●The Lipper King (เดอะ ลิบเปอร์คิง) By : ไรวินท์ ●

ลำดับตอนที่ #9 : ● Chapter 8 Ξ

Story : The Lipper King 

BY: ไรวินท์

 

Chapter 8 

 

**** Part’ Leena ****

 

ตอนนี้ฉันรอบลูเช็คอินที่หน้าเคาท์เตอร์อยู่...สถานที่ที่เก้ามันหามาให้พวกเราคือห้อง 704 ของชั้น 13 ที่โรงแรมแห่งนี้... มองภายนอกมันก็เหมือนโรงแรมหรูๆทั่วไป ค่าห้องพักแพงชิบหาย!! เล่นซะฉันหมดตัวเลยทีเดียว แต่ไม่เป็นไร เพราะที่อ่านคร่าวๆ รู้สึกว่าโรงแรมของที่นี่สร้างทับที่ ที่แต่ก่อนเป็นลานประหาร อื้ม...น่าจะมีผีคนเลวๆเยอะน่าดู

“เสร็จและ ไปกันเถอะชาวเด้อ” และบลูก็เดินนำหน้าฉันไป

“บลู เดี๋ยวมึงเจอผีแล้วบอกกูด้วย กูมองไม่เห็น” ตอนนี้เรากำลังขึ้นลิฟต์..ทั้งลิฟต์มีคนแค่ 3 คนเท่านั้น คือฉัน บลูและผู้ชายที่ยืนก้มหน้าก้มตาอยู่

ติ้ง!

เสียงลิฟต์ดังขึ้น ฉันกับบลูจึงเดินออกมา

“ฟู่!! ขนลุกชิบหาย น่ากลัวมากอ่ะลีน่า! ผู้ชายคนเมื่อกี้มีผู้หญิงนั่งขี่คออยู่ อ๊ากกกก กูฉี่แทบราด! แล้วอีผู้หญิงคนนั้นก็มองกูตลอด น่ากลัวที่สุดในโลก!!” โชคดีแล้วแหละที่ฉันไม่เห็น... เฮ้อ จะว่าไปก็สงสารเพื่อนจริงๆ ที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้..

 

“ลีน่า มึงพร้อมไหม?”

“เออ” ฉันพูดจบก็เตรียมตัวทันที

“มึงเอาอะไรมามั่งวะ? กูมียันต์ พระเครื่อง น้ำมนต์18วัด ข้าวสารเสก” บลูพูดไปมันก็หยิบพระของมันออกมา ถ้าไม่รู้มาก่อนคงคิดว่าบ้านมันเปิดสำนักสงฆ์ พระเครื่องมาเป็นถุง!!

“กูไม่รู้ว่ะ...กูเอาปืนฉีดน้ำมา เพราะปืนจริงกูไม่มี” ฉันพูดก็เอาปืนฉีดน้ำที่เหมือนปืนจริงชูขึ้นให้บลูดู

“มึงเอามาเล่นสงกานต์หรอสาดดดด!! ช่างเถอะ ไปบุกกัน!!” ว่าแล้วบลูก็เดินไปที่ห้องหมายเลข 704 ทันที

 

เปิดประตูเข้ามา ก็สัมผัสได้ถึงความน่ากลัวของมันแล้ว กลิ่นเหม็นอับๆตลบอบอวลอยู่เต็มห้อง

เมื่อห้องสว่าง ฉันมองไปรอบๆก็ไม่มีอะไรผิดแปลกไปจากห้องธรรมดาทั่วไป จะมีก็แต่ผนังห้องด้านหนึ่งที่ทาสีแดงเท่านั้น...

“ชาวเด้อ กูเห็นผู้หญิงนั่งหวีผมอยู่หน้ากระจก แล้วก็ผู้ชายอาบน้ำ หล่อมาก!”

“พ่อมึง! ใช่เวลาเล่นไหมเนี่ย ว่าแต่หล่อขนาดไหนวะ!” เอิ่มส์ อีพวกนี้!

“มึงยืนอยู่เฉยๆก่อน ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นกำลังเดินมาพร้อมเชือกหนึ่งเส้น...” บลูหยุดเล่าไปซักพัก ฉันพยายามเพ่งมองตามมัน ก็ไม่เห็นว่าข้างหน้าจะมีอะไรเลย

“ผู้หญิงที่หวีผมอยู่เอาน้ำให้ผู้ชายดื่ม...และลุกไปที่นอกระเบียง” ฉันฟังบลูเล่า อื้ม...กูก็ไม่เห็นอยู่ดี!

“ผู้ชายเดินตามไปพร้อมเชือกเส้นหนึ่ง...เอ่อ...แม่งฆ่าผู้หญิง!!” อ้าวเฮ้ย!! แล้วเราต้องช่วยไหมเนี่ยยยย!!!

“เชี่ยเอ้ย!” บลูหันหน้าหนีเหมือนไม่อยากมองภาพต่อ

“ผู้หญิงนอนตายอยู่ที่ระเบียง ส่วนผู้ชายเดินมาในห้องแล้วมันก็....อ้าว!!”

“อ้าวอะไรมึง!” ฉันถามอย่างลุ้นมาก

“เฮ้ย!! มันนอนชักอ่ะ เฮ้ย!! น้ำลายฟูมปากด้วย อะ..อ้าว! มันตายแล้วอ่ะ!” เวร ตายทั้งคู่!

“แล้วแม่งจะมาฉายหนังสดทำไมวะ?” ฉันถามนิ่งๆ เพราะฉันเห็นแต่ความว่างเปล่า

“นั่นสิ..มะ”

ปังงงงงงง!!!!!!!!!!!

ชาวเด้อออออออออ!!!!!!!!!!!!

อึก!! เศษลิ่มเลือดพุ่งออกมาจากปากของฉันกระจายทั่วบริเวณ อยู่ดีๆก็รู้สึกว่ามีแรงมหาศาลอัดเข้ามา ทำให้ร่างของฉันกระเด็นกระแทกกำแพงอย่างรุนแรง!! เจ็บ!! เจ็บที่สุดในโลกเลยโว๊ยยยยยย อ๊ากกกกกก!!!!

 

“พวก มึง ต้อง ตาย!!!”

“ลีน่า หลบ!!!!!!!!” บลูตะโกนเสียงดังลั่น ฉันจึงกลิ้งหลบทันที!

“บลู บอกกูว่าผีอยู่ไหน!!”

“อยู่ข้างๆมึง!” ฉันเอาเท้าถีบไปข้างซ้ายทันที!

“เชี่ยข้างขวา!” ให้ตายเหอะ! ทำไมกูไม่เห็นวะเนี่ยยยย!!

 

ปัง!!!!!!!!

“ทำอะไรซักอย่างซิโว๊ยยยยยย!!!” ฉันตะโกนเสียงดัง เพราะเมื่อกี้ฉันถูกเอาหัวไปฟาดกำแพงเต็มๆ เล่นเอามึนไปเลยทีเดียว ดีนะหัวไม่แตก! แต่เมื่อมองไปที่บลูก็ต้องตกใจ เพราะบลูกำลังถูกเชือกรัดคออยู่!!

“ลีน่า..กู...” ฉันวิ่งไปเอามีดในห้องครัวมาแทงแถวๆข้างหน้าบลู เพียงเพื่อจะให้โดนสิ่งที่มองไม่เห็น!!

“ละ..ลีน่า..แม่ง..อยู่...ข้าง..หลัง!” อ้าวเวร!! ฉันจึงวิ่งไปแทงข้างหลังทันที

 

ตอนนี้ฉันเริ่มสัมผัสได้แล้ว ว่ากำลังแทงถูกมวลอากาศที่มันหนากว่าปกติ รู้สึกเหมือนแทงนุ่นอยู่ ฉันกระหน่ำแทงไปไม่ยั้ง แทงทั้งน้ำตา! ทำไมต้องเป็นฉันคนเดียวที่ไม่เห็นอะไรด้วย!! ทำไมฉันถึงช่วยอะไรใครไม่ได้เลย!!!!!

อ๊ากกกกกก!!!!!!

 

“เค่ก เค่ก เค่ก!!” ฉันร้องไห้และวิ่งเข้าไปกอดบลูทันที เมื่อกี้ก่อนที่เชือกจะหลุด ฉันเห็นบลูดิ้นเหมือนจะขาดใจตายอยู่แล้ว ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ!!!

“หนี!!” บลูพูดแค่นั้น เราสองคนก็วิ่งออกจากห้องทันที แต่

 

ปัง!!!!!!!!!!

 

ประตู!! ประตูเปิดไม่ออก

“ลีน่า...มึงฟังกูนะ ผีแม่งไม่ต้องการกูมาก ตอนนี้มันจ้องมึงอยู่ เพราะฉะนั้น มึงโดนอะไรก็ทนๆเอาหน่อย กูจะฆ่ามันเอง!!” บลูพูดเสียงเครียดมาก ซึ่งฉันไม่เคยเห็นมันจริงจังขนาดนี้เลย ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมา

“เฮ้ย! ไหนมึงบอกฆ่าใครไม่ได้ไง!”

“กู จะ ฆ่า มัน เอง!!!!”

 

เพล้งงงงงง!!!!!! เสียงโคมไฟทั้งอันแตกข้างๆฉัน!!!! ถ้าบลูไม่ผลัก เมื่อกี้คงโดนหน้าของฉันเต็มๆ เชสโด้! ที่มึงกะเล่นให้กูตายเลยใช่ไหม!!

“อยู่เฉยๆลีน่า มันเป็นผีผู้หญิง!” บลูตะโกนจากอีกฝั่ง

 

กริ๊ดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!

ฉันกริ๊ดเสียงดังลั่นห้อง เมื่อร่างทั้งร่างถูกลากไปที่ระเบียง!! มันเกิดขึ้นเร็วมาก!! ร่างของถูกลากออกมาอย่างไม่ปราณี! ความเจ็บไม่ต้องพูดถึง ทรมาณยิ่งกว่าการตายเสียอีก!!!!!!

 

ฉันถูกกดทับจนหายใจไม่ออก ได้แต่ดิ้นไปมาให้หลุดพ้น ตอนนี้บลูยืนอยู่ที่ปลายเท้าของฉัน แล้วก็แทงมีดลงไปในอากาศ พร้อมกับบดมีดสุดแรง!!!!

 

 

.....

 

 

 

“มัน..หายไปแล้วลีน่า” บลูพูด และค่อยๆพยุงฉันให้ลุกขึ้น ให้ตายเหอะ เครื่องในกูแหลกหมดก็งานนี้แหละ!!!

“บลู กูขอโทษ..คือกู..” ฉันรู้สึกแย่มาก ที่ช่วยอะไรเพื่อนไม่ได้เลย บลูเกือบจะต้องมาตายเพราะฉัน! ภาพที่บลูดิ้นเหมือนจะขาดลมหายใจยังติดตาฉันอยู่!

“มึงอย่าพูดมาก เจ็บจะตายห่าอยู่และ..”

 

ตอนนี้พวกเราลงมาอยู่ที่ชั้นหนึ่ง พนักงานโรงแรมมีสีหน้าตกใจ และรีบวิ่งมาถามว่าฉันเป็นอะไร แต่ฉันทำหน้ายิ้มแย้มแล้วบอกว่าไปถ่ายหนังมาค่ะ - -* ข้ออ้างกู...

แต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนจะตายจริงๆ ระบมไปทั้งตัว...แต่อย่างว่า เจ็บอะไรก็ไม่เท่าเจ็บใจ!! เจ็บใจที่ฉันน่าจะทำอะไรได้มากกว่านี้ เหอะ!

“ฉันช่วย...” ฉันมองไปทางต้นเสียง ก็พบว่าคนที่พูดก็คือ เนตร มันมาทำไมวะ?

“นายมาได้ยังไง?” บลูถามขึ้น

“นั่งรถมา...”

“นี่! ไม่กวนส้นตีนซักวันจะตายไหมฮะ! ฉันหมายถึงว่านายมาทำไมต่างหากล่ะ ไองั่ง!” บลูด่าเป็นชุด สมควร แต่หน้าตาของนายเนตรก็ยังคงนิ่งเงียบ และกวนส้นตีนเหมือนเดิม

“เพื่อนเธอจะตายแล้ว...มัวแต่พูดมากอยู่ได้ ยัยงั่ง!!” เออจริง...ถ้าพวกมึงยังคงยืนเถียงกันต่อ กูอาจเลือกหมดตัวได้เลยทีเดียว!!

 

เมื่อทุกคนระลึกได้ ฉันจึงถูกนำส่งโรงพยาบาลโดยแท็กซี่ทันที...

 

 

**** Part’ Blue ****

 

ฉันนั่งรอลีน่าอยู่ที่หน้าห้อง ข้างๆคือนายเนตร

“นาย...มาช่วยพวกเราหรอ?” ฉันถามขึ้นทำลายความเงียบ

“ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีก มันอันตรายมาก ถ้าเพื่อนเธอหรือเธอตายขึ้นมาจะทำยังไง? ทำไมทำอะไรไม่คิดให้รอบคอบกว่านี้ เธอมันไม่ได้เรื่องจริงๆ!”

“ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ ว่ามันจะโหดขนาดนี้!”

“....”

อ้าว? แล้วนายเนตรก็เงียบไป... ฉันก็ไม่ได้พูดอะไร สุดท้าย ก็มีแต่ความเงียบเหมือนเดิม...

“สัญญากับฉัน...ว่าเธอจะไม่ตาย” นายเนตรพูดขึ้นทำลายความเงียบอีกครั้ง ประโยคนี้ทำให้ฉันงงเล็กน้อย

แต่ก็ตอบกลับไปอย่างมั่นคง

“อื้อ...ฉันสัญญา”

การที่ฉันจะให้สัญญากับใครซักคน มันหมายถึงการที่ฉันจะทำ...ถ้าฉันทำไม่ได้ ฉันจะไม่สัญญา

________________________________________

 

 

จบแล้วตอนแปด!! พรุ่งนี้ตอน 9 >3< ช่วงนี้ฟิตมาก พรุ่งนี้อัพดึกเหมือนวันนี้นะจ๊ะ พอดีไปเที่ยว 555+ จุ๊บๆจ้า ฝันหวานค๊าบบบ


nu eng