S.Fic SHINee [Minkey] No.4 : ปาฏิหาริย์....'ผม รัก คุณ'

ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4 : อยากจะกอดเก็บเธอไว้ แต่พบกันเมื่อสายไม่อยากจะแย่งใคร...

เรื่อง ปาฏิหาริย์...ผม รัก คุณ 

S.Fic SHINee [Minkey] by เฮวอน :’]]]]]]

 

Chapter 4 : อยากจะกอดเก็บเธอไว้ แต่พบกันเมื่อสายไม่อยากจะแย่งใคร...

 

[Minho say]

 

เวลามันผ่านไปเร็วเหลือเกิน นี้ก็ปาไป 1 อาทิตย์แล้ว หลังจากวันนี้ที่ผมเจอคุณคีย์ คุณคีย์โทรมาหาผม ความรู้สึกแรก... ผมอธิบายไม่ถูก แต่คุณๆก็น่าจะรู้กัน ว่าเวลาที่เรารอใครซักคนโทรมาอย่างจดจ่อ และเขาโทรมา มันเป็นความรู้สึกที่วิเศษแค่ไหน หลังจากวันนั้นผมก็เดินไปส่งคุณคีย์ทุกวัน คุณคีย์ก็มานั่งร้านกาแฟป้าเฮวอนทุกวันเช่นกัน เราก็สนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ

 

และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมมาทำงาน และคุณคีย์ก็มากินกาแฟที่ร้านของผมเหมือนทุกวัน แต่วันนี้ไม่เหมือนวันอื่น... เพราะคุณคีย์เดินเข้ามากับผู้ชายคนหนึ่ง มันเป็นใครครับ????

 

“แทมิน...พี่ไปเอง” ผมรั้งไอ้แทมไว้ เพื่อที่จะไปรับออเดอร์เอง ...ผมอยากจะรู้ว่าไอ้หน้าเป็ดที่เดินเข้ามากับคุณคีย์มันเป็นใคร! หึงโว๊ยยยย!!! อย่ามาคุยกันแบบสนิทสนมต่อหน้ากูได้ม๊ายยยยย!!!!

 

“สวัสดีครับคุณคีย์ ^__^” ผมทักทายเหมือนทุกวัน

 

“มินโฮ เอาเหมือนเดิมนะ... แล้วก็เอาชาเขียวปั่นอีกแก้วนึง ใช่ไหม จง?”

“อื้อ...จำได้ด้วยหรอว่าเราชอบชาเขียว? ^.^” อ๊ากกกกก!!!!! ไอ้จมูกบานนี่มันเป็นใครวะ! ทำไมคุณคีย์ต้องรู้ใจมันด้วย!

 

“แน่นอนสิ... อ้อ จง นี่มินโฮ...มินโฮจ๊ะ นี่จงฮยอน” คุณคีย์แนะนำไอ้หน้าเป็ดกับผม

 

“^___^ สวัสดีครับ” มันยื่นมือมาเพื่อเป็นการทักทายผม ไม่โว๊ย! กูหยิ่ง เชอะ! =^=!

 

“ครับ..” ผมรับคำธรรมดา แต่ไม่ได้ยื่นมือไปจับ หึหึ ในเมื่อกูยังไม่รู้ว่ามึงเป็นอะไรกับคุณคีย์ มึงคือศัตรูก็โว๊ย!! ไอ้หน้าเป็ด!!! =^=!!

........

 

ตอนนี้สมาธิของผมไม่ได้อยู่ที่การทำกาแฟซักเท่าไหร่ ผมมองแต่คุณคีย์ ทำไมอ่ะ? ทำไมเขาดูสนิทสนมกันจัง ทำไมคุณคีย์จะต้องหัวเราะมากขนาดนั้นด้วยวะ! หึงโว๊ยยยยยยย!!!!!!

 

“พี่... เขาสองคนเหมือนแฟนกันเลยเนาะ” นั่นไง! ไอ้เชี่ยแทม มึงไม่ต้องมาซ้ำเติมความคิดกูก็ได้นะ!

 

“ใครหรอ? - -*” ผมทำเป็นถาม ไม่อยากยอมรับคามจริงครับ.. หรือคุณคีย์จะเป็นแฟนกับหมอนั่นจริงๆ?

 

“ก็คุณคีย์ กับคนนั้นไง เขาต้องเป็นแฟนกันแน่ๆเลยอ่ะ จับมือกันด้วย...”

 

เฮือก! O[]o! จับมือกันด้วย!!! TTT^TTT คุณคีย์มีแฟนแล้วจริงๆหรอ!

 

จะว่าไปเราก็ไม่เคยถามว่าคุณคีย์มีแฟนหรือเปล่า...

 

“ทะ...แทมิน” ผมพูดตะกุกตะกัก

 

“หือ? O__O?”

 

“แกว่าเขาเป็นแฟนกันไหม?” ผมอยากได้ความแน่ใจ ผมกำลังจะอกหักใช่ไหมครับ?

 

“หลงรักคนมีแฟนไม่ผิดเท่าไหร่หรอกพี่มิน!” ไอ้แทมินพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ แต่ทำไมแววตามันเศร้ากว่าผมอีกอ่ะ? หรือว่ามันจะเสียใจแทนผมวะ?

 

“เออ...” สรุปก็คือ คุณคีย์เป็นแฟนกับไอ้เป็ดนั่นใช่ไหม... ม่ายยยยยยยยยย!!!!!!!! ไม่เชื่อ!

 

.................

 

ถึงแม้ว่าคุณคีย์กับไอ้หน้าเป็ดจะทำเหมือนสนิทสนมกันมานานก็เหอะ! แต่ผมไม่เชื่อเด็ดขาดว่าจะเป็นแฟนกัน ผมรักคุณคีย์ ผมจะไปบอกคุณคีย์เดี๋ยวนี้แหละ ผมไม่ชอบให้มันคาราคาซัง! จังหวะเหมาะละ ไม่มีใครอยู่ในร้านนอกจากเรา 4 คน! (อีกคนคือไอ้แทม)

 

“คุณคีย์ครับ!” ผมเดินตรงเข้าไปหาคุณคีย์ทันที

 

“ว่าไงหรอ ^___^” คุณคีย์หันมาหาผม แต่มือ! ตอนนี้มือของคุณคีย์!!! ไอ้หน้าเป็ดมันกุมอยู่!!!

 

“ผมระ....”

 

ติ๊ด ติ๊ด~

 

ผมกำลังจะบอก..และแล้ว เสียงโทรศัพท์นรกของไอ้เชี่ยเป็ดก็ดังขึ้น! อ๊ากกกกก!! ถ้ากูไม่เกรงใจคุณคีย์ กูจะเอาเมนูอาหารยัดปากมึง!!! อ๊ากกกกก!!!

 

“ฮัลโหล.. อนยู มีไรวะ? เออๆ โอเคๆ” คุยเสร็จมันก็ตัดสายไปแล้วครับ

 

“คีย์ รีบไปเหอะ คืนนี้ไปค้างด้วยกันนะ... เราไปรอที่รถนะ เร็วๆด้วย” เหอ!! O[]o! ว่าไงนะ!! ผมยังสงสัยไม่เสร็จ ไอ้เป็ดก็เดินออกไปแล้ว

 

“อื้ม ได้... มินโฮ ขอโทษนะ TT^TT คือว่าต้องไปทำธุระแล้วอ่ะ เดี๋ยวเสร็จแล้วจะโทรหานะ...”

 

“ครับ ^___^” ผมยิ้ม ไม่รู้ว่าคุณคีย์จะเห็นหรือเปล่า เพราะคุณคีย์รีบเดินเหลือเกิน...

 

……………..

 

“ฮัลโหล มินโฮ เมื่อกี้ที่ร้านจะพูดอะไรหรอ?” คุณคีย์โทรมาหาผม

 

“ไม่มีอะไรหรอกครับ มันคงไม่สำคัญเท่าไหร่....” คุณคีย์จะรู้ไหม ว่าตอนนี้ผมปวดใจเหลือเกิน.. เจ็บจนน้ำตามันซึมออกมา ผมอยากจะบอกรักคุณคีย์ แต่ก็ทำได้เพียงมองคุณคีย์นั่งรถออกไปกับหมอนั่น และโทรมาถามผมว่าเมื่อกี้จะพูดอะไร? ถ้าผมพูดไป มันจะยังมีความสำคัญอีกหรือเปล่า?

 

“หรอ อื้มๆ แล้วตอนนี้ทำอะไรอยู่หรอ อ๊ะ! แค่นี้ก่อนนะ จงมาน่ะ บ๊ายบาย...” แล้วคุณคีย์ก็ตัดสายไป

 

เวลาเขาอยู่ก็ไม่จำเป็นต้องโทรหาผมก็ได้...

 

คุณคีย์มีแฟนแล้วใช่ไหมครับ?

 

สรุปแล้วผมหลงรักคนมีเจ้าของใช่ป่ะ?

 

ผมกำลังรักคนที่มีแฟนแล้วอยู่หรือเปล่า.....

 

______________________________________