●The Lipper King (เดอะ ลิบเปอร์คิง) By : ไรวินท์ ●

ลำดับตอนที่ #3 : ● Chapter 2 Ξ

Story : The Lipper King 

BY: ไรวินท์

 

Chapter 2

 

**** Part’ Kao ****

               

ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึกอีกครั้ง เพราะฝันร้าย ฝัน.... ฉันฝันมาเป็นคืนที่ 3 แล้ว

ฉันฝันว่า มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่มีหัว จะมาเอาหัวของฉันไป... เด็กผู้ชายคนนั้นพยายามทำทุกวิธี เพื่อจะมาเด็ดหัวของฉัน วันแรกมาบีบคอ... วันที่สองมาจิกหัวฉัน และคืนนี้ มันเอาเลื่อยมาเลื่อยคอของฉัน... และฉันก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา

เฮ้อ! มันก็แค่ความฝันน่ะเก้า...

 

ครืนนนนน ครืนนนนนน

เสียง... เสียงมันเหมือน...

“เฮ้ยยยยยยยย!!!!! เชี่ยแล้ว!” ฉันมองไปที่ต้นเสียง ไอ้เด็กนั่น!! ไอ้เด็กไร้หัว อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!!! มันมาพร้อมเลื่อย ไม่นะ! ใครก็ได้ช่วยด้วยยยยยยย!!! ฮือออออ หนูกลัวแล้วววว!!!!!! 

“ช่วยลูกช้างด้วย!! พุธโธๆๆๆๆๆๆๆ นะ...นะโมตัสสะ ภัควะโต แล้วอะไรต่อวะ? โอ๊ย! สุปะติปัณโณ ภัควะโต นะโมตัสสะ นะโมตัสสะ”

ตุบ!!

ฉันลืมตามาข้างนึง เพื่อมองไปที่ไอ้เด็กนั่น พบว่า... มันพนมมืออยู่!! อ๊ากกกกก!!!! นี่มึงจะศรัทธาในพระพุทธศาสนาไปกับกูด้วยใช่ไหม! ฉันเดาได้เลยว่าถ้ามันมีหัว มันต้องท่องบทสวดมนต์ได้แน่ๆ!! ฮืออออ ใครก็ได้ช่วยด้วยยยยยย!!!

ฉันกลัวจนฉี่ราด ฉันเข้าใจแล้ว ว่าขนหัวลุกมันเป็นยังไง!!

 

ครืนนนนน ครืนนนนนนน

“กริ๊ดดดดดดดด!!!!!!” ฉันกริ๊ดดังลั่น! แล้วกระโดดลงจากเตียง ไอ้ผีเด็กมันค่อยๆเดินมาทางฉัน มันมองไม่เห็นและไม่ได้ยินเสียง

ใช่! ฉันต้องเงียบ.... เงียบ.... เงียบ…เงียบ...

ครืนนนนนน ครืนนนนนน

ไอ้เด็กนั่นมันลากเลื่อยไปรอบๆห้อง เดินตามหาตัวฉัน ฮืออออ สิ่งศักดิ์สิทธิ ช่วยลูกช้างด้วย ได้โปรด อึกๆ ฮืออออ

 

ตุบบบบบบ!!!!!!

“อยู่...นี่...เอง...หรอ....” กริ๊ดดดดดดดดด!!!!!! หัว!! หัวของมันอยู่ตรงหน้าฉันนนนนน!!!!!!

ครืนนนนน ครืนนนนนนนน

เฮ้ยยยยย ตัวมันมาแล้ว!! มันลากเลื่อยมาทางนี้แล้ววววววว!!!!

 

“มึง...ต้อง....ตาย!!!!!!!!!!!!”

“กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!! ผลัก!!!!!!” ฉันตัดสินใจถีบหัวไอ้ผีเด็กนั่น และผลักตัวมันไปเต็มแรง ทำให้เลื่อยกระเด็นไปอีกทาง! หนอย!! คิดว่าเป็นผีเด็กแล้วมึงจะเก่งกว่ากูหรอ!!

ฉันรีบวิ่งไปหมายจะหยิบเลื่อย แต่... ขา...ขาของฉันติดอะไร?

“มึง...จะ...ไป...ไหน!!” ไอ้ผีเด็กมันจับขาฉันไว้อยู่!!! มืออีกข้างของมันถือหัวของมันไว้ มันบีบขาของฉันและจิกลงไปจนเลือดออก กูเจ็บ!!

“หืออ ไอ้ผีเวร พูดไม่เพราะเลยนะมึง!!!! ตายซะเหอะ!!!!! ย๊ากกกกก!!!!” ฉันเอาเลื่อยสับแขนของมัน เลือดที่แขนของมันกระจายเต็มไปหมด ฉันลุกขึ้นเตรียมวิ่งหนี แต่ก็ไม่ลืมที่จะกระทืบหัวมันซ้ำ! ถ้ามึงยังไม่ตายอีก กูก็ไม่อยู่ให้มึงฆ่ากูแล้วโว๊ย!!! ฉันวิ่งหนีสุดชีวิตออกนอกห้อง รู้อย่างเดียวว่ากูต้องไปจากที่นี่!!!!!!!!!!

 

 

 

**** Part’ Da ****

เฮ้อ... ทำไมวันนี้ฉันถึงนอนไม่หลับ?

ฉันนอนคิดกระสับกระส่ายไปมา นอนยังไงก็นอนไม่หลับ โรงพยาบาลน่าเบื่อจะตาย... หลังจากเหตุการณ์วันนั้น ฉันเพิ่งค้นพบตัวเองว่าฉัน..อาจจะเป็นคนไม่กลัวศพมากก็ได้ ฉันเห็นพวกเขาตายต่อหน้า แต่ไม่ได้รู้สึกกลัวมาก แค่ช็อคเฉยๆ แต่หลังจากนั้น ฉันรู้สึกว่า การตายมันเป็นเรื่องธรรมดา อาจจะเป็นเพราะที่บ้านของฉันเป็นมูลนิธิ ฉันจึงเห็นภาพพวกนี้จนชินเสียแล้ว

เพราะฉันมัวแต่กลัวผี ฉันถึงไม่ได้ช่วยเพื่อน บอกตามตรง ฉันกลัวอีหนังผีกระชากหัว มากกว่าศพที่ถูกคลอกตายหน้าโรงหนังเสียอีก!! หนังผีเป็นสิ่งที่หน้ากลัวที่สุด!! แต่ผีจริง...น่ากลัวหรือเปล่า? ไม่รู้สิ ฉันไม่เคยเห็นเหมือนกัน

 

ไม่ง่วง...ไม่อยากนอน ฉันว่าฉันควรออกไปนอกระเบียงดีกว่า...

 

ตุบ! ตุบ! ตุบ! ตุบ!

เสียงดังเป็นจังหวะจากห้องข้างๆ น่าแปลก ที่ระเบียงห้องของฉัน เชื่อมกับห้องทางฝั่งขวา... ฉันเพิ่งรู้ว่ามันทะลุถึงกันได้ แล้วเมื่อกี้ มันเสียงอะไร? ด้วยความอยากรู้อยากเห็นมันครอบงำ... ฉันจึงตัดสินใจเดินไปทางช่อง ที่สามารถผ่านไปยังอีกห้องนึงได้...

ภาพที่ฉันเห็น ทำให้ฉันต้องหลบเพื่อแอบดูทันที!!!

ตุบ! ตุบ! ตุบ! ตุบ!

ฉันตกใจตาเบิกโพรง เมื่อภาพที่เห็นคือผู้หญิงกำลังฆ่าลูกของตัวเอง!! โดยที่เอาศพของเด็กน้อยเหวี่ยงทุบกับกำแพงอย่างไร้ความปราณี!!! ตอนนี้สภาพของเด็กคนนั้นไม่ใช่คน เนื้อหนังหลุดลุ่ย สภาพหน้าและลำตัวเละไปหมด เลือดไหลกระจายเต็มผนัง และมันก็ค่อยๆไหลมา.. ไหลมา... ที่.... เท้าของฉัน!!!

กลิ่นคาวเลือดเหม็นไปหมด ฉันถึงกับน้ำตาไหลออกมา แต่ไม่กล้าที่จะร้องไห้เสียงดัง

“อึก!” ฉันรีบเอามืออุดปากของตัวเองไว้ เมื่อเสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมาจากปาก

แย่แล้ว!! มันมองมาทางนี้แล้ว!

 

“มา...แอบ...ดู...อะ...ไร...จ๊ะ...หนู..” หล่อนหันหน้ามายิ้มกับฉัน เสียงที่เปล่งออกมาทำให้ฉันรู้สึกชาวาบไปทั้งตัว ทำไม? วิ่งสิ! ดา แกต้องหนี!! หนีสิโว๊ยยยยยย!!!!

ตุบบบบ!!

ผู้หญิงคนนั้นเหวี่ยงลูกของตัวเองออกไปนอกระเบียง! แล้วก็เดินมาหาฉัน!!!!!!!!!!

ช่วยด้วย!! ใครก็ได้ช่วยด้วย!! ฉันขยับไปไหนไม่ได้เลย!!!!

 

“มึง...มา...นี่!!!!”

“เฮ้ยยยยยยยย!!!!!” ไม่อยากจะสารภาพว่าฉันกริ๊ดไม่เป็น!! ฉันร้องเสียงหลงเมื่อมันกระชากหัวของฉันไป เจ็บ! เจ็บเหมือนหนังหัวจะหลุด ฉันพยายามต่อสู้ แต่อีนังนั่นมันมีแรงมหาศาลเหลือเกิน!! ฉันพยายามยื้อ แต่ทำอะไรไม่ได้เลย เมื่อมันดึงฉันมาในเขตของห้องมันได้แล้ว มันก็ผลักหัวของฉันเต็มแรง!! ดีที่ฉันหลบทัน ไม่งั้นต้องโดนกำแพงแน่ๆ

การสู้รบขนาดย่อมก็เกิดขึ้น เมื่อฉันต้องหนี!! ส่วนนังนั่นมันต้องฆ่า!!

ตุบ!!

เมื่อฉันเสียท่า มันจึงจับหัวฉันโขลกกับกำแพงทันที!!!

“เชี่ยยยยย!!! กูเจ็บ!” โมโหแล้วนะโว๊ย!!! ฉันพยายามมองหาอาวุธ ก็ไม่พบสิ่งที่จะเป็นอาวุธได้เลย! ฉันจึงรวบรวมกำลังผลักนังนั่นออกไปเต็มที่!!

ได้ผล!! นังฆาตรกรเซเล็กน้อย เป็นโอกาสของฉันแล้ว!!

ฉันดึงหัวมันโขลกกับกำแพงบ้าง! เป็นการเอาคืน

“เจ็บไหมล่ะ เวรเอ้ย!!” เหมือนว่านังนั่นมันจะแค้นฉัน ฉันเห็นว่ามันนิ่งไป หรือว่ามันจะตายแล้ว??

ฉึกกกกก!!!!!

เจ็บ!! ความรู้สึกเจ็บจิ๊ดที่ท้อง ทำให้ฉันรับรู้ได้ว่า ฉันถูกมีดแทง!!

“มึง...ตายยย!!!” นังนั่นจิกหัวฉันไปที่ระเบียง และเตรียมจะถีบฉีบฉันลง!!

ผลัก!! กริ๊ดดดดดดดดดดด!!!!!!!

เสียงกรีดร้องโหยหวนดังไปทั่วบริเวณ ช่วยไม่ได้ มึงโง่เอง!! นังนั่นกำลังจะถีบฉัน แต่เมื่อฉันหลบ มันจึงลื่นน้ำเลือดที่นองเต็มพื้นตกระเบียงไป! ให้ตายเหอะ อยู่ไม่ได้แล้ว!! หนี!! ดามึงต้องหนีออกไปจากที่นี่!!!

 

**** Part’ Taew ****

เชี่ย! เมื่อไหร่มึงจะไปซักทีวะ!! ฉันหงุดหงิด เพราะเมื่อฉันโผล่ออกมาจากผ้าห่มเมื่อไหร่ ก็จะเห็น ผี!! ยืนอยู่ปลายเตียง!! ผีที่ว่ามันเป็นผีผู้ชาย ครึ่งตัว... ไม่ใช่ครึ่งล่างครึ่งบน แต่มันเป็นครึ่งซ้ายของมันน่ะสิ!!

มันยืนอยู่ตรงนี้เป็นคืนที่ 3 แล้ว ไม่ยอมไปไหน! และเริ่มมีหนอนยั้วเยี้ยเต็มไปหมด วันแรกที่ฉันเห็นก็สติแตก วันที่สองก็สติแตก วันนี้ ก็สติแตกเช่นกัน แต่เริ่มรู้สึกรำคาญ! กูเหม็น กูง่วง กูอยากนอนโว๊ย!!!

“นี่!! เมื่อไหร่จะไปวะ!” ฉันตัดสินใจลุกขึ้นมาคุยกับมัน เพราะระลึกได้ว่า ขืนกลัวต่อไป ฉันไม่ได้นอนแน่ๆ!!

“....” เงียบ.. หยี!! ฉันเห็นเครื่องในของมันหลุดออกมาเป็นยวง แหยะ!! เหม็นก็เหม็น ไอ้ผีสกปรกเอ้ย!

“เฮ้ย! ชักจะโมโหแล้วนะเว่ย เดี๋ยวจะทำบุญไปให้ กูไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลยเนี่ย! คนเรามันต้องนอนบ้างนะเว่ย เห็นไหมเนี่ย ขอบตา! ดู!! แหกตาดูซะ!! ขอบตากูดำขนาดไหน!” ฉันอยากจะตบปากตัวเองซักร้อยรอบ! ไม่น่าไปท้าให้มันแหกตาเลย!! มันแหกจริงๆ จนตาหลุดออกมานอกเบ้า อ๊ากกกกกก น่ากลัวกว่าเดิมล้านเท่า!!!!

“โอยยยยย ไปซะทีเหอะ กูจะนอน~” ฉันโอดครวญ อารมณ์นี้อยากนอนมากเลย ไม่ไหวแล้ว ไม่ได้นอนมาสามคืน กูจะร้องไห้แล้วนะ

“.....” แล้วมันก็ค่อยๆหายไป เอ้อ ว่าง่ายเนาะ...

ฉันล้มตัวลงนอน หลับได้เต็มตาซักทีนะเรา ฉันรู้สึกว่าได้กลิ่นอะไรแปลกๆที่หลัง จึงลองตะแคงขวาดู...

กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!

มัน! มันอยู่ตรงหน้าของฉัน!!!!!!!! ตาที่ถลนออกมานอกเบ้า หนอนยั้วเยี้ยเต็มเตียง เครื่องในของมันที่หลุดออกมาจนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร กองอยู่ใกล้ฉันห่างกันไม่ถึง 1 เซ็น!!!!!!!!

“กริ๊ดดดดดดดดดดดด!!!!!!!! กูไม่อยู่แล้วโว๊ยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!”

ฉันกระโดดลงจากเตียงวิ่งหนีสุดชีวิต กูไม่อยู่แล้วโว๊ย!!!!!!!!!!!!

 

**** Part’ Yo ****

ฉันก็ไม่ใช่ว่าจะดีกว่าแต้วซักเท่าไหร่หรอก....

แต้วบอกว่ามันมายืนอยู่ปลายเตียง แต่ของฉัน มันยืนอยู่รอบเตียงเลย! ฉันพยายามทำตัวให้ชินที่สุด เพราะฉันเห็นสิ่งพวกนี้มาตลอด แม้แต่วันที่ไฟไหม้ ฉันก็เห็นทุกอย่างมั่วไปหมด แทบจะแยกไม่ออก ว่าอันไหนคือคนที่มีชีวิต กับไม่มีชีวิต ทุกอย่างมันน่ากลัวเกินไปแล้ว!

แต่จะทำยังไงได้ ฉันไม่สามารถหนีได้เลย ยกเว้นฉันจะต้องตาย...

วิญญาณที่อยู่รอบพวกเราทั้ง 8 คน ล้วนแต่มีความแค้นกันทั้งนั้น ฉันสัมผัสได้ว่า พวกเขาประสงค์ร้าย และฉันก็รู้สึกว่า พวกเราทุกคนไม่ปลอดภัย... แม้แต่ตัวฉันเอง

ตอนนี้ฉันกำลังอาบน้ำ..และแน่นอน ในห้องน้ำก็ไม่ได้มีแค่ฉันที่อยู่ที่นี่ แต่ฉันพยายามทำตัวปกติ เหมือนไม่เห็นอะไร... ทั้งๆที่ในเวลานี้ ฉันมองผ่านกระจก พบว่าผู้หญิงผมยาวกำลังเอื้อมมือมาจับที่หัวของฉัน!!

ใจเย็นนะโย... เขาคงไม่ทำอะไรเราหรอก...

ซ่าาาาาาา!!!!! กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!

น้ำร้อน!!! ฝักบัวที่ฉันอาบอยู่ จากน้ำเย็นๆก็กลายเป็นน้ำร้อนที่ลวกตัวฉัน!! ฉันสะบัดฝักบัวออกพร้อมกับสวมเสื้อคลุมทันที!! รู้สึกได้ว่าถูกน้ำร้อนลวก มันแสบไปหมด จนน้ำตาไหลออกมา

“หึหึหึ..ฮะ ฮะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า!! ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!” ผีตนนั้นหัวเราะฉัน ฉันทำเป็นไม่เห็น และวิ่งออกจากห้องน้ำไป!! ไม่อยู่แล้ว ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว!!!

_________________________________________

อ่า...จะตี 1 แย้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอัพต่อ 55+

nu eng