ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 : ในแววตาทั้งคู่ไม่รับรู้อะไร เธอคงยังไม่เข้าใจ ว่าฉันไม่ใช่คนเก่า
เรื่อง ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย....
S.Fic SHINee [Key X Taemin] by เฮวอน :’]]]]]]
Chapter 1 : ในแววตาทั้งคู่ไม่รับรู้อะไร เธอคงยังไม่เข้าใจ ว่าฉันไม่ใช่คนเก่า
[Key say]
ไม่มีใครเคยคาดคิดหรอกครับ ว่าความรู้สึกนี้มันจะเกิดขึ้นมา... ความรู้สึกที่มันเรียกว่า ‘รัก’ แต่ความรู้สึกที่มันหนักหนากว่านั้นคือ ‘รักเพื่อน’
ผมก็ไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นตอนไหน ระหว่างผมกับแทมิน เราสนิทกันมากเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก แต่แล้ววันหนึ่ง ผมก็ไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร ตั้งแต่วันนั้นมาผมก็มีความรู้สึกใหม่ ที่ผมก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน จะเรียกว่า อยากเป็นมากกว่าเพื่อน... ได้หรือเปล่า? ผมคิดกับมันไม่เหมือนเพื่อนคนอื่นๆ และเมื่อรู้แบบนั้น ความซวยมันก็เริ่มเข้ามา... เมื่อผมไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกแบบนี้ยังไงดี จะบอกมันก็กลัวเสียเพื่อน ปล่อยไว้ก็ไงไม่รู้ ก็เลยทำแบบเดิมๆดีกว่า แอบไว้อย่างงี้แหละดีแล้ว....
“มึงพากูมาดูหนังไรวะ... สนุกมากเลย~ หาว~!!” ผมหาวออกมา หนังบ้าหนังบออะไรไม่รู้ครับ หลับทั้งเรื่อง - -*
“ไม่รู้ว่ะ กูก็หลับเหมือนกัน ^^” เจริญเหอะ - -* เงิน 120 กว่าบาทนี่กูเสียมาเพื่อหลับชิมิ???
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง~ !!!!!
ไม่ต้องสงสัยครับว่าเสียงโทรศัพท์บ้านใครดัง... มันคือเสียงริงโทนมือถือไอ้แทมครับ แม่งดังขึ้นทีอายทั้งหมู่บ้านอ่ะ - -*
“ฮาโหล~” พอมันรับโทรศัพท์มันก็เดินเลี่ยงไปทางอื่น
เดินเลี่ยง? เฮ้ย! มีอะไรต้องปิดบังผมหรอ O___O???
“แทม...กลับบ้านกัน” แล้วผมก็ไปลากมันมาทั้งๆที่คุยโทรศัพท์นั่นแหละครับ อารมณ์ตอนนี้มารยาทกูไม่สนละ >O<
ใครโทรมาหาวะ ทำไมต้องปิดบังด้วยนะ?
“แค่นี้นะ...” ไอ้แทมินตัดสายทิ้งไปแล้วครับ
“ใครโทรมาหรอ ทำไมต้องไปคุยที่อื่นด้วยอ่ะ?” ผมถาม ตอนนี้พวกเราอยู่ที่รถแล้วครับ... รถเมล์นะ แหะๆ ^^;
“เอ่อ....” ไอ้แทมินทำสีหน้าอึกอัก มันหน้าหนักใจขนาดนั้นเลยหรอ?
“ไม่ต้องบอกก็ได้นะ ถ้ามึงยังไม่พร้อมที่จะเปิดเผยกับกู...” ผมพูดประโยคแอ๊บแตกที่เหมือนเข้าใจไอ้แทม แต่สีหน้าไอ้แทมคือหนักใจสุดๆ ว่าแล้วผมก็เมินหน้าออกไปทางหน้าต่างทันที...
“เฮ้ยคีย์ มึงเป็นไรวะ???? ไม่สบายป่ะเนี่ย! แต่ก่อนมึงไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย” ไอ้แทมินถามด้วยสีหน้างงๆ
“ทำไมวะ? แต่ก่อนกูเป็นแบบไหนรึ! - -*” ผมไม่เข้าใจที่มันพูดซักนิด ผมก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้วนี่หน่า >.<
“ก็มึง...แต่ก่อนกูรับโทรศัพท์ใครไม่เห็นมึงจะสนใจ ทำอย่างกะกูเป็นแฟนมึงงั้นแหละ ต้องรู้ด้วยว่า...”
“พอเหอะว่ะ! กูเปล่าเป็นอะไรทั้งนั้น แค่อึนๆ เมาตั๋วรถเมล์อ่ะ >O<” ผมตัดบท ก่อนที่แทมินจะพูดไปมากกว่านี้
ทำไมผมถึง ‘กลัว’ นะ?? ตอนนี้ผมกำลังกลัว ว่าแทมินจะรู้ใช่ไหม? ว่าผมชอบมัน...
_______________________________________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น