ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    S.Fic! SHINee [Taemin X Key] No.2 : ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย...

    ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 : เรายังคงเหมือนเพื่อนหยอกล้อเหมือนวันวาน แต่ฉันคือคนใจสั่นแต่ฉันคือคนห

    • อัปเดตล่าสุด 11 มิ.ย. 53


    เรื่อง ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย....
    S.Fic SHINee [Key  X  Taemin] by เฮวอน :’]]]]]]
     
    Chapter 2 : เรายังคงเหมือนเพื่อนหยอกล้อเหมือนวันวาน แต่ฉันคือคนใจสั่นแต่ฉันคือคนหวั่นไหว
     
    [Key say]
     
    “แทมิน เย็นนี้ มึงจะกินไร...” ผมถาม ผมกับมันนอกจากจะเป็นเพื่อนกันแล้ว ก็ยังใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันด้วย อย่าคิดไปไกลครับ... ก็รูมเมทดีๆนี่เอง - -*
     
    “เอาอะไรก็เอามาเหอะ ฮัดเช่ย!!!!” มันจาม? เป็นอะไรของมันวะ
     
    “เฮ้ย...กูซักผ้าห่มแล้วนะ - -* ถูบ้านแล้วด้วย!” วันนี้เป็นเวรทำความสะอาดของผมครับ ผมว่าผมทำความสะอาดดีแล้วนะ =_=;
     
    “ฮัดเช่ย!!! โอ๊ย เป็นห่าเหวไรวะเนี่ย! หรือว่ามีคนบ่นคิดถึงว๊า!! >O<!” แทมินพูดเองเออเอง และมันก็ก้มหน้าก้มตาทำงานส่งอาจารย์ต่อ...
     
    “แล้วตกลง...มึงจะกินไรวะ?”
     
    “ฮัดเช่ย!! ฮัดชิ่ว!! ฟืดดดด!!!” เอ่อ.. - -* เสียงสุดท้ายนี่คือ เสียงสูดน้ำมูกเข้าไปครับ
     
    “เฮ้ย! มึงไม่สบายใช่ไหม! กูบอกแล้วไงว่าอย่าไปเดินตากแดด มึงอ่ะตลอดอ่ะ ชอบออกไปข้างนอกอยู่ได้ แล้วภูมิคุ้มกันยิ่งไม่ได้เรื่องอีก มึงก็ไม่สบายบ่อย บลาๆๆๆๆๆๆๆ” ผมพูดไปเรื่อยๆ เรียกว่าบ่นจะถูกกว่า พร้อมกับวิ่งหายาให้วุ่น ยาแก้หวัดอยู่ไหนวะ! หายากหาเย็นจริงๆ -*-!!
     
    “เอ๊า! กินยาแล้วนอนซะ งานอ่ะไม่ต้องทำแล้ว เดี๋ยวกูจัดการเอง!” ผมยื่นยาไปให้มัน พร้อมกับดึงงานออกมาจากมือ จะขยันอะไรนักหนาฟะ ขยันจนไม่สบาย!
    “O___O?”  
     
    “เอ๊า! จะมองกูอีกนานไหมเนี่ย! ขนจมูกกูมันยาวไปหามึงรึไงฟะ! มองอยู่ได้! กินสิ! ยาอ่ะ!” ผมบ่นมัน และตอนนี้ก็พร้อมที่จะเอายายัดปากมันแล้วครับ
     
    “เย้ยยย!” ไอ้แทมรีบขัดขืน เมื่อผมคิดจะจับยายัดปากมันจริงๆ - -*
     
    “กูกินเองได้น่า! >O<!” ว่าแล้วมันก็กินเสร็จสรรพ ไอ้นี่ ต้องให้ใช้กำลัง =__=;
     
    “..คีย์ ทำไมมึงต้องเป็นห่วงกูขนาดนี้ด้วยวะ? กูไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย ฟืดด!” ไอ้แทมพูดไปสูดน้ำมูกไป...
     
    “เป็นห่วงมึง?...” ผมทำหน้าตาเหรอหรา
     
    “ก็เออดิวะ มึงทำไมต้องเว่อร์ขนาดนี้ด้วย กูแค่เป็นหวัดนิดเดียวเอง? มึงเป็นห่วงกูขนาดนั้นเลยหรอ?”
     
    ใช่...กูเป็นห่วงมึง เพราะกูรักมึงไง แทมิน...
     
    “เอ่อ...ก็กู...ก็กูเป็นเพื่อนมึงไง ^____^”  ผมไม่รู้ว่าถ้าผมบอกมันไป จะเป็นยังไง.. เก็บไว้แบบนี้ดีแล้ว เพราะมันดีกับทั้งสองฝ่าย มันดีกับทั้งผมและ แทมิน...
     
    “อื้อ ขอบใจนะ ^___^”
    _______________________________________
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×