Shinee’Fiction [MinKey] Just call me ‘love’ แค่รัก by เฮวอน

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2

Shinee’Fiction [MinKey] ^^+ by เฮวอน

เรื่อง Just call me ‘love’ แค่รัก.....

 

Chapter 2

 

“มิน! มึงฟื้นซักทีนะ กูคิดถึงมึงจะแย่ >O< คิดว่ามึงจะตายซะและ... ไอ้คีย์มันร้องไห้แทบตาย!” คนที่ชื่อแทม

พูดกับผม ในขณะที่เขากำลังจัดผลไม้ในจาน...

ผมมีความรู้สึกว่าผมเคยรู้จักกับคนที่ชื่อ คีย์ มาก่อน ผมคุ้นๆอ่ะ คุ้นกว่าไอ้จงซะอีก =_=;   คีย์  ผู้ชายหน้าสวย ผมสวย  ผิวขาว...สะอาด เนียนน่าลูบมาก.... ถ้าผมได้แตะต้องจะเป็นยังไงนะ?? ปากน่ารักๆนั่น ถ้าผมได้จุ๊บซักทีสองทีจะรู้สึกยังไงหว่า?? ไหนจะแก้มใสๆนั่นอีกบวกกับลำคอที่ขาวเนียนน่าสัมผัส   อ๊ากกกก!! ตอนนี้ในกายผมรู้สึกปั่นป่วนมาก คลับคล้ายคลับคลาเหมือนน้องชายผมกำลังตื่นนอน เชี่ยส์!! น้องตื่น!

.. แต่เฮ้ย!!!!! กูคิดอะไรวะเนี่ยยยยยย!!!!?? คีย์เป็นผู้ชายนะเว่ยไอ้มินโฮ >O< แล้วน้องชายผมจะเด้งดึ้งได้ยังไงล่ะเนี่ย กับผู้ชายนะเว่ยยย ท่องไว้มินโฮ... มึงเป็นผู้ชาย...คีย์เป็นผู้ชายยย....

 

“จะจ้องอีกนานไหม ช เว มิน โฮ!” อ้าว! คีย์พูดได้ด้วยหรอวะ! หลังจากที่ผมจ้องคีย์และร่างกายมีปฏิกิริยาตอบสนอง ไม่รู้ว่าจ้องนานแค่ไหนแล้ว คีย์ก็พูดขึ้นมา ผมคงเสียมารยาทจริงๆ >O<

 

“โทษที.... ว่าแต่ว่า เอ่อพวกนายเป็นเพื่อนเรา...ป่ะ?” ผมถาม..แต่ถ้าให้ผมเดาก็คงจะเป็นเพื่อนผมนั่นแหละ -_-; ก็มาเยี่ยมผมอ่ะ พวกนี้คงไม่ใช่เพื่อนของนางพยาบาลหรอก! =[]=;

 

“ไอ้จงมันบอกพวกกูแล้วแหละ ว่ามึงความจำเสื่อม แต่เสื่อมจนจำคีย์จังของมึงไม่ได้เลยหรอวะ! ไอ้เวรหนิ!! ป๊าบบบ!!” ไอ้(เชี่ยส์)แทม เดินมาตบหัวผมป๊าบนึง! แมร่งจะตบให้ความจำกูกลับมาบัดnow หรือไงฟะ! ไอ้หอกหัก! ตบแรงได้โล่เลยเสดด!! (เสดด= สัด...เป็นศัพท์แสลงคำหยาบฮะ^^)

 

“แทม! ทำไมตบมินแรงจังเลยอ่ะ เดี๋ยวก็ยิ่งจำไม่ได้มากขึ้นหรอก!” คีย์รีบวิ่งมาปกป้องผมจากน้ำมือไอ้โหดหน้าเห็ด!

 

“แหมๆๆ แตะไม่ได้เลยนะมึง! เออๆ กูขอโทษ” แทมพูดแล้วก็เดินจากไป....เหมือนจะหายไปนะ แต่มันไปเข้าห้องน้ำอ่ะ -_-;

 

“มินเจ็บไหม! >.< ไหนดูแผลหน่อยสิ....” คีย์ร้อนรนด้วยอาการเป็นห่วงผม... แล้วทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยหว่า??

 

“รับสายหน่อย พ่อมึงโทรมา~~ รับสายหน่อย พ่อมึงโทรมา~~ ......” เสียงโทรศัพท์หมาตัวไหนวะ! ริงโทนแม่งกะโหลกกะลาปัญญาอ่อนอิ๊บอ๊าย!

“โทรศัพท์นายอ่ะมิน -_-;” คีย์ยื่นโทรศัพท์ให้ผม อ้าว! ของกูเองหรอเนี่ย?? O__O;

 

“ฮา~โหล” ผมฮัลโหลเสียงยาว

 

[มินหรอจ๊ะ คิดถึงจังเลยยยยยยยย] ใครวะ??? -_-??

 

“นี่ใครน่ะ?” ผมถามเสียงคุ้นๆเหมือนเสียงพงซุนเลยอ่ะ....

 

[ก็แฟนของมันไงล่ะจ๊ะ ^^ จำเสียงพงซุนไม่ได้ จะงอนแล้วนะ T^T] อ๋อ! แฟนผมนี่เอง ผมเพิ่งรู้ตัวว่านอกจาก

ผมจะหน้าตาดีแล้วยังความจำสั้นอีกอ่ะ =[]= (ชีวิต!!)

 

“โทรมา มีอะไรหรอ?”  

 

[ก็แค่อยากจะคุยเรื่องของเราไงจ๊ะมิน......บลาๆๆๆๆ] แล้วผมก็เดินเลี่ยงออกไปนอกระเบียง โดยที่ลืมสนใจคีย์ไปเลย.....

 

 

 

“เฮ้ยมิน! มึงทำเชี่ยไรนอกระเบียงวะ จะโดดตึกตายไง!!!?” เสียงของไอ้จงทำลายสมาธิผม ตอนนี้ผมกำลังฟังเรื่องเล่าของพงซุนอยู่แบบอินๆปนใส่อารมณ์มาก และพงซุนก็จะย้ำเสมอๆว่า ‘ห้ามบอกใครเรื่องของเรา’ แม้ว่าจะเป็นไอ้จงเพื่อนสนิทที่สุดของผมก็ตาม โดยเธอให้เหตุผลผมว่า ถ้าพ่อแม่ของเธอรู้ ผมและเธอจะเป็นอันตราย

 -_-; ผมมีแฟนคบแบบหลบๆซ่อนๆอ่ะ =[]=;

       ผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมพงซุนต้องเล่าแต่เรื่องของคีย์ด้วยนะ ผมรู้สึกขัดกับความรู้สึกยังไงไม่รู้.....

พงซุนบอกว่า คีย์เป็นคนที่นิสัยไม่ดีมากๆ ที่สำคัญ ‘เขาเป็นเกย์’ ถึงว่า! ทำไมต้องมาใกล้ชิดเป็นห่วงผมขนาดนั้น -_-; พงซุนบอกว่า คีย์จะควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้า ชอบแย่งแฟนคนอื่น เจ้าชู้ ชอบเข้าหาผู้ชายก่อน ชอบอ่อยเหยื่อ บลาๆๆๆๆๆ สารพัดความชั่วร้ายของคีย์ที่ผมอาจจะรู้มาแล้วก่อนที่ความจำจะเสื่อมก็ได้ แต่ตอนนี้ความจำเสื่อม พงซุนเลยเป็นผู้ถ่ายทอดให้ผมฟังมั้ง >O<

         พงซุนบอกว่า ให้ผมระวังคีย์ไว้ เพราะว่าก่อนหน้านี้คีย์เคยบอกว่าจะแย่งแฟนพงซุน ซึ่งก็คือผม.....   และคีย์ก็ชอบผมมากๆด้วย แต่ผมไม่เคยยอมให้คีย์มายุ่งด้วยอยู่แล้ว แต่คีย์ก็ยังตามตื้อ ผมไม่คิดเลยว่าคีย์จะชั่วร้ายได้ขนาดนี้! เห็นหน้าตาใสซื่อ แต่ข้างในเน่าอย่างกับอะไรดี! คนสมัยนี้ไว้ในไม่ได้จริงๆ! ผมเกือบจะจีบแล้วไหมล่ะ! เฮ้ย!! เดี๋ยวๆๆ ผมพูดอะไรออกไปนะ จะจีบคีย์งั้นหรอ O[]o!! กูมีความคิดแบบนี้ตอนไหนวะเนี่ยยยยย T^T เหอะ! ผมมีแฟนแล้ว ผมไม่มีทางชอบไอ้หน้าสวยสำส่อนนั่นหรอก! (แรงงงง!!)

 

“มินโว๊ยยยย!! มึงคิดอะไรอยู่!” เสียงไอ้จงทำผมตกใจจนสะดุ้ง!

 

“ได้ยินแล้วๆๆ แค่นี้ก่อนนะครับที่รัก...” ผมพูดกรอกใส่โทรศัพท์แล้วก็กดวางไป พงซุนของผมคงเข้าใจนะ ^^

 

“มึงคุยกับใครวะ?”

  

“กิ๊กกูโทรมาน่ามึง ^^ อย่าไปสนใจเลย ^O^” ผมแถไปเรื่อยๆ เพื่อไม่ให้ไอ้จงรู้ แหะๆ ปิดบังเพื่อนไม่ดีเลยอ่ะ

“เดี๋ยวกูจะฟ้องคีย์!!”

 

“ทำไมต้องฟ้องคีย์ด้วยวะ? ไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย!” ผมพูดขณะที่ตอนนี้เปิดประตูเข้ามาในห้องแล้ว และเสียงก็ดังพอที่แทมและคีย์จะได้ยิน....

 

“บ้า! มึงกับคีย์ จะเป็นแฟนกันอยู่แล้วไอ้มิน 555+ อย่าเขินไปเลยเพื่อน >O<” ไอ้จงพูดไปเขินไป มันท่าจะบ้าว่ะ!

“กูมีแฟนแล้วโว๊ย! แล้วก็ไม่มีทางที่กูจะรักผู้ชายด้วยกันหรอก!! ไม่ชอบว่ะพวกเกย์!!!!!!” ไอ้ประโยคหลังผมกระแทกใส่หน้าคีย์อย่างจัง! เหอะ!! จะด่าให้อายเลยคอยดู! (รู้สึกว่าในห้องจะสะดุ้งหลายคนนะ ไม่ใช่เฉพาะคีย์นะ >O< : เฮวอน say)

 

“…..เรา...เอ่อ....ขอตัวก่อนนะ” ชิส์! นี่ผมแค่เหน็บแนมเฉยๆ ไอ้หน้าสวยถึงกับรีบเดินออกจากห้องแทบไม่ทัน เจ๋งจริงๆเลยเรา >O<

 

“เฮ้ย! ไอ้เชี่ยส์มิน เดี๋ยวกูจะมาคิดบัญชีกับมึงทีหลัง! ถ้าคีย์ร้องไห้นะมึง! ไอ้เวรรรรรรร!!!!!” แทมพูดจบก็คว้ากระเป๋าวิ่งตามคีย์ไปทันที อ้าว! ผมผิดตรงไหนอ่ะ? ก็แค่ผมไม่ชอบคนนิสัยเลวๆอย่างคีย์ กูผิดตรงไหนเนี่ย? ก็สมควรละ โดนด่าซะมั่ง -_-; สมน้ำหน้า!!

 

“ไอ้มิน มึงความจำเสื่อมกูไม่ว่านะเว่ย แต่ทำไมมึงต้องไปว่าคีย์ด้วยวะ -_-;” จงหันมาพูดกับผมด้วยสีหน้าจริงจัง

 

“ทำไมวะ ก็กูไม่ชอบอ่ะ มึงก็น่าจะรู้ว่าคีย์เป็นยังไง!” ผมชี้แจง ผมจะคิดว่าคีย์เป็นเพื่อนไอ้จง ไม่ใช่เพื่อนผมหรอก!

 

“เป็นยังไงวะ!! ถ้าคีย์เป็นเกย์ มึงก็เป็น! เพราะมึงรักคีย์!!! มึงบอกกูเองเมื่อ 2 อาทิตย์ก่อน มึงกำลังจะไปขอคีย์เป็นแฟน! แล้วมึงก็ไป! กูยังไม่ทันได้ข่าวดี มึงก็มานอนอยู่โรงบาลแล้ว!!”

 

“ไม่รู้แหละ กูคงไม่บ้ารักผู้ชายด้วยกันหรอกว่ะ! ฮ่าๆๆๆๆ นิยายมึงน้ำเน่าจริงๆไอ้จง! เอาเป็นว่าเราอย่ามาทะเลาะเรื่องไม่เป็นเรื่องดีกว่า ยังไงก็แล้วแต่นะเว่ยเพื่อน ^^ กูจะบอกมึงไว้เลยว่า กูไม่มีวันญาติดีกับไอ้หน้าสวยนั่นเด็ดขาด! จบ!” ผมก็รีบเดินไปกินแกงกะหรี่ทันที ก่อนที่ไอ้จงจะพูดอะไรมากกว่านี้ ขี้เกียจฟัง!

 

 

“เวรละ! มันเกิดเชี่ยอะไรขึ้นวะเนี่ยยยยย!!” จงฮยานสถบคำอย่างอารมณ์เสีย ก่อนที่จะมองเพื่อนด้วยแววตาตัดพ้อ เพราะเขาเข้าใจดีว่าถ้าหากมินโฮคิดอะไร ก็ต้องเป็นไปตามนั้นไม่ผิดเพี้ยน และยากที่จะเปลี่ยนความคิดของมันได้......