Shinee’Fiction [MinKey] Just call me ‘love’ แค่รัก by เฮวอน

ลำดับตอนที่ #20 : Chapter 19

Shinee’Fiction [MinKey] ^^+ by เฮวอน

เรื่อง Just call me ‘love’ แค่รัก..... 

Chapter 19

เรื่องทั้งหมดมันเป็นอย่างงี้เองหรอครับ...... ผมจำทุกอย่างได้แล้ว!!!!!!!!!

 

“เฮ้ย! มึงฟื้นแล้วหรอวะไอ้มิน!!!” ไอ้จงทำท่าลุกลี้ลุกลน เมื่อเห็นว่าผมลืมตา ผมกำลังใช้ความคิดอยู่ครับ....

 

      ผมรู้แล้ว ว่าคีย์เป็นใคร... เหอะ! ทำไมโชคชะตาถึงเล่นตลกกับผมขนาดนี้วะ!! ผมรักคีย์.....ไม่ใช่สิ ผมเคยรักคีย์ และความเป็นจริง คีย์เป็นคนดี.... คีย์ไม่เคยคิดจะทำร้ายใคร ไม่เคยคิดจะทำร้ายผม... มีแต่ผมเท่านั้นที่คิดไม่ดีกับคีย์! ผมยังไปให้ความหวังกับคีย์ ให้คีย์รอฟังคำว่ารักอีก! แม่เจ้า!!! ไหนจะเรื่องจูบบบบ อ๊ากกกกก!!!! ดีนะเนี่ยที่คีย์ไม่รู้ตัว ไม่งั้นผมคงรู้สึกผิดแบบไม่ไหวจะเคลียร์แน่ๆ!!! เฮ้อ! ผมผิดมากใช่ไหมครับ T T.... ผมไม่น่าพูดไม่ดีกับคีย์เลย ถ้าผมรู้เร็วกว่านี้ ผมก็คงทำดีกับคีย์...... แต่ มันก็คงจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วแหละครับ เฮ้ย! ว่าแต่ผมยังรักคีย์อยู่หรือเปล่าวะ??....คงไม่หรอก เพราะว่าตอนนี้ ผมมีคนที่ผมรักและเธอก็รักผม...ก็คือ พงซุน เหอะ! ทำไมชีวิตกูมันตลกขนาดนี้วะเนี่ย!!!

 

“จง....กูจำทุกอย่างได้แล้วนะ...” ผมพูดเสียงเรียบๆ พร้อมกับแสดงสีหน้าเคร่งเครียดนิดหน่อย แล้วผมก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้ไอ้จงฟัง ผมคิดคนเดียวคงไม่ไหวแน่ๆ

 

“จง กูจะทำยังไงดีวะ....” ผมถามเพื่อให้มันเป็นเพื่อนช่วยคิดครับ

 

“คีย์อาจจะรอมึงอยู่ก็ได้นะ... รอฟังคำนั้นจากมึงอ่ะ เฮ้อ! แต่ก็อย่างว่า ตอนนี้มึงโดนยัยท่อนซุงล้างสมองนี่หว่า! เฮ้ย!!! งั้นแกก็รู้แล้วใช่ไหม ว่ายัยท่อนซุงมันหลอกมึง!!!! ยัยท่อนซุงใส่ร้ายคีย์ >O< อ๊ากกกก!!! เพื่อนกูตาสว่างแล้วโว๊ยยยยยยยยย!!”

 

“ไม่หรอก...พงซุนอาจจะเข้าใจผิดก็ได้ คงไม่มีเจตนาจะใส่ร้ายคีย์หรอกมั้ง.... มึงก็อย่าอคติสิวะ!” ผมพูดตามที่ผมคิด ผมจำทุกอย่างได้หมดแล้วแหละครับ พงซุนเป็นพี่สาวของไอ้แทมิน พงซุนเนี่ยเป็นคนที่ควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้า.. ตอนแรกผมก็มองเธอไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ว่าหลังจากที่ผมป่วย ผมว่าพงซุนก็ดีนะครับ ผมรักเธอ... และเธอคงไม่ได้มีเจตนาใส่ร้ายคีย์หรอก.....(จ้า! พ่อคนมองโลกในแง่ดี!!!! - -*)

 

“เฮ้อ! กูเครียดดดดดดดด TTT..TTT” ไอ้จงถึงกับกุมขมับ...

 

“จง...เรียกคีย์มาหากูหน่อยดิ....ที่สวนสาธารณะ............” ผมรู้แล้วครับ ว่าควรจะทำยังไง....

____________________________

[Key say]

 

“ฮะ! ว่าไงนะจง!!! อ๊ากกกกกกก!!!! แกพูดจริงๆหรอ >O<” ผมพูดเสียงตื่นเต้นใส่โทรศัพท์ มินโฮความจำกลับมาแล้วววววววววววว!!!!!! เย้ๆๆๆๆๆๆ งั้นมินก็ต้องจำผมได้แล้วน่ะสิ!!!!!!!!! จะมีอะไรที่น่าดีใจไปมากกว่านี้อีกไหมเนี่ยยยย อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!! มินจะได้มองผมในแง่ดีซักที >O<!!!!! แล้วอีกอย่าง... มินก็คงจะบอกความรู้สึกกับผมซักที! >O<!!!!  

 

[เอ้อ..อย่าลืมไปละกันนะเย็นนี้อ่ะ มินมันมีเรื่องจะคุยด้วย...]

 

“ตกลงๆๆๆ ขอบใจมากนะจง ^___^” เฮือก! ผมจะได้กลับไปเจอมินโฮคนเดิมแล้วจริงๆๆๆๆ TT___TT ดีใจอ่ะ!

.

.

.

ที่สวนสาธารณะ....

 

“เฮ้! มินโฮ!! ^____^” ผมเดินไปสะกิดมินโฮเบาๆ ตอนนี้ก็เย็นมากแล้ว เหลือแค่ไม่กี่คนที่อยู่ในสวนแห่งนี้... ว่าแล้วผมก็ไปนั่งข้างๆมิน อึ้ย! ทำไมใจผมเต้นแรงขนาดนี้นะ!!

 

“อ้าว..มาแล้วหรอ...”

 

“อื้ม ว่าแต่นายมีเรื่องอะไรจะคุยกับเราหรอ...ยินดีด้วยนะ! ความจำนายกลับมาแล้วววว~~~!” ผมจับมือมินขึ้นมาเพื่อแสดงความยินดี >O<

 

“.....เรา ขอโทษนะ...ที่ก่อนหน้านี้เราพูดไม่ดีกับนาย และทำไม่ดีกับนายหลายๆอย่าง....”

 

“ไม่เป็นไรหรอก เราเข้าใจ ^____^ นายก็แค่เข้าใจผิดเล็กๆน้อยๆ ฮ่าๆๆๆ เรื่องเล็กน่า!” ผมยิ้มให้มิน ในที่สุดมินก็เข้าใจผมซักที! ดีใจจัง!

 

“....ก่อนที่เราจะโดนกระถางต้นไม้.... เราจำได้ว่ายังมีเรื่องที่ค้างคาอยู่ใช่ไหม....” ใช่ๆๆ อ๊ากกกก!!! ผมจะได้ฟังคำนั้นจากมินแล้วใช่ไหมครับ >___<b มินจะบอกรักผมจริงๆใช่ไหมมมม ตื่นเต้นจัง!

 

“ตอนนั้น เรายอมรับนะ ว่าชอบนาย เรารักนายเลยแหละ....แต่ตอนนี้ เราเอ่อ.....” เหออออ!!! ยังมีแต่อีกหรอ >O<

 

“ ตอนนี้เรา.....มีพงซุนแล้ว.... ขอโทษนะ....คีย์....” ฉึก! คำพูดของมิน เหมือนเอามีดมาปักที่หัวใจของผม ทำไมผมต้องเจ็บปวดขนาดนี้ด้วยนะ.....

 

“อืม...ไม่เป็นไร เราเข้าใจ ^___^ งั้นเราขอตัวก่อนนะ ฝนจะตกแล้ว....” ฝนงั้นหรอ..เหอะ! เหตุผลโง่ๆที่ผมคิดขึ้น นี่มันน่าร้อนชัดๆ  

 

             ผมเดินละมาจากมินโฮทันที เพียงแค่ผมหันหลังเท่านั้น ฝนก็ตกในใจของผมทันที.... น้ำตาของผมไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ผมมันโง่เองแหละครับ! ผมหวังอะไรก็ไม่รู้ หวังลมๆแล้งๆ ผมหวังว่ามินจะรักผม  เมื่อมิน ความจำกลับมาแล้วมินจะบอกรักผม แล้วผมก็จะสารภาพรักกับมิน.... แต่มันไม่ใช่แบบนั้น มินก็แค่เคยชอบผม เท่านั้นเอง....ใช่ครับ...มันก็แค่เท่านั้นเอง เหอะ! คีย์เอ้ยยยยย นายมันก็ได้แค่แอบรักเขาข้างเดียวอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ! โอเค! ผมถอนตัวไม่ขึ้นอีกแล้ว ผมไม่สามารถไม่รักมินโฮได้แล้ว..... แต่สถานะของผมก็อยู่ได้แค่นี้ แต่มันก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ? ที่มินโฮมีความสุข มีแฟนเป็นผู้หญิงที่ชื่อพงซุน..... ที่ไม่ใช่ผม.....

.

.

.

“กลับมาแล้ว...” ผมพูดเบาๆ ก่อนหน้านี้ผมร้องไห้อย่างหนัก...อาการแบบนี้เขาเรียกว่า อกหักหรือเปล่าครับ?

 

“คีย์ กูทอดไข่ให้มึงแล้วนะ ในครัวอ่ะ....” แทมินพูดในขณะที่ดูทีวีอยู่...

 

“ขอบใจนะ” ผมพูดเสียงเนือยๆและก็เดินเข้าห้องนอนทันที....

 

“คีย์.....เป็นอะไร???” แทมินคงสังเกตเห็นความผิดปกติของผม มันเลยเปิดประตูเข้ามาครับ ไอ้ห่าหนิ! มารยาทไม่มี หัดเคาะมั่งดิโว๊ย!

 

“เปล่า...แค่ อกหัก...เท่านั้นเอง ^__^” ผมยิ้มเนือยๆไปให้แทมิน ทำไมพูดคำว่าอกหักแล้วมันเจ็บจี๊ดในใจจังวะ

 

“แทมิน...ขอกอดหน่อยดิ....” ว่าแล้วผมก็สวมกอดมันเลยครับ... ตัวมันเล็กจริงๆ

 

“อึกๆ ฮืออออออ ฮือออออ” แล้วผมก็ปล่อยโฮออกมา คงจะมีแค่แทมินคนเดียวมั้งครับ ที่จะเป็นคนที่ให้ผมกอด เวลาที่ผมร้องไห้เสียใจ เวลาที่ผมเจ็บหัวใจ.......

_________________________________

ไรเตอร์คิดว่ายีราฟใจร้าย!! T^T ตอนต่อไปจะเป็นอย่างไร เขาสองคนจะได้รักกันหรือไม่??? ติดตามนะฮับ! 

เมนท์ด้วยนะเออ...จ๊วบ! <3