อยอลยิ้มแหยๆใส่มยอู " ไม่โรธสิ อย่าทำหน้าบึ้เลยนะ "
" อ้อ...หวัีฮะ " น้ออมยอูยิ้มให้อยอลแล้วหันไปุยับมยอู " พี่อยูื้อนมอยู่ รอแปปนึ "
ร้านนมปั...
" อูฮยอน ! เอาอันนี้้วย " อูเลือนมทั้ที่ไม่ใ่นื้อ
" เออๆ มาแล้วๆ " อูฮยอนวิ่ไปหาอู " ปั้ !!!!..... อ้า !!!! " ถานมปัำลัลอย...และบลที่พื้นรหน้าอูฮยอน
" นีุ่ !!!!!!!!!!!!!!!!!! " อูฮยอนโมโหถึีสุ " ทำอะไรเนี่ยฮะ !!!! ศอใส่สี้าผมเนี่ยนะ !!! "
" อโทษ...ไม่ไ้ั้ใ " นนนั้นหันมาอโทษแล้วหันไป่ายเินที่เาท์เอร์เหมือนเิม
" นี่ !!!!! แล้วนมปันี่ล่ะฮะ !? "
" ุ็เ็บสิ.........ุ....เ็ม.ปลาย "
" หนอยยยยย !!! " อูฮยอนโมโหนลมออหู
" ใเย็นเพื่อน...เ็บนมปั่อนเร็ว " อูึอูฮยอนไว้ ีที่นมปัทุิ้นที่ื้อใส่ถุไว้หมแล้ว ทัู้่่วยันเ็บนมปัทั้หมใส่ถาไว้เหมือนเิม
ัหวะที่ผู้ายนนั้นำลัเินออาร้านอูฮยอน็ศอใส่สี้าผู้ายนนั้น
" โอ้ย ! นีุ่ "
" อโทษนะรับ ุพี่มหาลัย " อูฮยอนยิ้มให้แล้วเินไปเาน์เอร์เพื่อ่ายเิน
อูฮยอนรู้ว่าผู้ายนนั้นพยายามอย่ามาในารไม่โ้อบแล้วเินออาร้านไป
ฮู้ว....อูฮยอนถอนหายใ ถ้าเ้าเอาเรื่อริๆอูฮยอน็สู้ไม่ไ้นะเนี่ย
" ....#%^*+= " อยูสบถไม่เป็นภาษานะำลัพยายามวบุมอารม์อัวเอ เ็นั่นั้ใแล้ลับัๆ นี่ไม่ไ้ั้ใศอใส่สัหน่อย แ่บัเอิไปโนเท่านั้น อโทษ็อโทษแล้วทำไม้อศอลับมา้วยวะ !!
" .........ทำไมพี่ทำหน้าั้นอ่ะ.." อมออยู " นมหมหรอ..เอ ็มีหนิ "
" ่าเถอะ...ลับบ้านไ้แล้ว " อยูเรียน้อให้เินไปึ้นรถโยไม่ไ้สนใอยอลที่ยืนอยู่แม้แ่น้อย
อยอลยืนมอสามพี่น้อแล้วรู้สึแฮปปี้ในหัวใ หน้าาีทั้บ้านเลยนะเนี่ย
" ......เอวะเล็ป่ะเนี่ย " อูฮยอนเินบิเอวมาแ่ไล " แม่เอ้ย..."
" เป็นอะไรหรอ ? " อยอลถาม " ทำไม้อบินานั้น "
" ....ไม่อยาพูถึและ ่าเหอะ " อูฮยอนหน้าบึ้ " อย่าให้เออีนะ "
" อะไรวะ = = " อยอลพู " อะไร ? เล่ามา "
" เอนนึเินน พูาี๊ี " อยอลฟัู็รู้ว่าอูฮยอนประ " เ็ม.ปลายแล้วไวะ..."
" อย่าไปสนใมันเลย " อูบออยอล " แลับเลย็ไ้ ันะลับและ "
" เออๆ โอเ " อยอลโบมือ " ลับละ "
ทั้สามนเินแยันลับบ้าน อยอลแวะร้านสะวื้อเพื่อื้อลูอมถุให่ แล้วนึถึหน้าาพี่น้ออมยอู มีันสามนไม่เหาเท่าไหร่ เรานี่สิอยู่ัวนเียวแถมเหามาอี่าหา เมื่อไหร่ะถึวันพฤหัส วันที่อยอลเฝ้ารออยว่าะไ้ิวิับมยอู TT
" ผมไปแล้วนะฮะ " อยอลที่ำลัใส่รอเท้า มือ้าหนึ่ถือนมปับัน้อนให่
" ่า ~ ระวั้วยนะะุหนู "
วันนี้ออาบ้านเ้าว่าปิ สอ้าทาึยัไม่่อยมีนเท่าไหร่ อยอลหาวปาว้าแล้วยืนรอสัาไฟเพื่อ้ามถนน ยี้าเบาๆให้หาย่ว
" เฮ้...! " มีมือมาบไหล่อยอล
" ัุน...หวัี " อยอลทัทาย
" เป็นไบ้า " ัุนยิ้มให้อยอล " ทำไมไม่่อยเอันเลย "
" ็นายมันว่าที่ประธานนัเรียนหนิ าน็้อเยอะเป็นธรรมา " อยอลยิ้มอบ
ทัู้่เินไปโรเรียน้วยัน ทั้อยอลและัุนุยันเรื่อ่าๆมามายที่เิึ้นภายในโรเรียน อยอล่าฮยอนให้ัุนฟัยืยาวพร้อมทั้ำับัุนไว้ว่าอย่าให้ฮยอนเป็นรรมารเียว
" ไปโรธอะไรเ้านานั้น "
" ็มันอบใ้ันทำานหนิ " อยอลไม่พอใ " ใ้ๆๆ อยู่นั่นแหละ "
" โอเ...ันะไม่ให้เ้าเป็น็ไ้ " ัุนหัวเราะเพราะหน้าอยอล
" ีมา ! " อยอลูนิ้วโป้ให้ " ันไป่อนนะ เพื่อนรออยู่รนู้น "
" แล้วเอัน "
" แล้วเอัน "
อยอลวิ่มาที่โ๊ะประำเห็นอูับอูฮยอนนั่เถียันอยู่
" ไม่รู้แหละ อยาปลูมะเือเทศ " อูออ
" มันโ้า ! ไอ้นี่็ "
" อะไรัน ? " อยอลวานมปัลบนโ๊ะแล้วนั่ล
" ็วิาเษรเรา้อปลูผัอีแล้วไ ไอ้นี่มันะปลูมะเือเทศแ่ันว่ามันโ้า " อูฮยอนอธิบายให้อยอลเ้าใ
" ้ารไหน ปลายเทอม็เ็บไ้พอีนั่นแหละ " อูยืนหยั " ะปลู ! นี่ือั้นเ็า "
" เราามใมัน็ไ้มั้ ไม่เป็นไรหรอ " อยอลยื่นนมปัให้อูฮยอน " สุท้ายมัน็เป็นหัวหน้าลุ่มอยู่ี "
" แล้วัน็้อไปร้อเพลอีล่ะสิ " อูฮยอนันมปั " แย่ ! "
ารนั่เรียนวิาหนัๆใน่วเ้าทำให้อนลาวันหิวเพิ่มึ้นเป็นเท่าัว เพราะใ้พลัานมามายในารไม่ให้ัวเอหลับในห้อเรียน
" เอาุปปลา ิมบับ แล้ว็ไ่ทอ " อยอลบออนรับอาหาร " อิมิเพิ่มนินึ "
" ไปรอที่โ๊ะเลยนะ เี๋ยวไปื้อน้ำให้ " อูฮยอนบออยอลที่เินไปที่โ๊ะับอู พอเินมา็เห็นมยอูยืนอยู่ับโฮวอน
" มยอู !! มาหาันหรอ ?? " อยอลวิ่เ้าไป
" เออ...เลื่อนมาิววันนี้แทน พรุ่นี้ันไม่ว่า "
" ไ้เลย ! ....ว่าแ่พรุ่นี้ไปไหนหรอ " อยอลยิ้มแป้น
" ุ้น..." มยอูเอานิ้วันหัวอยอลให้พ้นทาแล้วเินไปับโฮวอน
" เอ้า..." อยอลลูบหัวบริเวที่โนัน " ถ้าบอแล้วมันะทำไมัน "
" ถ้าบอ..แ็ะามไปุ้นเ้าไ " อูบออยอล " ิน้าวเถอะ "
" ันุ้นหรอ ? ออะน่ารัเรียบร้อย " อยอลทำหน้าเหมือนิอะไร " ไม่เห็นะุ้นรไหน "
" เมาิมิรึไ ละเมอเพ้อพ " อูฮยอนที่ลับมาาื้อน้ำแล้วส่ายหน้า " ไปิวิอนเย็น พออนเ้ามา็วิ่ร้อไห้บอว่ามยอู่าั้นี้ ลาวัน็ไปหาเ้าที่โ๊ะ "
" ไม่ไ้วิ่ร้อไห้สัหน่อย " อยอลหน้ามุ่ย " ็เ้าอบ่าันนี่ ! "
หลัานั่สัปหมาหลายั่วโม เสียออัเลิเรียน็ทำให้อยอลื่นเ็มา แถมยัเ็บอลระเป๋าแบบรวเร็วสุๆ
" ไม่่อยอยาไปิวเท่าไหร่เลยเนอะ " อูประอยอล " เี๋ยววันนี้ลบระานให้ "
" เยี่ยม ! " อยอลูนิ้วโป้ให้ " ฝาหน่อยนะ "
" ไม่้อรีบนานั้น็ไ้ " อูฮยอนพูไล่หลัอยอลที่วิ่ลไป้าล่า
ุรูให้อยอลเ้าไปนั่รอในห้อไ้เลย ีทแบบฝึหัถูยื่นให้อยอลสามุ
" เินมาอัน....."
" วันนี้มีนมาิวเพิ่มนนึ " ุรูบออยอล " เ้าบอว่าไม่่อยมั่นใเท่าไหร่ รูเลยให้มา้วย "
ใรวะ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
" อ๋อ......รับ " อยอลอบแล้วไปนั่รอมยอูในห้อ สัพั็มีผู้หินนึเินเ้ามาในห้อ ำไ้ลาๆว่าอยู่ห้อี
" อีอยอล....! " ผู้หินนั้นเรียื่อ " หึ ! "
" อะไร ?! " อยอลึ้นเสียบ้า " มาเรียื่อันทำไม "
" ันอบิมมยอู " ผู้หินนั้นพู " และเ้าะ้อเป็นอัน ! "
" ฝันอยู่รึไ ?! ื่นไ้แล้ว ! " อยอลออ " อย่าบอนะว่ามาิวิเพราะเรื่อมยอู ? "
" ใ่ ! นายน่ะมันแผนสูนันะ แล้โ่ให้มยอูมาิวิให้ "
ไม่ใ่เลย...อีอยอลนี่โ่ริันะ
" เธอ็เลยแล้บ้าี้สิ ? " อยอลถาม
" แน่ล่ะสิ...ใระยอมให้นายมาใล้ิมยอูอยู่นเียว "
" เอ้า...ีวอน " มยอูที่เปิประูเ้ามาทั " มาทำอะไร ? "
" นั่นสิ...มาทำอะไร " อยอลพูลอยๆ
" ือว่า...เรียนไม่่อยรู้เรื่อแล้วลัวะทำ้อสอบไม่ไ้ " ีวอนทำหน้าทำา
ถุย !! อีอยอลอยาะมอบโล่อแห-ให้ริๆเลย
" เี๋ยวสอนให้...่วยันเนี่ยแหละ "
" อื้ม...อบุนะ "
" อะ..แฮ่ม ! " อยอลไอััหวะ ีวอนหันมาถลึาใส่แ่อยอล็ไม่ไ้สนใ
ื่อีวอนหรอ ? แล้วนี่ทำไมมยอูทั่อนล่ะ แล้วไปรู้ัันอนไหน ทำไมูุยันเป็นธรรมาิั อยอล่อน้าัวลแ่ทำอะไรไม่ไ้เลยเพราะำลัิวันแบบริั
" อีอยอล แปูสี่ที่ไหนมันไ้สามสิบห ! " มยอูทำท่าะเอาีทีหัวอยอลที่รีบว้ายาลบมาลบทันที
" อย่านะๆ !! สามสิบสอ มันไ้สามสิบสอ "
" ิๆๆๆ " ีวอนหัวเราะแบบมีมา " อยอลนี่น่ารััเลย ูเล่ายๆยัผิเลยเนอะ "
" ใระเหมือนเธอล่ะ เ่นไม่รู้ว่าะมาเรียนทำไม " อยอลยิ้ม " เอ้ะ...หรือว่า...? "
" มยอู..สอน้อนี้หน่อยสิ ไม่เ้าใเลย " ีวอนพูแทรึ้นมาเพราะลัวอยอละบอมยอู
" หึ ! " อยอลหน้าบึ้แล้วหันลับไปทำ้อสอบ่อ ยิ่เห็นหน้ายัยนี่็ยิ่หุหิ " มยอู ! มยอู !!! "
" .....อะไร ? "
" ัน็ไม่เ้าใอ่ะ ทำไมไม่สอนันบ้า !! "
" .....รอ " มยอูหันลับไปสอนีวอน่อ
" แล้วทำไมันะ้อรอ้วยล่ะ ันไม่อยารอ !! "
" อย่ามาี่เ่าไ้มั้ย ? " มยอูเริ่มหุหิ " รอ "
" ฮึ่ย ! " อยอลออเอาลิ้นันระพุ้แ้ม
อยอลออหลับาเพราะไม่อยาเห็นมยอูับยัยีวอนอะไรนี่
" ป้อ ! " เสียินสอระทบหัวอยอล " มา..ไม่เ้าใอะไร "
" ไม่เ้าใหมนี่เลย ! " อยอลหน้าบึ้ " สอนให้หมเลย "
" ัน็สอนไปแล้วหนิ ? "
" ็ันไม่เ้าใอ่ะ " อยอลพู " ริๆนะ "
มยอูเริ่มสอนอยอลใหม่ั้แ่้น และอยอล็ีใมาที่ีวอนลายเป็นอาาศอนที่มยอูสอนิอยอล
แ่อนที่มยอูสอนีวอนอยอล็เป็นอาาศเหมือนัน = =
ทำไมมันถึแย่แบบนี้นะ !
" มยอู..." ีวอนทำเสียหวาน " ้อนี้มันิแบบนี้รึเปล่า "
" รอสิ ! " อยอลถลึาใส่ีวอน " รอไม่เป็นรึไ "
" ทำไม้อเสียัใส่ัน้วยล่ะ..."
โอ้โห ปรี้เลย อีอยอลถึับปรี้
" นี่ ! " อยอลโมโห " เธอนี่มัน...."
" พอ ! " มยอูุอยอล " ทำ้อนี้ไป ันะไปสอนีวอนแล้วะลับมาูใหม่ "
" แ่ ! " อยอลหน้าเหวอ " อะไรเนี่ย ! "
" ทำไป....."
สุท้ายอยอล็้อเียบแล้วนั่ทำโทย์ไป ิไม่่อยออเพราะมัวแ่ัวล
ทำไมีวิมัน้อมีอุปสรร้วยนะ แถมอุปสรรรั้นี้อาะทำให้อยอลพัพินาศ
" เมื่อไหร่ะเสร็ ? " มยอูหันมามอโทย์ในสมุอยอล
" ันทำไม่ไ้ " อยอลอบ
" นี่ันสอนหลายรอบแล้วนะ " มยอูอารม์เสีย
" ันไม่มีสมาธินี่ ! " อยอลเอ็หุหิ " ันไม่อบอ่ะ "
" ันบอว่าอย่าี่เ่าไ " มยอูบออยอล
" ็ัน..." อยอลหน้ามุ่ย " ันะไม่ี่เ่า็ไ้ ! "
อยอลนั่หน้าบึ้ทำโทย์ไปแล้วเอาไปให้มยอูรว หลัาิวเสร็เรียบร้อยทุน็แยย้ายันลับบ้าน
ีวอนที่มีนที่บ้านมารับ็เินเิๆใส่อยอลแล้วึ้นรถไป ส่วนมยอู็มีนมารับเหมือนัน พี่ายหน้าาีนนั้นที่เยเอ ส่วนอยอล้อเินลับบ้านเอเพราะไม่มีนมารับ
ในใออยอลเหมือนมีไฟสุมอยู่ ทำไมถึ้อมีนมาอบมยอู้วยเนี่ย อยอลอบนเียว็เินพอแล้ว ยัยีวอนบ้าีวอนบออะไรนั่น มาอบทำไมเนี่ยฮะ !!!!!!
อ้า !!!!
" ุหนู...ุหนูไปโรธใรมาะ " แม่บ้านมออยอลที่ระแทะเียบลบนถ้วย " ุหนูใเย็น..."
" ่อโทรศัพท์หาพ่อให้หน่อยสิ ! เร็วๆเลย " อยอลบอแม่บ้านที่รีบหยิบโทรศัพท์มา่อสายให้อยอล
" พ่อ !! เมื่อไหร่ะลับบ้านฮะ !! "
" อะไรอแ ? พ่อทำานอยู่ "
" นี่มันมืแล้วนะ พ่อับแม่ทิ้ผมให้ิน้าวนเียวไ้ไ ฮือๆ "
" อีอยอล ลูะร้อไห้ทำไม "
" วันนี้ผม็้อเินลับบ้านนเียว พ่อไม่รู้หรอว่ามันปวใแ่ไหน ! " อยอลอแ " เ็บปวมาๆเลยพ่อรู้บ้ามั้ย !? "
" ลูเป็นอะไรเนี่ยฮะ เี๋ยวพ่อ็ลับแล้ว "
" พ่อรีบลับมาเลย แม่้วย ! "
พ่อับแม่ออยอลรีบเลียร์านและุยธุระให้เรียบร้อย่อนะับรถลับบ้านไปหาลูที่โทรมาร้อไห้อแ
" อยอลล่ะ ? " พ่อถามแม่บ้านที่ยืนรอรับอยู่
" เอ่อ...ุหนูหลับแล้ว่ะ "
" ฮะ ? " พ่อทำหน้าไม่เ้าใส่วนแม่หัวเราะไปเรียบร้อยแล้ว " ไอ้ลูบ้านี่ "
" ือ..พอุหนูวาโทรศัพท์็ึ้นห้อแล้วอาบน้ำนอนเลย่ะ " แม่บ้านพู
" ลูเรา็แบบนี้แหละ ุยัไม่ินรึไ " แม่หัวเราะ " ไปิน้าวันเถอะ่ะ "
หึ.......อยอลยืนอยู่หน้าระ แล้วยัไล่ะ ! ยัยนั่นเอามยอูไปไม่ไ้หรอ วะฮาฮ่า !
" อยอลลไปิน้าวไ้แล้ว " แม่เปิประูเ้ามา " หนูยืนส่อระมารึ่ั่วโมแล้วนะ "
" แม่ะไปส่ผมไม่ใ่หรอ ? " อยอลทำาวิบวับ " นะ......"
" ...็ไ้้ะ " แม่ยิ้ม " ลไป้าล่าไ้แล้ว ิน้าวไม่ทันแล้วนะ "
อยอลนั่ิน้าวอย่ามีวามสุับพ่อแม่ แล้วึ้นรถไปโรเรียนพร้อมับนมปัไส้แยม
" พ่อ ! ผมอยาไ้ทีวีใหม่ " อยอลพู " ที่มันพูับทีวีไ้อ่ะ "
" เรื่อนี้เพิ่ื้อเอนะ " พ่อออยอลว่า " เ็บเินื้อเอ "
" พ่ออ่ะ อยาไ้แบบ ไฮ~ อยอล "
" ื้อเอ " พ่อยื่นำา
" แม่รับบบ ~ " อยอลหันไปหาแม่ " แม่ไม่อยาไ้ ไฮ ~ มัม หรอรับ "
แม่ไ้แ่หัวเราะเพราะำลูายที่ไม่ยอมโัที
" ั้ใเรียนนะ เย็นนี้พ่อับแม่ะมารับ "
" ฮะ " อยอลรับปา " ไปนะฮะ "
นมปัออยอลถึท้ออูับอูฮยอนไปอย่าละรึ่ระหว่าที่อยอลำลัเล่าเรื่อีวอนให้ฟัแบบใส่อารม์เ็มที่
" เอ....แฟนยัยนี่ไม่ไ้อยู่อีโรเรียนนึหรอวะ " อูฮยอนพู
" ฮะ ! มีแฟนแล้วแ่มาอบมยอูเนี่ยนะ ? "
" เลิแล้วมั้ " อูพู " ็เลยมาอบมยอูไ "
" เออ ั้นแหละ " อูฮยอนเห็น้วย
" ไหเป็นี้่ะ " อยอลโรธ " ันอบ่อนนะเว้ย "
" เอออออ สู้สิ ! เอาหัวทิ่มเ้าไปเลย " อูฮยอนให้ำลัใ " ่ายัยีวอนอะไรนั่นไปเถอะ "
" โห...แ่เ้าภาษีีว่า มยอูพู้วยี้ี " อยอลหน้าบึ้ " แย่ั "
่วพัลาวันอยอลวิ่ไปที่โ๊ะอลุ่มมยอู็เอโฮวอนับแินนั่อยู่
" นี่ รู้เรื่อีวอนมั้ย ? " อยอลถาม
" ใรวะ ? " โฮวอนมวิ้ว " ไม่รู้ ! "
" เ้ามาอบมยอูอ่ะ นาย็้อรู้สิ ! "
" ใ่ที่เมื่อเ้าเอาอมาให้ป่ะวะ " แินหันไปถามโฮวอน
" เอาอมาให้เลยหรอ ?!?! "
" ไม่รู้สิ ไม่ไ้อบเผือ " โฮวอนหันมาล้ออยอล
" นี่ !!!! ไอ้บ้าอีโฮวอน " อยอลโมโห " ไม่ไ้ๆๆ พวนาย้อ่วยันนะ "
" ่วยอะไร ? " โฮวอนถาม
" ไม่รู้แหละ มยอููรู้ัีวอนอ่ะ แล้วัน้อแย่แน่ๆเลย อนที่เ้าุยันเหมือนรู้ัันอยู่แล้ว ันใ้เวลาั้เือนว่ามยอูะำื่อไ้ แล้ว...."
" ใเย็นๆ " แินบออยอล " ใเย็นเย็น "
" พวนาย้ออยู่้าันนะ " อยอลอแนโฮวอน " นะ...น้า ~ "
" ิู่อน "
" ยัะ้อิอะไรอีเนี่ย ! " อยอลลุึ้นยืน " ันน่าสสารนานี้ยัะ...อ้าว มยอู "
มยอูไม่ไ้อบอะไรอยอลแ่หยิบนมบนโ๊ะมาิน
" เอ่อ...ือ วันนี้ะไปไหนหรอ "
" ถามทำไม ? "
" ็อยารู้ไ..." อยอล่อน้าประหม่า " แ่ไม่รู้็ไ้ "
" วันนี้หรอ ไปเะบอล " มินฮวานอบแทน " ะไป้วยรึไ "
" ไม่เอาีว่า...." อยอลไ้ยินำว่าบอลแล้ว็ไม่อยาไ้ยินอะไร่อ " ไปนะ "
ีวิมยอูนี่ผูิไว้ับไอ้ลูหนัลมๆรึไัน เอะอะ็เะบอล อะไรๆ็ไปเะบอล มันเป็นอะไรที่อีอยอลไปามไม่ไ้ มยอูไม่เ้าใรึไัน ทำไม้อเะบอลอยู่ลอเวลา้วยนะ
ถึอยอละามมยอูมานานมาแล้ว แ่ถ้าเ้ารู้ัันมา่อน นี่ทำให้อยอลเ้าั้นเสียศูนย์เลยทีเียว
แล้วไปรู้ัันอนไหนทำไมถึไม่รู้ล่ะ ?!!!
" อยอล !! อยอล !! " อูฮยอนเรียเสียเบาๆแ่่อน้าุัน " อาารย์..."
" หา ? เอ่อ....ือ " อยอลเริ่มสนใอาารย์หน้าห้อ " รับ..."
" หลัาที่ันมอเธอมอท้อฟ้ามานาน ในที่สุ็หันลับมาสนใันสัทีนะ "
" .........รับ "
" ออมาทำโทย์หน้าห้อเร็วๆ " อาารย์วิทยาศาสร์สั่อยอล
โห...ายไ้มั้ยเนี่ย
" น่วมเลยเนอะ เพื่อนเนอะ " อูฮยอนุยับอยอลที่ลบระานอยู่
" เออสิ ! " อยอลเอาแปรระแทับระาน " บ้าเอ้ยย !! "
" อีอยอลอย่าทำลาย้าวอโรเรียน "
" รู้แล้วหน่าไอ้หมูอ้วน ! " อยอลมอฮยอน " ไปทำอย่าอื่นไป "
อยอลยืนอระเป๋ารอพ่อับแม่มารับอยู่หน้าโรเรียน มยอูเะบอลมีวามสุสุๆไปเลยอยู่สินะ
แอพเฟบุ๊ในโทรศัพท์ถูเปิใ้านเพื่อแ้เบื่อ พลันมือออยอล็เลื่อนลารูปที่เพิ่ผ่านมาเมื่อี้ เป็นสิ่ที่เพื่อนในเฟไล์่อๆันมา
ีวอน : เพื่อนๆเะบอลันอย่าสนุสนาน หน้าที่อเราือเสิร์ฟน้ำให้พวเ้าิน :) ิิ น่ารัทุนเลย
สิ่ที่อยอลเห็นือไอ้้อวามบ้านี่ับรูปยัยบ้านั่นับเพื่อนล่ะมั้ ไม่รู้..้าหลันั่นใรน่ะ
มือออยอลยายภาพเพื่อให้เห็นัึ้น
นี่ิมมยอู็มาเ้าเฟรมับเ้า้วยหรอเนี่ย !
ให้มัน !!! โอ้ยยย บ้าเอ้ยยยย !!!!
้อแป ้อแปไปโพสในไลน์ลุ่ม
อยอล : sent a photo
อยอล : อ้า ไม่ไ้ ! ัาร !
อูฮยอน : แ้รูปเป็นสแปมและ เมน์มั้ย
อู : ัไป !
อยอลเ้าเฟบุ๊เพื่อไปรอเมน์ออู
อู : ท้อฟ้า้าหลัสวยั
สัพัอูฮยอน็มาอมเมน์่อ
อูฮยอน : เอ้า นี่ไม่ใ่รูปสนามห้าหรอ
" อยอล ยืนยิ้มอะไร ึ้นรถ " แม่ออยอลเรีย " รอนานมั้ย "
" ไม่นานฮะ..." อยอลเลื่อนเฟบุ๊ึ้นแล้วไปเอรูปที่ทำให้โมโหว่าเิม
ีวอน : เี๋ยวะว่าไม่ัเนว่ารูปอะไร ถ่ายใหู้ใหม่็ไ้ :P
โอ้โห !!!!!!!! นี่มันเหยียบหน้าอยอลัๆ รูปอีวอนที่มีมยอูำลัเะบอล้าหลั ถ่ายรูปไ้อศาเป๊ะริๆเลยนะ !
อู : ให้าย....ท้อฟ้ายัสวยว่าอยู่ี
" วันนี้ิน้าว้านอนะ พ่อบอป้าไว้แล้วว่าไม่้อทำ " พ่อุยับอยอล
" ไ้ฮะ " อยอลอบ " ินอาหารีนนะ ผมอยาินนมีบ "
สามสิบนาที่อมาอยอล็ไ้ินบรรานมีบ าลาเปา ิ่มำอย่าุใ พร้อมับวามรู้สึแฮปปี้ับอมเมน์พวนั้น แ่ลึๆแล้วอยอล็่อน้าลัวับารที่ีวอนไปูมยอูเะบอล
มายัไม่ถึเือนเลย ไปไลว่าอยอลอี = =
ำถามที่เริ่ม้นว่าทำไมเ็มหัวออยอลไปหม แถมยัิออมาไ้เรื่อยๆอี่าหา หรือเพราะว่ามันมีเรื่อนั่นนี่มาเินไปเลยทำให้อยอลประสาทิน
ยิ่ิ็ยิ่มีำถาม....ยิ่ิ็ยิ่ลัวเ้าไปให่
" เรียอะไร ? " พ่อีบเี๊ยวุ้ให้อยอล " ลูิ้วมว "
" เรื่อเพื่อนน่ะฮะ นิหน่อย " อยอลเสียอ่อยๆ
" ใ่นที่มานั่่วยลูระบายสีเมื่อเือน่อนรึเปล่า ? " แม่ีบฮะเ๋าใส่ปา " ถ้าใ่...แม่ว่าเ้าหล่อีนะ "
" อ๋อ....นนั้นหรอ ? " พ่อหัวเราะ " เ้ามีแฟนแล้วล่ะสิ "
" แฟนเ้า็ผมเนี่ยแหละ ! " อยอลูำปั้น " เพียแ่อนนี้มัน่อน้าะวนเ "
" ใ่หรอ ? ถ้าลูเป็นแฟนเ้าริลูไม่มานั่แบบนี้หรอ "
" นั่นสิ แม่็ว่าั้น " แม่ยิ้ม " ลูไปะโนถามเ้าอยู่หน้าบ้านแล้ว "
" ็ไ้ ผมไม่ใ่แฟนเ้า ผมเลยไม่มีสิทธิะไปทำอะไรแบบนั้น " อยอลินาลาเปา " ถึผมะอยาทำ็เถอะ "
ทุนในห้อหน้าาเร่เรีย มือีเียนเลลบนระาษเพื่อทหาำอบที่ถู้อ อูฮยอนนั่โยนยาลบเล่น อูนั่ิ้วมวเป็นปมแน่น ส่วนอยอล็นั่มอระาษำอบที่อนนี้ว่าเปล่า
ทำไม่ไ้ แล้ว็ไม่อยาทำ้วย !
ารสอบิศาสร์รั้นี้ อยอลรู้ัวีว่าไม่ผ่านแน่นอน พอมีสิที่พอะทำให้ิออ็เหลือเวลาอีแ่สิบนาทีแล้ว็ทำไปไ้แ่สาม้อ ที่เหลือ็มั่วหม
ัวร์...แ่่าเถอะ เบื่อะสนใอะไรแล้ว !
" ะแนนประาศอนเที่ยที่หน้าห้อพัรูนะ๊ะ ใรที่สอบไม่ผ่านิ่ออ่อมหลัเลิเรียน "
" ไม่ผ่านแน่ๆ ไม่ผ่านัวร์ " อยอลฟุบหน้าลับโ๊ะ
" อาะผ่าน็ไ้ " อูให้ำลัใ " เอาหน่า "
" ัน็ทำไม่ไ้ " อูฮยอนยัโยนยาลบเล่น " อย่าเรียเลย "
" แ็ผ่านลอแหละ " อยอลหน้าบึ้ " ทำไม่ไ้แ่ผ่านลอ "
" ็มันผ่านเอ ัน็มั่วเหมือนแนั่นแหละ " อูฮยอนอไหล่อยอล " แอย่าเศร้าสิ "
" ไม่ไ้เศร้าเรื่อสอบหรอ...รูปเมื่อวานทำันเศร้า่าหา "
" เราไปปลูมะเือเทศันเถอะ ลไป้าล่าัน " อูลุึ้นยืน
หลัาสอบิศาสร์เสร็ทุน็้อลไป้าล่าเพราะ้อไปเรียนเษร อูฮยอนเียนป้ายื่อลุ่มมาแปะไว้ที่้นล้ามะเือเทศที่อนนี้อูำลัุินอยู่
" อยอลไปัมาน้ำมาหน่อยสิ " อูบออยอล
" ไ้เลย " แ้วพลาสิถูใ้ในารัน้ำมาร้นล้ามะเือเทศ
" ฮู....อาร์...วี ~ " อูฮยอนเริ่มร้อเพลให้มะเือเทศฟั ส่วนอยอล็เินไปู้นไม้อห้อเอ
ป้ายื่ออลุ่มมยอูเียนไว้ว่า ' โฮวอนโรเท่ ' ้นไม้อะไรไม่รู้อยอลมอไม่ออ
" อยอล !! มานี่เร็ว " อูฮยอนเรียอยอล " มา่วยันร้อเพลเร็วๆ "
" นัน อมัล เยปปอ นอมู ~ "
" เี๋ยว้นไม้็ายหรอ " ฮยอนมอลุ่มอยอล
" อยาโน่อยหรอฮะ ? " อยอลมอาวา " โทราวาวอ !!!!!! ฮารุฮารุอีรอเ....."
" นัเรียน ! ปลูเสร็แล้วล้าเรื่อมือ้วย " ุรูะโนบอนัเรียนที่วุ่นวายันอยู่
" ถ้าร้อเพลให้มันฟัแล้วมันะโเร็วึ้นหรอ ? " าอึนถามอูฮยอน
" ไม่รู้อ่ะ อูบอให้ร้อ " อูฮยอนอบ
" อ๋อ.....นอยอยามันแฮ ทาโอรึน แน ิมัอึน.... ~ " าอึนร้อเพลให้้นไม้ัวเอฟับ้า
แล้วม.ปลายปีสอห้อบี็เริ่มร้อเพลเป็นหมู่ะ
" แบ แบ แบ !!!!!! "
อนร้อเพลสนุมา แ่เริ่มมาแฟบอนไปูะแนนิแล้วมีเลสี่อยู่หลัื่ออยอล ไ้สี่หรอเนี่ย มั่วถู้อเียวเอหรอ !!
อูไ้เ้า อูฮยอนไ้ห ส่วนมยอู....สิบเ็ม
ยัยีวอน ! ยัยีวอนมันไ้เท่าไหร่ !
เรียนไม่เ้าใสินะ ไ้แปะแนนนี้เรียนไม่เ้าใมาเลยสินะ
" มาูะแนนหรอ ? " ัุนทัอยอล " ไหนไ้เท่าไหร่..."
" อย่าูเลย...ไ้น้อยอ่ะ " อยอลพยายามปิไว้
" ไ้ั้สี่แน่ะ !!!! " ัุนะโน
" ัุน ! " อยอลหัวเราะ " อย่าล้อสิ !! "
อยอลไม่อายเท่าไหร่เพราะรนั้นมีแ่อู อูฮยอน แล้ว็เพื่อนัุนอีนนึ
" ็เนี่ย...ทำถูั้สี่้อ " ัุนหัวเราะ " น้อยรไหน "
" นายไ้ั้เ้า " อยอลหน้าบึ้ " ยัะมาพู "
" แบ่ให้เอามะ...ันอยาไ้สัห "
" มันแบ่ไม่ไ้สัหน่อย ! " ถึอยอละอายแ่็ยัหัวเราะอยู่ " อบใ ! "
อยอลเห็นรูอยู่พอีเลยเ้าไปุยเรื่อ่อม
" รูฮะ..." อยอลโผล่หน้าไปหารู " ผมสอบ..."
" มยอูสอนไม่ีหรอ หรือว่าไม่เ้าใ " รูถามอยอล
" ือ....ผมผิเอแหละฮะ อนเย็นะมาสอบ่อม " อยอล้มหน้ารู้สึผิ " ผมไม่ั้ใทำเอ "
" อนเย็นมา่อมละัน "
" รับ..."
อยอลเินออไปนอห้อพัรู ็เอลุ่มมยอูเินมาูะแนนึรีบเินออไป โยมีโฮวอนมอามเพราะสสัยว่าทำไมไม่ทัมยอู
" เี๋ยว......อีอยอล " มยอูเรียอยอลที่หยุึ " สี่เนี่ยนะ ? "
" เอ่อ.....็ัน...็นายใส่ใันไม่เ็มที่อ่ะ ัน็เลยไ้ะแนนแบบนี้ ! "
" ไม่ใ่ว่านายไม่ั้ใฟัที่ันสอนหรอ ? "
" แล้วนายั้ใสอนันรึไ ? นึว่าั้ใสอนอีนนึมาว่าะอี "
" ัน็สอนเหมือนัน..."
" อ๋อ...ถ้าสอนเหมือนัน นาย็ไปมลูศิษย์นายอีนละัน เรียนับนายรั้เียว็ไ้ั้แปแล้วหนิ ! " อยอลโมโห " เผื่อว่านายะลืม...ันมันโ่นี่ ! "
เป็นรั้แรที่ลุ่มนี้ิน้าวไ้เียบริบ เียบนระทั่ไ้ยินเสียใบไม้ปลิวไปามลม
" เอ่อ....." อูฮยอนพยายามเริ่มบทสนทนา " เรา..ะไมุ่ยอะไรันหน่อยหรอ ? "
" ทำไมันถึพูแบบนั้นับเ้าวะ ? " อยอลสสัยในัวเอ " พูแบบนั้นไ้ไเนี่ย "
" แหวเ้าไ แ็เลยโรธ " อูยิ้ม " ว่าแ่มยอูสนใีวอนมาว่าแหรอ "
" ไม่รู้สิ แ่ันิแบบนั้น " อยอลอบ " ันรู้สึเหมือนเป็นหมาหัวเน่า "
" อีอยอลหัวเน่า ~ " อูฮยอนร้อเป็นเพล " แ็เลยโรธสินะ "
" แถมยัมีเรื่อที่ไปเะบอลแล้วมียัยนั่นามไปอี " อยอลอยาะบ้าาย " ันยัไม่เยไปเลยนะ แล้วยัยนั่นไปไ้ไ "
" แไม่ไปเอมาว่ามั้ = = " อูพู " ็แลัวลูบอลหนิ "
เพราะว่าหุหินไม่รู้ว่าะทำอะไร อยอลเลยโทรศัพท์โทรไปหาพ่อ
" พ่อ !! นี่มันเที่ยแล้วนะ ทำไมไม่โทรหาผม ! "
" อะไรอแ...แเป็นอะไร ? "
" พ่ออ้ะ !! ผมไม่เ้าใ !! " อยอลโวยวายใส่โทรศัพท์ " ผมสอบ...เอ้อ ไม่มีอะไรฮะ "
" อย่าเพิ่วา !!!! สอบหรอ !!!! "
" ไม่ฮะๆๆ ไม่ " อยอลแ้ัวอย่ารวเร็ว
" อีอยอล !!!!!!!!!!!!!!! "
" ...........็ไ้ฮะ " อยอลเสียอ่อย " ็มันยาอ่ะ "
" เรียนเพิ่ม ้อเรียนเพิ่มเท่านั้น "
" พ่อ !! ไม่เอานะ ผมไม่อยาเรียน " อยอละโนใส่โทรศัพท์แ่พ่อัสายไป่อน " พ่อ !! "
" พ่อให้เรียนเพิ่มล่ะสิ " อูหัวเราะ " โวยวายเียว "
" ันไม่อบเรียนพิเศษหนิ พวแ็รู้ " อยอลหุหิ " ฮึ่ย ! หลุปาไปไ้ไนะ ! "
นอาะหุหิเพราะมยอูแล้ว อยอลยั้อมาหุหิเพราะพ่อะส่ไปเรียนพิเศษอี
ารเรียนภาบ่ายในวันศุร์ไม่ไ้ทำให้อะไรีึ้นเลย ทุอย่ามันแย่แย่แย่ ! วันนี้ีหน่อยที่พ่อับแม่มารับ แ่ไม่อยาเอพ่อเลย แม่่วยพูไ้แหละมั้
วันนี้ไม่้อลบระานเพราะว่าพ่อับแม่มารับเร็วอยอลึ้อวิ่ลมา่อน
" เอ่อ...." อยอลอยาเรียมยอูที่เินเลยไปแ่็ไม่ล้าเรีย มีแ่โฮวอนที่หันมาแลบลิ้นใส่อยอลที่ำลัึ้นรถ
ทัแทเฟสบุ๊โฮวอนีว่า
อยอล : โฮวอน
อยอล : ันทัมาอย่าบอใรนะ
โฮวอน : เออ มีไร ?
อยอล : มยอูโรธันมั้ยอ่ะ ที่พูแบบนั้น
โฮวอน : อะไรวะ = =
อยอล : ็เมื่ออนลาวันไ !
โฮวอน : อ้อออ
โฮวอน : ็ไม่เห็นะสนใอะไร มัน็บ่นนึนึไม่เห็น้อบอว่าโ่ ูาะแนน็รู้
รู้สึเหมือนโน่อยเ้าที่หน้า.....เ็บริๆเลย
อยอล : = =
อยอล : ไม่้อเล่าละเอียนานั้น็ไ้
อยอล : ไม่โรธ็ีแล้ว
โฮวอน : สี่ะแนน โอ้โห เ่ั
อยอล : ไปายไป ไอ้บ้า !
พออยอลถึบ้าน็ไปหยิบโหลุี้ในรัวมานัู่ทีวีับพ่อและแม่ในห้อนั่เล่น
" แล้วยัไล่ะ ไปุยับรูรึยั " พ่อถามอยอลที่พอไ้ยินแล้ววโหลถึับลิ้
" ......โอ้ย ลืมไปเลย ให้ายเถอะ !!! " อยอลเสียั " เ้าให้่อมวันนี้แ่ผมลืม ทำไี ทำไ "
" ฮะ ?! วันนี้ ?! ายๆ ทำไเนี่ย ้อับรถพาลูไปโรเรียน " พ่อเ้ัวลุาโฟา
" พ่อออ !! เร็วๆๆ เี๋ยวไม่ทันนะ พ่อ !! พ่อ !!! "
" ุแๆๆ ุแอยู่ไหน " พ่อวิ่ทั่วห้อ
" หยุ !!!!!! " แม่ะโนทำให้อยอลและพ่อนิ่ " ุ ! นั่เยๆ ส่วนลู...มีเบอร์รูมั้ย ? หรือว่าใรที่พอะิ่อรูไ้ "
" เอ่อ...แปปฮะ " อนนี้นที่น่าะอยู่โรเรียน็มีแ่....ไอ้ฮยอน = =
อยอล : ฮยอน อเบอร์รูิหน่อย
ฮยอน : ไม่มี
อยอล : นาย้อมีสิ นายเป็นหัวหน้าห้อนะ !!!!!
อยอล : ถ้าไม่ให้เราเห็นีันแน่ !!!!!!!
อยอล : เอามา !!!!!
หลัาู่อยู่นานเบอร์รู็มาอยู่ในเรื่ออยอล พอโทรไปหาอยอล็เริ่มสร้าเรื่อว่าพ่อมารับที่โรเรียนเพราะมีธุระ่วน ไปสอบไม่ไ้อย่าั้นอย่าีุ้รูเลยบอว่าให้มาสอบเย็นวันันทร์
เฮ้อ....รอัวไป
วันเสาร์ับวันอาทิย์อยอลไ้แ่อยู่ในห้อเพราะพ่อสั่ให้อ่านหนัสือ แ่พอพ่อไม่อยู่อยอล็เปิเพลฟับ้า ูทีวีบ้าเพราะว่าแม่ไม่ไ้ว่าอะไร แม่บอว่าพ่อน่ะบัับให้อ่านไปั้นแหละ ริๆ็ไม่ไ้ว่าอะไรมามายนัหรอ
อยอล็ว่าั้นแหละ ถึะพ่อ็ไม่ว่าหรอ ฮี่ๆ วันันทร์ไป่อม็ทำไม่ไ้อีามเย หลายรอบๆรูไม่ว่าหรอมั้
เ้าวันันทร์แสนสุออยอลย่อยยับเมื่อมาเอีวอนที่หน้าโรเรียนแ่เ้า
" อุ้ย..." ีวอนแล้เินนอยอล " อโทษนะที่น ถ้าไประทบสมอะทำยัไเนี่ย "
" อะไรอเธอ !! " อยอลเสียั
" ็เี๋ยว...ะสอบไ้น้อยว่าเิม " ีวอนเอานิ้วม้วนผมัวเอเล่น้วยท่าทาวนเท้าเป็นอย่ายิ่
" อ๋ออออ....." อยอลยิ้ม่อนะผลัหัวีวอนัวเี้ยให้พ้นทา " อุ้ย...อโทษนะ มือเผลอไปโน "
" อีอยอล !!!! "
" ถ้าไประทบสมอ็ี าแล้โ่ะไ้โ่ริ !! "
" รี๊ ไอ้บ้า !! แลับมานี่เลยนะ " ีวอนยืนรี๊ๆใส่อยอลที่เินลิ่วๆไปที่โ๊ะัวเอ ่อนะนั่ล้วยสีหน้าหุหิ
" ยัยอมหาเรื่อ " อยอลทำหน้ายู่ยี่ " อยู่ีไม่ว่าีนะ "
" หมายถึีวอนหรอ ? " อูฮยอนพู " ันไปสืบมาแล้ว "
" ว่า ? " อูถามอูฮยอน
" เมื่อเือน่อนโนแฟนบอเลิ แล้ว่วีฬา็เป่าลูโป่ับพวห้อเอ็เลยรู้ัมยอู อีอย่าแฟนเ่ายัยนี่็อยู่ทีมฟุบอลอีโรเรียนนึ " อูฮยอนเล่า " ็เยเห็นมยอูเป็นทุนเิมอยู่แล้ว "
" ..........แไปสืบยัไอแวะ = = " อยอลสสัย " ทำไมรู้เยอะั "
" เออเหอะ...." อูฮยอนอบปัๆ " แฟนใหม่อแฟนเ่าีวอน็เฮริห้อเราไ "
" เฮ้ยยยยย " อูใ " ริอ่ะ ไ้ไวะ ? "
" ่วีฬานั่นแหละ เฮริูแลเรื่อสวัสิาร้วยเลยเอันมั้ "
" อ้อ......แใ้เวลาเสาร์อาทิย์ที่ผ่านมาสืบนี่สินะ " อูพู " แลูีมีสาระ "
" ไม่้อมาประ แ็อยารู้ " อูฮยอนหยิบรัวอ์บนโ๊ะมาั
ารเรียนิในาบเ้าทำให้ไม่ไ้มีเวลาไปุยับาอึนและเฮริ อนพัลาวันเลยมานัุ่ยัน่อนลไปิน้าว
" เฮริ...รู้ัีวอนใ่มั้ย ? " อยอลถาม
" อ๋อ...รู้ัสิ " เฮริออ " อย่าเลีย "
" เออ...พูถึีวอน เี๋ยวนี้ไม่เห็นมาวนแเลย " าอึนหันมาุยับเฮริ
" นั่นสิ " เฮริเห็น้วย
" ็มาวนันแทนนี่ไ " อยอลี้นิ้วมาที่หน้าัวเอ " เ้ามาอบมยอูอัน "
" ยัยีวอนไปอบมยอูหรอ " าอึนาโ " โหยยยยยย "
" เออสิ ! " อยอลโวยวาย " มายุ่ับมยอูอันทำไม็ไม่รู้ ! "
" าอึนระวัมินฮยอไว้นะ " อูฮยอนพูำๆ
" ่ะ...." าอึนส่ายหน้า " อย่ามายุ่ับมินฮยออันนะ "
ทั้ห้านุยันสนุสนานเี่ยวับีวอน่อนะแยย้ายันไปิน้าว อยอลีบผัเรื่อเียใส่ปาพร้อมับ้าวแล้วเี้ยวแบบนมีวามสุ
ีวอนมาแย่มยอูไม่ไ้หรอ ! ไม่ไ้เ็า !
" โฮวอน โฮวอน ~ " อยอลวิ่ไปหาโฮวอน
" อะไร ? " โฮวอนที่ำลัิน้าวอยู่มออยอลที่วิ่มา
" มยอูอยู่ไหนอ่ะ ? " อยอลหัน้ายหันวา
" ไม่มาเรียน " โฮวอนอบปัๆ " มินฮยอมึหยิบุปไอ้มินฮวานมาิ้ "
" ริอ่ะ...ริหรอ ? ทำไมไม่มาเรียนล่ะ " อยอลหันมาถามมินฮยอ
" เบื่อหน้านายไ "
" เฮ้ย...ไม่ม้า..." อยอลหัวเราะลบเลื่อนแล้วมอหน้าโฮวอนับมินฮยอ " ริหรอ TT "
" ไม่้อวนไ้มั้ย..ะิน้าว " โฮวอนไล่อยอล
" โฮวอนอ่ะ ! " อยอลหน้ามุ่ย
" โอ้ยยย มัน็ไปไหนสัที่เนี่ยแหละ ไปๆๆ "
" ไป็ไ้ ! " อยอลเินลับไปิน้าวที่โ๊ะัวเอแล้วหยิบุปึ้นมา เบื่อหรอ ? ไม่หรอ ไม่ริ !
อูมออยอลที่นั่อ่านหนัสือาร์ูนระหว่าพัแล้ว็เริ่มบ่น
" ะไปสอบ่อมอยู่อนเย็นเนี่ย ไม่รู้ัอ่านหนัสือหนัหาะบ้า อ่านแ่าร์ูนมันะสอบผ่านมั้ยเนี่ยฮะ ทำไมไม่หยิบเลึ้นมาทำ...."
" รับๆๆๆๆๆ อย่าบ่นเลยรับ "
" อยอล ! " อูเสียั " เี๋ยว็อีหรอ "
" รับๆๆ อย่าเสียัรับ " อยอลยัแล้อู่อไป
" อยอล !! "
พอเลิเรียนอยอลที่ลบระานามำสั่ฮยอนเสร็แล้ว เินไปห้อพัรูเพื่อไปสอบ่อมิศาสร์ที่อีรอบนึเพราะไม่ไ้เรียมัวอะไรมาเลย ุรูยื่น้อสอบ่อมให้อยอลแล้วให้เ้าไปสอบในห้อ
" ...........ทำไมมาอยู่้วยันล่ะ ! " อยอลเปิประูเ้ามาเอมยอูับีวอนนั่ิวิอยู่ " ทำไมมาิวันแล้วไม่บอันล่ะ !!!! "
" เบาๆหน่อยไ้มั้ย..." มยอูบออยอลที่หน้าแเพราะวามโรธ
" ทำไมมาิวันแล้วไม่บอัน ! " อยอลพูอีรั้ " เธอนี่มันร้ายว่าที่ันินะ !! นาย็อีน ! ทำไมไม่สนใวามรู้สึันบ้า ! เ้าอให้นายมาิวให้หน่อยนาย็ทำั้นหรอ ? พอเป็นัน้อให้รูบัับนาไหนว่านายะิวให้ แล้วอนนี้็มาิวันสอนหรอ ?!? "
" อีอยอลเลิโวยวายแล้วฟั..." มยอูพูึ้นมาแ่อยอลไม่ฟั
" ี ! ิวันไปเลยสอน ! ถึันะอยู่็ไม่มีใรสนใันอยู่แล้วนี่ ! ิวันไปเถอะ ! ันมันโ่ สอนเท่าไหร่็ไม่ำ ไม่เหมือนยัยีวอนนี่สินะ ! " อยอลปิประูห้อแล้วเินออไปทำ้อสอบ่อมที่โ๊ะ้านอห้อ
มือ้าวาที่ำินสออยู่ระแทลับโ๊ะ มือทั้สอ้าปิหน้าไว้แล้วปล่อยโฮออมา
ทั้โมโห ทั้โรธและเสียใ ทำไมถึทำันแบบนี้...
" มานั่ทำอะไร...เฮ้ย ร้อไห้ทำไม ? " ัุนที่เินมานั่ล้าอยอลที่ร้อไห้อยู่ " เฮ้...ร้อทำไม "
" .......ัน...ัน " อยอลปาน้ำา " ันโมโห.."
" ไม่ร้อนะ ไม่ร้อ..." ัุนลูบหลัอยอล " ใเย็นๆ "
ัุนปลอบอยอลที่ร้อไห้สะอึสะอื้นอยู่นานสอนาน่อนะเริ่มสอน้อสอบ่อม้อที่หนึ่
" ้อนี้้อเอารนี้มาูับรนี้ ไหนลอูิ " ัุนบออยอลทีู่เลลในระาษ
" ไ้..แบบนี้ " อยอลปาน้ำาแล้วยิ้ม " ถูมั้ย ? " ถูแล้ว...แล้ว็เอามาูับัวนี้อีรั้นึ "
" โอเ..." อยอลิเล " เสร็แล้ว ! "
" ยัไม่เสร็..หาร้วยัวนี้่อนถึะไ้ำอบ.."
" ัุน ! อาารย์ฝ่ายปรอให้มาาม " มีเพื่อนนนึวิ่มาบอัุน
" .....อ๋อ...แปปนึ " ัุนหันลับมาหาอยอล " หารรึยั ? "
" อื้ม....ไปเถอะ " อยอลยิ้ม " รูเรียไม่ใ่หรอ ? "
" แล้วนายะทำยัไล่ะ ? " ัุนถามอยอล
" เอาหน่า...เี๋ยวัน็ทำไ้เอแหละ "
" ถ้าั้นไปนะ " ัุนยีหัวอยอล " สู้สู้ "
" สู้สู้ ! " อยอลูำปั้น
พอัุนเินพ้นสายาไป อยอล็ไหลลไปอับโ๊ะ
ทำไล่ะ ทำไ้้อเียวเนี่ยนะ...เยี่ยม
ไม่มีอารม์ะทำ ไม่อยาทำแล้ว อยาะนั่อยู่เยๆ อยอลนอนราบไปับโ๊ะ แล้วเอาินสอวารูปเล่น มยอูนใร้าย ส่วนีวอน็เป็นนร้ายา
อยอลรู้สึเหมือนมีนมายืน้าๆ พอเยหน้าึ้นมามอ็เห็นมยอูยืนอยู่
" .....อย่าเพิ่่าันนะ ันเ็บแล้ว " อยอลทำท่าะน้ำาไหลอีรอบ
" ไหน...อูหน่อย " มยอูึ้อสอบมาู " ้อแรใรสอน ? "
" สนใ้วยรึไ...ัุนสอน " อยอลึลับมา " ไม่ไปสอนีวอน่อล่ะ "
" ้อนี้..." มยอูนั่ล้าอยอล " เอาส่วนมาูับัวนี้ แล้วพอัมันะไ้...."
" ไม่ฟั " อยอลเอามือปิหู " ไม่อยาฟั !!!!!! "
" ………พอัแล้วมันะไ้ำอบ็เอาไปูับัวนี้อีที….. "
" ็บอว่าไม่ฟัอ่ะ…..ทำไม้อพูอยู่นั่นแหละ "
" เออ…………แล้วแ่ละัน "
" ฟั็ไ้ พู่อสิ " อยอลออทำลอยหน้าลอยามอไปทาอื่น " นี่มันหน้าที่นายนะ ะแล้วแ่ไ้ไ ้อสอนันสิ….."
" ะเอาไ ? " มยอูลุึ้นยืน
" ไม่เอาไอ่ะ นาย้อสอนันสิ…….."
ยอมรับว่าลัวมาถ้ามยอูไม่ยอมสอน่อแล้ว มันะเ้าสู่เรื่อที่ว่าอีอยอลแล้ทำเป็นเ่ทั้ที่โรรี๊แล้วสุท้าย็เสียเลฟ์ = =
นั่สิ !! สอนัน !! นั่ลเี๋ยวนี้นะ !! สอนันเี๋ยวนี้ !!!!
อยอลพยายามใ้สายาอ้อนวอนแบบเ็มที่ใส่มยอูที่ยืนเ็มาอยู่้าๆ
นั่เถอะนะ……นะ……………..นะ…………….อ้า มยอูนั่แล้ว
มยอูนั่ล้าๆอยอลแล้วเริ่มสอนิศาสร์ในส่วนอารสอบ่อมท้ายบท ถึอยอละอนแ่็ยอมรับว่าปลื้มมยอูมาที่สอนแบบพยายามบัับัวเอไม่ให้โมโหอย่าเ็มที่เพราะอยอลอบประมยอูะเหลือเิน ิเลไม่เร็วเหมือนีวอนบ้าล่ะ ไม่เ่เหมือนีวอนบ้าล่ะ
" สิบเอ็ูแปไ้เท่าไหร่ ? " มยอูถามอยอล
" แปสิบแปไ ันไม่ไ้โ่นะ " อยอลเบะปา
" แล้วนี่เียนอะไรมา ? " มยอูเอาินสอี้ไปบนระาษ
" ็แปสิบแป...เอ่อ...เียนผิอ่ะ " อยอลลบแล้วเียนใหม่ " ันถามอะไรหน่อยไ้มั้ย ? "
" อะไร ? "
" นาย...นัเ้ามาิว้วยันสอนหรอ หรือว่า..."
" อนันบอให้ฟัทำไมไม่ฟั " มยอูถามอยอล
" นายบอันอนไหน ไม่เห็นะไ้ยินเลย !...อ๊าๆ ไ้ยิน็ไ้ " อยอลรีบพูเมื่อเห็นมยอูเริ่มหุหิเ็มที
" เ้ามาบอันว่าอิวเพิ่มวันนี้ไ้มั้ย แล้วเ้า็บอันว่าเ้าบอนายแล้ว "
" แ่ยัยนั่นไม่ไ้บอนี่ ! "
" ็เ้าบอันว่าเ้าบอแล้วนี่ "
" แ่เ้าไม่ไ้บอันอ่ะ ! " อยอลโมโห
ยัยีวอน ! แนะแ !!!!!!!
" เลิโวยวายแล้วเอา้อสอบไปส่ไป " มยอูบออยอลที่ไม่ยอมไปแถมยัยืนยิ้ม
" นี่......อย่าเพิ่ลับไ้มั้ยอ่ะ รอันหน่อยนะ "
" ทำไม้อรอ " มยอูลุึ้น
" รอหน่อยน้า...ทำไมไม่รอล่ะ " อยอลหน้ามุ่ย " รอหน่อยน้า...น้าาาา...น้าาาาาา "
" เออๆ ็ไ้ ! " มยอูทำหน้าหุหิ " รีบๆไปส่ไป "
" เย้ ~ รอแปปนึนะ แปปเียว " อยอลวิ่ไปห้อพัรูแล้วหันลับมา " อย่าไปไหนนะ ~~ "
อยอลส่านเสร็็รีบออมาหามยอู ท้อฟ้าที่เริ่มลายเป็นสีส้มเพราะพระอาทิย์ใล้ินทำให้รู้ว่าอนนี้เย็นมาแล้ว อยอลเินยิ้มแป้นแล้นับายเสื้อมยอูที่ไม่เ็มใให้ับเท่าไหร่
" นายรู้รึเปล่าว่าีวอนอบนาย ? " อยอลถามมยอู
" รู้ "
" แล้วนายรู้มั้ยว่าเ้าแล้โ่มาให้นายสอน ? "
" รู้ "
" เอ้า...แล้วทำไมนายถึสอนเ้าล่ะ นายวระใส่ในโ่แบบันนี่ "
" เ้าแล้โ่ ัน็เลยแล้สอน " มยอูอบ " ไหนๆ็โ่อยู่แล้ว นายะอยู่เยๆแล้วแล้ทำเป็นไม่รับรู้อะไรไม่ไ้รึไ "
" ็ันไม่อบให้เ้าใล้นายนี่ ! " อยอลำายเสื้อมยอูแน่น " ันหว "
" หาวิธีอื่นนอาโวยวาย " มยอูบออยอล " มันหนวหู "
" ว่าแ่วันนี้ิวอะไรันหรอ ? สอนันสอนทิ้ันไว้..."
" ไม่ไ้สอนอะไรทั้นั้นแหละ พรุ่นี้มาิว้วย "
" พรุ่นี้หรอ ? ับนายสอนใ่ม้า ~ "
" ไม่ใ่ "
" อ๊าาา ~ ทำไมเล่า ! " อยอลเสียั
" แล้ทำเป็นไม่รู้อะไรแล้วั้ใเรียนะเพราะว่าันั้ใสอนนาย "
" นายั้ใสอนันหรอ " อยอลาวิบวับ " ันอบนายที่สุเลย "
" เออ "
" ออ.....อ๊าาาา !!!!!! เ็บอ่ะ !!!!! " อยอลุมหัวแน่นเพราะโนมยอูเอาำปั้นทุบหัว " ฮือๆๆ หัวแแล้ว "
" สมน้ำหน้า "
" ฮือๆๆ เ็บอ่ะ ฮือๆๆๆ " อยอลร้อเสียัทำให้มยอู้อเ้ามาู
" ไหน เ็บรไหน ? "
" รที่นายทุบนั่นแหละ...ฮือๆๆ ันเ็บ.."
" ....หัวไม่แสัหน่อย " มยอูยีหัวให้อยอลแล้วเป่า " เลิร้อ "
" ออีรอบไ้มั้ย ? "
" ไ้ " มยอลูำำปั้น
" หมายถึเป่าหัวให้หน่อย่าหา " อยอลหน้ามุ่ย " ทุบมาไ้ไ..."
" ลับบ้านไ้แล้วไป " มยอูบออยอลเพราะเินมาถึทาแยแล้ว
" ไปแล้วนะ บ้ายบาย " อยอลโบมือ " เป่าหัวให้อีรอบไม่ไ้หรอ ? "
มยอูไม่ไ้อบอะไร ไ้แ่เินไปอีทาับอยอลที่ยืนมอมยอูนลับสายาไป
เย็นวัน่อมาอยอล็มาิวิศาสร์ับมยอูและ...่าเถอะ ยัยนนอสายา แ่เพราะว่ามยอูยัไม่มาอยอลเลย้อสนใีวอนนึนึ
" เอ้า...อยอลสอบ่อมผ่านแล้วหรอ ? นึว่าะอีรอบะอี " ีวอนหัวเราะิั
" อ๋อ...มยอูมาสอนให้อนเย็นๆน่ะ อนที่เธอไม่อยู่ไ " อยอลยิ้ม
" หลัาที่เ้าสอนันแล้วใ่มั้ยล่ะ ? "
" สอนหรอ...มยอูบอว่าไม่ไ้สอนอะไรเลยนี่ " อยอลยิ้มหวานๆ " เ้าบอว่าไม่ำเป็น้อสอนอะไรนแล้โ่หรอ "
" นี่ !!!! " ีวอนลุึ้นยืน
" ทำไม ?! มยอูลานานั้นิว่าเ้าะไม่รู้เรื่อที่เธอทำรึไ ?! "
" ันแล้โ่แล้วะยัไ ! เพราะว่าเ้า้อเป็นอัน่อให้้อโ่ว่านายัน็้อทำ "
โอ้โห...เี๋ยวนะ โ่ว่าอีอยอลนี่็ไม่้อทำอะไรแล้วล่ะ
" ามสบายละัน " อยอลนั่ล " ถ้ามันไม่ใ่อเธอมัน็ไม่ใ่อยู่ีนั่นแหละ "
" แล้วเ้าใ่อนายรึไ ?! "
" อ้ะ แน่นอน " อยอลยิ้ม " อบุที่ถามนะ "
" รื........." เสียประูบานพับเลื่อนแล้วมยอู็เินเ้ามา ีวอนเลย้อพัยไว้่อน
" มยอู นายบออยอลว่านายไม่ไ้สอนอะไรเลยหรอ ? เราเรียนันไปั้เยอะ "
" เรียนเยอะแล้วะเรียนอีทำไม ลับบ้านไปสิ " อยอลโบมือไล่ีวอนที่หันมาิาใส่
" ....เธอให้ันสอนแ่สิ่ที่เธอรู้อยู่แล้ว " มยอูนั่ล " ัน็เลยบอว่าันไม่ไ้สอนอะไรเธอเลย "
" อุ้บ......" อยอลปิปาหัวเราะแทบไม่ทันเพราะีวอนหน้าเสียไปแล้ว
" .........ันรู้็เพราะนายสอนนะ ันไม่ไ้รู้อยู่แล้ว " ีวอนแถ " ันพอมีพื้นานบ้า ไม่ไ้โ่แบบอยอลนายเลยเ้าใผิิว่าันแล้ทำ...."
" อยอลไม่ไ้โ่สัหน่อย...เ้า็แ่.." มยอูเหลือบมามออยอล " ....ไม่รู้เรื่ออะไรสัอย่า "
นี่่วยันอยู่ใ่มั้ย ? = = ทำไมเ็บว่าเิมล่ะ
" ถ้าั้นวันนี้็ไม่้อเรียนหรอนะ เพราะเราะเรียนพื้นานัน.." อยอลพู " เธอรู้อยู่แล้วหนิ "
" แ่....." ีวอนอึอั
" อะไร ? รู้อยู่แล้วะเรียนทำไม ลับบ้านไป " อยอลออ " รีบๆไปเลย เสียเวลาัน "
" ฮึ่ย ! " ีวอนลุึ้นยืน " ะเรียนเรื่อที่นโ่้อเรียนสินะ ็ไ้..ันะไป ! "
" ี ! " อยอลอบ
" หึ....." ีวอนเินมาใล้ๆอยอล " แ่นี้ันไม่แพ้หรอ เรียมัวไว้ให้ีละัน "
" พร้อมเสมอ " อยอลยัไหล่ " ออไปสัที เปลืออาาศหายใัน "
ีวอนเินระทืบเท้าึัออไป้านอและอยอล็หัวเราะึ้นมาเบาๆ
" ันมีวามสุัเลย " อยอลเยิบเ้าอี้เ้าไปใล้มยอู " ันะั้ใเรียนเลยนะ "
" .......รั้หน้าสอบเรื่อารระาย่า..." มยอูเริ่มสอนิศาสร์อยอลและให้ลอทำโทย์่ายๆไล่ระับไปเรื่อยๆ
" ปวหัวแล้ว " อยอลุมมับ " พั่อน "
" ทำให้เสร็่อน "
" โถ่....ที่นายทุบหัวันเมื่อวานมันเ็บมาถึวันนี้เลยนะ..." อยอลพู
" เวอร์..." มยอูพูับอยอล
" ไม่ไ้เวอร์สัหน่อย มันแ้าใน นายไม่รู้หรอ "
" แล้วนายรู้ไ้ไ..."
" ็หัวัน ัน็้อรู้สิ " อยอลริั " ........แ่ถ้านที่ทุบหัวเป่าให้อาะหาย็ไ้ ~ "
" พอ....ทำให้เสร็ " มยอูสั่อยอล
" ็ไ้ๆ " อยอลหยิบินสอึ้นมา " เ้าใแล้ว "
โทย์ิอันหน้าปวหัวยาน้อยลสำหรับอยอลเวลามีมยอูอยู่้าๆ อยอลหันไปมอมยอูที่นั่อ่านีทอยู่้าๆแล้วยิ้ม
ทำไมันถึอบนายไ้มานานี้นะ....
" โริรึไ ? "
" อะไร ?! " อยอลรีบ้มหน้าทำโทย์ " เปล่านะ...็นายน่ารัอ่ะ "
" เียบไป.... "
" นายเินใ่มั้ย ? เินันใ่มั้ยล่ะ ? " อยอลล้อมยอูุ้ิ้ๆ่อนะเียบเมื่อเห็นมยอูำมือ
" เสร็รึยั ? "
" ..............ไม่เห็นะ้อโหใส่ันเลย ันั้ใทำอยู่นี่ไ......" อยอลทำแบบฝึหันเสร็เรียบร้อยแล้วยื่นให้มยอูไปรว
" ลับบ้านันเถอะ " อยอลเ็บอแล้วเินออไปับมยอูที่เินไปอีทา " นายไปไหนอ่ะ ? "
" ยุ่...."
" ันไป้วย ! " อยอลวิ่ามมยอู " นายะไปไหน ? "
" ไม่้อไปหรอ " มยอูบออยอล " ลับบ้านไปเถอะ "
" .......นายะไปไหนอ่ะ ไม่อยาให้ันไปหรอ ? " อยอลเริ่มหน้ามุ่ย " ทำไมอ่ะ ันอยาไปหนิหน่า "
" ็บอว่าไม่้อไป..."
" ันอยาไป ทำไมนายไม่ให้ไป...."
" ันะไปเะบอล ไม่อบลูบอลไม่ใ่ไ " มยอูพูับอยอล
" นายะไปเะบอลหรอ ? "
" เออ ันะไปเะบอล " มยอูพู " ลับบ้านไปเถอะ เห็นนายวิ่หน้าั้แล้วันหมอารม์เะบอล "
" .......ว่าแ่นายำไ้้วยหรอว่าันไม่อบลูบอล " อยอลมอหน้ามยอู " นายำไ้หรอ นายำไ้หรออ !! "
" เออ "
ำอบอมยอูทำเอาอยอลิ้นไปิ้นมา
" น่ารััเลย ทำไมนายน่ารัแบบนี้ " อยอลยิ้มแป้น " นายำไ้้วย "
" ลับบ้านไปไ้แล้วไป เี๋ยวมันะมื่อน "
" ไ้เลย...ันะลับเี๋ยวนี้เลยล่ะ " อยอลโบมือบ้ายบายมยอู " นอาะำว่าันไม่อบบอลไ้แล้ว ยัห่วไม่ให้ลับบ้านมือี..."
" เพ้อเ้อ.." มยอูเินไปามทาไปสนามฟุบอลแ่อยอล็เินามมา
" ..........แ่ันอยาเินับนายอ่ะ ันเินไปสนามฟุบอลแล้วเี๋ยวันเินลับบ้าน...."
" แล้วะเินไปทำไม วุ่นวาย..."
" ็ันอยาอยู่ับนายอ่ะ นับูสิเนี่ยอีั้สิบว่าั่วโมว่าันะไ้เอับนาย ถึะมาโรเรียน็ไม่รู้ะเอรึเปล่า อนเ้า อนลาวัน อนเย็น บาวันัน็ไม่ไ้เอนาย ถึไ้เอ็เอแ่ห้านาทีนาย็เออๆแล้ว็เินไป ัน...."
" เี๋ยวพรุ่นี้็เอ...."
" ไม่ริหรอ นายอบหายัวไปอยู่เรื่อย " อยอลมุ่มั่นะไปสนามบอล " ันะไม่ลัวฟุบอลหรอ ! "
" เฮอะ...." มยอูออ " บอว่าเอ็้อเอสิ "
" ถ้าั้นสัา่อนสิ " อยอลูนิ้ว้อยึ้นมา " สัาว่าเราะเอัน "
" อยู่ปีสอแล้วนะ " มยอูมอมืออยอลที่ยื่นมารหน้า
" ็ันอยาสัาอ่ะ หรือว่าแม้แ่นิ้ว้อยันนาย็ไม่อยาเี่ยวหรอ " อยอลหน้ามุ่ย " แ่นิ้ว้อยเอนะ ทำไมใร้ายัล่ะ ? "
" เออๆ มาๆ " มยอูยื่นนิ้ว้อยมาเี่ยวับอยอลที่ว้านไม่รู้ะว้ายัไ
" พรุ่นี้เอันนะ "
" เออ...."
" นายอบันีๆหน่อยไม่ไ้รึไ ! "
" เออ !!! "
" เออ !!!!!! " อยอลเสียับ้า " เอออ !!!! โอ้ย..." อยอลหัวหันเพราะมยอูผลั
" ลับไ้แล้วไป เี๋ยวมื่อน "
" เ้าใแล้ว ไปแล้วนะ " อยอลยิ้ม
" ันอยาเอนายทุๆวันเลย เสาร์อาทิย์ัน็อยาเอนาย อนไหนัน็อยาเอนาย.... "
อยอลมอหลัอมยอูที่่อยๆไลึ้นเรื่อยๆ
อย่าเพิ่หนีันไปไหนนะ..ิมมยอู.....
อนที่เ็แล้วเนอะ……ทุนเอาใ่วยอยอลันเยอะแยะเลย เพราะว่ารัมา็เลยเ็บมาเนอะ มันไม่มีใรทำามที่เรา้อารไ้ลอหรอ ีวิมัน็เป็นเ่นนี้แล = = *เ้าสู่โหมราม่า
มยอูับอยอลเริ่มันมาาิลบเพราะอยอลทำัวโรื้อแล้วมยอูนี่โรหยิ่ั 55555555555555
อนนี้ทุนิว่ามาถึไหนันแล้ว ลบหนึ่มั้ย ? หรือว่าลบสิบ …………
อบุสำหรับทุนที่ิามมาั้แ่อนที่หนึ่นถึอนนี้นะะ ….. าวามเห็นในเ็สิบเปอร์เน์แล้วนั้น……..
ปล. ทุนอย่าร้อไห้่ะ นี่ไม่ใ่ฟิราม่า 5555555555555
ปลล. อยอลเลิอบมยอูไม่ไ้นะะ ะให้อบใรหรอะ ? อีโฮวอนหรอะ #ถุย 55555555555
อบุนะะทุๆน
….อนแปเราะไปเที่ยวันนะ…..
เฮ้อ 55555555555555555555
ความคิดเห็น