คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 : Football Club in May
I Will Still Love You Tomorrow…
How wonderful life is now you’re in the world
#ficloveutmr
Chapter 3 : Football Club in May
เือนพฤษภามที่อยอลอบมาถึแล้ว ~
แ่วามริอยอล็อบทุเือนแหละนะ...
ารแ่ันทาวิาารผ่านไปแล้ว แน่นอนว่ามยอูว้าเหรียทอลับมาใหุ้รูิศาสร์ื่นใ
ทา้านโฮวอนนัเรียนฝีปาล้าอโรเรียน็ว้าเหรียทอโ้วาทีมาเหมือนัน อูนเ่อลุ่มอยอลว้าเหรียทอ้านวิทยาศาสร์มาเหมือนับสอน้า้น อูฮยอนยัแวอยู่ลายๆว่าอูนี่ไอน์สไน์อเาหลีใ้รึเปล่านะ
เมื่อ่อนเวลาะสอบิศาสร์อยอละเหมือนิเพราะลัวสอบไ้เอฟมาิน แ่เี๋ยวนี้อยอลลับรออย เพราะอะไรนะหรอ...
เพราะ่อนวันสอบมยอูะมาิวให้อยอลทุรั้ อยอลอยาะอรูิศาสร์แน่นๆที่สามารถบัับมยอูให้สอนอยอลไ้้วยลยุทธ์ไม้ายั้นสุยอ
" ถ้าอีอยอลสอบ รูะหัะแนนเธอไปเพิ่มให้เ้าสอบผ่าน "
้อลนี้เป็น้อลที่ทำให้มยอู้อยอมรับโยไม่มีทาเลือ
และอยอล่ามีวามสุเหลือเิน ~
ผัาในสวนสวยออยอลโแล้ว แ่ยัเ็บไม่ไ้ ้อรอให้โว่านี้อีนินึ มี้นหนึ่ายไป และอูโทษว่าเป็นวามผิอูฮยอนที่ร้อเพลให้มันฟัมาเินไปนอายีว่า
" อยอล เอายะไปทิ้ให้้วย "
" หนิ ! ฮยอน นาย็เอาไปทิ้เอเ่ ันลบระานอยู่นะ ! " อยอลโวยวาย
" เี๋ยวันเอาไปทิ้ให้ " อูัปัหา่อนะหยิบยะไปทิ้ให้
" ิว่าเป็นหัวหน้าแล้วะทำัวให่หรอฮะ ! " อยอลทำัวโใส่ฮยอน ทั้ที่วามริแล้วอยอลลอยไปลาฟาฟ้าถ้าโนฮยอนบ = =
" อยอล ! รีบๆลบระานแล้วออไปอู้ับอูฮยอนนู่นไป "
" อ้าว = = ไม่ไ้อู้สัหน่อย ! " อูฮยอนประท้ว
" ัน้อไปแล้วล่ะ เี๋ยวไม่ทันมยอู " อยอลว้าระเป๋านัเรียนแล้ววิ่ออาห้อไป วันนี้โีวิ่ไปเออนำลัลาึพอี
" มยอู ! " อยอลยิ้มแ่ " เิน้วยสิโฮวอน "
" ไ้เลย...เินับันหรือมยอูนะ ? "
" เอ่อ....เินับมยอูีว่า " อยอลเยิบไป้ามยอูที่รีบเปลี่ยนที่ับมินฮยอ
" โถ่........" อยอลหน้ามุ่ย " มยอูอ่ะ..."
อยอลเินไปับลุ่มอมยอูนถึหน้าโรเรียน
" มยอูบ้ายบายนะ " อยอลโบมือให้มยอู " บ้ายบาย ~ "
เวลาำลัะผ่านไปอีวัน และเป็นอีวันที่อยอลโบมือบ้ายบายมยอูแล้วเินามา
และวันพรุ่นี้และวันอื่นๆอี่อไป อยอล็ไปโผล่อยู่ใล้ๆมยอู ื้อทุวันเี๋ยวมยอู็ใอ่อน นี่ือสิ่ที่อยอลิ แ่สิ่ที่ไ้ลับมารู้สึว่านับวันมยอูะยิ่เลียอยอล...เอ่อ อาะเ้าใผิไปเอล่ะมั้ อให้เป็นแบบนั้น ! มยอูไม่มีทาเลียอยอลอยู่แล้ว ไม่มี ! ไม่มี !
เ้าวัน่อมาเ็นัเรียนปีสอไ้รับระาษเลือมรมาอาารย์ และให้หัวหน้าห้อเ็บไปส่อนพัเที่ย
" อูอยู่อะไรอ่ะ ? " อยอละโไปูแล้วหน้าบึ้ " โห...วิทยาศาสร์อีแล้ว "
" ่วยไม่ไ้ อาารย์เ้าอมา " อูอบอยอล
" แล้วอูฮยอนล่ะ ? " อยอลูออูฮยอน " ห้อสมุ ? "
" เออ ะไปาแอร์นอน สนใไป้วยันมะ ? "
" โห...ไม่เอาอ่ะ " อยอลหน้ามุ่ย่อนะิอะไรออ " โฮ้ยยยย ! ไม่ใ่มยอูอยู่มรมิศาสร์หรอเรอะ !!! "
" ไม่รู้อ่ะ " อูอบลับมา " ไม่แน่ใ "
" ไม่นะ ! " ถ้ามยอูเ้ามรมิศาสร์ อยอล็เ้ามรมไม่ไ้น่ะสิ TT
" มาอยู่ห้อสมุับพี่มาน้อ " อูฮยอนวน
อยอลัสินใไม่ไ้เลย ไปไหนี ไปไหน !
สุท้ายพอโนฮยอน่าเรื่อส่้า อยอล็หันไปถลึาใส่แล้วเียนมรมศิลปะลไป
" แไปอยู่ห้อสมุับใรวะ ? " อยอลถามอูฮยอน
" อ๋อ อยู่ับาโ " อูฮยอนพูถึเพื่อนห้อีนนึ
" ถ้าั้นแทมิน็้ออยู่ศิลปะัวร์ ใ่ๆ " อยอลมั่นใไ้แล้วว่ามีเพื่อนให้เาะแล้วหนึ่น
ทำไมมยอู้อไปอยู่ิศาสร์้วยนะ ! ฮือออออออออ
อนพัเที่ยอยอลพาัวเอที่้ำใับารเลือมรมไปนัุ่ยับโฮวอนและมินฮยอเพราะมยอูหายไปไหน็ไม่รู้
" โฮวอนอยู่มรมอะไรอ่ะ โ้วาทีหรอ ? "
" ะบ้าไ ใระไปอยู่ัน " โฮวอนหัวเราะ " เราอยู่ฟุบอล "
" ฟะ...ฟุบอล....็้อมีลูบอลลมๆ " อยอลเริ่มหน้าเสีย แย่ว่าิศาสร์อี = =
" ใ่สิ มัน็้อมีบอลอยู่แล้ว ื่อมัน็บออยู่ " มินฮยอบออยอลที่สีหน้าไม่สู้ีนั
" เอ่อ...บอลหรอ ีเนอะ " อยอลยิ้มแห้ๆ " ันไป่อนนะ " อยอลโบมือให้โฮวอนับมินฮยอแล้ววิ่ลับไปที่โ๊ะอัวเอ
" แ มยอูอยู่มรมฟุบอล นี่มันแย่ว่าิศาสร์อีนะ !!! " อยอลว้าน้ำามาูๆๆ
" ีว่านะ....อยู่ลาสนามฟุบอล " อูฮยอนบออยอล
" แ่ว่าัน็ะเ้าไปใล้ไม่ไ้น่ะสิ ! " อยอลโวยวาย " แ่มันลอยัน็ลัวะายอยู่แล้ว "
" อ้า !!!! " เสียอยอลรีร้ออนเรียนวอลเลย์บอลาบบ่าย
" อีอยอล รับลูให้ไ้เี๋ยวนี้ !!! " เสียอาารย์ไล่หลัมา อยอลปาน้ำาที่ไหลออมาหนึ่หย่อนะั้้นวิ่หนี่อ
นอาอาารย์ที่โยนลูใส่อยอลแล้ว ยัมีอูับอูฮยอนที่ผลัันีลูใส่อยอลอี ทำไมทุน้อลั่นแล้อยอล้วยนะ
อยอลหอบแล้วนั่ลหลัาที่อาารย์สั่ให้พัไ้
" มะ..ไม่ไหว ันเหนื่อย " อยอลหอบ " ะ...ายแน่ๆ "
" แ้อฝึนะ อนสอบะทำยัไ " อูบอับอยอล ที่ิในใว่าอะไร็สอบๆ ทำไม้อสอบ้วยนะ ! (ยเว้นิศาสร์วรสอบทุวัน)
" ะ..แ่ว่า " อยอลหายใไม่ทันึพูไม่บ
" เอาี้มะ แลอโยนแล้วพวันะรับใหู้ " อูฮยอนนำเสนอ " านั้นพอรู้สึลัวลูบอลน้อยลแล้ว็่อยลอมารับู "
" ะีเหรอ = = " อยอลไม่แน่ในั
อนม.้นปีสาม อยอลมีเรียนปิปอ ที่ถึะลูเล็แ่อานุภาพร้ายแรมา อูฮยอนบัับให้อยอลเล่น้วยนหน้าผาปูเพราะลูระแทหัว
" เอาหน่า ลอู " อูึอยอลให้ลุึ้นแล้วส่ลูบอลให้อยอลที่ไม่มีวามมั่นใเอาะเลย
" โยนไอ่ะ..." อยอลมอลูบอลในมืออย่าๆ อูฮยอนเลย้อมาสาธิใหู้หนึ่รอบ ่อนะไ้ลมือปิบัิริ
อยอลโยนลูให้อูับอูฮยอนรับ ทั้หมที่ทัู้่ทำมันู่ายมา แ่พออยอลเปลี่ยนเป็นนรับเท่านั้นแหละ แ่ท่ายืนเรียมรับลูยัยาเลย
" เอาล่ะนะ...." อูฮยอนเรียมโยนลู " โอ้เ !!! "
" อ้า !!!!!! " อยอลที่ั้ท่าอย่าีวิ่หนีลูไปทาวา
" อยอล ! ลับมารับลูเี๋ยวนี้นะ "
" ไม่เอาแล้ว ! ลัว ! " ภาพอนลูบอลลอยมานี่...ยาะบรรยาย
อยอลหลัเลิเรียนสะบัสะบอมเินทน แถมยัโนใ้ให้เป็นนเ็บอุปร์เพราะเล่นแย่ที่สุในห้อ ุรูพละบอว่าถ้าเ็บเรียบร้อยะบวให้สอะแนนึ่มี่ามาสำหรับอยอล อูฮยอนับอู็ทำัวเป็นเพื่อนที่แสนี้วยารนัู่อยอลเ็บอพร้อมับินไส้รอไป้วย
ะที่ำลัเ็บลู้วยวามหุหิใ มยอูและผอเพื่อน็เินลาึมา
" มยอูวววววววว ~ บ้ายยยยยบายยยยยยย " เสียอยอล่อน้าัและทำให้มินฮวานและแินหัวเราะ๊าใส่มยอูามเย อยอลทำหัวใโยนใส่มยอู้วย ไม่รู้เห็นรึเปล่า = =
ที่โ๊ะอาหารบ้านระูลอี ทุนำลัถเถียเรื่ออยอละวิาพละ
" ลูไปสมัรอร์สเรียนมั้ย ? " แม่อยอลเสนอ " เอาอูฮยอนับอูไปเรียน้วย็ไ้ "
" พ่อว่าพาลูไปหาหมอแทนีว่านะ "
" พ่อ !!!! ผมไม่ไ้เป็นบ้านะ ็ผมลัวนี่หน่า " อยอลเสียั
" เ็ผู้ายที่ไหนเ้าลัวลูบอลัน "
" ็เ็ผู้ายอย่าผมเนี่ยแหละ ! " อยอลั้าวำโใส่ปาพร้อมับุปทะเล้น
" เราะทำยัไีนะ แ่แม่ว่าลู้อเรียน..."
สุท้ายหลัาุยันไปเถียันมาเป็นอันสรุปไ้ว่า ูๆไป่อนว่ามันะแย่ไ้นาไหน
เหอๆ...มันะนาไหนันล่ะ = = เาไม่เห็นยาเลย
ูลี่๋า.....อยอลอูลี่ แแปลร่าเป็นมยอูไม่ไ้หรอ นะ....ไ้โปรเถอะ ! แ่สุท้ายแล้วอยอล็อูลี่โยฝันว่าเป็นมยอูแล้วัหัว้วยทีนึ = =
" ุหนูะ....ป้าว่าุหนู่อยๆิน..."
" ป้ารับ...นี่ผม็ินเวอร์ั่นปิแล้วนะ "
" แ่ป้าเยเห็นุหนูินปิว่านี้ " ุป้าแม่บ้านมอุหนูอัวเอที่ัิมบับะไม่เหลือเลย
" อิ่มั ~ ไปโรเรียนีว่า " อยอลเินไปโรเรียนวันนี้พร้อมเ้วานิลลา วันนี้อยอล่อยๆเินไปเรื่อยๆไม่รีบมานั ไม่ถึแยที่สอีอยอล็บัเอิไปเอโฮวอนยืนรอ้ามถนนอยู่
" อ้ะ....โฮวอนๆๆ " อยอลวิ่ไป้าๆโฮวอน " มานเียวหรอ "
" ใ่สิ = = ันลูนเียวนะ "
" ไม่ๆ หมายถึว่า...."
" อ๋อ....รายนั้นมาอนที่อาารย์ใล้ะ่าลอแหละ " โฮวอนบอ
" นั่นสินะ...ลืมไปเลย " อยอลยิ้ม " ไป่อนนะ "
" เออๆ " โฮวอนเินอีทาับอยอลที่เินไปที่โ๊ะที่มีอมเมือบเ้สอนรออยู่
" มาแล้ว ! วานิลลา วานิลลา ! " อูฮยอนแย่เ้ไปามืออยอล
" วันนี้ยัไม่เอมยอูเลย...พวแฟัันรึเปล่าเนี่ย ! " อยอลึเ้ลับมาแ่็โนึลับไป
" เี๋ยว็เอหน่า " อูินเ้ำโ
" แ่ว่า็ไม่เอนี่ ! "
" ว่ามาไปรน้ำผัไป " อูฮยอนไล่ อยอลเลยลุเินไปรน้ำผั
" เฮ้ยๆ เอาน้ำารมะ เผื่อมันะอบ "
" เอาอะไริวะ ไ้ายันหม "
" ูว่าเอานมรีว่า นมีมีแลเียม "
อยอลโผล่หน้าไปู็เห็นแิน มินฮวาน และมยอูยืนรุมูผัา มยอูนี่หน่า มยอู !! อยอลำลัะ้าวออไปแ่ำพูอแินทำให้อยอลหยุ
" ถ้าเออยอลที่นี่อี ไอ้มยอูเป็นบ้า " มินฮวานหัวเราะ
" พอเลย เลิพู " มยอูพู
" เออ ไอ้มยอู็อายาแปลผั "
ะ...็อาย อยอลถอยหนึ่้าว ถ้าเ้าโผล่ไปมยอูะ็อายเลยหรอ.......เป็นบ้า้วย ไม่ไ้ไม่ไ้ ไม่ไ้เ็า !
" นอะไร น่ารำาะมั..." มยอูส่ายหน้า
อยอลเินออาสวนสวยลับไปที่โ๊ะ
" ทำไมเสร็เร็วั = = " อูทัอยอล
" .....ยัไม่ไ้รเลย ฝา้วยนะ " อยอลพูเบาๆเหมือนวิาออาร่าไปแล้ว
" เฮ้ย...เป็นไรวะ ? "
" ปะ..เปล่า ไม่มีอะไร สบายี " อยอลอบ
าบเรียนอนเ้าออยอล่อน้าว่าเปล่า นั่เหม่อเรียนไม่รู้เรื่อเลยสันิ รูพูอะไรมาไม่เ้าหัวเลยสัอย่า สิ่ที่พอะทำไ้ือนั่ามระานที่เหมือนนินเหล้ามาห้าแ้ว = =
" นี่มันไม่ปินะ " อูฮยอนหรี่าับผิ " เิอะไรึ้น ? "
" ไม่มีอะไรหนิ ไปิน้าวันป่ะ " อยอลวนทุนไปิน้าว
วันนี้มีไ่ทออโปรอยอล แ่ลับิน้าผิปิ ินทีเหมือนีบ้าวทีละเม็ีบไ่ทีละเส้น แถมยัไม่ไปที่โ๊ะอลุ่มมยอูอี่าหา
อูับอูฮยอน็ินไม่ลไป้วยเมื่อเห็นอยอลเป็นแบบนี้
" แเป็นอะไรไปอ่ะ ทำแบบนี้พวันไม่สบายในะเว้ย " อูฮยอนถามอยอลที่ถอนหายใออมา
" นั่นิ แมีอะไร็เล่ามาิ " อูพู
อยอลเลยเล่าเรื่อที่ไ้ยินมาเมื่อเ้าให้อูฮยอนับอูฟั
" บอแล้วว่าอย่าอบ ทำไมไม่ฟัันนะ ! " อูโมโห
" TT ็ันอบไปแล้ว " อยอลเศร้า " แล้ว็ิว่าเลิอบไม่ไ้้วย "
" ็เลยมานั่อยู่แบบนี้เพราะลัวว่ามยอูะรำาสินะ " อูฮยอนพูับอยอล
" ็....ประมานั้น " อยอล้มหน้า้มาิน้าว
อนเย็นหลัลบระานเสร็อยอลไ้แ่มอาั้นสอลไป้าล่าเพื่อมอมยอูเินลับบ้านไปับเพื่อนๆ
บ้ายบายนะ....ิมมยอู
สามวันมาแล้วที่อยอลไม่ไ้เ้าไปุยับมยอูเลย ่าเป็นสามวันที่อยอลอยาะายริๆ
อูไม่ให้อยอลเ้าใล้ผัเพราะอูบอว่าถ้าเราเศร้าผั็ะเหี่ยว แล้วบอให้อูฮยอนร้อเพลสนุๆให้ผัฟับ้า
" าึมมีวีนานนนน ~ "
อยอลไม่รู้ะทำอะไรเลยมานัุ่ยับผัาอลุ่มมยอูที่มีป้ายแปะไว้ว่า ‘แินน่ารัมา’
" ันวระทำยัไีอ่ะ...." อยอลถามผัา " ันถามูลี่แล้ว ูลี่ไม่ยอมอบัน "
มีแ่เสียลมที่พัผ่านหูออยอลไป
" ันอยาุยับเ้าะายอยู่แล้ว แ่ถ้าเ้ารำาัน ัน็ไม่อยาะทำให้เ้าไม่สบายใ " อยอลนั่หน้ามุ่ยใส่ผัา " อย่าเหี่ยวล่ะ รีบๆโนะ "
าบบ่ายวันนี้ึ่เป็นิศาสร์ อาารย์บอท้ายาบว่ามีสอบเ็บะแนนอีแล้ว
" อาทิย์หน้านะนัเรียน นัอีที "
" โอ้ยยยยย " อูฮยอนโอรว " เบื่อริๆ อนเ้าอาารย์วิทย์็บอะสอบ ทีนี้ิ็บอะสอบอี ! "
และพอาบสุท้ายที่เป็นวิาภาษาอัฤษ อาารย์็บอว่าะสอบอาทิย์หน้า
" อ้า " เสียอูฮยอนร้อโหยหวน และยัโวยวายไม่เลิแม้แ่อนที่เ็ระหน้า่า
" ไม่เ้าใแเลย ันับอยอลมาว่ามั้ที่้อเรีย แมั่วลออยู่แล้วหนิ " อูเอาไม้วาีหัวอูฮยอนเบาๆ
" ็ใ่ แ่ถ้ามั่วสามวิาิ่อันันะมึน " อูฮยอนอบ " ึ่ไม่ีแน่ๆ "
" ......อยอล แุยอะไรับระาน = = " อูหันไปเห็นอยอลบ่นพึมพำใส่ระาน
" ไม่มีอะไรนะ...ไม่ไุ้ย " อยอลสั่นหัวอย่ารวเร็ว
" ท่อาถารึไ " อูฮยอนหัวเราะ " ไปๆลับบ้านัน "
อยอลเินลับบ้านับเพื่อนทั้สอที่บอว่าพรุ่นี้อเ้ส้ม เ้ส้มเท่านั้น ! ่อนะแยย้ายันไปามทา
" อ้าว อยอล ! " ะที่อยอลยืนรอไฟ้ามถนนอยู่็เอลุ่มอมยอูโยบัเอิ โยโฮวอนเป็นนเรียอยอล
" อะ..อ้าว โฮวอน " อยอลอบ
ไฟเียว...เียวสัทีเถอะ ! อยอลับ้อไปที่สัาไฟ
" เี๋ยวนี้ไม่มาโ๊ะเล...."
" ไป่อนนะ " อยอลหันมายิ้มให้แล้ววิ่ทันทีเมื่อไฟเียว
" เฮ้ย...." โฮวอนมวิ้วแล้วหันมาทามยอู " หรือเ้าไม่เห็นมึวะ ? "
" นี่มันแปลๆนะเนี่ย " มินฮวานพู " เหมือนวิ่หนีเลย "
" สสัยเลิอบแล้วมั้...มึิว่าไ " แินพูึ้นมาแล้วหันไปหามินฮยอ
" ไม่รู้ิ...." มินฮยอหันไปหามยอู " มึว่าไ ? "
มยอูเินไปเรื่อยๆและไม่ไ้อบอะไรเลย...
อยอลนัู่ทีวีแล้วัเ้ส้มที่เพิ่ออาเาเมื่อี้ใส่ปา รายารเพลโว์่วเย็นถูเปิไว้แ่อยอล็ไ้แ่ฟัมันไปผ่านๆเท่านั้น
มันเป็นวามรู้สึแปลๆภายในิใที่ไม่สามารถอธิบายไ้ว่ารู้สึยัไ แ่ที่รู้สึไ้อนนี้ือทุอย่ามันูแย่ยัไ็ไม่รู้....
ำว่ารำาในวันนั้น แล้ว็ไอ้มยอู็อายทั้หลายแหล่นั้นทำให้อยอลรู้สึไม่ี...ไม่ีเอาะเลย บาทีารที่เราทำแบบนี้อาะเป็นสิ่ที่ทำให้มยอูรู้สึรำา เบื่อ .....ทำไมเราถึเป็นแบบนี้ ทำอะไรไม่นึถึนอื่นอีแล้ว...
เ้ส้มถูัใส่ปาอีหนึ่ำ......
อาะ้อเินถอยหลั แล้วลับมาิู.....ว่าสิ่ที่ทำไปมัน่วยอะไรเราไ้บ้า หรือไ้แ่ทำลายสิ่ีๆที่ไม่เยมีอยู่ในเรื่อออยอลับมยอู
" อยอล ! อีอยอล " เสียอาารย์ิศาสร์เรียอยอลที่ำลัะเินึ้นึไปับอูฮยอนและอู
" รับ ? "
" มยอูเ้าบอรูว่าอาทิย์หน้าไม่ว่าเลย ะิวให้วันนี้แทนน่ะ้ะ "
" ........รับ " อยอลอบอาารย์ไปแ่นั้น " แ่เี๋ยวผมไปบอมยอูเอว่าไม่้อ็ไ้ "
" ้ะ...แล้วแ่เลยละัน รูไปนะ "
อูับอูฮยอนมอหน้าัน....อีอยอลเอ้ยยย ~
ารไปบอมยอูเอือารไป้อมๆมอๆที่โ๊ะิน้าวอลุ่มมยอู แล้วพอมยอูลุไปอยอล็วิ่เ้าไปนั่แทน
" โฮวอน...."
" ว่า ? "
" ฝาบอมยอูให้หน่อยสิว่าไม่้อิวให้ันแล้ว็ไ้...."
" ไ้...เี๋ยวบอให้ "
" อบุนะ..."
" นายเลิอบมันแล้วเรอะ ? " โฮวอนถาม
" .....ไปนะ " อยอลรีบวิ่ลับไปนั่ที่โ๊ะัวเอเหมือนเิม
"ูว่าสสัยะเลิอบริๆ" มินฮวานพู "เสียายว่ะ...นั่นมันนแรที่ทำให้ไอ้มยอูหัวเสียไ้มานานี้"
รั้นี้้อสอบให้ผ่าน้วยัวเอแล้วสินะ ถ้าสอบมยอู็ะวยไป้วย ทำไมมันถึเป็นแบบนี้เนี่ย ! อยอลิหนัระหว่าที่ำลัลบระานหน้าห้อ
" อยอล ! " เสียฮยอนัึ้น
" อะไร ! " อยอลหันไปเอยิ้มอฮยอน็รู้สึหวิวนิๆ มันะทำอะไรอมัน = =
" เอานี่ไปนะ " ฮยอนยื่นระาษพร้อมับแฟ้มอันหนึ่ให้
" อะไร......" อยอลวาามอหัวระาษ " านเทศาลประำปี ! " เลื่อนลไปรรายื่อ " ทำไมมีื่อัน !!!! "
" วันนี้ันส่นายเ้าประุม ห้ามเลท ห้ามเบี้ยวเ็า "
" ทำไม..ทำไม้อเป็นัน้วย ันะลับบ้านนะ !! "
" ันลื่อนายไปแลัว ถ้านายไม่ไป นายะโนัิพิสัยสิบะแนน "
สะ....สิบะแนน !!!
้วยเหุันั้นอยอลึ้อมานั่ไม่รู้เรื่ออยู่หน้าห้อเอที่มีนัเรียนอยู่สอสามน มีนเินเ้าไปนั่้าในบ้า แ่อยอลไม่รู้ว่าัวเอวรเ้าไปนั่้าใน ็เลยัสินในั่้านอแทน
" นาย..." เสียเรียัึ้น
" .......ันหรอ ? " อยอลหัน้ายหันวาไม่มีใรึี้นิ้วมาที่ัวเอ
" ใ่......มาประุมานเทศาล ? "
" อะ..อ๋อ ใ่ๆ ันมาประุม " อยอลลุึ้นยืน
" เ้ามาสิ " นนั้นเปิประูให้อยอลเ้ามา่อนะี้ให้นั่รที่้าๆ
" ันื่อินแทยอเป็นหัวหน้าห้อี ันะรับหน้าที่เป็นหัวหน้าารประุมในวันนี้...."
อยอลมอแฟ้มอน้าๆ หน้าปแฟ้มเียนไว้ว่าเป็นอห้อเอ
" อัุน " น้าอยอลหันมา " นายล่ะ "
" อีอยอล " อยอลอบ " อยู่ห้อเอหรอ ? "
" ใ่...ันเป็นหัวหน้าห้อเอ " ัุนอบแล้วเปิแฟ้มที่อยู่ในมือ อยอลเลยเปิาม
" .............ันไม่รู้เรื่อเลย "
" มาแทนฮยอนสินะ ไม่เป็นไร นั่เยๆไปนั่นแหละ " ัุนยิ้ม
" .......ธีมในปีนี้ิว่าอยาูเทพนิยาย แฟนาีหน่อยๆ ในส่วนอบ้านผีสิที่ห้อบีรับหน้าที่ไป ็อยาให้เป็นแนวแบบสยอวัในปราสาทลึลับ ประมานั้น...ส่วนบ้านนมหวานอห้อี...."
อยอลสิ่ที่หัวหน้าห้อีพูไว้ในรายานประุมประำสัปาห์ามที่ัุนบอ...ปราสาทลึลับ เหอะ ม.ปลายปีสอแล้วยัมาแฟนาี แ่็ว่าอะไรเ้าไม่ไ้เพราะอยอล็ยัอูลี่นอนอยู่ทุวัน
แล้วนี่ทำไมห้อบี้อทำบ้านผีสิ้วยเนี่ย ทำไมไม่ทำบ้านนมหวานแบบห้อีัน !
" ...ลัวผี ? "
" อะ..เอ่อ ็ใ่แหละ.." อยอลหันไปมอัุน " รู้ไ้ไอ่ะ "
" หน้าออะนานั้น " ัุนหัวเราะเบาๆ
" ันอยาทำบ้านนมหวานมาว่า ทำไมไม่เลืออะไรน่ารัๆ "
" ห้อีผู้หิเยอะน่ะ เลยไ้ไป " ัุนบออยอล
อยอลนั่เียบอยู่ในห้อเพราะไม่มีอะไระพูและ็ไม่รู้ว่าะพูอะไร = =
" ันเยเห็นนาย.."
" ฮะ !? "
" ันเยเห็นนาย ับเพื่อนอีสอน "
" อ๋อ...อูับอูฮยอนน่ะ " อยอลอบ " ัน็เยเห็นนาย นายเย่อแถวรับ้าวหลััน...ับเพื่อนอีนนึ..."
" แทุ " ัุนอบ
" อื้ม..." อยอลไม่รู้ะุยอะไร
" ......วันนี้็อบารประุมเพียเท่านี้นะทุน อุยับัุนเป็นารส่วนัว..."
" ะว่าะลับับนายสัหน่อย " ัุนลุึ้น " โทษนะ..."
" อ๋อ...ไม่เป็นไรๆ ันลับเอไ้" อยอลหยิบแฟ้มึ้นแล้วลุออาห้อไป
" เอาไวุ้ยันนะ " ัุนพูไล่หลัอยอลมา
ท้อฟ้ายัไม่เป็นสีส้มมา อยอลไม่้อูเวลา็รู้ว่ายัไม่เย็นมาเท่าไหร่ ที่สนามฟุบอลโรเรียนยัมีนเะฟุบอลันอยู่ึ่อยอล็พยายามเินให้ห่าเท่าที่ะทำไ้
" เฮ้ยยยย !!!!!!!!!! " อยอลหันไปามเสียร้อ่อนะเห็นลูบอลลอยมา้วยวามเร็วแส
" อ๊า !!!!!!! " อยอลร้อให้ัที่สุเท่าที่ะทำไ้่อนะรู้สึว่ามีอะไรระแทหน้าแล้วโล็มืล....
" ิบหายแล้ว เอาไีวะ " มินฮวานวิ่มาู่อนนแร าม้วยผอเพื่อนอีสี่น " เฮ้ย ! อยอลนี่หว่า "
" เอ้า มาอยู่รนี้ไ้ไวะ " โฮวอนมออยอล " เลือไหล้วย "
" เออ นั่นิ ทำไมมาอยู่นี่วะ..." มินฮยอพลิัวอยอล " สลบไม่รู้เรื่อ "
" มึเล่นเะะเ็มที่ = = " แิน่า " รับผิอบเลย "
" อ้าว....ไอ้มยอูมันส่ลูใหู้นะ "
" ไม่เี่ยว..." มยอู้อมินฮวาน
มินฮยอเินเ็บแฟ้ม ระาษ และระเป๋าที่ระัระายเ็มพื้น
โฮวอนมอหน้ามินฮวาน มินฮวานมอหน้าแิน แินมอหน้ามินฮยอ แล้วมินฮยอ็มอหน้าโฮวอน ที่มีรอยยิ้มเวลาทำเรื่อั่วผุึ้นมา
" เอาี้ๆ " โฮวอนสรุป " ลุ่มเราประาธิปไย เพราะะนั้นโหว "
มยอูมวิ้ว.....
" วามิีว่ะ สมเป็นำนานโ้วาที ! " มินฮวานโยเรื่อเ้า้วยันไม่เ่เท่าไหร่
" ใรอยาให้มยอูรับผิอบ ยมือ ! "
ไม่้อถามมีสี่มือรวมมืออโฮวอนยึ้นมา้วย แล้วทั้หม็ส่ยิ้มไปให้มยอู
" = = พร้อมใันีันะพวมึ สามัีันึ้นมาะั้น...." มยอูรับอออยอลที่มินฮยอส่ให้
" ัารเลยนะ พวูะเะบอล่อเอ " แล้วทุน็สลายวิ่หัวเราะไปแปะมือันไปเพราะสะใที่ทิ้มยอูไว้ับอยอล
ระยะทาไปห้อพยาบาล่าไลอะไรนานี้ !
แล้วทำไมถึัวหนันานี้วะ !
มยอูึ่อุ้มึ่ลาอยอลมาห้อพยาบาลที่อยู่ั้นหนึ่ รูพยาบาลำลัะออไปพอี เห็นมยอูลาอยอลมาึรีบเ้ามา่วยแล้วัให้นอนที่เีย
เลือำเาไหลออมาึ้อยหัวอยอลึ้นแล้วเอาผ้าเย็นมาวาไว้บนมู ุรูพยาบาลลอเ็ที่หน้าอยอลแล้ว็ไม่มีบาแผลอะไร
" รูว่า..ที่สลบไปเพราะใสุีมาว่า " ุรูบอับมยอู " รูฝาเพื่อนหน่อยนะ รูมีธุระ้อไปทำ ถ้าเพื่อนฟื้นแล้วเอายาแ้ปวรนี้ให้ิน ถ้าเพื่อนมึนหัว็ให้นอน่ออีสัพั แล้ว็ฝาูแลเพื่อนอนลับบ้าน้วยนะ๊ะ รูอัว่อน..."
มาเป็นุ....ุให่ไส์ัมโบ้ที่ทำให้มยอู้อทรุนั่ลที่เ้าอี้้าเีย ่อนะมอนบนเียที่หลับาไม่รู้เรื่ออะไรทั้สิ้น
อยอลรู้สึแปลๆว่ามีอะไรเย็นๆแปะอยู่ที่หน้าึึออแล้ว่อยๆลืมาึ้นมอ
เฮ้ยย !!
มยอู !!
ื่นสิอยอลื่นสิ ! อยอลสั่นหัวไปมา
" ทำบ้าอะไรอนาย "
" นะ...นายริๆหรอ ทะ..ทำไมพูไ้..."
" = = ประสาท " มยอูลุไปหยิบยาบนโ๊ะับน้ำให้อยอล " ินะ "
" มะ..ไม่อยาินเล..."
" ินะ... "
" เอ่อ...ิน็ไ้ " อยอลรีบินยาแล้วลืนอย่ารวเร็ว รสาิมๆิอยู่ที่ลิ้นทำให้อยอลอยาะอ้ว...อะไรแๆเนี่ย... " เลือ !!!! โป้ !! โอ้ย !!! " เสียหัวอยอลระแทับฝาผนั
มึนึ้บ............
" โอ้ยย...ปวหัวั " อยอลับหัวัวเอ " หัวันำลัะแ "
มยอูไม่สนใอยอลเลยสันินึ
" ทะ...ทำไมนายถึอยู่นี่ล่ะ ? " อยอลถาม " ันำไ้ว่าเห็นลูบอลแล้ว็...มืเลย "
" ถามมาริ " มยอูรำา " เียบๆไป "
" .......ละ...แล้ว..." อยอละพูแ่็เียบไป
อยอลเอาผ้าห่มปิหน้าแล้วทัู้่็อยู่ในสถานาร์ที่ึเรียพอสมวร อยอลไม่รู้ว่าวระยับัวไปทาไหน ทำยัไ ึไ้แ่นิ่อยู่แบบนั้น
" ................ทำไมไม่ไปิว "
" หะ...หา ?! " อยอลใ
มยอูทำหน้าเบื่อหน่าย่อนะพู้ำ
" ทำไมไม่ไปิว...."
" เอ่อ.....ือ...ัน...ัน " อยอลำลัิว่าวระอบว่าอะไรี " ิประุมไอ้นั่นน่ะ..."
" ถ้านายสอบ...ันะไม่ปล่อยนายไว้แน่
" ะ...่ะ...ือว่า...ือัน...ือแบบ " อยอลพยายามเรียบเรียเรื่อในหัว
" ือว่าันลัวว่านายะรำาัน...ือว่าันไ้ยินนายบอว่านายรำาันและันไม่อยาให้มันเป็นแบบนั้น..."
" ี่เ่า...."
" .....ฮะ ? "
มยอูหยิบระเป๋านัเรียนแล้วลุึ้นเินออไป ่อนะพ้นประูมยอูหันลับมามออยอลที่นอนอยู่ที่เีย
" .....ันทั้ไล่นาย ่านายสารพั นาย็ยัมายิ้มแ่ีหน้าื่อไร้สาระใส่ันไ้ทุวัน แ่พอไ้ยินว่าันพูว่ารำาลับมาทำัวี่เ่าแบบนี้เนี่ยนะ..."
อยอลนั่นิ่อยู่ที่เียประมวลผลำพูเมื่อี้อมยอู....
ใ่ !
ทำไมถึโ่แบบนี้นะ !
ไปน้อยใับำพูแบบนั้นไ้ยัไ !
เวลาโนมยอู่าหรือว่า เ้าเอ็ไม่เยสนใแถมยัแล้ว่าไม่ไ้ยินอี่าหา แล้วทำไมถึ้อเ็บำพูแบบนั้นมาใส่ใ้วย ! อยอลรีบลุาเีย ว้าออัวเอแล้ววิ่ามมยอูออไป
" มยอู !!! ถึนายะไล่ันไปายัน็ะยิ้มให้นายอยู่ีนั่นแหละ !!! " อยอลวิ่ามมยอูนระทั่ไล่ทัน
โรเรียน่อน้าเียบเพราะเ็นัเรียนลับไปหมแล้ว สนามฟุบอลว่าเปล่าไม่เหลือรอยว่ามีนเยอยู่เล่นฟุบอลเมื่อไม่ี่ั่วโมที่ผ่านมา อยอลนึอยาให้ทาไปหน้าโรเรียนมันยาวัพันไมล์เพื่อที่อยอละไ้เินอยู่ับมยอูแบบนี้
มยอูับอยอลเินไปเรื่อยๆนถึประูหน้าโรเรียน
" วันอัารันว่า..."
" วะ...วันอัาร ? " อยอล
มยอูทำหน้าเหมือนอยาับหัวอยอลโับเสาไฟสัที
" มาิว้วย..." มยอูเินไปามทาลับบ้านอัวเอ อยอลไ้แ่ยืน้าอยู่หน้าโรเรียน
มาิว้วย...
มาิว้วย...
มาิว้วย
อ้า !!!!!!!!!!!!!
" มยอู !!! ันรันายที่สุในโลเลยยย ~ " อยอละโน
" นายือโลทั้ใบอันนะ !!!! ิมมยอู !!! "
อยอลยืนะโนอยู่แบบนั้น ถึมยอูะไม่หันมาแ่อยอล็มีวามสุมา
แ่วันนี้ื่นมาแล้วเห็นมยอูเฝ้าอยู่ เอายาให้ิน พูอะไรที่ทำให้อยอลิไ้ เท่านี้อยอล็รู้สึว่าโีัที่มาหลุมรัผู้ายนนี้
นายือโลทั้ใบอันริๆนะ ิมมยอู....
ฝาิมผ่านทาทวิเอร์ #ficloveutmr หรืออมเมนท์ลในหน้าเว็บนี้
ทุำิมและอมเมนท์ะเป็นำลัใให้อยอลในารสู้ีวิ่อไป่ะ 555555555
อบุ่ะ
ความคิดเห็น