คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ชานฟานทูเอเอ็ม - สถานะ = เพื่อน
สถานะ = เพื่อน
“เอ่อ...สวัสดีครับเฮีย” แบคฮยอนก้มหัวทักทายผมอย่างมีมารยาทเขาเป็นรุ่นน้องผมที่ทำงานในร้านสเปซกะต่อจากผมนั่นเอง
“รู้จักกันหรอครับ” ชานยอลสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่นักเมื่อแบคฮยอนหันกลับไปจ้องตากับผู้หญิงที่ชานยอลเรียกว่า หมิงหลิง เธอสวยเหมือนหลุดออกมาจากภาพวาด ใบหน้าหมดจด บ่งบอกเชื้อสายจีนผ่านทางองค์ประกอบของใบหน้า
ชานยอลแสดงสีหน้าว่าลำบากใจกับสถาณการณ์นี้เพราะทั้งแบคฮยอนและหมิงหลิงดูท่าจะไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่แต่เหมือนยังรักษาภาพพจน์และดูเชิงกันอยู่
ผมคิดว่าชานยอลคงไม่อยากเสียเวลาจมจ่อมกับคนคนเดียวนานๆ ก็เลยคบพร้อมกันเลยสองคนจะได้ตัดสินใจได้ ความคิดเขาช่าง...ล้ำเลิศจริงๆ (-_-) (_ _) (-_-) (_ _)
“มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้นะ” ผมเขยิบกระดึ้บๆเข้าไปใกล้ชานยอลก่อนจะเอามือป้องปากแล้วกระซิบที่ข้างหูของเขา เมื่อผมพูดจบประโยคชานยอลก็ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ เขาคงซึ้งสิ่นะที่ผมคิดจะช่วย
“ออกไปห่างๆชานยอลด้วยค่ะ” เสียงผู้หญิงตรงหน้าผมพูเสียงแข็ง ชานยอลตัวเกร็งถึงแม้ผมจะเห็นเขาผ่านทางหางตา ผมหน้าตึงกับคำพูดไร้มารยาทของผู้หญิงคนนี้
“เดี๋ยวพวกเราหาที่นั่งให้นะ รับน้ำแข็งใสมั้ย” เสียงหัวหน้าแบ็คกราวน์บอยรีบปล่อยพลังแห่งความสดใสมาคลายความมืดมนของหมิงหลิงกับแบคฮยอน
“งั้นพี่กลับก่อนนะ” ผมหันไปบอกลาเพื่อนชานยอล พวกเขาโค้งให้ผม ผมตบบ่าชานยอลเบาๆ ยังแอบขุ่นๆแฟนเขาที่ทำตัวแบบนี้ใส่ผม ผ่านเรื่องนี้ไปได้ด้วยดีนะชานยอล หวังว่าผู้หญิงคนนั้นจะไม่ฆ่าชานยอลซะก่อนนะ
ไฟท์ติ้ง
[ park chanyeol’s side]
ผมมองตามแผ่นหลังของอี้ฟานที่เพิ่งเดินออกจากซุ้มไป ผมหลุบตาต่ำลงอย่างรู้สึกเสียใจ รู้สึกหมดอาลัยตายอยากขึ้นมาทันที ในสายตาเขาผมคงกลายเป็นคนเจ้าชู้ประตูดิน ไม่น่าคบหาไปแล้ว แค่ทุกวันนี้ความสนิทสนมยังไม่พัฒนาเลยด้วยซ้ำเขามาเจอเรื่องแบบนี้คงรู้สึกแย่เข้าไปอีก ผมมันเป็นคนดวงซวยจริงๆ
หมิงหลิงเป็นลูกสาวของเพื่อนแม่ เรารู้จักและสนิทสนมกันเพราะครอบครัว ผมไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษกับเธอ เธอเป็นคนสวยและน่ารักแต่เธอไม่ใช่คนที่ผมชอบรวมทั้งพี่บยอนแบคฮยอนเหมือนกัน เรารู้จักกันเพราะพี่เขาเป็นรุ่นพี่ที่เพิ่งจบไปของโรงเรียนนี้ เราอยู่ชมรมดนตรีด้วยกัน ถึงทั้งสองคนจะแสดงท่าทางว่ามีความรู้สึกพิเศษกับผม แต่ผมไม่ได้แสดงออกว่าจะพัฒนาความสัมพันธ์กับทั้งสองคน เขาล้วนแต่คิดไปเองทั้งสิ้น เพื่อนผมมันก็ปากไม่ดีแซวจนหมิงหลิงคิดไปไกลว่าผมมีใจชอบเธอไม่ว่าผมจะเงียบแค่ไหนแต่สุดท้ายข่าวลือออกไปว่าหมิงหลิงเป็นแฟนกับผมมันก็ทำให้ผมหลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ครั้งแรกผมนึกว่าเป็นเพราะเพื่อนผมผมก็ตามไปด่ามันซะยกใหญ่ แต่ผมมารู้ที่หลังว่าหมิงหลิงไปเล่าให้เพื่อนฟังเป็นตุเป็นตะเกินจริงจนเขาเอาไปพูดต่อๆกัน เมื่อไม่นานมานี้ผมก็เริ่มตีตัวออกห่างจากเธอ เพื่อให้เธอทำใจเรื่องความรู้สึกที่ผมไม่อาจจะมอบคืนให้เธอได้
ส่วนพี่แบคฮยอนเป็นรุ่นพี่ที่ดีเขาคอยช่วยหลือชมรมดนตรีมาตลอดแม้จะกลายเป็นศิษย์เก่าไปแล้ว พี่เขาไม่ค่อยก้าวก่ายดังนั้นจึงไม่เป็นปัญหาเท่าไหร่ แต่ได้ยินข่าวลือแปลกๆตอนที่พี่เขาอยู่มอหก ว่าที่แฟนคลับผมลดลงไปเพราะพี่เขาไล่ตามเก็บที่ละคน จนไม่มีใครกล้ามายุ่งกับผม
“หมิงหลิงมาคุยกันหน่อย” ผมพูดเสียงเครียด เธอรีบเช็ดน้ำตาแล้วส่งยิ้มกว้างมาให้ผม พี่แบคฮยอนบอกลาผมเพราะรู้ว่าผมไม่ว่างที่จะคุยด้วย ผมเดินนำเธอเข้าไปใต้ตึกเรียนที่ไม่มีใครเดินผ่านไปผ่านมา
“ชานยอลทำไมช่วงนี้ไม่รับสายหลิงเลยคะ” เธอไม่รู้จริงๆหรือแกล้งไม่รู้กันแน่
“หมิงหลิง ผมไม่อยากให้คุณเที่ยวไปบอกใครต่อใครว่าผมเป็นแฟนของคุณ มันไม่โอเค เพราะมันไม่ใช่เรื่องจริง” ผมพูดติดอารมณ์ขุ่นมัว
“แต่ยังไงเราก็ต้องเป็นแฟนกันและแต่งงานกันในอนาคตนะคะชานยอล บอกคนอื่นก่อนจะเป็นไรคะ” ผมกำหมัดในมือแน่น ผมไม่เคยไปตกลงอะไรทั้งสิ้นเกี่ยวเรื่องความรักและเรื่องการแต่งงาน
“อย่าห่วงเลย ผมไม่คิดแม้กระทั่งจะคบกับคนที่ผมไม่ได้รักหรอก”
[ park chanyeol’s side end]
1.00am
ผมเข้ามาถึงร้านก่อนเวลาหนึ่งชั่วโมงเพราะไม่มีอะไรทำ หัวก็คิดแต่เรื่องชานยอลว่าเขาจะเป็นยังไงบ้างน้า อดสงสารไม่ได้แต่เขาก็คบพร้อมกันหลายๆคนเอง แต่จะว่าอะไรก็ไม่ได้หรอกบางทีความรู้สึกของคนเรามีเพียงแค่ตัวเราเท่านั้นที่รู้ บางทีชานยอลอาจจำเป็นต้องเลือกใครสักคนนะ
“มาก่อนเวลานี่คริส” ซูโฮฮยองทักผมหลังจากที่ผมเปลี่ยนยูนิฟอร์มแล้วเข้ามาหน้าร้าน
“ครับ พอดีผมไม่มีอะไรทำเลยเข้ามาก่อน” ผมตอบกลับพร้อมๆกับช่วยเขายกของไปด้วย
“ดีเลย ฮ่าๆๆพวกฉันจะได้ผ่อนแรงลง” ผมยิ้มแล้วส่ายหน้าเบาๆกับท่าทางดีใจของเขา
“ซูโฮฮยองครับพี่คิดยังไงกับผู้ชายที่มีแฟนทีละสองคนครับ” ผมกับซูโฮฮยองเอาขยะไปทิ้งหลังร้าน
“อืม เขาอาจจะไม่ได้เป็นคนไม่ดีนะ เขาอาจจะแค่ลองคบหลายๆคนเพื่อตามหาคนที่ใช่หรือเปล่า” ผมพิงผนังหลังร้านที่อีกแค่สองสามเมตรก็เป็นกำแพงของอีกตึกแล้ว
“แต่ว่าเขาก็ไม่ควรทำใช่มั้ยครับแล้วทางแก้ไขหล่ะครับ” ผมถามพลางนึกถึงหน้าชานยอล แม้เราจะเพิ่งรู้จักกันแต่ผมก็อดสงสารไม่ได้เขาอาจจะได้รับกรรมเพราะไม่เลือกใครสักคน บางทีเขาอาจไม่เหลือใครสักคนก็เป็นได้
“เขาก็แค่ต้องเลือกใครสักคนไง หรือไม่ก็แค่บอกเลิกเพื่อตามหาคนที่ใช่ต่อไป แต่จำไว้ว่าคนเรามันไม่ใช่ของเล่นนะที่อยากจะเลิกเล่นเมื่อไหร่ก็ได้”
เมื่อซูโฮฮยองพูดจบเขาก็ใช้ฝ่ามือดันหลังผมให้เข้าไปในร้าน เพราะอากาศข้างนอกหนาวมาก
...บางที ผมควรจะแนะนำชานยอลหรือเปล่านะ...
2.30 am
“ฮ้าวววววววววววววว”
“หาววววววววววว”
เสียงหาวดังมาจากเซฮุนและเทาก็ตามมาติดๆ ตีสองครึ่งแล้ว แทบไม่มีลูกค้าในร้านเลย เซฮุนแอบหลับเป็นพักๆ เทาก็เหมือนกัน ทำไมผมรู้สึกว่าสองคนนี้มานั่งหลับแล้วผมมาทำงาน =_=
กริ๊ง!
“ยัวร์สเปซ ยินดีต้อนรับครับ” ผมเงยหน้าขึ้นมองก็พบว่าเป็น ปาร์ค ชานยอลหน้าตาบ่งบอกความเหนื่อยเหมือนคนง่วงที่พยายามให้ตัวเองไม่ง่วง
“ชาเขียวมั้ย?” ชานยอลพยักหน้ารับคำถามผม ผมชงเสร็จ ส่งแก้วชาเขียวไปให้ชานยอลที่ยืนรออยู่ หน้าตาเขาดูเป็นกังวลเหมือนกำลังกลุ้มใจเรื่องอะไรอยู่ แต่ผมเดาว่าคงหนีไม่พ้นเรื่องเมื่อตอนเย็นแน่
“อี้ฟาน ตอนนี้ว่างมั้ย” ชานยอลยืนก้มหน้าก้มตาอยู่ยังไม่เคลื่อนตัวไปไหน
ผมมองไปยังโอเซฮุนและเทาที่นั่งหลับเอาหัวเอียงเข้าหากันจนแทบจะชนกันอยู่แล้ว ต้อนนี้ก็ยังไม่มีลูกค้าถ้ามีค่อยเดินมาที่เค้าท์เตอร์ก็แล้วกัน ถ้าสมมติว่าสองคนนี้มันไม่ตื่น
“ว่าง” ชานยอลพยักหน้า ผมเดินตามชานยอลไปที่มุมหนึ่งที่ไม่มีคนอยู่เลยข้างนอกร้าน มันเงียบสงบได้ยินแต่เสียงหายใจ
“เป็นไงบ้างตอนเย็นน่ะ ขอโทษที่ออกมาก่อนนะ” ชานยอลพยักหน้าเบาๆอีกครั้ง มือก็บีบแก้วชาเขียวแน่นจนปลายนิ้วมือเป็นสีขาว ผมสังเกตว่าชานยอลมักจะกำอะไรในมือแน่นๆเวลาที่เขา กังวล
“ผมเคลียร์เรื่องของหมิงหลิงแล้ว เพียงแต่รอให้เธอเข้าใจ ผมไม่ได้ชอบเธอแบบที่เธอชอบผม เราแค่มีเรื่องธุรกิจร้านอาหารที่ทำให้เรามาเจอกัน”
“..” ถ้าคำตอบแบบนี้ของชานยอล แปลว่าเขาได้เลือกแล้ว บยอนแบคฮยอนสิ่นะ ทางที่ชานยอลเลือก.
“เธอเที่ยวไปบอกใครต่อใคร ว่าผมกับเธอคบกัน ทั้งๆที่มันไม่จริง แล้วการที่ผู้หญิงเอาเรื่องแบบนี้ไปพูด มันไม่ใช่เรื่องที่ควรเกิดขึ้นเลย ภาพพจน์ของเธอต้องเสียหายหลายแสนแน่ ผมทำถูกใช่มั้ยที่ปฏิเสธเธอไปตรงๆ”
ผมเงียบไปสักพักเพื่อตัดสินใจตอบคำถามของชานยอล
“เรื่องแบบนี้ถ้าถามผมนะผมว่าถูกแล้ว ถ้าไม่รักไม่ชอบก็ควรปฏิเสธเขาไป อย่าให้มันคาราคาซัง” มือที่กำแก้วไว้แน่นของชานยอลเริ่มคลายลง ผมก็เบาใจลงเหมือนกัน ดูเหมือนเขาจะลดความเครียดลงไปได้
“คุณควรจะยอมรับกับสิ่งที่คุณตัดสินใจนะ”
“นอนพักหน่อยมั้ย” ผมใช้ฝ่ามือดันแผ่นหลังของชานยอลให้เข้าไปในร้าน เพื่อให้เขาได้หลับซักงีบ
“เห้ย” ผมอุทานเสียงดัง มันเกิดขึ้นเร็วมาก ผมสะดุดเข้ากับก่อนหิน ผมหลับตาลงเพราะคิดว่าล้มแน่ๆ ผมต้องล้มแน่ๆ
หมับ!
“อี้ฟาน เป็นอะไรมั้ย” มือของชานยอลบีบแขนผมแน่น สายตาก็กวาดดูว่าผมบาดเจ็บตรงไหนมั้ย
“มันเป็นเพราะเชือกรองเท้าที่ทำให้คุณสะดุดหรือเปล่าอี้ฟาน”
ผมรู้สึกวาบตั้งแต่หัวจรดเท้า ปาร์คชานยอลยอบตัวลงวางแก้วชาเขียวไว้ที่พื้น มือทั้งสองของเขาบรรจงผูกมัดเชือกรองเท้าผ้าใบให้ผม
“ชะ...ชานยอล” ผมตกใจจนเรียกชื่อเขาตะกุกตะกัก ชานยอลลุกขึ้นใช้มือที่ว่างโอบไหล่ผมแล้วดันเข้าไปในร้าน
“ขอบใจนะ” รอยยิ้มสวยของชานยอลถูกส่งมาให้ผมแบบระยะประชิด มันทำให้ผมรู้สึกดี
จนอยากเป็นเจ้าของแต่ผู้เดียว
7.30 am
“อี้ฟานฮยอง ออกไปเอาดอกไม้หน่อย” ผมเดินออกมาจากหลังร้านตามเสียงเรียกของโอเซฮุน
อากาศในตอนเช้าทำให้จิตใจเราปลอดโปรงโดยเฉพาะ ตอนที่เรากำลังคิดเรื่งอะไรหนักๆอยู่
“ชานยอลอา” ร่างสูงชะลูดของชานยอลในชุดนักเรียนที่เพิ่งจะตะโกนบอกลาผมเมื่อไม่กี่นาทีก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปหลังร้าน
“แบคฮยอนฮยอง” ชานยอลส่งรอยยิ้มสดใสไปให้แบคฮยอน
“อ่ะ พี่ให้นะ เอาไปแบ่งเพื่อนกินด้วยสิ่ พี่ตั้งใจทำมาให้เลยนะ” คุ้กกี้ที่อยู่ในกล่องกระดาษสีสันสดใสที่ดูก็รู้ว่าเจ้าตัวบรรจงสร้างขนาดไหน
“โหหหหห ขอบคุณมากๆครับ มันอร่อยมากๆเลย ครั้งที่แล้วที่ฮยองให้ผม ผมกินจนเกลี้ยงเลย ขอบคุณมากนะครับ” ชานยอลดีใจกระโดดโลดเต้น รอยยิ้มที่ผมมักจะได้รับมาตลอดสามสี่วันที่ผ่านมามันกำลังถูกส่งไปที่บยอนแบคฮยอนเจ้าของหัวใจของปาร์คชานยอล ชานยอลยื่นแขนยาวๆของเขาไปโอบรอบต้นคอของแบคฮยอนแล้วหันหลังให้ผม พร้อมๆกับก้าวออกไป
ผมรู้สึกแปลกๆ รู้สึกเหมือนใครสักคนกำลังจุดไฟเผาอะไรซักอย่างอยู่ในอกของผม
“หึ”
ตลก นี่ผมกำลังรู้สึกอิจฉาอยู่หรือไง
______________________
พี่อู๋ไม่ได้ต้มมาม่า เรื่องนี้ไม่เน้นดราม่า
อี้ฟานคนคิดน้อย ชานยอลเครียดจะตายแล้ว
55555555
วันนี้ 30% ก่อนนะคะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์มากๆค่ะ
ร้อบเปอร์แล้วววววว
อี้ฟานกำลังจะรู้ใจตัวเองหรือเปล่า
อันนี้ให้เดา5555
มาต่อช้าขอโทษมากๆค่ะ
ช่วงนี้ไม่มีเวลาเลย ขอบคุณที่ติดตามและคอมเมนต์เป็นกำลังใจนะคะ
ความคิดเห็น