Shinee’Fiction [MinKey] Just call me ‘love’ แค่รัก by เฮวอน

ลำดับตอนที่ #21 : Chapter 20

Shinee’Fiction [MinKey] ^^+ by เฮวอน

เรื่อง Just call me ‘love’ แค่รัก..... 

Chapter 20

“ขอบคุณมากนะคร๊าบบบบ” ผมกล่าวขอบคุณและเดินออกมาจากร้านขายขนมทันที...ผมมาทำอะไรน่ะหรอ...จะอะไรซะอีกล่ะครับ นอกจากผมรับจ้างเก็บดอกให้แม่น่ะสิ! นี่ก็เป็นร้านที่ 5 แล้ว ที่ผมตระเวนเก็บ แบบว่าหารายได้เสริม หุหุ

 

“อ้าวคีย์! ^____^///” หืมส์! เสียงคุ้นๆ นั่นมันเสียงมินนี่หน่า! ว่าแล้วผมก็หันไปมองทันที... อ๊ายยยยย มินจริงๆด้วย!

 

“เฮ้! ^____^////” ผมโบกมือกลับ พร้อมกลับเดินเข้าไปใกล้ๆรถของมิน

 

“ขึ้นรถสิ...”

 

“นายมาทำอะไรแถวนี้อ่ะ...” มินถามผมขณะที่กำลังขับรถไปเรื่อยๆ

 

“เรามาเก็บดอกให้แม่อ่ะดิ...อ้าวเฮ้ย!!! แล้วเราขึ้นมาทำไมวะเนี่ยยยยยยยย!!!!!???? >O<” เอ่อ...แล้วผมจะขึ้นรถมินมาทำไมวะเนี่ย! ต้องไปเก็บดอกนี่หว่า อ๊ากกกกกกก!!! ไอ้คีย์! แกนี่มันอ่อนไหวจริงๆ

 

“ฮ่าๆๆๆๆ แกตลกชะมัดเลยว่ะ! มา! เดี๋ยวเราไปส่ง พอดีออกมาขับรถให้โลกร้อนเล่นๆ ไม่คิดว่าจะเจอนาย ^____^” อ้าว! รู้แล้วครับตัวการโลกร้อน!! ไอ้ห่านนี่นี่เอง!!! = =*

 

“อย่าเลย ลำบากเปล่าๆ จอดข้างหน้าเนี่ยแหละ ^____^ ขอบคุณมากเว่ย” ผมพูด แต่มินโฮก็ไม่มีทีท่าว่าจะจอดครับ...เอ่อ หูตึงหรอคับมึง!

 

“บอกว่าจะไปส่งให้ไง.... อย่าดื้อดิ....” มินทำเสียงหงุดหงิดนิดหน่อย โอเค! กูยอม T T

.

.

“ป้าไม่มีเงินเลยจะคีย์ TTT^TTT เนี่ยเดี๋ยวป้าก็ต้องจ่ายค่าเช่าร้าน กระซิกๆๆ ฮืออออ คีย์สงสารป้าเถอะนะ TT^TT” ป้าปิ๋ว นางเอกลิเกเก่า เจ๊แกแสดงละครเก่งควรแก่การได้รางวัลสุวรรณมาลีมาก! และนี่ก็เป็นการแสดงอีกครั้งนับได้ก็รอบที่ 11 ของป้าปิ๋ว.... (มาลี-ดอก,สุวรรณ-ทอง >O<b ไม่ได้เป็นคำด่าน้า แบบว่าขำๆ ^^b)

 

“ไม่ได้หรอกครับป้า ผมเลื่อนให้ป้ามา 3 เดือนแล้วนะครับ แม่ก็จำเป็นต้องใช้เงินเหมือนกัน ไม่งั้นแม่คงไม่ให้ผมมาทวงหรอกครับป้า....” ผมพูด จริงๆแล้วแม่ก็ไม่ได้ลำบากอะไรหรอกครับ แต่ว่าผมกลัวว่าจะไม่ได้เงินก้อนนั้นอ่าดิ =__=;

 

“โถ่! งั้นคีย์ก็เอาไอ้ป๊อกแปดไปแทนละกัน!!! ถือว่าขัดดอก....”

 

“ฮะ! O[]o” ผมยังตกใจไม่เสร็จ ป้าปิ๋วแกก็อุ้มไอ้ป๊อกแปด หมาพันธุ์ปั๊ก และยื่นหน้าย่นๆของไอ้ป๊อกแปดมาใส่ผม อึก! ป๊อกแปดผู้น่าสงสาร T T

 

“ป้าครับ ทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ! มันก็มีชีวิตจิตใจเหมือนกันนะ มันรักป้าเหมือนกันนะครับ T T” ผมเห็นหน้าอันแบ๊วๆของน้องป๊อกแปดแล้วอดในอ่อนไม่ได้

 

“ยังไงป้าก็เลี้ยงมันไม่รอดอยู่แล้ว คีย์เอาไปละกัน แทนค่าดอก ถ้าคีย์ไม่เอาไปป้าก็จะโยนมันให้รถชนเดี๋ยวนี้แหละ!!” อ๊ากกกกกกกกก!!!! ม่ายยยยยยยยย ยัยแก่ใจร้าย!!!! ทำกับหมาได้ลงคอ!

 

“งั้นผมขอซื้อละกันครับ!”....เหอ!... O__O เสียงมินนี่หว่า....

 

“พ่อหนุ่มนี่หล่อแล้วยังใจบุญอีกนะเนี่ยยยยย คีย์เอาเงินกับพ่อหนุ่มคนนี้ละกัน ป้าจะไปทำงานต่อล่ะ...” พอป้าปิ๋วยัดไอ้ป๊อกแปดในมือผม ป้าแกก็สะบัดตูดเข้าร้านไปเลยครับ.....

 

“ยัยป้าใจมาร!! อ๊ากกกกก!!!!” ผมมาวีนแตกในรถมินครับ ไม่ไหวๆๆๆ ทิ้งหมาง่ายๆแบบนี้ได้ไง! มันออกจะน่ารัก เนอะลูกเนอะ ป๊อกแปดลูกพ่อ >O< จะว่าไป มันก็น่ารักน่าเลี้ยงเหมือนกันนะครับนี่....

 

“อิ๊งงง~” เสียงป๊อกแปดครางอย่างพอใจ เมื่อผมลูบหัว

 

“อ่ะนี่ เงินค่าตัวป๊อกแปด...” มินยื่นเงินจำนวนหนึ่งมาให้ผม และตาก็มองตามถนนไป...เพราะขับรถอยู่ ไม่มองก็ชนสิครับ = =;

 

“เฮ้ย! ไม่เป็นไร เราเลี้ยงเองได้ นายไม่ต้องหรอก ^___^” 

 

“ได้ไง! มันก็เป็นหมาของเราเหมือนกันนะ!!! >O< เราก็อยากได้เหมือนกันอ่ะ!!”

 

“เย้ยยยยย!!! เราก็ไม่ยอมหรอก อยากได้เหมือนกัน!! > ^ <” เกิดศึกแย่งชิงป๊อกแปดในรถแล้วครับ....

 

“แต่เราเป็นคนพานายมานะ!” หูยยยย ถือโอกาสทวงบุญคุณเลยนะเมิง!!

 

“แต่เราเป็นคนเก็บดอกอ่ะ!” ผมหาข้ออ้าง แล้วเราก็เถียงกันไปได้ซักพักครับ..... สุดท้ายก็เหนื่อย แหะๆ >O< พอเห๊อะ!

 

“ก็แบ่งกันเลี้ยงก็ได้นี่หน่า ไม่เห็นจะยากเลย....” ผมเสนอความคิด

 

“อืม... วันนี้นายเอาไปก่อนละกัน ^__^” เฮ้อ! สรุปคือเราต้องช่วยกันเลี้ยงเจ้าป๊อกแปดใช่ไหมเนี่ยยยย!

.

.

“เฮ้อ!! เหนื่อยเป็นบ้า!! ในที่สุดก็เก็บหนี้เสร็จซักที!” ผมพามินโฮไปทัวร์ตามบ้านของลูกหนี้ล่อไปซะ 10 กว่าหลัง! ฮ่าๆๆ วันนี้ผมได้คุยกับมินโฮเยอะมากเลยอ่ะ >O< และแล้วภารกิจทั้งหมดก็เสร็จสิ้น ตอนนี้พวกผมนั่งพักอยู่ที่เก้าอี้สาธารณะ....

 

“อ๊ะ! รอแป๊บนะมินโฮ ^___^” ผมพูดจบก็วิ่งไปหาเป้าหมายทันที ร้านลูกชิ้นปิ้ง!!!

 

“อ๊ะนี่! คนละ 3 ไม้นะ ^^+ แล้วก็นี่น้ำ...” ผมพูดจบก็นั่งลงข้างๆมินโฮ

 

“ฉันไปซื้อให้นายก็ได้นี่หน่า...เหนื่อยมาทั้งวันเลยนะ” มินโฮ นายเป็นห่วงฉันเหมือนกันหรอเนี่ย! >/////////< ผมแกะน้ำไปก็หน้าแดงไป อ๊ากกกกก!!! เขิลอะไรก็ไม่รู้ว่ะกู!

 

“หน้าแดงไม่สบายหรือเปล่า....หมับ”

 

“O////////O” เฮือก!!!!!!!!! มินเอามือมาแตะหน้าผากผม และมองด้วยสายตาเป็นห่วง...

 

“ปะ...ป่าว ไม่ได้เป็นอะไรหรอก ^/////////^ เมาๆอ่ะ ฮ่าๆๆๆ กินเถอะ เดี๋ยวมันจะเย็น...” ผมกวาดมือสะเปะสะปะเพื่อหาถุงลูกชิ้นทันที เฮ้อ! ไม่ไหวๆๆๆ มินโฮ นายจะทำให้ฉันรักนายมากกว่าเดิมอีกเท่าไหร่กันนะ..... ไม่คิดจะให้กูตัดใจเลยหรือไงวะ!!! แม่งเอ้ยยย!! >O<

 

“คีย์....”

 

“ฮะๆๆๆ” หลังจากที่ผมกินไปและคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย มินก็เรียกผมขึ้น สะดุ้งหมด!

 

“ป้อนหน่อยดิ.....” !!!!!!  

 

“ >/////////////< วะ..ว่าไงนะ!” เวลานี้ผมอยากจะพามินไปที่คาราโอเกะและแหกปากร้องเพลง ‘อย่าให้ความหวัง’ของฟู,ฟาง,กบกรอกหูมันเหลือเกิน! ไอ้หอย!!! จะให้ความหวังกูอีกนานไหมเนี่ยยยยยยยย TTT__TTT ให้ป้อนให้ คงไม่ได้คิดอะไรกับกูชิมิ! T T

 

“ป้อนให้หน่อย....มือเปื้อน” อ๋อ อย่างงี้นี่เอง! เหอะ!! อุส่าดีใจแล้วนะ >O< คิดว่าคิดอะไรกับเราซะอีก... เฮ้อ!! ไอ้คีย์ มึงอย่าเพ้อๆๆ T T

 

“อืมๆ...” ตึก....ตึก....ตึก... เสียงหัวใจของผมมันช่างดังเหลือเกิน มันเต้นแรงจนผมกลัวว่ามินจะได้ยิน... คีย์ แกก็แค่ป้อนลูกชิ้นให้มินโฮเท่านั้นเอง อย่าใจเต้นแรงนักสิ.... เฮ้ย!!!!! แต่ป้อนลูกชิ้นเลยนะ >O< อ๊ากกกกกก!!!! ผมควรจะดีใจต่างหาก!!!

“อร่อยจัง ^-^” เฮ้อ!!! นายจะทำให้ฉันหวั่นไหวอีกนานไหมมินโฮ แค่นี้ก็ก็เขินจะตายอยู่และ! เดี๋ยวแม่งก็ตายให้ดูเลยหนิ!!!!

 

“>////////< เรารีบกินรีบกลับเหอะ... ยุงกัดอ่ะ ^/////^” ผมรู้สึกว่าวันนี้ผมคงเมาจริงๆนั่นแหละ หน้าแดงทั้งวันเลยอ่ะ

 

“เอ๊งงงงง!!” เสียงดังขัดขึ้น เป็นเสียงของไอ้ป๊อกแปดที่กำลังจะสื่อว่า ‘กูหิว’ เพราะตอนนี้มันน้ำลายไหลเป็นทางแล้วอ่ะครับ...

 

“ฮ่าๆๆๆ/ฮ่าๆๆ” เราทั้งคู่หัวเราะเจ้าป๊อกแปด เฮ้อออออ! ขอบใจนะป๊อกแปด.....ที่ทำให้ฉันได้หัวเราะกับคนที่รัก....อีกครั้ง......

____________________________________
น้องป๊อกแปดมาแล้วนะเออ ^____^b 
ตอนต่อไป มินคีย์จะรักกันไหมนะ? แล้วมินโฮมันคิดอะไรของมันกันแน่??? แล้วป้าพงกับอนยูล่ะ?? 
เจอกันตอนหน้าจ้า ^______^++